Landelijke consuminderdag deel III (slot ;-) )

Ik bezig regelmatig de term “sequels suck” (dat slaat op films met opvolgers, die zijn nooit zo goed als deel 1 of zelfs ronduit beroerd (zie Rocky II t/m XX, The Matrix II en III, Lion King II, etc.). Aangezien dit deel 3 is, is het echt het laatste, beloofd.

Van Annemiek van Deursen kreeg ik, toen ik een mailtje stuurde om me aan te melden voor haar “mijmeringen” de volgende links:

Intro optreden van Annemiek, Consuminderhuis “ons genoeg” (kunnen jullie deze powervrouw ook nog zien!):
http://www.youtube.com/watch?v=L-ObY9kwVGQ

Uit de lezing van Fred La Haye, het verschijnsel mens:
http://www.youtube.com/watch?v=sg_v06o1RHUhttp://www.youtube.com/watch?v=5ONPUNHJDio

Annemiek mailde me ook dat ze m’n blog al doorgestuurd had gekregen (huh?) en dat ik in haar mijmeringen vast nog wel tips kan vinden voor mijn aanstaande moestuin. (oh-oh, nu kan ik echt niet meer terug)

Op genoeg.nl staat ook een verslag met foto’s http://www.genoeg.nl/nieuws/dieper-bewustzijn-centraal-op-consuminderdag. Ik was trouwens een hele tijd niet meer op de website geweest, hij is erg opgeleukt en uitgebreid, aan aanrader!


Gister was ik nog “bijna op tijd ;-)” maar ik kon nog “bijna gratis” parkeren. Toen ik terug liep naar mijn auto zag ik parkeervakken op de weg getekend die ik bij het inparkeren in de haast niet had gezien. Ik stond dus niet in een parkeervak terwijl dat daar wel moet, oeps, bijna een boete.
Na ’t ziekenhuis Mini weer opgehaald. De leidster vertelde dat ze erg weinig geslapen had die middag en erg onrustig was. "Kan ik me voorstellen", zei ik, na een blik op dochterlief (die ik op de gang al had horen huilen), "dat is haar eigen speentje niet". Het was ook nog een afgeplat speentje (dental, voor de kenners) en die blieft mevrouw niet, ze wil alleen de ronde (combi). Een groter kindje vond Minipenny heel lief en was het speentje steeds terug komen stoppen als ze huilde (nadat het kindje het blijkbaar een andere baby had afgenomen, die zal ook een topmiddag gehad hebben). Hmm... er is dus nog wel wat werk aan de winkel met die dochter van ons, ze heeft moeite met delen en ze doet moeilijk over merken en voorkeuren, dat moeten we nog afleren. Mini en ik hebben bij thuiskomst samen de term “koken met kinderen” een nieuwe betekenis gegeven. Mini bleek zin te hebben om haar flesje zelf vast te houden en dus kon ik mooi met Mini op de arm met één hand het eten voorbereiden. Was geen overbodige luxe aangezien ik om half 7 alweer weg moest naar de speel-o-theek. Het was niet druk dus we hebben veel opgeruimd. M’n lijf wilde op het laatst echt niet meer dus ik zat op m’n kont op de grond een kast op te ruimen en ik was stiekem erg blij dat ik m’n fiets nog niet heb gemaakt en dus met de auto was. Naar huis fietsen had ik denk ik niet meer gehaald, zo’n drukke en intensieve dag lukt blijkbaar toch nog niet. Vandaag moet ik wat rust(iger aan) doen na twee intensieve dagen maar m'n hoofd zit al vol met dingen die ik "moet" en wil.... Zo maar even een goed plannetje maken.

Gister ben ik in het ziekenhuis nog op de afdeling langs geweest waar Mini en ik hebben gelogeerd om te vertellen hoe het met ons ging. Een moeder en kind van toen zijn daar nu nog steeds helaas (al vanaf begin november) en op de andere afdeling zag ik helaas ook nog bekenden. Dan besef ik me des te meer hoe gelukkig ik nu ben en hoeveel geluk ik heb gehad dat wij redelijk snel weer met ontslag konden. Ik heb het daar niet slecht gehad hoor maar het is verre van ideaal om in een ziekenhuis te “wonen”, ook niet voor partner en omgeving. Ik tel dus deze zegening van lekker thuis zijn driedubbel!

Verder voel ik me tienvoudig gezegend dat ik na die wortelkanaal eindelijk verlost ben van m’n zere smoel. La-la-la-la, ik kan wel zingen en dansen, wat een opluchting!!!!