Kerstmis

We zijn eigenlijk nog niet bijgekomen van Sinterklaas maar de Kerst komt er al weer aan.
Op de school van Minipenny zijn veel kerstdingen waarvoor we dingen moeten meegeven, maken en doen. Maandag moet ik een complete "kerststukjes set" bij elkaar gesprokkeld hebben (dit weekend het bos in voor groen en dennenappels) en dan is er nog het "kerstdiner" waarvoor ik heb bedacht dat papa en Mini wel mooi samen miniworstenbroodjes kunnen maken.
Vanmorgen zocht ik in huis alvast wat spulletjes bij elkaar voor de inzameling voor de voedselbank op school. Vrijdag mag Mini mee boodschappen doen en dan staat er nog een hele lijst voor de voedselbank op het lijstje, dat mag ze dan maandag naar school brengen. Een peuter begrijpt overigens niet wat een voedselbank is en waarom het nodig is, ik kan me er iets bij voorstellen. Toen ik er voor het eerst van hoorde, stond ik ook met m'n oren te klapperen.. in Nederland??

Vandaag heb ik met Mini geknutseld voor Kerst, op de computer heb ik een paar simpele kerstfiguurtjes gemaakt in wit en blauw en die hebben we samen uitgeknipt en op een draad geplakt; kerstslinger.
Mini is echter nog op van het Sinterklaas gebeuren en toen het knippen en kleuren niet netjes genoeg wilde lukken naar haar zin (oh jee, zou ik het perfectionisme nu al overgedragen hebben?) kreeg ze een total melt down. Ienimini is ook van slag, ze wil niet drinken.
Mede hierom hebben we besloten het met Kerst rustiger aan te doen en meer naar ons eigen gezin te kijken dan de wensen van familie(bezoekjes).

Nou zijn we op het Sinterklaas familieweekend ook nog behoorlijk eens ziek geworden met ons vieren. Het virus wat nu heerst blijkt enorm besmettelijk te zijn.
Iedereen toen we weggingen nog een dikke kus en toen was de hele familie ziek dus (maar 2 van de 20 zijn nog niet ziek geworden).
We zijn dus allemaal kapot eigenlijk en dan wil ik komend weekend nog het huis op stelten gaan zetten om plek te maken voor de kerstboom.

Met Kerst denk ik ook aan al die mensen op de wereld, die geen Kerst kunnen vieren zoals wij dat doen. Mensen in Nederland maar ook daarbuiten.
In plaats van kerstkaarten versturen, sturen wij sinds een aantal jaren geld naar een aantal goede doelen. Dit jaar was een van de doelen ook weer het consuminderhuis in Landgraaf.
Sinds ik Annemiek van Deursen bevlogen hoorde spreken op een landelijke genoegdag, jaren geleden, ben ik fan van het consuminderhuis en Annemiek.
Voor kerst vraagt Annemiek altijd aandacht voor de kerstactie van het consuminderhuis, waarbij vele gezinnen een nuttig en aangenaam kerstpakket zullen ontvangen na een fijne kerstviering in het consuminderhuis. Annemiek schrijft dan over mensen die het afgelopen jaar geholpen zijn door het consuminderhuis.
Ik heb er een stukje uit gekozen, het stukje dat mij zelf het meeste raakte. Een verhaal over verborgen armoede en echte liefde.

Uit: Mijmeringen Annemiek van Deursen - Kerstactie 2013 deel 3:

Stille armoede...

Zaterdag 7 december ....en ik moest van mezelf even naar het consuminderhuis. Wat administratie... iets uitprinten, de was ophangen en genieten van een opgeruimd huis. Hoe goed hebben alle vrijwilligers hun best gedaan afgelopen week. De motivatie is zeer hoog.

Eigenlijk dwaalde ik op zaterdag tegen 12 uur door het huis omdat ik me een beetje zorgen maakte over het echtpaar dat pas gebruik maakt van onze broodlijn die rond dit tijdstip loopt. Meneer had er zoveel moeite mee dat hij in armoede was beland. Deze mensen zijn een voorbeeld van stille armoede. Hij was al eerder doorverwezen naar ons via maatschappelijk werk, maar de schaamte was te groot en zijn ze niet gekomen. Mevrouw heeft zwaar diabetes en moet regelmatig eten dus meneer at bijna niets omdat er gewoon geen geld voor was nadat alle vaste lasten waren betaald en schulden afgelost. En ja....dat is echte liefde.

Meneer is al tenger en was in twee maanden nog eens 15 kilo afgevallen omdat hij het weinige eten dat ze kunnen kopen aan zijn vrouw gunt. Hij at om de dag iets maar het kon niet langer zo. Ik wist van maatschappelijk werk dat er werkelijk niets meer in de kast stond dus heb ik de eerste keer dat ze kwamen een grote boodschappentas goed gevuld met basisproducten uit mijn “winkeltje” Meneer zijn tranen zaten hoog zag ik, bij het zien van al die nodige boodschappen. Ik heb het stel even met rust gelaten en ze uit het zicht gehouden want meneer is zo’n mannelijke man van een generatie die in hun jeugd leerden dat mannen niet huilen.

Nu twee weken verder moest ik even met ze praten en kijken of hij er iets beter uitzag en wat rustiger was geworden. Dat was ook zo. Meneer drong er weer op aan dat hij graag wil komen helpen en dat kan nu ook zonder dat hij ergens van afvalt van zwakte. Ze zijn blij met onze hulp vertelden ze en de schaamte zal veel minder zijn als meneer aan de slag kan bij ons. Voor wat hoort wat...Eigenwaarde is een groot goed....

 Je leest het al....we bereiken velen die leven in stille armoede want onze drempel is laag en dit mens met het moeke uiterlijk gemakkelijk aan te spreken. We kunnen de mensen in nood nog binnen een half uur aan een tas boodschappen helpen en de 12 weken wachtlijst voedselbank overbruggen daardoor. We stabiliseren en onze voor wat hoort wat regels” brengt deze mensen dan weer in de consuminderkringen waar ze leren meer te doen met minder geld maar ook in de vele workshops aanschouwelijk onderwijs waar ze leren kwaliteiten ontwikkelen en bezig zijn met kerststukken maken die niets kosten........

Deze stukken kunnen ze weer cadeau doen aan hun dierbaren.

We willen deze maand lichtjes laten schijnen voor de velen in nood in de vorm van een kerstpakket maar ook mijn winkeltje boordevol vullen zodat het leven niet alleen met Kerst voor deze mensen leefbaar is.....

Elke euro is welkom en we zijn dankbaar voor wat jij missen kan. Mijn 50 euro is al overgemaakt op

rekening: Iban NL14RABO0173658903 tnv St. Consuminderhuis PARKSTAD

Doe je mee?

Zet er maar kerstactie bij en komt het helemaal goed.

Annemiek.