Spannende dag

Ik kon vanmorgen niet kiezen wat ik ging doen: scriptie, tuin of huishouden.
Ben maar begonnen met het huishouden aangezien er vrijdag niet gestoft en gezogen is omdat manlief weg moest (die zuigt en stoft dan, is handiger omdat ik allergisch ben), het is nu echt nodig. Ik meende toch echt dat ik zaterdag de wasmand leeg had gemaakt maar hij zit nu alweer vol en ik heb Sarahs linnengoed nog niet eens verschoond dus dat komt er zo ook nog bij.
Sarah heeft straks een APK(K) (Algemeen Periodieke Kinder Keuring) op het consternatiebureau dus dat moet ik ook nog even ertussendoor doen. Druk genoeg dus maar toch vind je dan nog tijd en een gaatje in je hersenen om te gaan zenuwen; straks de uitslag van het ziekenhuis.
Best frusterend om te bedenken dat er in het ziekenhuis nu zeker op iemands bureau een stukje papier ligt met een cijfertje erop (als ik pech heb met een letter erachter, dan moet ik eerder terugkomen voor controle of krijg ik meteen een afspraak om verder te kijken) dat ik zo graag wil weten maar ik mag pas na 2 uur bellen. Please-please-please een 1, een dikke onvoldoende maar voor mij een geweldig cijfer (1 is normaal, geen afwijkende cellen).
Pfff... nog 4 uur. Ik weet wel dat ik echt niet in de 4 of 5 zal zitten en dat ik absoluut geen kanker kan hebben (of krijgen met hoe goed ik gecontroleerd wordt) maar die verdere inspecties, weer weefsel op kweek, weer wachten, eventueel meer weefsel moeten laten verwijderen en alle stress en spanning daarbij (ook omdat we nog niet weten of we niet een tweede kindje zouden willen of toch wel, anders was het al iets makkelijker), bleuh... Nou ja, hopen maar op een 1'tje dus!

14:44u:
YES!!!!!!!!!
om maar even manlief te citeren die net m'n trommelvliezen door heeft geblazen... :-) :-) De uitslag was goed, het is eindelijk over. Pap 1, geweldig, het is rustig gebleven.
Ik hoef niet meer terug naar het ziekenhuis, over 1,5 jaar ga ik pas weer gewoon mee in het bevolkingsonderzoek naar baarmoederhalskanker en dan is pas dan. In de tussentijd en hopelijk ook daarna hoor, zouden wij kunnen overwegen/besluiten om nog een keertje zwanger te willen worden en dan staat dit hele gebeuren dat niet in de weg. De ene dag verlangen we naar nog een kindje, de andere zien we nog obstakels en bezwaren en vinden we het geluk dat we nu hebben al zo mooi en fijn... We mogen in ieder geval nu lekker zorgeloos verder denken en fantaseren voor we die beslissing maken en dat is al zo fijn.
Gelukkig, ik kan die halve zelfgebakken appeltaart uit de vriezer halen! Dat ga ik nu maar even doen en nog vlug ff zuigen en de was aan zetten want er komt straks iemand en ik heb verder nog niets gedaan omdat ik moest rusten.