Een tasje van een kapotte paraplu

Gister een opvouwbaar tasje gemaakt van een paraplu.

Per ongeluk kwam het (klitte)bandje op een wel heel handige plek terecht, heel handig, nu kan ik het netjes tot een pakketje vouwen en oprollen en bij elkaar houden. De volgende keer doe ik dat expres ;-).

We vonden een kapot gewaaide paraplu vorig jaar, Mr trok het doek eraf voor me.

Bij het gat heb ik een stevige zoom gemaakt voor de bodem.

Toen de zijkanten naar binnen gevouwen op een tafel (hoek van 90 graden) en vastgespeld.

Aan beide kanten vastgespeld, daar even overheen genaaid.

De "flap" aan de binnenkant, heb ik kleiner gemaakt. Zo hield ik ook meteen stof over voor hengsels.

En toen kwam ik in de knoei met de zoom die de bovenkant van de tas moest worden  en het model dat ik eigenlijk in gedachte had (model groententasje).

Hoe je dat wilt doen, kun je dus misschien beter zelf bedenken ;-). 

Misschien alles netjes op elkaar spelden liniaal erlangs en dan een rechte lijn afknippen, dat was beter geweest.

Van de restjes stof maakte ik ook een simpel schoudertasje voor Minipenny's Barbie en ik fröbelde nog aan een regenjasje, dat nog niet af is.

Ik werd achter de machine gedirigeerd door MrPenny, die vond dat ik even iets ontspannends moest doen om m'n hersenpan te luchten.
Er is zoveel dat mijn hersenpan vult en vulde de laatste tijd, dat m'n hersenen nu af en toe krakend tot stilstand komen en vertikken te werken voor een paar minuten. Creatief zijn stimuleert de hersenen op een goede manier.

Chique t-shirt trouwjurk

Af en toe geven jonge kinderen moeders vleksgewijze uitdagingen die niet op te lossen zijn met welk inweek- of wasmiddel ter wereld behalve een schaar.

Minipenny had een shirtje met lange mouwen aan een mouw voorzien van een prachtig plakkaat van... err.... tja, geen idee meer waarvan het kwam.

Niet meer draagbaar dus met goed fatsoen. Daarbij is Mini ook ruimschoots voorzien in shirtjes met lange mouw en wat minder in de categorie korte mouw.
Ik knipte de mouwtjes eraf en voor vandaag vouwde ik het overgebleven mouwtje om. Als het shirtje weer in de wasmachine is geweest, zijn ze waarschijnlijk hip opgekruld en zo niet dan kan ik altijd nog opnieuw omvouwen en dat vastzetten met een paar steekjes.

Ik hield een redelijk schoon stuk mouw over en zoals zo vaak vroeg ik me af, voor ik het weg ging gooien, "Kan ik hier nog iets mee?".

Met een beetje aanpassing leek het me wel een Barbiejurk te kunnen worden.Met een klein stukje draad, wat steekjes, twee knipjes voor de armen en een roosje van een haarspeldje maakte ik een kleuter giga-goedgekeurde trouwjurk voor Sneeuwwitje (hele grote smile, hò....ooooooh!).

In geen velden of wegen een prins te bekennen maar omdat we net dit weekend een beetje over homo of lesbisch zijn hadden gepraat ivm de gay pride zag Mini er geen probleem in dat Sneeuwwitje met Rapunzel ging trouwen. Na het dansen gingen de dames aan het diner.

Ik zag dit tafereeltje pas later in de bank. Prachtig hoe kinderen kunnen spelen, fantaseren en oplossen.

Mijn "Barbie" vroeger droeg jurkjes rokjes en topjes van gebruikte sokken. 

Er zaten onafgewerkte gaten voor hoofd en armen in de tenen van een sok voor een top of jurk en het deel met elastiek werd een rokje. Mijn moeder had me dat een keertje laten zien. Vooral als je het wat netter afwerkt, kun je echt leuke dingen maken.

Op internet kun je prachtige (zelfgemaakte) Barbie jurken kopen voor prijzen waardoor ik me wel eens heb vergist; ik dacht dat het om kinderkleding ging in plaats van kleding voor een popje. 

Van allerlei restjes kun je Barbies garderobe uitbreiden met een beetje geduld en naald en draad, desnoods textiellijm* (en inspiratie of patronen van internet). Pas geleden heeft Joke het een en ander gemaakt, kun je hier zien.

 Leuk als cadeautje of beloning!

* Sinds kort heeft Zeeman ook voordelige textiellijm, heel handig om in huis te hebben voor reparaties. Mijn eerste ervaring met deze lijm is positief, hoop dat het even lang houdt in de was.

Recyclesoep, picknick pasta, knoflook kroepoek en soja yoghurt.

Vandaag stond er bij ons bloemkool op het menu.
Wilde al een tijdje eens bloemkoolbladeren soep uitproberen.
Ik fruitte een uitje met wat knoflook even aan en deed er toen de in stukken gesneden bloemkool en geschilde stronk bij. Er gingen stukjes broccolistronk uit de vriezer bij, water en bouillonpoeder.
Laatst las ik dat uienschillen veel smaak kunnen geven aan soepen en gerechten dus ik besloot die ook mee te koken.
Om de schillen er niet stukje bij beetje uit te hoeven vissen later, deed ik ze in een zeefje. Om dan weer te voorkomen dat de schillen van de ui en knoflook uit de zeef zouden borrelen, zette ik er een omgekeerd schaaltje in. Dat werkte.
Na het koken de staafmixer er doorheen en voila... soep. De smaak vond ik erg lekker, de structuur kon mij echter niet bepaald bekoren. Er zaten een beetje vezelige stukjes en draadjes in. Misschien had ik de nerven eruit moeten laten of eerst kleiner moeten snijden of schaven.

Vrijdagmiddag gingen we naar het nieuwe Museum Oud Amelisweerd en daarna wandelen en picknicken. Erg de moeite waard overigens, vonden wij. Er is gekozen voor ons type restauratie en instandhouding.
Afgelopen week kwam ik terecht op de website van Midgetmomma, daar vond ik een recept waarvan ik meteen dacht: picknick! Thuis kookte ik volkoren strikjes pasta (van de Duitse Lidl) en ik gooide in de picknickrugzak een potje gedroogde tomaten.
Bij een supermarkt kochten we een zak spinazie. Op een bankje sneed ik de tomaatjes klein op een bord en scheurde ik de spinazie, goot er een beetje olie uit het potje bij en tenslotte de koude pasta. Lekker!
Nou blijkt dat er in het recept ook nog een dressing stond en feta kaas. Ik zeg: niet nodig.

Bij de Duitse-dozen-supermarkt vond ik afgelopen weekend een yoghurtmaker voor een hele schappelijke prijs. Wilden we ook nog graag gaan doen; zelf soja yoghurt maken. Voor het leuk maar ook voor omdat soja yoghurt behoorlijk prijzig is.
Ik heb wel eens geëxperimenteerd met het maken van yoghurt in een thermoskan (gewoon een nacht laten staan) maar dat gaf toch niet helemaal wat ik zocht.
Het apparaat heeft ook nog niet de sojayoghurt gegeven die ik zoek, het is meer drinkyoghurt. Wel lekker! Ik moet dus ofwel het recept aanpassen of ik koop een keertje yoghurtculturen.

Een tijdje terug kocht ik bij de toko een zakje knoflookkroepoek om zelf te bakken. Ook zo'n dingetje wat ik nog eens wilde doen: zelf kroepoek bakken. Ik had vaak gehoord dat zo'n kroepoekje dan in een paar seconden 3 keer zo groot wordt. Dat bleek te kloppen, geinig hoor. Zelf bakken scheelt verpakking, vervoer en eurootjes.
Met een klein beetje kun je echt veel kroepoek maken. De zonnebloemolie die ik gebruikt heb, ging terug in de fles. Met streepjes ga ik bijhouden hoe vaak die olie is gebruikt.
Je moet deze wel met z'n tweeën eten of apart slapend zijn, er zit een serieuze knoflooksmaak aan!

Landelijke Genoegdag 2014 - Goed en gezellig

De landelijke genoegdag is altijd een fijne dag, een dag waar je gelijkgestemden kunt ontmoeten en (her)inspiratie op kunt doen. Een feest voor mij. Helaas kan ik maar om het jaar gaan, omdat mijn schoonmoeder altijd haar verjaardag op dezelfde dag viert.
Dit jaar werd het in Oss gehouden en reisden vele consuminderaars gratis met de trein naar Oss. Zoals altijd werd de Genoegdag namelijk gehouden op de dag dat je vrij kunt reizen met het boekenweek geschenk.
Een van de leuke dingen op de Genoegdag is de ontspannen sfeer, waar de organisatie voor zorgt, zonder dat het houtje touwtje wordt.

v.l.n.r. 2 dames van de redactie van de boeken in de
Genoegreeks, Heleen van der Sanden (met , Annemiek van
Deursen, Thomas Volman en Martin van der Gaag.

Aan het begin van het programma werden er enkele eerste uitgaves feestelijk overhandigd aan de auteurs.
Heleen van der Sanden, uitgever van het tijdschrift Genoeg, ontving het eerste exemplaar van alweer de 100e editie van Genoeg.

Annemiek van Deursen, bekend van haar tuinrubriek in Genoeg, haar Mijmeringen en oprichtster van het consuminderhuis in Landgraaf, ontving het eerste exemplaar van haar nieuwe boek "De eerlijke moestuin".

Martin van der Gaag en Thomas Volman, ook bekend van hun rubriek "over de datum" in Genoeg, ontvingen het eerste exemplaar van hun boek "de luxe van Genoeg".

Annemiek van Deursen, de eerlijke moestuin

Workshop "De eerlijke moestuin".
Met haar openheid, kennis, menslievendheid en humor weet Annemiek van Deursen altijd de aandacht van het publiek vast te houden.
Annemiek vertelde over haar nieuwe boek en de totstandkoming hiervan. Het is een praktisch boek waarin bij elke maand van het jaar tips en aanwijzingen zijn te vinden over wat er die maand moet gebeuren in de (moes)tuin. Ook is er veel aandacht voor hergebruik en onderhoud van materialen. Daarnaast bevat het boek veel smakelijke recepten. Volgens een recensie zowel geschikt voor de beginnende als de gevorderde tuinier.
Ook vertelde Annemiek van Deursen over het consuminderhuis. We zagen een foto van "het winkeltje", hier vanuit worden mensen die echt niets meer hebben voorzien van eerste levensbehoeften. Ze vertelde dat het acht weken duurt voor een bijstandsuitkering wordt uitgekeerd, de wachtlijst voor de voedselbank is 12 weken. In de tussentijd is er geen instantie of geld om deze mensen te helpen, behalve als je in Landgraaf of omgeving woont.
Ook vertelde Annemiek over de groep mensen, die op zaterdag wordt voorzien van noodzakelijke etenswaren. "De uitgemergelden", noemen ze deze groep in het consuminderhuis.
Het bleek om hoofdzakelijk alleenstaande mannen te gaan, die vaak al weken niet meer (goed) gegeten hebben. De moeders met kinderen, die komen wel maar de alleenstaande mannen komen vaak laat of niet aankloppen. Beschamend en schokkend, dat dit in Nederland bestaat.

De luxe van Genoeg, horizonleven

Workshop "De luxe van genoeg".
Deze workshop werd verzorgd door de schrijvers van het gelijknamige boek.Volgens een recensie van Marieke Henselmans een boek waarin verschillende theorieën en boeken over het onderwerp consuminderen samengevoegd worden tot een geheel en voor het eerst duidelijke verbanden worden gelegd.
Echter brengt dit boek ook een nieuwe term:  horizonleven. Een theorie die er van uitgaat dat wij als mens steeds een beetje hoger op de ladder willen en daar zelfs mee doorgaan als we twijfelachtig eigenlijk wat staan te bibberen op een hoge sport van die ladder.
Vraag is wie we daar een plezier mee doen.  Een van de auteurs nam de beslissing wat lager op de ladder te klimmen. Dat gaf nog niet voldoening en hij koos later zelfs een compleet andere ladder.
Volgens de schrijvers en onderzoek zou werk moeten voldoen aan vijf voorwaarden om er gelukkig van te worden, zoals "verdien je er genoeg geld mee", "heb je autonomie", "geeft het aanzien".
"Mooie theorie, niet de praktijk", vond een bezoeker achteraf. Ik denk dat de schrijvers bedoeld hebben dat je ook hierin niet moet streven naar perfectie maar naar het meest acceptabel en aangenaam niveau.

Edit/ rectificatie
Om zeker te zijn dat ik niemands woorden verkeerd zou citeren, samenvatten of links zou gebruiken zonder toestemming, heb ik de rechthebbenden berichtjes gestuurd over dit artikel.
Martin van der Gaag stuurde deze reactie:

Dank voor je mooie beschrijving. Maar, in "De luxe van genoeg" (www.deluxevangeneog.blogspot.nl) vertelt geïnterviewde Willem van der Til, die ook op het podium aanwezig was bij de boekpresentatie, toch echt iets anders over de door hem bedachte term 'horizonleven'. Die gaat niet zozeer over het feit dat we alsmaar hogerop willen, maar dat we aangespoord worden vooral voor onze toekomst te leven en te vergeten dat ons leven vandáág plaatsvindt. Plannen maken voor de toekomst is belangrijk, maar het leven van vandaag ook. Dat laatste wordt makkelijk overschaduwd door de wensen die reclame en carrière-ideeën bij je oproepen. En als je dat niet merkt, heb je kans dat je aan het 'horizonleven' bent

De lunch die volgde was zoals gewoonlijk goed verzorgd en lekker.

In het middagprogramma kon er uit verschillende workshops gekozen worden. Heel lastig, vond ik. Uiteindelijk koos ik voor:

Brainstorm workshop "Gelukkig met genoeg".

Workshop "Gelukkig met genoeg"

Deze workshop werd verzord door Nynke Valk. Ik zag toevallig dat ze op haar eigen blog erover heeft geschreven klik.
Eerst vertelde Nynke over haar model van eenvoud. Een cirkel met in het midden de principes van eenvoud, daarbuiten principes van versnippering (zie link).
Daarna volgde een brainstorm "wat maakt jouw leven ingewikkeld?". Hier kozen wij een top vijf uit, daarna een top drie. Mijn top drie: 1. perfectie, 2. balanceren (tussen verschillende verantwoordelijkheden), 3. willen is niet kunnen.
In kleine groepjes werd dit kort onderling besproken en vervolgens samen. Mooi, dat samen delen, ik vond dat er wel waardevolle opmerkingen werden gemaakt.
De workshop eindigde met visualisatie. Ik stelde me voor hoe mijn leven zou zijn als al die obstakels uit de weg zouden zijn, hoe ik me dan zou voelen, wat ik dan zou doen. De essentie voor mij: ik had keuzes gemaakt. Blijven hangen in een situatie of niet, dingen accepteren of niet is voor mij ook een keuze.
Later op de middag sprak ik Nynke Valk toevallig nog en ze vertelde me iets meer over haar boeddhistische achtergrond. We hadden het over gedachten en situaties die wolken zijn, ze zijn niet vast, ze veranderen en je hebt wel eens verschillend uitzicht ;-). Ik vatte het als volgt samen: mensen zouden graag een schip zijn dat voor anker ligt, zodat niets veranderd maar een schip is nou eenmaal gebouwd om te varen.

Try-out "Stop met klagen", Low impact man.

Ik heb vaak niet zoveel met de humor van onze zuiderburen, vaak vind ik het gortdroog en flauw. Steven Vromman, beter bekend als de Low impact man is daar een uitzondering op.
Hoewel enige Belgische droogte aanwezig was, bleef de aanmaak van speeksel hoog door het vele lachen.
Aan het begin van de voorstelling schetste Steven Vromman een situatie waarin alle stroom uitgevallen was. Hoe reken je dan je boodschappen af, hoe kom je door de schuifdeuren, chaos op de weg, hoe kom je binnen in je huis met elektrische poort en wat als je eenmaal binnen bent? (Met de pepermolen met ledverlichting je kinderen naar het toilet begeleiden, bijvoorbeeld).
De show ging ook over helden, mensen over de hele wereld die kleine en grote dingen hebben gedaan die een grote impact op de wereld (om hen heen) hebben gehad.
Ook verder in de voorstelling, vonden mensen voldoende inspiratie met een leuke dosis eco-humor om zelf aan de slag te gaan. Thuis of daarbuiten.

Afsluiting van de dag, l Heleen van der Sanden, r Low impact
man Steven Vromman.

Om voorbereid te zijn op eventuele stroomuitval, presenteerde de Low impact man zijn teksten niet op een beamer maar op een papieren versie. De teksten bleken aan het eind van de voorstelling de tekst te zijn van het refrein van een lied, dat door iedereen mee gezongen kon worden.
Hierna werd de dag afgesloten door Heleen van der Sanden.

Toen ik mijn jas ging halen in de garderobe werd nog daar gezongen: "Wòòòrd activist, bevrijd jezelf, zoek bondgenoten, deel alles en doe het met liefdèè...". Gewoon goed en gezellig dus, zoals ik al zei ;-).

Later stond ik met een knorrende maag (ik heb zondag een vastdag gehad, alleen gelunched en een appel als avondeten om rond de 500 cal. uit te komen) op een perron. Geïnspireerd door de Low Impact Man zei ik tegen mezelf: "ik ben een persoon, die geen lege calorieën nodig heeft". En het lukte om de geuren uit de lege-calorieën-Kiosk te weerstaan. Nu de cola nog.

Ik vertrok thuis met het boekenweekgeschenk en het boek over het vastendieet, om te lezen in de trein. Op de terugweg had ik een kleine bibliotheek in mijn rugzak. Mijn vier nieuwe aanwinsten:
- De eenvoudige moestuin van Annemiek van Deursen, gesigneerd, letterlijk met opdracht (haha). Ik had Annemiek in de trein gesproken, ze had me gevraagd welk boek ik had gekocht voor het boekenweekgeschenk. Nu heeft ze in mijn boek geschreven: "Gewoon veel groenten telen en eten en 't figuurtje volgt." Hihihi.
- Besparen maar van Marieke Henselmans, dit boek kregen we als cadeautje bij het vertrek. Marieke Henselmans zag ik voor het eerst "in het echt".
s'Middag zag ik het boek uitgedeeld worden aan mensen die eerder vertrokken. Even later zag ik dat Marieke Henselmans aanstalten maakte om te vertrekken. Ik heb twee keer de stoute schoenen aangetrokken en nu heb ik een gesigneerd exemplaar. Die ga ik, net als de eenvoudige moestuin, doorgeven aan mijn kinderen. Het consuminderen is mij weer doorgegeven door mijn opa, oma en moeder, ik wil het ook weer doorgeven.
- Exit supermama van Denise Hulst en Sjoukje van de Kolk, wat lief dat ze dat speciaal voor mij hebben geschreven ;-).
- Gare Du Nord van Philips Freriks, die stond in een hoekje in de trein. Het moest wel bookcrossing zijn en inderdaad. Leuk, ik heb nog nooit een bookcrossing boek gevonden. Op mijn bureau ligt nu een flinke stapel leesvoer maar ik hoop dat ik het boek binnenkort weer vrij kan laten voor de volgende lezer.

Met excuses voor de slechte kwaliteit van de foto's.

Moneypenny

Consuminderkind

Eergister lekker buiten gewandeld in de buurt, even geboortekaartjes wegbrengen.

Wat een plaatje hè, net of ik het zo uitgezocht heb bij elkaar (er moet nu iemand al grinniken ;-) ). De wagen hebben we in een koop met de babykamer etc. etc. overgekocht van vrienden, het lakentje kwam van dezelfde vrienden, de plu ook maar het dekentje weer van m'n zus. Ik had een zwarte verzorgingtas die pas geleden door een super lieve blogvriendin werd vervangen door dit exemplaar omdat hij stuk was. Toen ik de nieuwe tas aan de wagen hing, dacht ik pas: heeeee.

Het enige wat aan dit plaatje niet klopt is het kleine flesje ijsthee, dat hoort niet aan de wagen van een consuminderkind te hangen uiteraard, consumindermamaas kopen een grote fles en vullen een bidon of klein flesje als ze weg gaan. Heb een keer gesmokkeld voor in de bevaltas.

Gister stond de pakjesbezorger voor de deur met een grote doos, ingepakt in cadeaupapier. Nog zo'n gekke meid die mijn blog leest, die ons allemaal super fijne cadeautjes heeft gestuurd. "Allemaal dingen die ik had liggen die op een nieuwe eigenaar wachtten", schreef ze op het kaartje.

Ze stuurde me ook een strik luieroverbroekje en precies dezelfde luiers als ik al heb (topkwaliteit, die van mij zijn meer dan 35 jaar oud en worden minstens voor het 7 kind gebruikt) handig voorgevouwen ook nog, met inlegvellen erbij.

Ik kan er nu dus niet meer onderuit, ik ga nu echt de wasbare luiers een kans geven, hihi.

Zo mooi vond ik dat pakket, niet omdat ik iets kreeg maar omdat jullie, mijn lezers, mijn consuminderende ik begrijpen en ongeveer hetzelfde denken als ik. Dat is fijn. Ook vindt ik het heel erg mooi omdat ik met mijn blog hoop mensen te inspireren of een laatste zetje te geven om ook iets te doen om geld, tijd en/of het milieu te besparen. Ik heb gemerkt dat ons dat zoveel goeds heeft gebracht, ik gun dat iedereen. Nu krijg ik zo'n laatste zetje van iemand anders, echt heel mooi.

Gister even gegoogled op "vouwluiers" en een artikel gevonden op Kiind, dat is een heel leuk online magazine dat ik al langer lees. Dat artikel geeft de burger ook weer moed, het lijkt toch best wel handig en eenvoudig allemaal. Yes, we can!

Nu Ieniminnie er is, kan ik ook haar kamertje laten zien waar ik even geheimzinnig over moest doen.

 Jullie snappen nu waarom :-).
Gekocht voor het kamertje: roze verf, een behangrandje, kabelgoten, 3 opbergbakken en een schilderijtje van Winnie de P (Zeeman). De rest hadden we al. Alleen het boekenkastje, bakkenrekje, de babyfoon en de blauwe stof van de hangzaken nieuw gekocht voor Minipenny destijds, de rest is allemaal tweedehands gekocht of gekregen, of hergebruikt. Behalve de kleine natuurlijk maar die is dan weer zelf gemaakt ;-) .

Deze kamer was onze werk- en strijkkamer, we hebben hem een beetje bewust wit en gebroken wit geschilderd. Ten eerste omdat het niet zo groot is maar ten tweede omdat we er zo makkelijk een andere bestemming aan konden geven... et voilà!

Nog even een kiekje van onze jongedame die verliefd naar papa kijkt:

(ja, inderdaad, kleertjes ook tweedehands gekregen, ik heb niets hoeven kopen)

Officieel geverveel

Okee, ik verveel me nu dus echt officieel!
Hù? Ik verveel me nooit, ik heb meestal te veel nog te doen en zoveel dingen die ik nog wil.

Ik kan niet naar de bieb om leuke boeken te halen om in te duiken, want ik kan niet meer (verantwoord) autorijden.
Me in interessante onderwerpen verdiepen is nu ook even lastig, daar heb ik concentratie bij nodig als ik dingen ga uitvlooien. Dat is lastig aangezien ik alle weinig beschikbare concentratie zo kwijt ben en al voor andere dingen nodig heb, zoals zorgen voor mijn meisje.
Een flinke opruimklus zit er helaas ook al niet in. Ik kan ook niet ver lopen/ waggelen en ik heb alweer de hele ochtend af en toe flinke buikpijn die te kort duurt om te tellen als wee. Waren het nou nog weeën waar je echt iets mee moet (wegpuffen, opstaan, kromliggen, dat soort dingen), dan had ik ten eerste wat te doen ;-) en dan kwam mijn kleine kruimeltje snel in m'n armen te liggen.

Een stel uit onze vriendengroep is al papa en mama geworden inmiddels en zij was verdorie meer dan een week na mij uitgerekend. Krijg je dat ook nog, voorschieters ;-). Ik wil ook bevallùùh!
Ach ja, laten we positief gezien nog maar even genieten van de rust en het geluier.

Het huishouden is goed op orde dankzij mijn geweldige hulp. Daar dus ook weinig te doen. Ik kan straks nog wel wat strijken bedenk ik me nu (mijn god, zelfs dat klinkt aantrekkelijk nu en ik haat strijken omdat het zo geestdodend werk is).

Misschien ga ik vanmiddag nog wel een cobra/helloberry armbandje peuteren met spullen die ik nog heb een een oude lange ketting waar ik op uitgekeken ben. Ik heb ook een oud roze shirtje bewaard, daar kan ik ook strengen van knippen om te knopen/vlechten.
Maak ik er ook eentje voor mijn super lieve oppas als het goed lukt. Mijn kleine meisje heeft het zo goed bij haar elke dinsdag en wanneer het maar nodig is. Ze gaat daar ook logeren als de bevalling begint. Ze mag zelfs mee op vakantie in Nederland met de oppas als de bevalling nog even duurt (maar wij vinden dat ons meisje dan toch iets te ver weg zit en dat de oppas ook van haar eigen kinderen moet genieten maar misschien moet het maar even)
Ik vond het instructiefilmpje voor het armbandje een tijdje terug:
http://www.youtube.com/watch?v=-J4jlU7fULc



Cobra/ helloberry inspired armbandje. Schijnt een grote hit te zijn in de US. Wordt officieel gemaakt met plastic koord maar volgens mij ook harstikke leuk met ander koord of stof. Je ziet ze meer met een gouden stukje ketting ertussen maar goud vind ik ook niet mooi. Ik heb nog een oude ketting met zilverkleurige schakels. Leuk voor de zomer.

Update:

Nah, dit is het uiteindelijk geworden. Ik heb mijn toevlucht gezocht tot schoenveters uiteindelijk. Die waren tekort, waardoor het wel heel creatief knöbbelen werd en niet helemaal recht/netjes omdat ik een nieuw stukje moest invoegen. Al doende leert men...

Ik vond het stukje ketting te iel in vergelijking met het vetervlechtwerk dus ik maakte er nog een stukje aan en nog wat bedeltjes.

En nu? Wat zal ik nu eens gaan doen dan?

Hmpf...hihi, ik denk dat mijn gezeur ergens toe wens wel eens uit zou kunnen komen... De voorweeën worden sterker. Het begint al iets herkenbaar te worden maar zoals ik al tegen mijn man zei: ik lig nog niet over het aanrecht te blazen ofzo. Tja, misschien gaan ze weer liggen, ik durf niet meer zo goed te hopen maar het mag natuurlijk altijd ;-).



Extreme cheapskates/ vrekken

Een tijd terug hoorde ik dat er een nieuw programma op TLC zou komen over extreme vrekken. Interessant als je geïnteresseerd bent in vrekkenland.

Alleen jammer dat alles op TV tegenwoordig extreem moet zijn om de gemiddelde mens nog te boeien blijkbaar, hoe ver gaat dat nog? Waarom willen mensen dat soort dingen allemaal zien? Om de realiteit om ons heen te vergeten of relativeren?

Mijn TV stond vanavond in ieder geval toch geprogrammeerd om op tijd om te schakelen naar TLC en we zaten klaar met een zakje kaasflips (goedkoopste chips, ook geliefd bij en veilig voor Mini) en zelfgemaakte cola.

Item 1; Mr Charming
Deze meneer was de dag dat het gefilmd werd 25 jaar getrouwd. Dat vroeg veel van zijn inventiviteit en creativiteit aangezien hier misschien wel....(àààh, schrik)... geld uitgeven aan te pas kwam.
Hoewel dit hem duidelijk zwaar viel, kwam Mr Charming toch zonder ernstige fysieke of emotionele klachten de dag door.
Ik hield er wel een klacht aan over: extreem droge ogen. Ik heb volgens mij niet een keer met mijn ogen geknipperd gedurende dit item. Ik moet eruit gezien hebben als een soort vis met uitpuilende ogen en een openhangende mond.
Gelukkig was TLC zo vriendelijk geweest om de uitzending te doorspekken met meer dan voldoende reclameblokjes om kijkende mens even rust te gunnen.
Meneer ging eerst op zoek naar cadeautjes voor zijn lieve en begripvolle vrouw. Hoopvol dook hij verschillende vuilnisbakken in en al gauw was het raak; verlepte rozen en een fluitketel. Ja, het is natuurlijk ook de gedachte die telt maar zou je niks kunnen oplopen in zo'n vuilnisbak, verwondingen, enge ziektes?
Gelukkig kwam er nog geen eind aan de gulheid van Mr Charming, hij ging nog zowaar iets kopen, met echt geld, in een winkel. Er volgde een Serious Shopping Session in een winkel met -nog-net-niet, aan de datum en over de datum producten. Ik hoorde laatst dat een lokale supermarkt daar ook mee begonnen is achter de zaak, helemaal niets mis mee, lijkt mij.
Hij kocht zijn lief dierenkoekjes, zie hield van dieren en alles met dieren erop, zei hij. Even sprankelde er hoop in mijn hart voor zijn vrouw en de romantiek, tot het volgende item werd gekocht.
Het was eigenlijk niet binnen het geplande budget maar vooruit, Mr Charming taste diep in de buidel (ik meen 90 cent) voor een alleraardigst doodshoofd met uitpuilende ogen... Een verrassing zou het zeker zijn, dat stond vast.
Thuis werd het geheel afgemaakt met een zelfgemaakte kaart, een gerecyclede kaart... ook helemaal niets mis mee. Mits... uitgevoerd met een beetje meer creativiteit en moeite.
Mr Charming nam een kaart die Mrs Charming een tijd daarvoor eens van een vriendin had gekregen. Op een papiertje werden een aantal woorden geschreven en die over een deel van de tekst....geniet (zucht...). Tot zover de creativiteit van Mr Charming.

Speciaal voor de gelegenheid werd Mrs Charming zo waar mee uit eten genomen in een - niet heel goedkoop maar ook niet duur- restaurant.
Aangekomen bij het veredeld cafetaria had Mrs Charming zo haar eigen wensen als het ging om haar jubileumscadeau; ze wilde dolgraag eens normaal eten en zich niet doodschamen. Wilde Mr Charming  daarom, als speciaal cadeau voor haar, voor die speciale dag, alsjeblieft geen restjes eten aan andere mensen vragen? Even later liep Mrs Charming helaas toch beschaamd en teleurgesteld als een schicht het restaurant uit.
Mr Charming had de verleiding niet kunnen weerstaan toen hij een paar tafels verder bij mensen borden vol eten had zien staan ("Ik durf het bijna niet te vragen maar.. mag ik even?") en had ergens dozen geregeld om het in te mikken. Prima voor thuis. (Het is wel jammer is dat wij hier niet aan "doggy bags" doen maar anderzijds houden wij meestal niet veel over als we gaan uit eten. Wij krijgen normale porties geserveerd of prijs-uitgeknepen weinig.)
Het dappere en ongelooflijk lieve mensje besloot toch maar terug te komen en verder te eten. Staande ovatie, wat een vrouw!
Daarvoor was Mr Charming ook namelijk begonnen aan de cadeautjesronde.
Uit de smaakvolle verpakking die hij had gekozen (een enorme vuilniszak) kwamen achtereenvolgens te voorschijn:
- een aantal inmiddels echt overleden maar niettemin toch met veel vreugde en enthousiasme gepresenteerde rozen (reactie: "ow...");
- een pakje dierenkoekjes (reactie, enthousiast: "ààh, jaah, ik hou inderdaad van dieren");
- de witte fluitketel uit de vuilnisbak ("Is deze gebruikt?" "Nee hoor schat");
- en, terwijl Mrs C. vertwijfeld met haar vinger over een dikke kras op de fluitketel ging, als klapperrrrr nog het doodshoofd met uitpuilende ogen (reactie, vol verbazing en vertedering: "Ooh, my darling!, dit ziet eruit...alsof ... alsof... je ervoor betaald hebt!!?") Nou, Sisi-moment hoor, haar ogen glansden. Wat is dit lieve mensje in hemelsnaam allemaal gewend?!
Ze kon er wel allemaal mee lachen, blijkbaar is ze gewoon aan hem gewend en verknocht, lekker laten doen dus, die twee.

Item 2: de Frugal family
Geen schokkend item, wat wel prettig was voor de rust aan de ogen.
De familie Frugal had na het opbouwen van een schuld na enige tijd besloten deze in korte tijd en gronding af te bouwen door overal op te besparen en was dit blijven doen.
Het hot item in dit item: de familie hergebruikte geknipte stukken stof in plaats van toiletpapier, ze werden geregeld gewassen. Scheelde 240 dollar per jaar. Niet zo schokkend voor mij; luiers kun je tenslotte ook gewoon wassen en ik gebruikte ook uitwasbare babydoekjes maar dan alleen voor schoonmaakwerkzaamheden bij plasluiers.
Ook deze familie bezocht een supermarkt van incourante artikelen en kocht zichzelf voor een luttel bedrag een avondmaaltijd van zelfgemaakte pizza's.
Mevrouw Frugal ging daarop naar het park om wilde bieslook en ander eetbare zaken bij elkaar te knippen voor een salade.  Daar heb ik ook helemaal niets op tegen, wildplukken en eten uit de natuur maar mevrouw Frugal knipte en plukte echt recht naast de hondenpoep. Uitwerpselen van vleeseters bij mijn eten hoef ik niet en is ook niet gezond.
's Avonds werd er opgepast; leuk systeem, het bestaat ook in Nederland: oppastijd ruilen. Jij past eens op de kinderen van een ander, dan zij weer op die van jou. De koppeling/ ontmoeting wordt geregeld via internet. Prima idee.
De pizza's en de salade zagen er overigens heerlijk uit.

Item 3: extreme cheapGOAT
Over een echtpaar dat vroeg in hun relatie had besloten op het niveau van comfort te blijven wat ze op dat moment hadden. Dat was prima. In het huis dus geen Iphones, tablets, TV on demand etc. etc.
Vijf keer per jaar hield dit paar een financiële afslankweek, in deze week mocht er helemaal geen geld uitgegeven worden. Een week waarin restjes werden opgemaakt en het paar gaandeweg creatief was geworden met een hoop zaken.
Echter, aan het eind van de week was het mager gesteld met de overgebleven restjes en er moest nog een maaltijd bereid worden.
Meneer trok er daarom op uit met de fiets om overal kleingeld te zoeken, nadat het eigen bankstel en de stofzuigerzak al minutieus waren doorzocht. Openbare telefoons en hun directe omgeving en wassalons werden doorzocht, betast en behengeld met een rolmaat. Openbare telefoons okee, maar in tussen wasmachines gaan zoeken terwijl je geen klant bent ging mij al wat ver. Dat geld lijkt me ook van de eigenaar van de salon.
In de wassalon werd ook meteen pluis uit de drogers meegenomen: mooi voor in de open haard.
Vervolgens ging meneer nog "hééél onopvallend" in een eethuis om beurten op alle zitbanken even zitten om te zoeken naar kleingeld tussen de zitting en leuning. Zo'n stoelendans zal je mij ook nooit zien maken, zeker niet zonder iets te bestellen.
Toen er voldoende kleingeld was, werd dit eerst ingewisseld om vervolgens naar een goedkope slagerij te gaan. Dat wordt zoiets als gehaktbrood, dacht ik nog.
Eerst werd er gevraagd naar orgaanvlees, ook niet iets mis mee, we eten het alleen bijna niet meer. Meneer bleek culinair een stuk avontuurlijker ingesteld en kwam thuis met twee geitenkoppen.
Hij maakte dit klaar voor hemzelf en zijn vrouw (nadat hij hopelijk zijn handen goed had gewassen met al dat geld zoeken op vieze plekken). Nog een goede tip: stop alufolie in een uiennetje en je hebt een prima pannenspons die lang mee gaat.
Zij bedankte toch voor het vlees, ook uit praktische overwegingen, er moest iemand beschikbaar blijven om het alarmnummer te bellen mocht het fout gaan. Smart thinking.
Wij bestudeerden tijdens hun diner (hersenen, ogen, etc. werden gegeten) toch even het plafond in plaats van de TV en vonden nog wat spinnenwebben in huis.
We hebben vast vaak genoeg "pink slime" of een product waar van alles maar dan ook alles van het beest tussen zat maar dat was dan prettig onherkenbaar.

Item 4: Father Barter
Over een ik meen jonge priester die van bartering (onderhandelen) zijn lust en zijn leven had gemaakt.
Het liefst betaalt Father eigenlijk nergens voor, hij bracht "poëzie" aan een medewerkster van een donutshop (en de geërgerde wachtenden achter hem) in ruil voor een gratis donut van 60 of 90 cent. Waarschijnlijk kreeg hij die, zodat hij zijn mond vol had en weer snel weg zou gaan omdat de andere klanten anders last hadden van hem.
Hij vroeg of hij krullen mocht vegen, vuilnis opruimen en zonnebanken poetsen in ruil voor een knipbeurt bij de kapper. Ik vroeg me af of de salon daar niet gewoon al personeel voor had maar de eigenaar kon het wel waarderen dat de jongeman bereid was te werken voor zijn knipbeurt. Zal wel iets Amerikaans zijn.
Het gedrag en de zelfingenomenheid van Father Barter gaf me echt de kriebels, who the hell do you think you are?!

Conclusie: leuk programma "ter leering ende vermaek". Volgende week zitten we weer klaar.

(Bespaar) dingen van de afgelopen week

Ik heb zo lichtjes het vermoeden dat kleine kruimel in mijn buik aan het verder ontwikkelen van de botten werkt. Er heerst in mijn gestel namelijk een enorme trek aan calciumproducten.

Van sojamelk schreef ik maar zes pakken op bij de boodschappen dit weekend, ze vliegen er doorheen.

Ook had ik dagenlang trek in puddingkruimelvlaai. Alleen is taart niet goedkoop dus ik wilde zelf gaan bakken. Boodschappen halen kwam er maar niet van en woensdagavond won de trek van budget. Mijn lieverd ging voor zwangere mij 's avonds nog op jacht naar puddingkruimelvlaai en custard.

Het was er nog en het was lekker maar ik zag op de verpakking heel trots een sticker van 2,99 Euro staan. Zes euro voor een hele kruimelvlaai dus?!
Zaterdag bakte ik voor een fractie van de prijs er zelf een:
En die was super lekker. Ik gebruikte dit recept voor de puddingkruimelvlaai. Kosten? Circa een tot anderhalve euro?

Eerder in de week sneed ik zelf witte kool. Eerlijk toegeven, wel in de keukenmachine gedaan ;-). Wat heb ik enorm veel uit die ene kool gehaald! Echt veel waar voor je geld.
Een deel ging dezelfde dag in de nasi, met nog een klein preitje en een ui. Ik had veel meer groenten dan normaal met een nasipakketje.
Een groot deel ging de vriezer in, om er nog een keer koolschotel mee te maken.
Van het derde deel maakte ik koolsalade met alleen wat yoghurt, fritessaus, rozijnen en een beetje kruidenzout. De salade was de volgende dag heerlijk bij wat gebakken aardappelblokjes en ossehaaspuntjes (2 euro in de aanbieding, vriezer).
Dan was er nog een kleiner bakje over, waarmee ik kool-aardappel koekjes wilde maken maar dat is er niet van gekomen.

Vrijdag had ik "vrij", dan mag ik doen wat ik zelf wil. Meestal is dat rusten maar ik wilde deze vrijdag toch echt er eens op uit.
De spenenfee zou komen om Minipenny's speentjes op te halen en wij hadden een leuk cadeau gezien ergens. Dat zou ik even gaan halen.
Ook wilde ik bij een babywinkel kijken naar een nieuwe luiertas, aangezien mijn luiertas, die ik tweedehands kreeg echt rats versleten is.

Ook haalde ik meteen een gratis babycadeaupakket op bij die winkel. Er zat een gratis speentje in, dat scheelt toch weer bijna drie euro. In een ander pakket zat zelfs een complete fles van Avent. Toch wel de moeite om je aan te melden voor die gratis babydozen dus.
Hier vind je een overzicht van diverse babydozen die je aan kunt vragen, de meeste haal je gratis op in een winkel.

Ik had nog wel meer willen rondkijken en shelfshoppen (variatie op "windowshoppen") maar ik moest het wat kort houden om het vol te kunnen houden. Toch wel van genoten om zo even lekker in het wild rond te lopen.

De luiertassen die ik zag in de winkel vond ik echt drie keer niks. Te slappe stof, geen rits zodat alles eruit kon vallen of een rits die in de winkel al stuk was en iel aanvoelde en dat nog met een nog groter prijskaartje eraan.
Mijn vader kwam gister aan met een schoudertas die hij gratis had gekregen ergens, en die voldoet denk ik ook wel prima. Ik denk dat ik uit de versleten tas nog wat vakjes etc ga tornen en die in de "nieuwe luiertas" naaien en dan is ie perfect. Een nieuwe verzorgingstas voor niets. Mijn zus heeft een schoudertas die ik niet meer gebruikte bij haar tweede gebruikt als luiertas. Alleen maar omdat het verzorgingstas heet, is het ineens hartstikke duur, een andere schoudertas kan ook prima voldoen.

Ik wil voor de babykamer graag nog een trekbeestje met een muziekdoosje erin (eraan trekken en dan speelt een muziekje af, houdt vanzelf op, kost geen stroom). Alleen zocht ik er eentje van Winnie de Poeh en die kon ik niet vinden. Gister had een vriendin de oplossing: een oud trekbeestje ergens vinden (kringloop) en gewoon een Winnie de Pooh knuffel opereren. Ook weer opgelost.

's Avonds "vond" ik een paar uur voor het slapen gaan "ineens" een enorm cadeau en een brief van de spenenfee op Minipennies kamer.
Ze was daarvoor boodschappen gaan doen met papa en die had een sms gekregen "rek tijd!! De kleureninkt is op en ik moet nog bijvullen!"
Sinds kort vul ik zelf mijn inktpatronen bij met een bijvulset, dat scheelt veel geld en bevalt me goed. De prijzen voor inktpatronen zijn echt debiel en irreëel. Bij de set zitten handschoenen en steriel verpakte naalden en spuiten. Ik voelde me net een dokter.
"Ontspant u zich maar", zei ik tegen het inktpatroon, en: "nou... U doet het heel goed hoor, voorbeeeeldig!" Dat zeggen dokters en tandartsen toch ook altijd standaard tegen je?

Ik moet nog steeds lachen als ik Minipenny rond zie slepen met "haar" hond, die ze kreeg van de spenenfee. Misschien was het kleinere maatje toch ook wel goed geweest, ahum.
Lachen deed ons kleine meisje de eerste nachten zonder speentje niet bepaald maar goed, ze lijkt er aardig doorheen te zijn inmiddels

Gister hadden we een verjaardag en de jarige had in de uitnodiging gezet dat hij spaarde voor twee dingen. Nou vind ik gewoon geld geven helemaal prima, beter dan een niet nuttig cadeau maar ik doe het wel liever een beetje origineel.
Ik google dan op: "geld vouwen" en je vind zo wat vouwinstructies. Toch net iets originelers.
Verjaardagskaarten en rouwkaarten haal ik trouwens bij Wibra. Ik hou een kleine voorraad bij en zoek af en toe de leukste uit, voor maar 39 cent.

Nou en verder... nog steeds geen idee wat er aan het eind van de maand op mijn rekening wordt gestort. Het kan zijn dat het nul euro is omdat het UWV te laat is met alles, het kan zijn dat het nog 100% is omdat er nooit is doorgegeven op te houden met betalen, het kan 50% zijn omdat het dat eigenlijk zou worden (maar daar heb ik nooit een defenitieve beslissing over gehad dus dat zou eigenlijk niet mogen) en dan nog alles daar tussenin.

Tweedehands nieuwe kinderkamer

Ik las laatst een artikel in een krant dat er veel kinderen in armoede op moesten leven in Nederland tegenwoordig. "Deze kinderen moeten het stellen met gedragen kleding", stond er.
Ik vind dat persoonlijk niet "zielig", er is niets mis met tweedehands. Gebrek aan voeding, opleiding, recreatie (sport, bewegen, hobby, cultuur), opvoeding en liefde vindt ik armoede voor een kind.
Om te laten zien dat er niets mis is met gebruikte spullen wilde ik de foto's van mijn meisjes nieuwe kamer laten zien.
Ze was door het dolle heen toen ze de kamer zag toen hij af was gisteravond. Ze stond opgewonden te springen en lachen toen ze het zag. Ineens is naar bed gaan ook geen probleem meer, ze vraagt nu of ze naar bed mag.

Zelf vind ik het echt leuk gelukt en ben ik best trots op ons dat we het samen toch maar voor elkaar hebben gekregen.
Ook nog voor een bedrag van iets over honderd euro (bed en aanverwante meubels, brandstof bed ophalen, dekbed, hanggeval om kleding in te leggen voor aan de kledingrails en decoratie (Zeeman)).

In alle opzichten heb ik het liever zo dan een nieuwe kinderkamer uitzoeken voor een hoop geld (en nog prima meubels weggooien). Zo is iedereen ook blij en tevreden.

Een tijd geleden kochten we een hoogslaper inclusief ladekastje, speelgoedkist, hangrekje en boekenplankje op Marktplaats. We hebben de hoogslaper "verkeerd om" opgezet. Het was even denken en puzzelen maar toen stond het bed in een minuutje of 10. Het bureaublad ligt nu bovenop het bed, ik ga er misschien nog een kort gordijnrandje op maken, de stof (die bij de gordijnen past) heb ik volgens mij nog. Als Mini oud genoeg is voor een hoogslaper, draaien we het om en schroeven we het trapje erop. Dan kan ze er weer jaren mee verder. Haar kinderen zelfs nog, het is super degelijk en stevig grenen. 
De kamer kreeg een pinsessenthema. Dat was een inkoppertje. Op het behang en op de "nieuwe" kast plakte ik wat prinsessen. Op het dekbed overtrek was haar nichtje uitgekeken, het is nog prima.

De kast kwam nog uit de vrijgezellenflat van mijn man. Het heeft toch drie verhuizingen redelijk goed overleefd. Het is een driedeurskast dus er is genoeg plek voor kleding en bakken speelgoed.

Het ladekastje werd een nachtkastje.

De ook al drie keer verhuisde boekenkast paste wbt kleur beter bij het nieuwe kamertje maar is precies hetzelfde als ze had in het wit (die krijgt de baby).

Met wat plankjes die toch weggingen maakte ik van de speelgoedkist een poppenbedje. Onderin is ook nog bergruimte.

Ze heeft nu veel ruimte om speelgoed op te ruimen en om te spelen. Erg handig omdat ze dan fijn op haar eigen kamertje kan spelen wanneer ik bezig ben met de baby. Ook erg fijn om extra opruim-ruimte te hebben, kan er beneden wat ruimte gemaakt worden voor speelgoed voor de baby.

Minipenny wilde niet achterblijven en had 's avonds ook nog een verrassing voor ons:

Don't try this at home maar dit krijg je dus als je tien seconden omdraait om de afwas in de keuken te zetten. ... Terwijl er nog een restje chocoladesaus op het bordje van je drie jarige zit.

Het was maar goed dat ik haar bed even lag te testen, anders had ik nog op de grond gelegen van het lachen toen ik haar zag. Nog even vlug onder de douche en haartjes wassen dus en toen mocht ze lekker naar haar grote meisjes bed.

Phoe, en dan nu de babykamer nog. Die staat nu tjokvol met meubels die er wel moeten komen maar ook met meubels die er nog uit moeten, de deur kan niet eens dicht. Maar ja, hij doet het spierwerk en ik doe het denkwerk en de decoratie en dan komt het wel weer goed. Foto's volgen...

Hypotheek en verzekeringen, deel .. (te veel)

Nog steeds geen nieuwe berekening voor onze premie en inleg gezien van de hypotheekverstrekker dus maar weer diep adem gehaald, moed verzameld en na een korte meditatie aan de telefoon gegaan.

Het hele proces hangt nu weer op een formulier, waar ik ook maar pas 2 keer om gevraagd heb bij de verzekeraar.

We zijn nu al vanaf oktober hiermee bezig, we hebben betaald aan een tussenpersoon, die voor dat geld niets heeft gedaan maar de maatschappijen werken ook niet echt vlot en vlekkeloos sinds ik het zelf ben gaan regelen noodgedwongen. Het is nu juni en de afkoopsom van onze verzekering zit nog steeds niet op de goede plek, hoe moeilijk kan het nou zijn?

Pas als het rond is, kan ik ook een berekening kan laten maken wat extra aflossen of extra premie inleggen ons kan opleveren en wat we mogen aflossen.

Wij hebben zo'n spaarhypotheek, door Erica Verdegaal op haar blog ook wel vergeleken met een tekenbeet (artikel) en groot gelijk heeft ze.

Nou willen de banken en de overheid dat wij Nederlanders extra gaan inlossen maar ja, hoe? Eigenlijk is een spaarhypotheek daar niet op gemaakt als het er goed over uit gaat. De hypotheekverstrekker heeft me verteld, dat we boete- en belastingvrij niet zo heel erg veel zullen kunnen aflossen.

Voor de verzekeringen ben ik vanaf augustus tussenpersoon-vrij en veel voordeliger uit. Dat heb ik nu na nog wat uurtjes kijken&vergelijken ook weer rond. De besparing is nu uitgekomen op 84,06 Eur per maand, dat is 1008,72 euro per jaar (excl rente). Mijn koekblikje heb ik voor maar 8,79 Euro per maand WA kunnen verzekeren.

Nou hebben wij ook nog een arbeidsongeschiktheidsverzekering (ja, ook dat nog).

Met enige tegenzin ben ben ik het toch maar eens gaan proberen, of er wat uit komt voor me (tussenpersoon dacht van niet, des te meer reden om toch te kijken daarnaar).

Wordt mijn claim afgewezen (ze gaan natuurlijk zoeken naar redenen, hoe flauw ook, om niet uit te keren) dan ga ik de premie die we voor mij betaald hebben (we hebben dat in één koopsom gedaan) alsnog van de belasting aftrekken maar dan weet ik het wel zeker. 

Mocht ik daarna toch nog ooit iets krijgen wat wel wordt gedekt door de verzekering, dan moet ik wel belasting betalen over de uitkering.

Toen ik klaar was met alles invullen, erbij zoeken, printen, scannen en deels mailen, kwam er zowel uit mijn oren als uit mijn computer bijna rook. We hadden beide veel moeite om de grote hoeveelheid informatie en papieren te verwerken maar de klus is geklaard. Nu is het dus afwachten of ze over de brug gaan komen of niet.

Jullie weten hoe graag ik weer wil werken en dat ik heel flexibel wil zijn en bereid tot veel concessies maar alsjeblieft...laat het geen baan in de verzekeringen zijn.

Als dit een beetje klaar is, dan wordt het weer tijd om in het zonnepanelenplan te duiken.

Door wat actiever en assertiever in mijn verzekeringen en hypotheek te duiken, heb ik ze straks wel voor een deel daarmee gefinancierd (besparing goedkopere verzekeringen, extra aftrek belasting of uitkering van de arbeidsongeschiktheid en dan nog besparing in de hypotheek).

Morgen doe ik even rustig aan om energie te sparen voor komend weekend. Dan ga ik als repairder aan de slag bij een repaircafé. Ik ben er nu een keer geweest en het is erg leuk, gezellig en fijn vrijwilligerswerk, het geeft veel voldoening.

Voorkom skimmen chipkaarten

Op mijn favoriete consuminder forum las ik dat het boevengilde weer iets nieuws heeft bedacht.
Omdat in een OV-chip electronica zit waardoor informatie van afstand uit te lezen is (anders zou je ook niet kunnen inchecken door je pas voor de lezer te houden), kan er ook iemand naast je gaan staan en de gegevens op je kaart uitlezen om er vervolgens misbruik van te maken.
Ook schijnen (sommige) creditcard gekopieerd te kunnen worden. Volgens mij is dat alleen in het buitenland gebeurd.
Fabrikanten zijn ook weer op deze "trend" ingesprongen er er zijn nu speciale aluminium pasjesportemonnees en speciale hoesjes voor je passen.

We hadden het er over op het forum, hoe je zelf makkelijk iets zou kunnen maken zodat je geen dingen hoeft aan te schaffen maar je OV-chip toch veilig is voor skimmers.

Een stuk alufolie achterin m'n portemonnee lijkt me niet zo handig. Ik vroeg me af of chipszakken niet zouden kunnen werken, iemand anders zei, dat je dat kon testen door je mobiel erin te leggen.

Ik had nog schone chipszakken liggen voor een projectje, dus ik aan de slag. De eerste zak deed het niet maar deze hiernaast wel. "Deze mobiel is momenteel niet bereikbaar". Hà! Ik heb toen twee stukken op maat geknipt voor de papiergeldvakjes en nog een stukje bovenop m'n OV-chip gemaakt. Maar met m'n mobiel erin of ertussen, ging die nog gewoon af. Blijkbaar is een klein gaatje dus genoeg voor signaal.

Voor de zekerheid heb ik dus maar hoesjes gemaakt van de zak die ik al getest had met mijn mobiel. Dubbelvouwen - zijkanten omvouwen en dichtplakken - aan de bovenkant een "flapje" overlaten zodat je dat kan omvouwen. Leermomentje: de eerste had ik te strak gevouwen, dan krijg je het pasje er lastig uit (zeker als je weer eens moet sprinten voor de sprinter, like me ;-) ). Beetje ruimte overlaten dus.

Paar fotootjes ofzo erop en klaar.

kweken in PET-flesjes

Naar aanleiding van de vragen over mijn experiment met het kweken in kleine PET-flesjes een blogje daarover.
Gister heb ik na mijn ochtend workshop "zaaien en kweken" (het was ook wel: zaaien en kwekken, het was erg gezellig maar vooral leerzaam) snel gezaaid wat nog gezaaid moest worden.

Hieronder zie je waar ik de PET-flesjes open gesneden heb.
Ik kan de PET-fles nu "dicht" laten staan (1), open klappen (2) en met een wasknijper erop, blijft het (verder) open staan (3), dat is handig als het plantje al iets groter is. Ik kan ze ook weer dichtklappen, soms moet ik dan even een kneepje geven in "het scharnier".

Dit zijn dezelfde flesjes dichtgeklapt.

Bevindingen tot zover:

DO's:
- snij de flesjes open ongeveer een halve tot een hele centimeter onder het bovenste randje waar het etiket tussen zat.
Zo kun je makkelijk bij de closetrol om te zaaien en kan het plantje toch nog wat hoogte krijgen voor je de bovenste helft open moet zetten om te voorkomen dat het plantje beschadigd raakt bij het openen of de wanden van het flesje gaat raken. Bij andere merken, snij het flesje een centimeter of 3 a 4 boven de closetrol open.

- Neem potgrond en zaaigrond die ongeveer zo vochtig is als een handdoek na het afdrogen. Die term moet ik even uitleggen, in mijn workshop werd ons uitgelegd hoe vochtig de grond moest zijn en ik vroeg "okee, strijkdroog dus?" "Nee, iets vochtiger, zoals je handdoek na het douchen" ;-).

- vul de closetrolletjes (eigenlijk zijn strookjes krantenpapier veel beter! Die absorberen het vocht beter) helemaal met potgrond en druk die dan heel goed aan, de overige ruimte vul ik met zaai- en stekgrond (sinds gister, potgrond bevat te veel voeding voor zaailingen). Ook goed aandrukken. Zaadje(s) erin en een laagje zaai- en stekgrond erover zo dik als het zaadje is.

- Geef de zaailing nog een klein beetje water (dat doe je niet als je in plastic zaait, omdat plastic bakjes geen vocht opnemen)

- Je hebt echt ventilatie nodig, plak de opening dus niet dicht, misschien moet je zelfs de dop van de fles afhalen. Zeker als je wat uitgeschoten bent met het water.

DONT'S:

- Te natte potgrond en te veel water, ik heb daardoor nu een schimmel in twee flesjes. Mijn potgrond had even vochtig gelegen in de zak, ik had het even los moeten leggen en wat laten aandrogen in de zon.

- Dichtplakken, er is echt wat ventilatie nodig, als ik "het scharnier" even knijp, sluit het al prima. Zaaibakken en andere contrapties die je kunt kopen, hebben ook ventilatie. Een flesje had ik dichtgemaakt, die heeft nog meer schimmel.

- een te grote fles, dat is niet handig met de closetrol vullen, erin zetten er eruit halen. Grotere PET-flessen kun je wel weer in de tuin gebruiken om jongen plantjes te beschermen of om de bodem over een stok te zetten, dan kan je er gaas (neem blauw, groen en zwart zien de vogels niet!) of plastic overheen leggen om iets te bouwen om planten te beschermen.

Over een tijdje zullen er als het goed gaat plantjes groeien in de cola-flesjes, dan kan Coca Cola pas echt claimen dat ze "plant-bottles" maken! (de zgn plant bottle van Coca Cola is meer marketing dan echt hart voor het milieu).

De aubergine die ik vorige week heb gezaaid in twee flesjes hebben al twee kleine sprietjes gemaakt. Ik heb dus alleen dus schimmel aan de buitenkant van de closetrol waar ik nog iets aan moet doen. Een andere fles die ik al wel gevuld had met closetrol met potgrond heeft ook wat schimmel, zelfs zonder extra water. In de zaaibakjes die gestapeld klaar stonden zaten ook twee schimmel plekjes. De potgrond was dus denk ik gewoon te vochtig en ik had voor meer ventilatie moeten zorgen.

Misschien dat meer ervaren tuiniers nog meer tips hebben?

In de zaaibakken had Minipenny vorige week al heel lief potgrond gedaan, die heb ik ook nog aangedrukt en er zaaigrond bovenop gedaan. Ik dacht altijd dat de grond voor zaailingen lekker los moest zijn maar dat is dus niet zo.
Gister heb ik een handig dingetje gekocht; een potjesmaker, het is het houten dingetje dat je in de zaaibak zit staan. De bovenkant blijkt ook erg handig te zijn om grond aan de drukken (dat zie je in het zaaibakje waar de potjesmaker in staat). Geen vieze nagels en met een beweging is het goed aangedrukt.
Toen ik de zaadjes erin legde, kon ik ze afdekken met zaaigrond uit de hoekjes.
We hoeven nu geen pleerollen meer te bewaren, volgend jaar maak ik m'n zaaipotjes van krantenpapier.

Er lag al een paar maanden een oude luxaflex buiten met de bedoeling er plantenstokjes van te knippen (gekocht bij de kringloop voor Minipenny's kamer, bleek niet te passen). Daar ben ik vorige week aan begonnen. Helaas zit er een gladde coating over het metaal, daardoor moet ik er met een CD-marker op schrijven (minder milieuvriendelijk) op metaal zonder coating kun je met een grafiet potlood schrijven (ook te koop bij Wilftfang).

En nu is het dus afwachten..

Het was me het weekje wel

Donderdag; budget vs boekingen
Op mijn verlanglijstje stond nog steeds ons budget en de werkelijk geboekte bedragen op de rekening weer eens goed onder de loupe te nemen. Het verlangen om het ook werkelijk te doen was alleen niet zo groot, met het hoofd koel onder de grond was het iets te comfortabel geworden (struisvogelpolitiek).

Ik wilde eigenlijk Offline Rekening Overzicht weer downloaden maar ik heb toch besloten Yunoo eens uit te proberen. What a coooool thingy!! Het ging zo gemakkelijk en snel dat ik gauw nog meer bankgegevens heb gedownload en in Yunoo gezet, waardoor ik nu een overzicht heb over een langere periode. Ik vind het echt fijn en snel werken, je moet alleen even goed nakijken of Yunoo de juiste posten toekent maar het meeste stond wel goed en dus had ik heel snel een overzicht, super. Je kunt ook jouw uitgaven vergelijken met die van anderen, ik twijffel een beetje aan de uitkomsten daarvan maar ik denk dat dat komt doordat ons inkomen er niet goed in staat (waardoor we wel zorgtoeslag zouden krijgen bijvoorbeeld, wat het bedrag bij ziektekosten(verzekering) vertekent).

En jawel hoor;
- we geven sommige maanden minder uit dan budget aan boodschappen maar de meeste maanden zitten we erboven. Ons budget is 217 per maand, we gaven gemiddeld 300,74 uit per maand. Oplossing:
Ik weet dat er veel "makkelijke momenten" cq. "makkelijke maanden" zijn geweest maar misschien moet het budget ook ietsie omhoog. We rekenen 50 euro per week voor 2 volwassenen en een kind, inclusief luiers, billendoekjes, schoonmaakmiddelen, deo, shampoo, douchege en tandverzorging. Zeker nu de kleine flink me-eet en we meer bio eten, is het iets weinig, ik ga het verhogen naar 55 per week, dat is nog steeds niet veel.
- we pinnen veel meer dan ik dacht en nu weten we natuurlijk niet meer waar het aan op is gegaan. Ik dacht dat we gemiddeld hoogstens 70 per maand pinden, ik pin bijna nooit maar manlief wel vaker.
Oplossing : ben begin deze maand weer fris begonnen met een kasboekbakje (een plastic bakje waar je alle bonnen in gooit, blocnoteje erbij om de dingen op te schrijven waarvan geen bon is met een pen erbij en halverwege en aan het eind van de maand tellen)
- Wij hebben van onze administratie een wirwar van rekeningen en heenenweer boekingen gemaakt; daar kappen we dus fijn mee. We gaan voortaan alles naar de gezamelijke rekening laten storten en laten afschrijven. We moeten nog even kijken of we nog ieder een "verantwoordingvrije zakgeldrekening" willen.
Verder zouden wij meer uitgeven aan hypotheek en verzekeringen dan anderen maar ik weet daar geen oplossing voor, daar hebben we al naar laten kijken pas.

Vrijdag: voorproefje
Vrijdag hadden we oppas geregeld en gingen we proefeten bij een restaurant waar we misschien onze bruiloft wilden vieren. Heeerlijk gegeten, ook heel fijn zo met z'n tweetjes, we kwamen erachter dat dat al een half jaar geleden was!
Het gesprek en de offerte die we kregen voor het eten vond ik minder goed gaan, het zat me niet lekker allemaal.

Zaterdag: Valentijnsverrassing?
Ik wilde eigenlijk rode hartjeskoekjes bakken voor manlief toen hij weg was maar ik was vergeten boter mee te nemen met de boodschappen, dus het werden broodjes. Toch wel lekker, zelf een deegje kneden en friemelen. M'n handjes zagen alleen knalrood van de voedingskleurstof toen ik klaar was en met "afwasbaar" bedoelen ze waarschijnlijk het aanrecht, daar kwam het wel vanaf maar niet van mijn handjes, weg verassing.

 Na drie keer handen wassen met schuurmiddel en schuurspons waren m'n handjes toch weer schoon en m'n deegje was mooi gaan rijzen.

De laatste rijs ging niet helemaal naar wens hier en daar, door het rijzen was de vorm eruit. Ik hoopte dat het goed zou komen met en beetje trekken en duwen maar dat is er niet mooi uitgekomen in de oven bij alle broodjes.

Na het broodjes-voorbakken was er nog tijd om met Sarah te spelen, in polonaise kropen we samen gierend van de pret over de vloer en deden we verstoppertje en tikkertje. Het was het eigenlijk wel waard hoor, ons meisje heeft wel zo gelachen en gegierd maar helaas schoot toen m'n knie weer uit het spoor, en later die avond nog eens echt goed, auauwwww. Gelukkig ben ik bijzonder eigenwijs en heb ik vaak genoeg gezien hoe die knie weer terug gezet werd. Vooral als manlief dan gaat dreigen met ziekenhuisbezoek wordt ik ook op dit gebied plots bijzonder zelfvoorzienend.

Zondag: even verder kijken

We moesten het restaurant van vrijdag uiterlijk woensdag iets laten weten ivm een andere optie voor een bruiloft dus we gingen nog eens langs bij onze tweede keus. Dit was onze tweede keus ivm de afstand en omdat we twijffels hadden over de kwaliteit van het eten en de aankleding. Dit gesprek ging veel beter, we hadden na afloop een veel beter gevoel en vertrouwen dan bij de andere locatie. We hebben er ook iets eenvoudigs gegeten met Sarah en dat was lekker en de porties waren royaal. Met even rekenen kwamen we erachter dat de offerte ook meer dan 1500 euro scheelde (in praktijk denk ik 2000 omdat we bij de eerste locatie waarschijnlijk getild zouden worden met de drank op nacalculatie, we hebben nu all-in) en dat we dan bovendien ook nog veel meer kregen ook. We vinden de locatie die beter uit de bus komt eigenlijk ook veel leuker en mocht een ander dat niet vinden; jammer dan, het is onze bruiloft. Een stukje verder weg kan je bruiloft dus soms een stuk goedkoper!

Hù-pffff... dat is nu dus geregeld, gelukkig. 's avonds zocht ik op internet naar instuctiefilmpjes hoe je zelf trouwboeketjes, corsages of polsboeketjes kunt maken. Ook mijn bedankjes ga ik zelf maken (ik heb nog stukken vitrage waarvan ik zakjes kan naaien). Je kunt veel materiaal gewoon bestellen op internet en het zelf maken.

Trouwauto doen we niet, we komen gewoon heel chique aanlopen bij het gemeentehuis, duiven ook niet (arme beesjes in zo'n mand gepropt in een warme auto, daar zie ik wel zo weinig romantiek in), bellenblaas denk ik nog over maar vind ik ook niet nodig, fotograaf hoop ik te vinden tussen studenten fotografie en m'n jurk hoop ik te huren of te vinden op marktplaats. Het allerbelangrijkste kan ik niet kopen; dat het maar een gezellige en mooie dag mag worden.

Maandag: Valentijns dag

Gelukkig waren er twee broodjes goed gelukt en maandagochtend heb ik ze afgebakken voor manlief, die er heel blij mee was.

De woensdag ervoor had ik op het kinderdagverblijf twee kunstwerkjes meegekregen die Sarah had gemaakt voor Valentijn. Van het kleine hartje heb ik een Valentijnskaart gemaakt voor papa, die hebben we samen voorzien van lippenstiftkusjes en opgestuurd naar papa's werk.

Manlief zou dit jaar eens voor mij koken op Valentijnsdag, het was super lekker (bietjes met aardappelpartjes en dunne filetlapjes) en met veel liefde gemaakt. Onverwachts kreeg ik ook nog een boeketje rozen van manlief. Wat een fijne dag weer.

Dinsdag: sfeerlichtje van knoflooknetje

Bij het koken raakte het knoflooknetje leeg dus ik knipte de metalen eindjes eraf om de rest in de plasticafvaltas te kunnen stoppen. Ik bedenk me vaak voordat ik iets weg gooi "kan ik hier nog iets mee?" en plots kwam daar een druppeltje inspiratie. Over een borrelglaas heen:

Woensdag: wasdag

De gevolgen van een onrustige nacht lagen te in te weken in het kinderbadje, het lag helemaal vol. Sarahtje was ziek geworden en die hebben we daarom 5 keer van top tot teen moeten verschonen, inclusief bedje of eigen kleding. Vandaag werd dus wasdag. Eerst vlekken verwijderen, inweken, natte was naar boven slepen met m'n zere knie, meteen maar even wat vouwen, was ophangen, gedoe, kortom, mijn favoriete bezigheden.

De vaatwasser bedacht zich dat dit de ideale dag was om een nieuw mankement te krijgen en wilde niet zijn werk doen. Zoals het een moderne huisvrouw betaamd heb ik een drievoud aan tijd die het gekost zou hebben om de afwas op de hand te doen eerst gespendeerd aan het proberen te repareren van de vaatwasser. Na drie keer de vaatwasser leeghozen en 3 pleisters waren de oplossingen op en dus nou ja, nog minder favoriete bezigheden volgden - afwassen.

Afgepeigerd lag ik gister om half tien al in mijn mandje met een ontspannend boek "zelf apparaten in huis repareren". Na een bladzijde over "het leve ende werken den vaatwasser" was ik vertrokken.

En vandaag ben ik een beetje aan het rommelen, beetje de was doen, even langs de huisarts en wat administratieve dingetjes.

Ik voel me een beetje Don Quichot de laatste weken aangezien ik me bezig moet houden met het "ophalen" van geld waar ik gewoon recht op heb. Ik moet van een notaris, het UWV en KLM nog aardig veel euri's krijgen die op mijn bankrekening thuis horen en niet die van hun en het verloopt wel zo verschrikkelijk beroerd allemaal. Papieren raken kwijt, ik heb plots een helemaal verkeerd adres in het systeem, mijn collega heeft een fout gemaakt, etc. etc.

Die roddel dat ik de goedkoopste bank van Nederland ben, blijkt toch wel hardnekkig te zijn?

Ik heb eigenlijk in bijna alle gevallen het advies gekregen om een officiele klacht op hoger niveau in te dienen. Blèh, wat een gedoe, als al die incompetente toetaas eens gewoon hun werk ging doen (Pardon my English maar het verwijt is wel echt terrecht, tot aan de notaris toe), lijkt me zoooveel makkelijker..