Klaar met Kerst

Ik geloof dat ik altijd carnaval leuker zal blijven vinden dan Kerstmis ;-). Het ligt niet aan Kerst, het ligt aan mij maar ik ben blij dat het over is eigenlijk.

 Eerste Kerstdag kwam mijn schoonfamilie gourmetten. De brownies en het gourmet waren lekker maar enorm gezellig was het niet. (Laat maar, heel verhaal, ik kan mijn energie beter in positieve dingen steken.)

Als toetje hadden we wel een lekkere pavlova naar een recept van Ramon Beuk (website van de Lidl dus ;-)) en Nigella Lawson. Echt een aanrader.
Ik heb alleen wel vier pogingen moeten doen om de caramel goed te maken maar dat is altijd een probleem bij mij. Zonder caramel kan ook.
Nigella Lawson zag ik toevallig op TV, vooral gekeken om me te verbazen over de acteerprestaties van Lawson. Ze kon zo mooi, genietend van het uitzicht en gelukzalig in de camera lachen alsof er niets naars was gebeurd het afgelopen jaar. (Okee, ik geloof nu wel dat ze niet alleen dingen bereidt om in haar mond te stoppen maar ook voor haar neus ;-))

Tweede Kerstdag zijn we naar een levende kerststal geweest waar ook kinderactiviteiten waren.
De meeste mensen waren wel gekleed op het bos maar een enkel jong meisje kwam in kerstoutfit. Vooral een meisje op 7 centimeter hoge suède hakken, met studs, als Bambi door het weiland wankelend, bibberend in haar dunne panty, waarvan je aan haar gezicht kon aflezen dat ze niet bepaald de kerstgedachte in haar hoofd had, werkte op onze lachspieren.
Zo ben ik ook geweest vroeger, ach, dan zal ik ook wel mensen aan het lachen hebben gemaakt, mooi zo ;-).
Minipenny zette zich na het knutselen toch nog over haar angst heen en wilde toch op het paardje rijden. Ik was heel trots op haar en genoot van haar op dat paardje. Ze zat helemaal trots te stralen.
Mijn diner voor tweede kerstdag heb ik iets simpeler gemaakt (ook door gebrek aan rode wijn voor stoofpeertjes en cranberrysaus) en we aten gewoon op placemats ipv het damast. Ik was wel even klaar met moeilijk doen.

Ik probeerde nog een leuke, mooie kerstfoto te maken van mijn twee engeltjes:

Maar met veel gegiechel van de dames en "wohoow-wooh-aah!", schoof en kieperde Ienimini zo van de schoot van grote zus af:

Waarop grote zus er maar gezellig bij kroop (en even later klaagde omdat kleine zus aan haar haar had getrokken en dus niet lief was, waarop gehuil van Ienimini omdat zuslief te hard op haar leunde om overeind te komen).

Vervolgens was het niet meer mogelijk om normaal en kerstachtig te glimlachen maar moest de mond wijd open terwijl Ienimini ging gymnastieken:

Nou ja, het was kerst, ze hadden iets aan wat op elkaar leek en ze hadden het leuk. Tot zover de poging tot een mooie Kerstfoto. Ik vind het goed zo.

Had ik al verteld dat je voor het perfecte plaatje je kunt wenden tot vele tijdschriften maar niet tot mijn blog? ;-) ;-). Ik doe daar niet aan mee.