Terug van het hoge zuiden

De vakantie was erg gezellig en leuk. Het weekend hebben we alles met z'n 16-en gedaan, vanaf dinsdag ging ieder een beetje ieder z'n eigen weg of in groepjes wat doen. Onze generatie was toen alweer afgereisd en hun kamers waren weer ingenomen door ooms en tantes. Dat was ook super gezellig, leuk allemaal. We hebben ons nog behoorlijk vermaakt in het labyrint bij het drielandenpunt, pap heeft het opgegeven toen ie voor de tweede keer de ingang zag maar mijn neefje en nichtje wilden natuurlijk nog wel even verder zoeken. We zijn nooit op het middelpunt aangekomen maar het was wel leuk! Met ons drietjes zijn we ook nog naar het Afrikamuseum in Cadier en Keer geweest, ook leuk op een regenachtige dag. Gister zijn we weer thuis gekomen; een van de leukste dingen van vakantie vind ik toch wel weer thuis komen.
Als je thuis komt zie je ook dingen in en aan je huis die je door "waan van de dag blindheid" niet meer ziet. Meteen even opschrijven. Ik heb de (poets)klusjes ingepland op de kalender voor komende week ipv te proberen alles meteen aan te pakken.

Vrijdag moest ik meteen na terugkomst in actie komen om nog iets te regelen voor het klimaatstraatfeest wat door mijn snuggerheid (of tijdelijke afwezigheid door behoorlijke vermoeidheid) een beetje langer duurde dan gepland. Het antwoordapparaat stond bij thuiskomst ook te knipperen, toen ik de berichten ging afluisteren hoorde ik "Hallo, met Marianne van stichting STOP (Stichting Tegen Oplichtings Praktijken), je gaat het NIET geloven maar" Ik zat al bijna te hyperventileren, nee toch hè, laat het niet waaaar zijn, niet nog een slachtoffer van mijn oplichting dat zich heeft gemeld daar. Ik weet dat er iemand voor mij was en mijn grootste schrik is dat er na mij nog meer slachtoffers zijn gevallen, dan zou ik me zo schuldig voelen dat ik niet door heb gezet samen met de stichting om verder te komen bij justitie. Het is eigenlijk belachelijk wat er gebeurd met mensen die opgelicht worden (in een relatie) ik wil niet onrespectvol zijn naar de meiden die het is overkomen aangezien het vele malen erger is natuurlijk maar onze verhalen komen precies overeen met de werkwijze van loverboys. Ik heb laatst met open mond van verbazig en verdriet gekeken naar een raportage over loverboys, ik had het wel eens gehoord van andere slachtoffers maar het leek me een beetje overdreven maar ze gaan echt net zo als loverboys te werk. Blijkbaar ziet en snapt politie en justitie dat niet. Nogmaals, aangezet worden tot prositutie is uiteraard vele-vele malen erger, geld is maar geld maar wij (slachtoffers van oplichting) maken toch ook heel wat mee en wij worden door iedereen aangewezen met "eigen schuld, dikke bult" en we hebben blijkbaar te weinig eigenwaarde. Pleur maar weer eens wat van ons bij elkaar in een zaaltje, dan zie je hele andere mensen, het kan echt iedereen gebeuren dus laat nou niet iedereen denken "dat overkomt mij toch niet".
Ik kan sinds een paar maanden eindelijk zonder me rot te voelen voorbij mijn oude woonplaats rijden. Wat daar is gebeurd en wat mensen daar denken over mij door de mensen die de aandacht van zichzelf af wilden leiden, daar kan ik toch niks meer aan doen en weet je... mijn oplichter heeft misschien wel heel veel geld van mij, dat is nu al lang op en hij zal nooit kunnen hebben wat ik heb... Ik heb een super leuk gezin, een fijne en eerlijke relatie en ik kan mezelf in de spiegel aankijken, ik heb eigenlijk alles wat ik wil (behalve een fijne baan). Hij zal nooit een eerlijk en oprechte relatie met wie dan ook kunnen hebben omdat ie verdomd goed weet wat ie achterhoud en hij zal altijd achterom moeten kijken en voorzichtig moeten zijn (ook omdat ie wel meer financiele wandaden op z'n kerfstok heeft), hij zal nooit tevreden zijn met wat hij heeft, hij zal nooit in het reine komen met zichzelf en zijn trots, hij zal nooit rust vinden. Hij had het altijd over "winnen" en "Als je wint, heb je vrienden", IK heb uiteindelijk gewonnen met nul tegen alles! Dikke neus! Het enige wat ik wel verloren heb ik mijn vertrouwen in mensen en de drang om de underdogs altijd te willen helpen maar ik was blijkbaar echt veel te goed van vertrouwen en van mijn goedheid is ook wel genoeg misbruik gemaakt dus wat minder kon misschien ook geen kwaad. Ik kreeg van Marianne van stichting STOP nog een goede tip: vraag altijd op je pinbon als je pint in een winkel en gooi ook nooit je pinbon van de geldautomaat weg in een prullenbak. Criminelen kunnen tegenwoordig blijkbaar ook met pinbonnen al genoeg om je bankrekening leeg te plukken. Neem ook geen te makkelijke wachtwoorden en verander ze regelmatig.

Het klimaatstraatfeest was vandaag, het was heel leuk geworden. Jammergenoeg alleen wat kort voor Sarah en mij, we moesten allebei echt naar huis om te gaan slapen.

Sarah heeft een enerverende week gehad, zoveel gezichten en mensen om haar heen, toch even iets afwijkend ritme en alles een beetje anders maar ze deed het super.
Het viel onze familie op dat het zo'n makkelijk en rustig kindje is en we hebben daar zelfs complimenten over gekregen (terwijl ik commentaar en bemoeienis verwachtte) omdat dat toch ook iets te maken zou moeten hebben met hoe wij het doen.
Vanaf woensdagavond kwamen er toch wat traantjes, het zal wel een speedy-sprongetje geweest zijn. Woensdagavond was ze verdrietig en ging het "mamamaaaahmaaah" maar dat hadden we wel vaker gehoord bij verdriet dus we dachten dat het weer toeval was, de volgende ochtend kon ze ineens zeggen "papapapawapaah", het klonk iedereen echt als "papa"! Als we nu tegen haar "papa" zeggen begint ze te lachen en brabbelen en bij "mama" komt er geen reactie of kijkt ze een beetje moeilijk, tja, verschil moet er wezen... We hebben niet het idee dat ze weet wat papa en mama nou betekent, papa is gewoon een leuk woord.
Dezelfde dag kreeg ze d'r teentjes ineens toch in haar mondje. Opa heeft haar ook geleerd om een "high five" te geven en te zwaaien, dat zat er zo in, wonderbaarlijk!
Vrijdag heeft ze ook nog voor het eerst in een kinderstoel gezeten en met veel smaak (en smerigheid) een babykoek gegeten.
Gister, toen ik met m'n klimaatstraatdoos liep te leuren werd ik ook nog gebeld door manlief die oppergelukkig in m'n oor gilde dat Sarah zich voor het eerst had omgedraaid naar haar buik (andersom kon ze al maar op een of andere manier lukt 't nu niet meer...). Pfff... als 't kind niet moe is van al die ontwikkelingen, dan zijn wij het wel! Het gaat nu wel ineens heel hard, huuuuuuuuuu. Ik vind het ook doodeng eigenlijk dat ze zich nu in bedje kan omdraaien (vooral omdat we net gehoord hebben van een kindje van 8 maanden dat gestikt is in bedje, dat was een petekindje van mijn nicht, wat verschrikkelijk voor de ouders en alle familie en vrienden!!!). Ik hoop maar dat ze gaat huilen als ze zichzelf niet meer terug kan draaien op haar rug, ze doet dat nu wel als het zelf niet lukt of als iets anders niet lukt. Vandaag heb ik de wandelwagen op het onderstel vastgezet en de wieg klaar gezet om op te ruimen naar zolder. Wat een veranderingen allemaal!!!!

Nog een verandering thuis: er heeft iemand het onzalige idee gehad om een haan te gaan houden in een woonwijk. Ik vond het eerst nog wel grappig maar het stomme beest staat niet goed afgesteld en stond vanmorgen om half 5 dus al te koeren en toen ik vanmiddag wilde slapen ben ik eens gaan tellen voor de lol (ook om in slaap te vallen); heer haan liet zich gemiddeld om de 50 seconden horen. Als ik toch een kip was die de hele dag bij die haan moest zitten dan had ik m'n puntige poot al lang bij die haan ergens geplant waar het past. Hagel voeren vanuit een buks mag ook van mij, grrrrr.... Zou dat beest nou niet even aan z'n stembandje geopereerd kunnen worden, da's toch ook in tegenwoordig onder alles dat kraait??