Ons energieverbruik in een vrijstaand huis (1900) met 4 personen, loont isoleren?

Isoleren?
Maart vorig jaar werden wij de nieuwe eigenaren van ons droomhuisje uit 1900.
Vanwege deze leeftijd (en het verbruik van de vorige bewoners), leek extra isolatie ons wel wenselijk. In de aanvraag voor de vergunning hebben we dan ook een buitenisolatie opgenomen (kosten: € 14.000, excl subsidie).

We grepen echter naast de subsidiepot omdat we ons vorige huis drie keer moesten verkopen voor het helemaal rond was. Nu de pot leeg is, kun je alleen nog maar gunstig geld lenen voor isolatiemaatregelen. Wij zijn niet zo van lenen.
Vorige week ben ik eens gaan rekenen, na bijna een jaar hier. Ik vermoed, dat ook dat hele gedoe met de verkoop weer zo heeft moeten zijn en een reden had ;-).

Met een beetje rekenen kwam ik namelijk erachter dat met de huidige prijzen en het huidige verbruik, het meer dan 50 jaar duurt voor we die investering terug hebben verdiend.
Bovendien kwamen we erachter in het afgelopen jaar, dat we toch een spouwmuur bleken te hebben rondom de woonkamer. Er zit niet zo'n mooie isolatie tussen, maar toch, de muur is bij elkaar genomen toch wel dik.
Maar ja, wat gaat die gasprijs doen?
Het nieuwe plan is daarom om alleen de keuken en heel misschien een stuk van de badkamer een extra isolatie schilletje te geven aan de buitenkant. Omdat dat allemaal op de begane grond ligt, kan mijn man dat zelf wel vastschroeven. €14.000 past sowieso ook niet meer in het verbouw spaarpotje nu door alle tegenvallers.
Een warmteboiler zou wel een mooie investering zijn, die zich waarschijnlijk terug verdiend door de subsidie maar helaas hebben we nu nog even geen ruimte voor het vat.

Ons verbruik
Ons voorlopig ingeschat verbruik was wel even schrikken. We verbruiken nu 400-500 kWh meer aan elektriciteit en 900 - 1000 m3 meer aan gas dan in ons vorige huis, uit 1981.

Het gasverbruik bevreemd me niet zo maar de elektra, dat vond ik wel bijzonder, aangezien we geen nieuwe apparaten hebben aangeschaft, toch?
Samen met mijn man maakte ik een opsomming waar dit aan zou kunnen liggen en wij vermoeden, dat de grootste oorzaken zijn:
- de airco's boven bij de kinderkamers (het is daar in de zomer echt te heet om te slapen, we hebben de airco's daarom 30 minuten tot een 1 uur laten draaien rond bedtijd);
- de nieuwe oven (we hebben altijd een combi-magnetron gebruikt). Nog beter opletten of wat we willen bakken ook niet in de airfryer past;
- de aangeschafte hotpot/ multicooker (geweldig ding overigens);
- en het gebruikte gereedschap voor de verbouwing
Hmm.. okee, toch veel veranderingen dus.

Onze slaapkamer moet nog worden gebouwd/ verbouwd en daar zullen we ook een split-unit voor aanschaffen voor de airco en eventueel verwarming. Het verbruik gaat dus nog hoger worden.

Momenteel en voorlopig slapen we in het onverwarmde washok, ons bed past precies tussen de muur en de wasmachine (vandaar: geen plek voor vat van warmteboiler voorlopig). Hoewel we altijd geslapen hebben zonder verwarming aan, daar is het soms dus echt berekoud.
Vooral ook omdat er geen streepje licht binnen mag komen als de andere kant van het bed enigszins wil kunnen slapen. De deur naar het verwarmde vertrek naast onze tijdelijke slaapkamer moet daarom dicht, vanwege een lantaarnpaal 15 meter verderop.
Helaas kon ik geen lekker warme poezen onesie vinden om wraak te nemen op mijn ega die bang is van katten (en licht in het donker) dus het werd deze week een lekker dikke trainingsbroek van de Zeeman en een bijpassend warme trui die ik al had voor in bed. Lekker dikke sokken erbij en het probleem was opgelost. In de schuur staat ook nog een elektrische bijverwarming maar ja, ons bent zuunig hè? ;-)

Nou was ik was niet van plan de rest van mijn leven zo te slapen in de winter dus in de nieuwe slaapkamer zal de verwarming toch wel eens even aan gaan en de airco in de zomer.
Daarnaast worden onze kinderen groter en zullen ze meer apparaten gaan gebruiken (onze oudste heeft vorige week mijn oude mobiel gekregen en had binnen een dag een verslaving ontwikkeld).
Daarom lijken zonnepanelen me dan wel weer een goede investering. Ooit - eens, als de grootste kosten in de verbouwing gedaan zijn.

Koffiedrab drogen en bewaren voor de tuin

Update:
De koffiedrab droger blijkt in praktijk niet goed te werken als plek om drab te drogen. Voor het bewaren en als hulpje om een pantykous vol te gieten is ie wel bruikbaar ;-).
Dat heb ik nou altijd,  vol creatieve ideeën maar de uitvoering wil nog wel eens anders uitpakken ;-).
Er kwamen vragen waarom ik zou willen drogen en de drab niet meteen in de tuin gooide. Nou, dat komt omdat ik geen koffie lust. MrPenny produceert alleen s weekends drab voor mij. Het is dus een handig voorraadje.

In mijn vorige blog had ik het over plantenkragen waar ik nog koffiedrab langs zou strooien om planten te beschermen tegen slakken, gravende katten en ander ongedierte. (Ik vind katten heel lief en leuk hoor maar wat ze allemaal in mijn tuin al gesloopt hebben...).
Koffiedrab is meteen ook goede mest voor de tuin.

Heel waardevol dus om te bewaren en her te gebruiken. Handig om een voorraadje van te hebben.
Het drogen en bewaren van koffiedrab wil echter nog wel eens problemen geven, zoals schimmel, samenklonteren etc.
Ook wilde ik iets kleins hebben om op het aanrecht of in de vensterbank neer te kunnen zetten. Daarnaast wilde ik iets maken met gerecyclede materialen. De laatste wens was een goede inhoudsmaat, zodat er 's weekends, als MrPenny thuis is, meerdere filterzakken zouden passen.
Na enige prakkedenken ontstond:

De Moneypenny koffiedrapdroger
klik op de foto's om te vergroten

Neem:
- een leeg drankkarton,
- een tweede drankkarton of gewoon karton,
- een fruitnetje (nog aan een kant gesloten),
- een oude panty of een pantykousje en
- twee elastiekjes.

Knip de bovenkant van het drankkarton af en maak met een mes horizontale snedes in het pak. Maak steeds twee snedes boven elkaar. Pas als je alle snedes hebt gemaakt, knip of snij je de ruimte tussen de twee sneden open zodat er gleuven ontstaan. (Zo blijft het pak steviger en is het snijden makkelijker).
Maak een stuk karton dat precies in de bodem van het drankkarton past en stop deze in de panty.

 Steek je hand in de panty en houd je vingertoppen op de hoeken van het karton dat je hebt gemaakt voor de bodem.

 Duw de panty met het karton erin naar de bodem van het pak.

Sla de panty over de rand van het pak.
De panty trekt nu nog in het midden van het pak samen.
Om de panty verder te openen:
Maak van een ander drankkarton of een stuk karton een rechthoek die precies in het drankkarton past.

Stop de rechthoek in het pak (je kunt er ook twee maken).

De opening is nu groter geworden.

 Hang het fruitnetje in het pak, sla het over de rand en zet dat vast met elastiekjes.
De koffiedrab die droog genoeg is, valt nu vanzelf door "de zeef" van het fruitnetje naar beneden in de panty.
Door de gaten in het pak blijft er voldoende luchtcirculatie waardoor schimmel wordt voorkomen. Door de panty lekt het echter niet. Aldus mijn theorie.
Je moet het niet te hard gaan "aankloppen", dan valt het te snel naar beneden en blijft de drab in de panty niet luchtig genoeg.

Als de panty vol is, kun je er een knoopje in maken, touwtje eraan en ophangen in een droge ruimte.
Wanneer het een tijd duurt voor je het gaat gebruiken, zou ik het nog ergens anders in luchtdicht bewaren. Ik denk dat dat beter is, zo blijft de geur etc. aan de koffiedrab hangen en juist daaraan heeft ongedierte ook een hekel, het is niet alleen de structuur.

Koffiedrab die ik vorig jaar met veel pijn, moeite en gedoe heb gedroogd stond nog in de trapkast. Ik heb het er met een trechter in gegoten toen het echt goed droog was. Toch is het samengeklonterd het komt er niet of nauwelijks meer uit.

Toch is het fijn om een smal strookje koffiedrab te kunnen strooien dus ik bedacht daarvoor het volgende:

Je kunt de bovenkant van een plastic fles af snijden en vervolgens de bovenkant van de panty erdoorheen halen en omslaan. Zo kun je makkelijker strooien/gieten door een kleiner gat. Denk alleen dat mijn gaatje dan weer iets te klein is, de ervaring zal het leren.
Als je een draaidop neemt, kun je zo alles ook weer afsluiten. De panty zit dan tussen de fles en de draaidop.

Van: Cut out + keep.net

Dat laatste heb ik niet zelf bedacht hoor, die tip heb ik eens op internet gezien. Je kunt zo namelijk ook zakken rijst e.d. makkelijk afsluiten.
Hier hebben ze het gedaan met de bovenkant van een potje multi-vitaminen, werkt ook al.

Landelijke Genoegdag 2014 - Goed en gezellig

De landelijke genoegdag is altijd een fijne dag, een dag waar je gelijkgestemden kunt ontmoeten en (her)inspiratie op kunt doen. Een feest voor mij. Helaas kan ik maar om het jaar gaan, omdat mijn schoonmoeder altijd haar verjaardag op dezelfde dag viert.
Dit jaar werd het in Oss gehouden en reisden vele consuminderaars gratis met de trein naar Oss. Zoals altijd werd de Genoegdag namelijk gehouden op de dag dat je vrij kunt reizen met het boekenweek geschenk.
Een van de leuke dingen op de Genoegdag is de ontspannen sfeer, waar de organisatie voor zorgt, zonder dat het houtje touwtje wordt.

v.l.n.r. 2 dames van de redactie van de boeken in de
Genoegreeks, Heleen van der Sanden (met , Annemiek van
Deursen, Thomas Volman en Martin van der Gaag.

Aan het begin van het programma werden er enkele eerste uitgaves feestelijk overhandigd aan de auteurs.
Heleen van der Sanden, uitgever van het tijdschrift Genoeg, ontving het eerste exemplaar van alweer de 100e editie van Genoeg.

Annemiek van Deursen, bekend van haar tuinrubriek in Genoeg, haar Mijmeringen en oprichtster van het consuminderhuis in Landgraaf, ontving het eerste exemplaar van haar nieuwe boek "De eerlijke moestuin".

Martin van der Gaag en Thomas Volman, ook bekend van hun rubriek "over de datum" in Genoeg, ontvingen het eerste exemplaar van hun boek "de luxe van Genoeg".

Annemiek van Deursen, de eerlijke moestuin

Workshop "De eerlijke moestuin".
Met haar openheid, kennis, menslievendheid en humor weet Annemiek van Deursen altijd de aandacht van het publiek vast te houden.
Annemiek vertelde over haar nieuwe boek en de totstandkoming hiervan. Het is een praktisch boek waarin bij elke maand van het jaar tips en aanwijzingen zijn te vinden over wat er die maand moet gebeuren in de (moes)tuin. Ook is er veel aandacht voor hergebruik en onderhoud van materialen. Daarnaast bevat het boek veel smakelijke recepten. Volgens een recensie zowel geschikt voor de beginnende als de gevorderde tuinier.
Ook vertelde Annemiek van Deursen over het consuminderhuis. We zagen een foto van "het winkeltje", hier vanuit worden mensen die echt niets meer hebben voorzien van eerste levensbehoeften. Ze vertelde dat het acht weken duurt voor een bijstandsuitkering wordt uitgekeerd, de wachtlijst voor de voedselbank is 12 weken. In de tussentijd is er geen instantie of geld om deze mensen te helpen, behalve als je in Landgraaf of omgeving woont.
Ook vertelde Annemiek over de groep mensen, die op zaterdag wordt voorzien van noodzakelijke etenswaren. "De uitgemergelden", noemen ze deze groep in het consuminderhuis.
Het bleek om hoofdzakelijk alleenstaande mannen te gaan, die vaak al weken niet meer (goed) gegeten hebben. De moeders met kinderen, die komen wel maar de alleenstaande mannen komen vaak laat of niet aankloppen. Beschamend en schokkend, dat dit in Nederland bestaat.

De luxe van Genoeg, horizonleven

Workshop "De luxe van genoeg".
Deze workshop werd verzorgd door de schrijvers van het gelijknamige boek.Volgens een recensie van Marieke Henselmans een boek waarin verschillende theorieën en boeken over het onderwerp consuminderen samengevoegd worden tot een geheel en voor het eerst duidelijke verbanden worden gelegd.
Echter brengt dit boek ook een nieuwe term:  horizonleven. Een theorie die er van uitgaat dat wij als mens steeds een beetje hoger op de ladder willen en daar zelfs mee doorgaan als we twijfelachtig eigenlijk wat staan te bibberen op een hoge sport van die ladder.
Vraag is wie we daar een plezier mee doen.  Een van de auteurs nam de beslissing wat lager op de ladder te klimmen. Dat gaf nog niet voldoening en hij koos later zelfs een compleet andere ladder.
Volgens de schrijvers en onderzoek zou werk moeten voldoen aan vijf voorwaarden om er gelukkig van te worden, zoals "verdien je er genoeg geld mee", "heb je autonomie", "geeft het aanzien".
"Mooie theorie, niet de praktijk", vond een bezoeker achteraf. Ik denk dat de schrijvers bedoeld hebben dat je ook hierin niet moet streven naar perfectie maar naar het meest acceptabel en aangenaam niveau.

Edit/ rectificatie
Om zeker te zijn dat ik niemands woorden verkeerd zou citeren, samenvatten of links zou gebruiken zonder toestemming, heb ik de rechthebbenden berichtjes gestuurd over dit artikel.
Martin van der Gaag stuurde deze reactie:

Dank voor je mooie beschrijving. Maar, in "De luxe van genoeg" (www.deluxevangeneog.blogspot.nl) vertelt geïnterviewde Willem van der Til, die ook op het podium aanwezig was bij de boekpresentatie, toch echt iets anders over de door hem bedachte term 'horizonleven'. Die gaat niet zozeer over het feit dat we alsmaar hogerop willen, maar dat we aangespoord worden vooral voor onze toekomst te leven en te vergeten dat ons leven vandáág plaatsvindt. Plannen maken voor de toekomst is belangrijk, maar het leven van vandaag ook. Dat laatste wordt makkelijk overschaduwd door de wensen die reclame en carrière-ideeën bij je oproepen. En als je dat niet merkt, heb je kans dat je aan het 'horizonleven' bent

De lunch die volgde was zoals gewoonlijk goed verzorgd en lekker.

In het middagprogramma kon er uit verschillende workshops gekozen worden. Heel lastig, vond ik. Uiteindelijk koos ik voor:

Brainstorm workshop "Gelukkig met genoeg".

Workshop "Gelukkig met genoeg"

Deze workshop werd verzord door Nynke Valk. Ik zag toevallig dat ze op haar eigen blog erover heeft geschreven klik.
Eerst vertelde Nynke over haar model van eenvoud. Een cirkel met in het midden de principes van eenvoud, daarbuiten principes van versnippering (zie link).
Daarna volgde een brainstorm "wat maakt jouw leven ingewikkeld?". Hier kozen wij een top vijf uit, daarna een top drie. Mijn top drie: 1. perfectie, 2. balanceren (tussen verschillende verantwoordelijkheden), 3. willen is niet kunnen.
In kleine groepjes werd dit kort onderling besproken en vervolgens samen. Mooi, dat samen delen, ik vond dat er wel waardevolle opmerkingen werden gemaakt.
De workshop eindigde met visualisatie. Ik stelde me voor hoe mijn leven zou zijn als al die obstakels uit de weg zouden zijn, hoe ik me dan zou voelen, wat ik dan zou doen. De essentie voor mij: ik had keuzes gemaakt. Blijven hangen in een situatie of niet, dingen accepteren of niet is voor mij ook een keuze.
Later op de middag sprak ik Nynke Valk toevallig nog en ze vertelde me iets meer over haar boeddhistische achtergrond. We hadden het over gedachten en situaties die wolken zijn, ze zijn niet vast, ze veranderen en je hebt wel eens verschillend uitzicht ;-). Ik vatte het als volgt samen: mensen zouden graag een schip zijn dat voor anker ligt, zodat niets veranderd maar een schip is nou eenmaal gebouwd om te varen.

Try-out "Stop met klagen", Low impact man.

Ik heb vaak niet zoveel met de humor van onze zuiderburen, vaak vind ik het gortdroog en flauw. Steven Vromman, beter bekend als de Low impact man is daar een uitzondering op.
Hoewel enige Belgische droogte aanwezig was, bleef de aanmaak van speeksel hoog door het vele lachen.
Aan het begin van de voorstelling schetste Steven Vromman een situatie waarin alle stroom uitgevallen was. Hoe reken je dan je boodschappen af, hoe kom je door de schuifdeuren, chaos op de weg, hoe kom je binnen in je huis met elektrische poort en wat als je eenmaal binnen bent? (Met de pepermolen met ledverlichting je kinderen naar het toilet begeleiden, bijvoorbeeld).
De show ging ook over helden, mensen over de hele wereld die kleine en grote dingen hebben gedaan die een grote impact op de wereld (om hen heen) hebben gehad.
Ook verder in de voorstelling, vonden mensen voldoende inspiratie met een leuke dosis eco-humor om zelf aan de slag te gaan. Thuis of daarbuiten.

Afsluiting van de dag, l Heleen van der Sanden, r Low impact
man Steven Vromman.

Om voorbereid te zijn op eventuele stroomuitval, presenteerde de Low impact man zijn teksten niet op een beamer maar op een papieren versie. De teksten bleken aan het eind van de voorstelling de tekst te zijn van het refrein van een lied, dat door iedereen mee gezongen kon worden.
Hierna werd de dag afgesloten door Heleen van der Sanden.

Toen ik mijn jas ging halen in de garderobe werd nog daar gezongen: "Wòòòrd activist, bevrijd jezelf, zoek bondgenoten, deel alles en doe het met liefdèè...". Gewoon goed en gezellig dus, zoals ik al zei ;-).

Later stond ik met een knorrende maag (ik heb zondag een vastdag gehad, alleen gelunched en een appel als avondeten om rond de 500 cal. uit te komen) op een perron. Geïnspireerd door de Low Impact Man zei ik tegen mezelf: "ik ben een persoon, die geen lege calorieën nodig heeft". En het lukte om de geuren uit de lege-calorieën-Kiosk te weerstaan. Nu de cola nog.

Ik vertrok thuis met het boekenweekgeschenk en het boek over het vastendieet, om te lezen in de trein. Op de terugweg had ik een kleine bibliotheek in mijn rugzak. Mijn vier nieuwe aanwinsten:
- De eenvoudige moestuin van Annemiek van Deursen, gesigneerd, letterlijk met opdracht (haha). Ik had Annemiek in de trein gesproken, ze had me gevraagd welk boek ik had gekocht voor het boekenweekgeschenk. Nu heeft ze in mijn boek geschreven: "Gewoon veel groenten telen en eten en 't figuurtje volgt." Hihihi.
- Besparen maar van Marieke Henselmans, dit boek kregen we als cadeautje bij het vertrek. Marieke Henselmans zag ik voor het eerst "in het echt".
s'Middag zag ik het boek uitgedeeld worden aan mensen die eerder vertrokken. Even later zag ik dat Marieke Henselmans aanstalten maakte om te vertrekken. Ik heb twee keer de stoute schoenen aangetrokken en nu heb ik een gesigneerd exemplaar. Die ga ik, net als de eenvoudige moestuin, doorgeven aan mijn kinderen. Het consuminderen is mij weer doorgegeven door mijn opa, oma en moeder, ik wil het ook weer doorgeven.
- Exit supermama van Denise Hulst en Sjoukje van de Kolk, wat lief dat ze dat speciaal voor mij hebben geschreven ;-).
- Gare Du Nord van Philips Freriks, die stond in een hoekje in de trein. Het moest wel bookcrossing zijn en inderdaad. Leuk, ik heb nog nooit een bookcrossing boek gevonden. Op mijn bureau ligt nu een flinke stapel leesvoer maar ik hoop dat ik het boek binnenkort weer vrij kan laten voor de volgende lezer.

Met excuses voor de slechte kwaliteit van de foto's.

Moneypenny

Opschoondag en guerilla gardening

Alweer even geleden dat ik een berichtje heb geschreven.
De laatste weken vooral druk geweest met ziek zijn van een enorme allergische aanval (je blijkt er zelfs koorts van te kunnen krijgen heb ik mogen ervaren, ik was hondsberoerd) en daarvan bijkomen.
Verder druk geweest met onze kleine prinsesjes, huishouden, sociale contacten en vrijwilligerswerk

Momenteel ben ik bezig met het organiseren van de opschoondag in mijn wijk. Op 29 maart wordt die landelijk gehouden. Ik moet sowieso nog ergens wat te drinken met wat lekkers gesponsord proberen te krijgen (ons wijkbudget is - €225,00 dit jaar kwamen we achter na de begroting gemaakt te hebben). Het liefst wil ik fairtrade en bio producten promoten daarbij.
Ik heb ook al een ideetje om gratis aan prijsjes voor de beste opruimSTERs te komen. Dan heb ik ook nog een ideetje om een afvalspel te maken, waarmee de winnaar dan een duurzaam prijsje kan verdienen (solar helicoptertje).
Maar... ik wil ook nog op die dag een beetje guerilla gardening gaan doen: bloemen zaaien en zetten in de wijk. Als ik dat geritseld krijg tenminste.
Nou klinkt dat wel heel stoer, guerilla gardening, terwijl ik het er al met de wijkbeheerder van de gemeente over heb gehad en toestemming heb.
Hij vroeg of ik het wel even wilde melden waar dingen stonden, anders wordt het bij onderhoud weer weggemaaid of weggehaald. De heren die dat werk doen zijn niet altijd van de fijngevoeligste soort natuurlijk, ze hebben vorig jaar ook stokrozen en andere planten in een stuk adoptiegroen mee gemaaid.
De laatste keer dat we opschoondag in onze wijk organiseerden kwam er helemaal niemand dus ik ben benieuwd. Laat ik het maar zo zien: als het niks wordt ben ik nuttig bezig geweest en hebben we weer drinken en wat lekkers in voorraad voor een andere keer (burendag bijvoorbeeld, hebben we ook geen budget meer voor).

Ook ben ik bezig met andere projecten voor de wijk:
- de plukplek (eerst maar eens beginnen met een paar fruitbomen en -struiken en zien of die heel blijven, uiteindelijk wil ik kleine moestuintjes voor kinderen),
- "gevleugelde vrienden" (insectenhotels en nestkastjes timmeren door jong en oud (bejaardentehuis in de wijk)),
- "vijver" (vijver aantrekkelijker maken, meer aankleding, rolstoel en kinderwagenvriendelijk pad naar een veilige steiger waar de eendjes en zwanen gevoerd kunnen worden en een stukje natuureducatie dmv borden).

Ik weet niet hoe lang ik nog veel kan blijven doen voor het vrijwilligerswerk, het is namelijk officieel, jawel... ik mag aan een re-integratietraject beginnen!
Ben er heel erg blij mee, ik hoop dat het nu wel gaat lukken om een baan te vinden en succesvol te re-integreren.
Het zou helemaal super zijn als ze me ergens kunnen voorstellen en ik zo een baan vind, dan hoef ik niet te liegen over het gat in m'n CV en dat ik arbeidsgehandicapt/ziek ben.

Duurzame daden

Ik heb me voorgenomen om (nog) duurzamer te gaan leven en dat hier ook geroepen. Hoe gaat het met dat voornemen?
Afgelopen week heb ik een aantal dingen duurzamer gedaan:

- Ik ben begonnen om Minipenny te voet van school te halen.
Iedereen in mijn buurt met kinderen gaat met de auto naar hetzelfde scholeneiland of op de fiets met oudere kinderen. Ik heb dat zonder na te denken overgenomen, ik moest ook wel omdat veel lopen er niet echt in zat door mijn klachten. Nu het wat beter gaat, wilde ik het toch proberen. Het is iets meer dan een kwartier lopen heen en meer dan een half uur terug ;-). De derde dag werd het iets teveel van het goede, misschien moet ik beginnen met de ene dag wel, de andere niet.

- Ik heb mijn fietsbanden opgepompt en ben gaan fietsen naar het winkelcentrum ipv de auto te pakken vanwege kou en een beetje regen. "Ga toch even lekker met de auto", zei MrPenny nog. Nope...

- Ik heb vier tasjes geweigerd in winkels. Ik heb mijn opvouwbare tasje weer in mijn handtas zitten.

Bio bij de super, zaterdagavond afgeprijsd vlees gevonden.

- Ik heb meer biologische, beter leven en/of fairtrade producten gekocht. Dit weekend voor het eerst pastinaak (chips) gegeten, owh! lekker!

- Ik ben bloeddonor geworden. Dat is zoiets als sociale duurzaamheid geloof ik.

- Ik heb mijn haren geverfd met haarverf zonder ammoniak (volgende keer wil ik eens henna proberen, da's nog minder schadelijk geloof ik). Mijn nagels heb ik aan het glanzen gekregen met een glansblokje in plaats van nagellak. Zo'n glansblokje is niet alleen goed voor het milieu maar ook voor de portemonnee.

Bio bie de Lidl 

- Ander klein momentje van sociale duurzaamheid; ik heb het dakloze, zwangere meisje waar ik eerder over schreef weer gezien en even met haar gepraat. A.s. maandag gaat ze terug naar haar moederland. Ze gaat daar bevallen en gaat bij haar moeder thuis verblijven. Dat lijkt me een betere plek voor een baby.

- Ik heb me als vrijwilliger ingezet voor duurzaamheid.
Dit weekend als repairder bij een repaircafé, al heb ik uiteindelijk niet veel gerepareerd deze keer.
Mijn collega's hebben wel weer even goed kunnen lachen; ik had problemen met naaien met m'n lenzen in (gelukkig lenzenspullen en bril bij), een collega zei dat ik haar leesbril maar eens moest proberen. Erh... tja... wat blijkt, ik moet maar eens een goedkoop leesbrilletje aanschaffen voor het naaiwerk :-(. Help! Ik word oud!!!
Wel een heel interessant gesprek gehad met de klant waarvoor ik Noorse sloffen herstelde (zonder bril of lenzen, anders kon ik het niet goed zien). Deze meneer was FSC keurmeester dus ik heb met hem een boom opgezet over FSC hout en kokos. Hier kom ik komende week nog op terug.
De waterkoker die ik meenam van thuis kon helaas niet meer gered worden door mijn collega vrijwilliger.
Volgens mij moet er ergens in de spelonken van onze zolder nog een waterkoker liggen als we hem niet ooit hebben weg gedaan.
Verder ben ik bezig voor dingen in mijn eigen wijk en woonplaats.

Niet zo heel verwonderlijk dat ik vandaag ineens helemaal kapot was ;-). Halve dag in bed gelegen...
Hmm... okee, nog even leren die nieuwe energie en lichamelijke vooruitgang goed te verdelen over de week :-).

Leuke aanvulling op mijn Suske en Wiske verzameling gekregen bij de bloedbank! Haren geverfd met verf zonder amoniak, nagels verzorgd met een glansblokje ipv nagelak.

Onderweg naar school, "onze" wijkzwanen. (Ze komen ook wel eens bij ons thuis op bezoek in de singel achter onze tuin).

Duurzaamheid; een elitaire hobby??

De laatste jaren hoor en lees ik geregeld dat mensen vinden dat duurzaamheid en zonnepanelen voor de elite is. Soms denk ik dat dat deels komt omdat er niet altijd klare taal wordt gesproken of geschreven als het over duurzaamheid gaat.
Wil je bewustwording kweken en mensen enthousiast maken zelf wat te gaan doen, spreek dan gewoon Nederlands, schrijf geen teksten die uitputtend zijn om te lezen of waar sommige mensen een woordenboek bij nodig hebben. Ik zie en hoor het jammer genoeg geregeld.

Beginnen met kleine duurzaamheid en kleine, praktische dingen (die ook nog eens kosten besparen als bonus),  is het begin van meer interesse kweken voor duurzaamheid en later grotere duurzame dingen.

Gisteravond had ik een bijeenkomst bij de stichting die duurzaamheid op de kaart wil gaan zetten in onze gemeente. Vooral managers, ZZP'ers en politici bij elkaar en ik was bij verre de jongste en meest onervaren van het stel.
Het leek wel een wedstrijd ver pissen met woorden, de meesten ook; hoe wolliger, hoe beter. Ik kreeg heel erg de neiging om bullshit-bingo te gaan spelen. Nou heb ik gelukkig ook wat jaren in het bedrijfsleven gezeten en lees ik ook wel eens wat hoogdravende teksten (soms met woordenboek of wiki her en der) dus ik kon het nog wel volgen.
Ik voelde me wel wat "verbaal geïntimideerd" en voelde me knalrood worden als ik iets inbracht.

Op een van mijn rood aangelopen momenten heb ik ingebracht dat ik het belangrijk vond om informatie laagdrempelig en eenvoudig te houden. (Nou is laagdrempelig eigenlijk ook een buzz-woord maar ik had het gevoel dat ik mijn vocabulaire aan moest passen.) Er werd instemmend geknikt, hoezee!
Het was verder heel nuttig en inspirerend en ik wil zeker verder gaan met vrijwilligerswerk voor deze stichting. Dat we zoveel mogelijk klare taal spreken naar buiten toe, voeg ik stiekem aan mijn takenpakket toe.

Nou ben ik benieuwd, wat vinden jullie van de volgende woorden, wat betekenen ze (niet opzoeken!) of staan ze voor en krijg je er jeuk van of wil je verder lezen?

"intrinsieke motivatie"
"circulaire economie"
"core-business"
"pitches"
"bottom up benadering"
"fossiele brandstoffen"
"People, Planet, Profit"

(Komen niet uit de vergadering maar uit informatie van de stichting naar buiten, de vergadering ging veel verder)

Ik heb ook zo'n vermoeden, dat ik aan dit soort taal in mijn wijk niet moet beginnen als ik over duurzaamheid wil beginnen ;-).
In de wijkcommissie is mij al vriendelijk verzocht om normaal te praten en geen grote woorden te gebruiken toen ik het over "kopij" voor de wijkkrant had. (Vond ik prima hoor, we kunnen we wat hebben van elkaar.)
Er staan hier gewoon eenvoudige en redelijk voordelige rijtjeshuizen, veel jonge gezinnen, gemiddeld niveau is geloof ik net MBO, veel kleine bedrijfjes van mensen die met hun handjes werken.
Mijn wijk inspireren tot duurzaamheid, wordt denk ik nog een hele kluif (zeker gezien eerdere mislukte pogingen).

Verder nog een minder duurzame ervaring gehad vandaag; ik heb de luchtkwaliteit op een drukke weg hier in de buurt even wat verminderd. Met een enorme knal is (de einddemper van) m'n uitlaat uit elkaar geklapt! Dat was wel even schrikken. Vonden de automobilisten achter mij ook, er werd ineens afstand gehouden en ze durfden me niet meer in te halen.
Daarna heb ik minstens 1 geluidshinderwet of iets dergelijks moeten overtreden om bij mijn garage te komen, wat een herrie!
Het ouwe beestje toch maar weer laten maken (ook al niet duurzaam). Gelukkig valt de (financiele) schade mee en kon ik een leenauto krijgen.

Zo kon ik vanmiddag weer bij de huisarts aan komen rijden want het was weer zover, ik kon weer met Ienimini naar de huisarts.
Weer een andere huisarts en deze zegt, dat het geen astma is maar pseudo-kroep.
Naar de kinderarts doorverwijzen vond hij ook niet nodig en alleen maar traumatiserend voor het kind (?).
Heb wel eens gelezen dat de zorgverzekeraars, waarvan er eentje nota bene eigenaar is van de praktijk, vinden dat veel doorverwijzen niet nodig is en de huisartsen zullen daar dus wel instructies over gekregen hebben. Maar ik moest vooral weer bellen als er weer iets was of als het me niet lekker zat, dan konden ze weer declareren kijken. Super idee was dat, marktwerking in de zorg.