Zelf suikervrije peren-appelstroop, diksap, schenkstroop of snoepjes maken.

Ingrediënten en benodigdheden vetgedrukt.

Stap 1: raap en pluk appels en peren. Voor stroop is valfruit heel erg geschikt, de slechte plekjes snijdt je er gewoon uit en zo wordt weer minder verspild.
Gratis plukplekken vind je op de wildplukwijzer.
Zorg dat het fruit rijp is (eventueel even laten staan op een koele plek).

 Wij hebben ondervonden dat het makkelijker is de peren in stukken te snijden. Zo komt het sap er makkelijker uit en de pan brand niet aan.
De peren gaan altijd onderin de pan.
Altijd meer peren dan appels gebruiken (minimaal 60%).

 De appels kunnen wel gewoon heel erin.
Weeg je pan van te voren, zodat je weet hoeveel kilo fruit je hebt.
Op elke kilo fruit voeg je 100 ml water toe.

Omdat we een hele grote weckketel vol hadden, duurde het koken wel even.
Tussendoor duw ik alles een paar keer aan met een pureestamper.
Het is voldoende gekookt en gestoomd als de bovenste appels kapot gaan als je er op drukt.

Ondertussen zet je klaar:
- een vergiet op een emmer of grote pan;
- doeken, dit kunnen kaasdoeken, theedoeken of luiers zijn (ik vind de oogjesluiers het fijnst). Als het maar schoon is;
- schone flesjes en potjes met twist of deksels (hele jaar bewaard);
- een extra emmer of grote pan, om het sap even in te bewaren.

 Leg een doek in het vergiet en vul het met het gare fruit. Met de pureestamper pers je het eerste sap eruit.
Vervolgens neem je alle punten van de doek bij elkaar, daarna de zijkanten van het doek ertussen, wring het doek in elkaar. Zorg dat alle stof in de wrong zit. Als je dit niet goed doet, komt de pulp eruit tijdens het persen.

Je kunt nu in theorie sap uit het doek gaan wringen. In praktijk is het loeiheet en draait de doek in het vergiet rond.
Ik pak daarom het doek vast met links (eventueel met ovenhandschoen) en hanteer de pureestamper rechts. Persen maar.
Vervolgens leg ik iets stevigs bovenop het pakketje (moet in het vergiet passen), zet de pan voor het aanrecht en ga er even op staan.
Na een paar pakketjes ga ik over naar het hulpmiddel "sterke echtgenoot", dan zijn mijn armen er wel een beetje klaar mee.

 De doek gaat in een emmer met gaatjes erin, die weer in een andere emmer hangt. Dat leen ik van de bierbrouwspullen van MrPenny.
Je kunt hier ook iets anders voor gebruiken.
Alle doeken gaan in deze emmer. Je laat dit 8-10 uur staan uitlekken, vervolgens kun je er nog meer sap uit persen.
 We hebben dit stukje gister eigenlijk bijna helemaal overgeslagen, MrPenny dacht dat er echt niet veel meer uit de doeken geperst kon worden.
(Misschien heeft het tussendoor pureren geholpen, dat deed ik eerst niet)

Het geperste sap doe je in een grote pan.
Hou er rekening mee dat je meer ruimte nodig hebt omdat het nog gaat koken, borrelen en schuimen. Ik doe daarom het sap uit de emmer en pan in de weckketel die ik dan inmiddels schoon heb gemaakt.
Omdat het handig is om te weten hoe ver je al bent met inkoken, "meet" ik met een bakspaan aan het begin, hoe hoog het sap staat. Hier dus drie gaatjes hoog.

Dan volgt het inkoken, in het begin hoef je niet zo heel vaak te roeren, op het eind moet je er echt bij blijven.
Af en toe schep je met een lepel een beetje uit de pan, dit laat je helemaal afkoelen om te bekijken, hoe dik de siroop of stroop al is.


Voor diksap: 
Zo lang laten inkoken tot het de dikte en stroperigheid heeft van gekocht diksap. Ik heb het iets dunner gelaten, mijn stroop was erg zoet. Tussendoor ook proeven dus.

Voor schenkstroop:
Weer wat langer laten inkoken. Erg lekker om er kaneel bij te doen.

Voor stroop:
Nog langer laten inkoken maar pas op, laat je het te lang inkoken dan krijg je per ongeluk:

Snoepjes:
Te lang laten inkoken (oeps). Geeft niks, gewoon brokjes van snijden, het wordt hier heerlijk gevonden.
Als je nette snoepjes wilt, kun je stroop op een bakvel uitsmeren en in de oven drogen met de deur open (Google "fruitleer maken").

Mijn schenkstroop was te dun geworden bleek na het afkoelen, dat geeft ook niks, dan gooi je alles gewoon weer terug in een pan en laat je het verder inkoken.
De stroop van gister moet ook nog even terug misschien. Daar denk ik nog even over. Het is ook erg zoet (zoete peertjes denk ik) dus misschien is een wat dunnere dosis op de boterham nog niet zo slecht.

Oh ja, de flessen en potjes vullen: zorg dat ze brandschoon zijn en goed heet als je ze gaat vullen. Ik pak ze met een tang uit heet water (ze zijn dan al in de vaatwasser geweest) en vul ze dan.
Vullen en de potjes op z'n kop 24 uur wegzetten. Voor de stroop is dat minder belangrijk.

En dan hier het resultaat van 3 volle boodschappentassen vol appels en peren:
- appelmoes (babypotjes voor gespaard);
- 3,5 flesjes diksap;
- 5 potjes stroop (en een kleintje om mee te nemen);
- 4 flesjes schenkstroop met kaneel (al wat weggegeven);
- en dan nog een bakje vol snoepjes.

Er ligt nog een leuk geruit lapje klaar om cirkeltjes van te knippen, die vastgezet kunnen worden om de dop. Met een etiketje erop een leuk cadeautje!

MrPenny wilde gister ook nog zelf appelcider gaan maken maar dat gaat net iets anders en is dus voor een volgende keer.

Koffiedrab drogen en bewaren voor de tuin

Update:
De koffiedrab droger blijkt in praktijk niet goed te werken als plek om drab te drogen. Voor het bewaren en als hulpje om een pantykous vol te gieten is ie wel bruikbaar ;-).
Dat heb ik nou altijd,  vol creatieve ideeën maar de uitvoering wil nog wel eens anders uitpakken ;-).
Er kwamen vragen waarom ik zou willen drogen en de drab niet meteen in de tuin gooide. Nou, dat komt omdat ik geen koffie lust. MrPenny produceert alleen s weekends drab voor mij. Het is dus een handig voorraadje.

In mijn vorige blog had ik het over plantenkragen waar ik nog koffiedrab langs zou strooien om planten te beschermen tegen slakken, gravende katten en ander ongedierte. (Ik vind katten heel lief en leuk hoor maar wat ze allemaal in mijn tuin al gesloopt hebben...).
Koffiedrab is meteen ook goede mest voor de tuin.

Heel waardevol dus om te bewaren en her te gebruiken. Handig om een voorraadje van te hebben.
Het drogen en bewaren van koffiedrab wil echter nog wel eens problemen geven, zoals schimmel, samenklonteren etc.
Ook wilde ik iets kleins hebben om op het aanrecht of in de vensterbank neer te kunnen zetten. Daarnaast wilde ik iets maken met gerecyclede materialen. De laatste wens was een goede inhoudsmaat, zodat er 's weekends, als MrPenny thuis is, meerdere filterzakken zouden passen.
Na enige prakkedenken ontstond:

De Moneypenny koffiedrapdroger
klik op de foto's om te vergroten

Neem:
- een leeg drankkarton,
- een tweede drankkarton of gewoon karton,
- een fruitnetje (nog aan een kant gesloten),
- een oude panty of een pantykousje en
- twee elastiekjes.

Knip de bovenkant van het drankkarton af en maak met een mes horizontale snedes in het pak. Maak steeds twee snedes boven elkaar. Pas als je alle snedes hebt gemaakt, knip of snij je de ruimte tussen de twee sneden open zodat er gleuven ontstaan. (Zo blijft het pak steviger en is het snijden makkelijker).
Maak een stuk karton dat precies in de bodem van het drankkarton past en stop deze in de panty.

 Steek je hand in de panty en houd je vingertoppen op de hoeken van het karton dat je hebt gemaakt voor de bodem.

 Duw de panty met het karton erin naar de bodem van het pak.

Sla de panty over de rand van het pak.
De panty trekt nu nog in het midden van het pak samen.
Om de panty verder te openen:
Maak van een ander drankkarton of een stuk karton een rechthoek die precies in het drankkarton past.

Stop de rechthoek in het pak (je kunt er ook twee maken).

De opening is nu groter geworden.

 Hang het fruitnetje in het pak, sla het over de rand en zet dat vast met elastiekjes.
De koffiedrab die droog genoeg is, valt nu vanzelf door "de zeef" van het fruitnetje naar beneden in de panty.
Door de gaten in het pak blijft er voldoende luchtcirculatie waardoor schimmel wordt voorkomen. Door de panty lekt het echter niet. Aldus mijn theorie.
Je moet het niet te hard gaan "aankloppen", dan valt het te snel naar beneden en blijft de drab in de panty niet luchtig genoeg.

Als de panty vol is, kun je er een knoopje in maken, touwtje eraan en ophangen in een droge ruimte.
Wanneer het een tijd duurt voor je het gaat gebruiken, zou ik het nog ergens anders in luchtdicht bewaren. Ik denk dat dat beter is, zo blijft de geur etc. aan de koffiedrab hangen en juist daaraan heeft ongedierte ook een hekel, het is niet alleen de structuur.

Koffiedrab die ik vorig jaar met veel pijn, moeite en gedoe heb gedroogd stond nog in de trapkast. Ik heb het er met een trechter in gegoten toen het echt goed droog was. Toch is het samengeklonterd het komt er niet of nauwelijks meer uit.

Toch is het fijn om een smal strookje koffiedrab te kunnen strooien dus ik bedacht daarvoor het volgende:

Je kunt de bovenkant van een plastic fles af snijden en vervolgens de bovenkant van de panty erdoorheen halen en omslaan. Zo kun je makkelijker strooien/gieten door een kleiner gat. Denk alleen dat mijn gaatje dan weer iets te klein is, de ervaring zal het leren.
Als je een draaidop neemt, kun je zo alles ook weer afsluiten. De panty zit dan tussen de fles en de draaidop.

Van: Cut out + keep.net

Dat laatste heb ik niet zelf bedacht hoor, die tip heb ik eens op internet gezien. Je kunt zo namelijk ook zakken rijst e.d. makkelijk afsluiten.
Hier hebben ze het gedaan met de bovenkant van een potje multi-vitaminen, werkt ook al.

Zaaien enzo

 

Al een tijdje spaar ik "afval" voor het voorzaaien, opkweken en beschermen van groenten, kruiden en bloemen voor de tuin.
Zowel de bovenkant als de onderkant van een klein eierdoosje heb ik gevuld met potgrond. De deksel heeft een gaatje, maar dat zet je makkelijk dicht met de sluiting (zie op foto).
Een bakje van peren (hier favoriet fruit) is een prima "kasje" voor over de eierdoos helften.

De netjes die over de peren zaten heb ik ook bewaard. Ik ga ze waarschijnlijk nog openknippen en aan elkaar maken om er kleine gaastunneltjes mee te maken voor over jonge plantjes of net gezaaid goed. Ook heb een een hoop wc rollen gespaard om in voor te zaaien. De sojamelk pakken worden "kragen" om plantjes heen om ze te beschermen tegen ongedierte etc. Daaromheen komt dan nog koffiedrap.

Ik heb ook mijn "flessekasjes" weer tevoorschijn gehaald. Op de foto zie je dat ik ze open heb gesneden.
Ze kunnen nu open staan, zoals rechts op de foto als de plantjes groter zijn. Ik zet er een klein knijpertje op.
Het kweken begint met een dichtgeklapt flesje (zoals de meeste flesjes op de foto).
Als de plantjes al wat mogen wennen aan mee koude of als het te vochtig wordt in het flessekasje, kan de dop er nog af. Zo kan er meer lucht bij.

 Nou moest ik die wc-rollen in de flessekasjes ook nog vullen. Van een dubbel gevouwen leeg pak pap maakte ik een trechter.
De trechter zette ik in de wc-rol, vervolgens schepte ik wat potgrond in de trechter en klopte ik met alles flink op het aanrecht zodat de potgrond in de rol zakte.
Met de trechter bleek ik ook prima de potgrond aan te kunnen drukken. Dan deed ik er nog een los laagje potgrond op.
Als de zaadjes erin gaan, worden ze afgedekt met nog een heel licht en los laagje potgrond (als dat nodig is tenminste).

 De onderkant van de trechter had ik van binnen naar buiten beplakt met plakband. Zo gleed het zand er makkelijker door er bleef het goed heel.
Om aan te geven wat ik bedoel, heb ik ook nog geplakt met een stukje schilderstape.

De bak en de doos met flessekasjes staat nu op onze slaapkamer, daar komt lekker veel zon. Ik kwam altijd ruimte tekort op de vensterbank en ik vond het een beetje rommelig en ongezellig worden. Ik heb nu nog wel "officiële" voorzaaibakjes waarin ik ook dingen voor kan zaaien beneden.

Boven heb ik nu alleen kerstomaatjes gezaaid, de rest komt nog maar het is wel handig om alles klaar te hebben staan.

Minipenny heeft zaad voor flox uitgezocht, dat mag ze straks nog zaaien.

In een plasic bak van een bamipakket staan closetrollen met daarin peulen voorgezaaid.
In de laatste Genoeg las ik een hele handige tip; laat de closetrollen niet rond maar vouw ze twee keer dubbel zodat je vierkantjes krijgt. Zo nemen ze minder ruimte in.
De peulen staan in de koudste plek van het huis; de hal. Binnenkort zaai ik weer meer, ik wil de oogst een beetje spreiden.

Ik was vergeten om wat piepers uit te laten lopen dus ze zullen wat laat in de grond gaan. Vorig jaar had ik een aantal kleine piepers (biologisch van Lidl) laten uitlopen en die in de grond gestopt. De moestuinmeneer vertelde me dat dat niet nodig was geweest, je kunt ze ook gewoon in stukjes snijden en van een aardappel meerdere stukjes poten. Als er maar een uitloper aan zit. 

Ik heb ook rode pootuitjes gekocht, omdat ik rood lekker vind maar ook omdat ik een mol in de tuin heb gehad.

Mollen vinden de geur van knoflook en ui niet lekker, heb ik gelezen. Tegen de schutting aan heb ik een rij rode ui gezet in de hoop dat hij bij de buren gaat blijven. Die kunnen wel een gratis tuinman gebruiken om het onkruid om te spitten ;-).

In de keuken verzamelen we gft voor het compostvat in een bakje. Als het vol is lopen we even de tuin in om het te legen.
Ik verzamel ook eierschalen in een vaas (ik heb een kleine verzameling Delfts blauw spul in de keuken, daar staat ie bij). De vaas was deze week vol en de schalen werden gemalen in het keukenmachientje. Recycling en gratis kalk voor de tuin!

Helaas is er iemand in Nederland die de verkeerde vorm van zaaien bezigt. Haat zaaien.
Vanmorgen had ik een afspraak op het politiebureau om aangifte te doen.
Ik heb mijn oma als jong meisje beloofd dat ik eerder iets zou doen en zou laten weten dat ik het er niet mee eens was als er weer zo'n gek op stond. Mijn oma was Duitse en haar familie absoluut niet sympathiserend met de ideeën van Hitler maar na een tijdje was het te laat...

Landelijke Genoegdag 2014 - Goed en gezellig

De landelijke genoegdag is altijd een fijne dag, een dag waar je gelijkgestemden kunt ontmoeten en (her)inspiratie op kunt doen. Een feest voor mij. Helaas kan ik maar om het jaar gaan, omdat mijn schoonmoeder altijd haar verjaardag op dezelfde dag viert.
Dit jaar werd het in Oss gehouden en reisden vele consuminderaars gratis met de trein naar Oss. Zoals altijd werd de Genoegdag namelijk gehouden op de dag dat je vrij kunt reizen met het boekenweek geschenk.
Een van de leuke dingen op de Genoegdag is de ontspannen sfeer, waar de organisatie voor zorgt, zonder dat het houtje touwtje wordt.

v.l.n.r. 2 dames van de redactie van de boeken in de
Genoegreeks, Heleen van der Sanden (met , Annemiek van
Deursen, Thomas Volman en Martin van der Gaag.

Aan het begin van het programma werden er enkele eerste uitgaves feestelijk overhandigd aan de auteurs.
Heleen van der Sanden, uitgever van het tijdschrift Genoeg, ontving het eerste exemplaar van alweer de 100e editie van Genoeg.

Annemiek van Deursen, bekend van haar tuinrubriek in Genoeg, haar Mijmeringen en oprichtster van het consuminderhuis in Landgraaf, ontving het eerste exemplaar van haar nieuwe boek "De eerlijke moestuin".

Martin van der Gaag en Thomas Volman, ook bekend van hun rubriek "over de datum" in Genoeg, ontvingen het eerste exemplaar van hun boek "de luxe van Genoeg".

Annemiek van Deursen, de eerlijke moestuin

Workshop "De eerlijke moestuin".
Met haar openheid, kennis, menslievendheid en humor weet Annemiek van Deursen altijd de aandacht van het publiek vast te houden.
Annemiek vertelde over haar nieuwe boek en de totstandkoming hiervan. Het is een praktisch boek waarin bij elke maand van het jaar tips en aanwijzingen zijn te vinden over wat er die maand moet gebeuren in de (moes)tuin. Ook is er veel aandacht voor hergebruik en onderhoud van materialen. Daarnaast bevat het boek veel smakelijke recepten. Volgens een recensie zowel geschikt voor de beginnende als de gevorderde tuinier.
Ook vertelde Annemiek van Deursen over het consuminderhuis. We zagen een foto van "het winkeltje", hier vanuit worden mensen die echt niets meer hebben voorzien van eerste levensbehoeften. Ze vertelde dat het acht weken duurt voor een bijstandsuitkering wordt uitgekeerd, de wachtlijst voor de voedselbank is 12 weken. In de tussentijd is er geen instantie of geld om deze mensen te helpen, behalve als je in Landgraaf of omgeving woont.
Ook vertelde Annemiek over de groep mensen, die op zaterdag wordt voorzien van noodzakelijke etenswaren. "De uitgemergelden", noemen ze deze groep in het consuminderhuis.
Het bleek om hoofdzakelijk alleenstaande mannen te gaan, die vaak al weken niet meer (goed) gegeten hebben. De moeders met kinderen, die komen wel maar de alleenstaande mannen komen vaak laat of niet aankloppen. Beschamend en schokkend, dat dit in Nederland bestaat.

De luxe van Genoeg, horizonleven

Workshop "De luxe van genoeg".
Deze workshop werd verzorgd door de schrijvers van het gelijknamige boek.Volgens een recensie van Marieke Henselmans een boek waarin verschillende theorieën en boeken over het onderwerp consuminderen samengevoegd worden tot een geheel en voor het eerst duidelijke verbanden worden gelegd.
Echter brengt dit boek ook een nieuwe term:  horizonleven. Een theorie die er van uitgaat dat wij als mens steeds een beetje hoger op de ladder willen en daar zelfs mee doorgaan als we twijfelachtig eigenlijk wat staan te bibberen op een hoge sport van die ladder.
Vraag is wie we daar een plezier mee doen.  Een van de auteurs nam de beslissing wat lager op de ladder te klimmen. Dat gaf nog niet voldoening en hij koos later zelfs een compleet andere ladder.
Volgens de schrijvers en onderzoek zou werk moeten voldoen aan vijf voorwaarden om er gelukkig van te worden, zoals "verdien je er genoeg geld mee", "heb je autonomie", "geeft het aanzien".
"Mooie theorie, niet de praktijk", vond een bezoeker achteraf. Ik denk dat de schrijvers bedoeld hebben dat je ook hierin niet moet streven naar perfectie maar naar het meest acceptabel en aangenaam niveau.

Edit/ rectificatie
Om zeker te zijn dat ik niemands woorden verkeerd zou citeren, samenvatten of links zou gebruiken zonder toestemming, heb ik de rechthebbenden berichtjes gestuurd over dit artikel.
Martin van der Gaag stuurde deze reactie:

Dank voor je mooie beschrijving. Maar, in "De luxe van genoeg" (www.deluxevangeneog.blogspot.nl) vertelt geïnterviewde Willem van der Til, die ook op het podium aanwezig was bij de boekpresentatie, toch echt iets anders over de door hem bedachte term 'horizonleven'. Die gaat niet zozeer over het feit dat we alsmaar hogerop willen, maar dat we aangespoord worden vooral voor onze toekomst te leven en te vergeten dat ons leven vandáág plaatsvindt. Plannen maken voor de toekomst is belangrijk, maar het leven van vandaag ook. Dat laatste wordt makkelijk overschaduwd door de wensen die reclame en carrière-ideeën bij je oproepen. En als je dat niet merkt, heb je kans dat je aan het 'horizonleven' bent

De lunch die volgde was zoals gewoonlijk goed verzorgd en lekker.

In het middagprogramma kon er uit verschillende workshops gekozen worden. Heel lastig, vond ik. Uiteindelijk koos ik voor:

Brainstorm workshop "Gelukkig met genoeg".

Workshop "Gelukkig met genoeg"

Deze workshop werd verzord door Nynke Valk. Ik zag toevallig dat ze op haar eigen blog erover heeft geschreven klik.
Eerst vertelde Nynke over haar model van eenvoud. Een cirkel met in het midden de principes van eenvoud, daarbuiten principes van versnippering (zie link).
Daarna volgde een brainstorm "wat maakt jouw leven ingewikkeld?". Hier kozen wij een top vijf uit, daarna een top drie. Mijn top drie: 1. perfectie, 2. balanceren (tussen verschillende verantwoordelijkheden), 3. willen is niet kunnen.
In kleine groepjes werd dit kort onderling besproken en vervolgens samen. Mooi, dat samen delen, ik vond dat er wel waardevolle opmerkingen werden gemaakt.
De workshop eindigde met visualisatie. Ik stelde me voor hoe mijn leven zou zijn als al die obstakels uit de weg zouden zijn, hoe ik me dan zou voelen, wat ik dan zou doen. De essentie voor mij: ik had keuzes gemaakt. Blijven hangen in een situatie of niet, dingen accepteren of niet is voor mij ook een keuze.
Later op de middag sprak ik Nynke Valk toevallig nog en ze vertelde me iets meer over haar boeddhistische achtergrond. We hadden het over gedachten en situaties die wolken zijn, ze zijn niet vast, ze veranderen en je hebt wel eens verschillend uitzicht ;-). Ik vatte het als volgt samen: mensen zouden graag een schip zijn dat voor anker ligt, zodat niets veranderd maar een schip is nou eenmaal gebouwd om te varen.

Try-out "Stop met klagen", Low impact man.

Ik heb vaak niet zoveel met de humor van onze zuiderburen, vaak vind ik het gortdroog en flauw. Steven Vromman, beter bekend als de Low impact man is daar een uitzondering op.
Hoewel enige Belgische droogte aanwezig was, bleef de aanmaak van speeksel hoog door het vele lachen.
Aan het begin van de voorstelling schetste Steven Vromman een situatie waarin alle stroom uitgevallen was. Hoe reken je dan je boodschappen af, hoe kom je door de schuifdeuren, chaos op de weg, hoe kom je binnen in je huis met elektrische poort en wat als je eenmaal binnen bent? (Met de pepermolen met ledverlichting je kinderen naar het toilet begeleiden, bijvoorbeeld).
De show ging ook over helden, mensen over de hele wereld die kleine en grote dingen hebben gedaan die een grote impact op de wereld (om hen heen) hebben gehad.
Ook verder in de voorstelling, vonden mensen voldoende inspiratie met een leuke dosis eco-humor om zelf aan de slag te gaan. Thuis of daarbuiten.

Afsluiting van de dag, l Heleen van der Sanden, r Low impact
man Steven Vromman.

Om voorbereid te zijn op eventuele stroomuitval, presenteerde de Low impact man zijn teksten niet op een beamer maar op een papieren versie. De teksten bleken aan het eind van de voorstelling de tekst te zijn van het refrein van een lied, dat door iedereen mee gezongen kon worden.
Hierna werd de dag afgesloten door Heleen van der Sanden.

Toen ik mijn jas ging halen in de garderobe werd nog daar gezongen: "Wòòòrd activist, bevrijd jezelf, zoek bondgenoten, deel alles en doe het met liefdèè...". Gewoon goed en gezellig dus, zoals ik al zei ;-).

Later stond ik met een knorrende maag (ik heb zondag een vastdag gehad, alleen gelunched en een appel als avondeten om rond de 500 cal. uit te komen) op een perron. Geïnspireerd door de Low Impact Man zei ik tegen mezelf: "ik ben een persoon, die geen lege calorieën nodig heeft". En het lukte om de geuren uit de lege-calorieën-Kiosk te weerstaan. Nu de cola nog.

Ik vertrok thuis met het boekenweekgeschenk en het boek over het vastendieet, om te lezen in de trein. Op de terugweg had ik een kleine bibliotheek in mijn rugzak. Mijn vier nieuwe aanwinsten:
- De eenvoudige moestuin van Annemiek van Deursen, gesigneerd, letterlijk met opdracht (haha). Ik had Annemiek in de trein gesproken, ze had me gevraagd welk boek ik had gekocht voor het boekenweekgeschenk. Nu heeft ze in mijn boek geschreven: "Gewoon veel groenten telen en eten en 't figuurtje volgt." Hihihi.
- Besparen maar van Marieke Henselmans, dit boek kregen we als cadeautje bij het vertrek. Marieke Henselmans zag ik voor het eerst "in het echt".
s'Middag zag ik het boek uitgedeeld worden aan mensen die eerder vertrokken. Even later zag ik dat Marieke Henselmans aanstalten maakte om te vertrekken. Ik heb twee keer de stoute schoenen aangetrokken en nu heb ik een gesigneerd exemplaar. Die ga ik, net als de eenvoudige moestuin, doorgeven aan mijn kinderen. Het consuminderen is mij weer doorgegeven door mijn opa, oma en moeder, ik wil het ook weer doorgeven.
- Exit supermama van Denise Hulst en Sjoukje van de Kolk, wat lief dat ze dat speciaal voor mij hebben geschreven ;-).
- Gare Du Nord van Philips Freriks, die stond in een hoekje in de trein. Het moest wel bookcrossing zijn en inderdaad. Leuk, ik heb nog nooit een bookcrossing boek gevonden. Op mijn bureau ligt nu een flinke stapel leesvoer maar ik hoop dat ik het boek binnenkort weer vrij kan laten voor de volgende lezer.

Met excuses voor de slechte kwaliteit van de foto's.

Moneypenny

Moestuinmeneer

Laatst was ik op een avond waar via een "talenten ruilbord" talenten geruild konden worden.
Ik bood op een kaartje aan om mensen te helpen met besparen van energie en/of geld. Op een ander kaartje bood ik aan om mijn abonnement op de Genoeg te delen. Op het laatste vroeg ik hulp bij beter leren moestuinieren.
Een ruil kwam tot stand en zo ging ik donderdag met een stel Genoegs op visite bij "mijn moestuinmeneer". Samen met Ienimini werd ik zeer hartelijk ontvangen bij het echtpaar. Na een tijdje gepraat te hebben, gingen we naar de moestuin van de moestuinmeneer kijken.
Ik heb veel van hem mogen leren.
Mijn vermoeden is nu, dat ik zaailingen toch nog te veel water geef. Daar worden het zwakke en dorstige broeders van.
Ook zal er nog een laag tuinaarde op de moestuin moeten ivm waterpijl langs de singel en afwatering.
De bemesting kan ook nog wat beter.
Verder wil ik gaan investeren in vliesdoek of misschien toch maar plastic en materiaal om bogen mee te maken. Bij vliesdoek ben ik bang dat de katten het weer zo slopen.
Oh ja en ik moet iets bedenken met gaas voor de peulvruchten.

Een handige tip van de moestuinmeneer was ook, dat hij zelf kool-, aardbei- en courgette kragen maakt van worteldoek. Je knipt ze gewoon uit en gebruikt ze jaar na jaar. Scheelt een hoop onkruid wieden of stro voor onder de aardbeien.
Van moestuinmevrouw kreeg ik nog de tip om tijdens wandelingen een tas mee te nemen om te vullen met smeerwortel. Smeerwortel is een goede compost versneller.

Moestuinmeneer zaait trouwen ieder jaar goudsbloem om helende zalf mee te maken. De bloemetjes gaan in gesmolten vaseline en blijven een paar dagen trekken. Daarna wordt de vaseline weer opgewarmd en gezeefd. Daarna blijft er een goede zalf over.

Ik ontmoette de moestuinmeneer en mevrouw op een filmavond over de Franciscaanse beweging en de wereldmaaltijd.
Die avond heeft wel wat teweeg gebracht bij mij. Na het zien van de film mocht iedereen opschrijven wat het meeste opgevallen was of getroffen had.
Ik schreef "door mijn keuzes ben ik mede verantwoordelijk voor uitbuiting, onderdrukking en oorlog" (dit heeft betrekking op het feit dat mensen worden verjaagd of toegang tot water of voedsel wordt ontzegt door grote bedrijven die zorgen voor productie van onze voedingsmiddelen en gebruiksartikelen).
Ik trok de vergelijking met Teun van der Keuken, die zichzelf aangaf omdat hij een aandeel had in slavernij door het eten van chocolade.
Ik kreeg veel reacties op mijn stelling.
De dagen erna heb ik er veel over nagedacht, niet alleen over die stelling maar mijn houding in het algemeen.
Trek ik mij het lot van anderen niet te veel aan?
Ben ik niet te naïef soms (nog steeds verdorie)?
Streef ik niet een wereld na die nooit werkelijkheid zal worden omdat ik maar een van de weinigen ben die dit wil?
Ben ik niet te veel bezig voor anderen en de maatschappij vanuit een schuldgevoel over mijn ziekte en ten koste van mezelf/ mijn gezin.
Moet ik niet harder, onvriendelijker, egoïstischer etc. worden om te overleven in deze maatschappij?

Niet dat het veel geholpen heeft want ik ben al de halve week op de Martij Krabee toer (lullen voor spullen) en zelf lichte Van Deursen toer. Annemiek dirigeerde een verbaasde man met aanhanger vol kerstgroen naar het consuminderhuis. Ik heb deze week stammetjes hard hout ontfutseld aan een nietsvermoedend boomverzorgings bedrijf bij mij in de wijk. Nu nog 50 wijnkistjes of hout, riet, bamboe en stro en de wijk hangt vol met insectenhotels om de bijensterfte te bestrijden. Tot ik alles bij elkaar heb, ik denk aan burendag in september, heb ik niet alleen figuurlijk meer een flinke bos hout voor de deur;-).

Opschoondag en guerilla gardening

Alweer even geleden dat ik een berichtje heb geschreven.
De laatste weken vooral druk geweest met ziek zijn van een enorme allergische aanval (je blijkt er zelfs koorts van te kunnen krijgen heb ik mogen ervaren, ik was hondsberoerd) en daarvan bijkomen.
Verder druk geweest met onze kleine prinsesjes, huishouden, sociale contacten en vrijwilligerswerk

Momenteel ben ik bezig met het organiseren van de opschoondag in mijn wijk. Op 29 maart wordt die landelijk gehouden. Ik moet sowieso nog ergens wat te drinken met wat lekkers gesponsord proberen te krijgen (ons wijkbudget is - €225,00 dit jaar kwamen we achter na de begroting gemaakt te hebben). Het liefst wil ik fairtrade en bio producten promoten daarbij.
Ik heb ook al een ideetje om gratis aan prijsjes voor de beste opruimSTERs te komen. Dan heb ik ook nog een ideetje om een afvalspel te maken, waarmee de winnaar dan een duurzaam prijsje kan verdienen (solar helicoptertje).
Maar... ik wil ook nog op die dag een beetje guerilla gardening gaan doen: bloemen zaaien en zetten in de wijk. Als ik dat geritseld krijg tenminste.
Nou klinkt dat wel heel stoer, guerilla gardening, terwijl ik het er al met de wijkbeheerder van de gemeente over heb gehad en toestemming heb.
Hij vroeg of ik het wel even wilde melden waar dingen stonden, anders wordt het bij onderhoud weer weggemaaid of weggehaald. De heren die dat werk doen zijn niet altijd van de fijngevoeligste soort natuurlijk, ze hebben vorig jaar ook stokrozen en andere planten in een stuk adoptiegroen mee gemaaid.
De laatste keer dat we opschoondag in onze wijk organiseerden kwam er helemaal niemand dus ik ben benieuwd. Laat ik het maar zo zien: als het niks wordt ben ik nuttig bezig geweest en hebben we weer drinken en wat lekkers in voorraad voor een andere keer (burendag bijvoorbeeld, hebben we ook geen budget meer voor).

Ook ben ik bezig met andere projecten voor de wijk:
- de plukplek (eerst maar eens beginnen met een paar fruitbomen en -struiken en zien of die heel blijven, uiteindelijk wil ik kleine moestuintjes voor kinderen),
- "gevleugelde vrienden" (insectenhotels en nestkastjes timmeren door jong en oud (bejaardentehuis in de wijk)),
- "vijver" (vijver aantrekkelijker maken, meer aankleding, rolstoel en kinderwagenvriendelijk pad naar een veilige steiger waar de eendjes en zwanen gevoerd kunnen worden en een stukje natuureducatie dmv borden).

Ik weet niet hoe lang ik nog veel kan blijven doen voor het vrijwilligerswerk, het is namelijk officieel, jawel... ik mag aan een re-integratietraject beginnen!
Ben er heel erg blij mee, ik hoop dat het nu wel gaat lukken om een baan te vinden en succesvol te re-integreren.
Het zou helemaal super zijn als ze me ergens kunnen voorstellen en ik zo een baan vind, dan hoef ik niet te liegen over het gat in m'n CV en dat ik arbeidsgehandicapt/ziek ben.

Zelfgemaakte jam, pizza en cijfervlinder

Eerst moet ik niet vergeten te vertellen dat ik een nieuw itempje in de rechterbalk heb gezet. Het heet "gratis in de supermarkt", je vind er linkjes naar websites waar je geld terug acties kunt vinden. 

Op dit moment kun je o.a. gratis pesto of zongedroogde tomaten, kruidenmix, Coolbest of knijpfruit vinden in de supermarkten.

Ik maakte hier eerst niet veel gebruik van maar ik vind het nu toch wel leuk en prettig voor het boodschappenbudget. Vandaag heb ik de site "Alles met korting" ontdekt, handig om o.a. die gratis producten te delen en vinden.

Gister vond ik het toch echt tijd worden om de vlierbessen te oogsten. In de vriezer had ik al een tijdje een groeiend zakje rode bessen, zwarte bessen, aardbeien en bramen.

Alles ging samen in de pan en daarna door de roerzeef. In plaats van suiker gebruikte ik Marmello.

We hebben nu weer heel wat potjes suikervrij fruitbeleg.

Eten we weer pizza? vroeg Minipenny gister. Okee, ik begrijp de hint... Ik heb de laatste weken elke week een keer pizza gemaakt, om het recept te perfectioneren. Maar elke week pizza gaat dus vervelen.

Perfect is mijn recept nog steeds niet. Gister was de bodem eindelijk goed, was de toping weer te krap aanwezig. Volgende keer ga ik proberen de tomatensaus toch iets in te koken. Over een week of twee ofzo ;-). Ik maakte een half volkoren pizza, met speltmeel. Ook al lukt het niet altijd helemaal goed, het is toch eigenlijk altijd wel lekker.

Ik schreef in mijn blogje over dingen die wij zelf maken ook dat ik zelf knutseldingetjes maak. Deze week maakte ik voor en samen met Minipenny zelfbedachte cijfervlinders. Op de vleugels staan cirkels, die gekleurd en geteld konden worden. Het goede cijfertje mocht Mini er dan tussen plakken.

Ik had het niet zo heel mooi en netjes gemaakt maar ach... ze was weer even bezig. Het was dus wel een leuke verassing dat ze twee dagen later om nog een cijfervlinder vroeg om te maken.

Nodig:

- wit papier (restjes, achterkantje);

- closetrol

- schaar

- lijm

- kleurtjes

Hieronder "het patroon". De voelsprieten van de vlinder krul je met de schaar. Ondertussen kan het kind kleuren. Minipenny is op dit moment in de fase "met een paar halen klaar".

De closetrol beplakken met een strook papier en vervolgens het kind de vleugels, het lijfje en de cijfers laten plakken op de closetrol.

 Gister vond ik op een Engelse site die ik wel eens bezoek ook een leuk pretpakket voor kinderen, dat je zelf kunt printen.

Ondertussen is Ieniminipenny ook zelf bezig, met omdraaien. Linksom kan ze al omdraaien en weer terug komen, rechtsom kan ze omdraaien en haar armpje onder haar lijfje uithalen. Maar... dan kan ze weer niet meer terug. Ik ben daarom steeds bezig met haar terug draaien want ze zet een keel op als ze weer terug wil draaien maar dat niet lukt.

 Ik heb vandaag een extra "draaidag". Vanmorgen bleek Minipenny toch weer ziek te zijn dus ik heb de meiden thuis gehouden van het kinderdagverblijf en ik doe mijn afspraak van vandaag telefonisch. Ik kom hopelijk snel weer aan rust voor mezelf toe.

Dingen van de laatste dagen

Na het gesprek met het UWV even nodig gehad om bij te komen maar toen mezelf een deuk in de derrière gegeven en lekker weer verder. Negatieve energie is verspilde energie, je kunt je beter richten op positieve dingen.
Best veel gedaan de afgelopen week, ik was vandaag dan ook super moe.  Komende week ga ik daar aan werken, ik ga er proberen achter te komen wat nu een goede balans is voor mij tussen rusten en bezig zijn. Ik vind dat heel erg lastig, ik ga steeds over m'n grenzen heen omdat ik vind dat ik anders te weinig doe/ lui ben etc.

Lactosevrije toetjes gemaakt, van sojamelk, custard, stevia en (veel minder) suiker.

Op dit blog zag ik de handige tip om toetjes in eenpersoons potjes klaar te maken.

De peultjes en tomaat komen uit eigen tuin.

Gister aten we zelfgemaakte pizza, toevallig had ik ananas stukjes dus ook een stuk pizza hawai. Ik vond m'n bodem iets te dik en het recept niet zo goed dus ik zal het maar niet geven ;-).

Ik maakte voor het eerst Sunsoda, een was- en schoonmaakmiddel dat je maakt van wat geraspte sunlight zeep en soda en verder alleen water. Het recept voor Sunsoda komt uit de mijmeringen van Annemiek van Deursen. Hier (binnenkort) meer informatie over Sunsoda en het recept.

Er waren helaas weer wat planten gesneuveld in de periode dat ik niet thuis was dus ik wilde graag wat nieuws. Buiten staat nog een klimop. Ik knipte er wat vanaf en heb het in een potje gezet. Even goed water geven zodat het goed gaat wortelen en ik heb en gratis weer een plant bij.

Op de achtergrond een zaaibakje met boerenkool en paksoy. Ik was er wat laat mee en we hebben veel last van onkruid in de moestuin. Het onkruid bevechten is MrPenny's taak hier en hij ziet nog wel eens alles aan voor onkruid. Als ik dus in de volle grond zou zaaien, wordt het binnenkort weer weg geschoffeld. Ik zaai daarom nu toch voor, ondanks dat het in de volle grond moest/mocht. Zo hoop ik er toch nog van te kunnen oogsten over een tijdje.

Aardappels geoogst uit een plantenbak en er meteen wat pluksla in gezaaid. Dat komt zo snel op, daar kunnen we binnenkort wel weer van oogsten.

In een andere bak zaaide ik nog wat spinazie.

Ik hoop dat mijn tomaten nog netjes gaan rijpen aan de plant.

Bloemkoolresten soep

Vorige week was ik met Minipenny even op de kinderboerderij. De cavia's hadden net bloemkoolgroen gekregen en zo te zien vonden ze het nogal lekker. Daardoor moest ik er aan denken dat ik ook wel eens gehoord had dat mensen van het groen van bloemkool nog soep maakten. Toevallig aten we die avond zelf ook bloemkool en ik hield wat bloemkool en het groen over.

Ik heb heel schijterig alleen de binnenste bladeren die me mals leken gesneden en alles samen in het kookvocht van de bloemkool met wat aardappel gekookt. Beetje bouillonpoeder en zout erbij, staafmixer erdoor et voilá, soep.

De dag erna aten we aardappels uit eigen tuin. Twee planten waren al afgestorven dus het werd tijd om te grabbelen in de ton. Ik diepte niet zoveel aardappels op als vorig jaar, misschien door tekort aan voeding en water in de potten.
Er waren ook veel hele kleine aardappeltjes bij, een soort minikrieltjes. Bijna niet te schillen dus ik maakte het makkelijk; ik schrobde ze goed schoon en stopte ze zo met schoon velletje en al in de keukenmachine. Met een uitje, eitje en bloem erbij werden het lekkere reibe kuchen (reif koeken).
We aten er boontjes bij, waarvan ik ook weer iets over hield.

De boontjes werden de volgende dag, samen met een blik gepelde tomaat, ui, uitgebakken spekjes, wat peultjes en erwten uit de tuin, wat stukjes aardappel en rode linzen, een soort minestrone/linzensoep.
MrPenny had de dag ervoor broodjes gebakken waar we nog van over hadden, ik maakte er wat kruidenboter bij en we aten weer lekker.
De soep had ik 's middags al gemaakt, zodat we zo aan tafel konden als we thuis kwamen van ons uitje naar een museum. Wij willen nog wel eens bij de Mac of vergelijkbaar terecht komen na zo'n uitje en dat wilde ik voorkomen.

Ik houd sinds begin deze maand weer het kasboek bij en ik had gezien, dat er alweer genoeg geld aan friet, broodjes en snacks was opgegaan.
In het kasboek gebruik ik weer de extra kolom waarin ik de uitgave achteraf bezien een positieve of negatieve beoordeling geef. Een groen krulletje is goed, in rood staat er soms een o(ongezond of overbodig), l(luxe) of d(duur), in zwart staan er vraagtekens, als ik even niet weet achteraf bezien, of de uitgave nou wel past bij onze doelen.

In de laatste kolom tel ik het totaal voor een post, hier bijvoorbeeld was het totaal aan boodschappen op dat moment 52,76 en uit eten 35,24 (frietjes en broodjes halen tel ik daar ook bij).

Ik heb al een tijdje geen foto geplaats van Ieniminipenny, ze is inmiddels al heel wat gegroeid. Nog even zo door en ze past straks niet meer in de bak van de kinderwagen voor ze kan zitten.

Vorderingen in onze tuin

Aan een "ondersteboven aardbeienplant" hangen lekkere aardbeitjes. De kerstomaatplantjes doen het nog niet zo lekker. Misschien maar eens wat mest geven. De appelboompjes doen het wel goed dit jaar. 

De aardbeienplant in de bak ziet er toch iets beter uit maar krijgt ook meer licht... Ik heb er lekkere aardbeitjes vanaf gesnoept. De basilicum is lekker bijgetrokken en erg lekker geworden. Voorin staat een eetbare plant, een soort zuring, gekocht op een tuindag. We zijn alleen helaas tot de conclusie gekomen dat we niet van zuring houden.

In de tweede hangbak was de aardbeienplant een poging aan het doen zichzelf te vermeningvuldigen. Daar hoopte ik nou net op. Ik heb de loten met in tweeën gebroken paperclips (zodat je kleine krammetjes krijgt)  in de grond vast gezet, zodat ze daar fijn kunnen wortelen en nieuwe aardbeienplantjes kunnen maken.

Even niet naar de tomatenplanten omgekeken en ze zijn enorm gegroeid!
Het werd een beetje te vol in de tomatenkas (van de hoes van nieuw babymatrasje op stokken) maar gelukkig heb ik er nog eentje, dus twee tomatenplanten konden verhuisd worden.

En verder... Het ging heel goed dit weekend thuis, heel fijn en gezellig. Gister zijn we naar de bibliotheek geweest en daarna nog naar de supermarkt om de laatste dingetjes te kopen voor de bbq. Dat werd een beetje teveel van het goede voor m'n hersenpan. Te veel indrukken, misschien ook de warmte, veel nadenken, zoveel bij elkaar kan m'n hersenpan nog niet goed verwerken dus ik kreeg hoofdpijn en ik voelde me niet zo fijn. Verder ging het weekend wel heel erg goed. Heerlijk ge-bbqt gister, gezellig. Ik heb zelfs nog een beetje in de tuin gerommeld.

Werd ik vanmorgen wakker en bedacht ik me, dat ik straks terug moet naar het ziekenhuis. De volgende gedachte die ik kreeg, is niet voor herhaling vatbaar of voor geschikt voor publicatie op een doorgaans vrij keurig blog zeg maar ;-). Oh wat balen.
Ik wil gewoon weer permanent thuis zijn maar ik moet erop vertrouwen dat de verpleging en artsen beter kunnen inschatten wanneer dat een goed idee is. Snel naar huis en dan weer toch heel veel klachten krijgen is natuurlijk niet goed... Maar ik ga toch maar eens zeuren overleggen wanneer mijn thuiskomst zo ongeveer in de planning zit.