Mevrouw de makelaar (zelf je huis verkopen deel 1).

Om een uur of een is ze weer hier, mevrouw de makelaar. Ze zal dan ons huis nog een keer nalopen. Is alles opgeruimd, gepoetst, blinken de kranen, ruikt alles fris (daar heeft ze trucjes voor). Dan gaat ze nog een keer haar kunstje vertonen en neemt ze de kijkers enthousiast pratend mee door ons huis. Waarschijnlijk voor de laatste keer.
Tot die tijd ligt ze in bed. Want mevrouw de makelaar, dat ben ik.
Ik werk samen met een echte NVM makelaar, die zijn diensten aanbied via internet.
Voor €575,00 staan we op Funda, met plattegronden en doet hij het juridische stuk en de onderhandelingen.
Foto's en tekst maakte ik zelf, plattegronden en plaatsing regelde hij.
Tot nu toe bevalt die samenwerking erg goed en bespaarde die ons €4500.
De huizenmarkt is booming waar wij wonen en tot nu toe hebben alle kijkers een bod uitgebracht. Dat stuk doet hij dan weer en daar ben ik wel blij mee want hij stelt de juiste vragen aan kopers en kan rustig blijven en reageren als mensen heeele mooie bedragen bieden.
Het hoogste was alleen nog niet bevestigd per e-mail vrijdag en daarom mocht ik de kijkafspraak van vandaag niet afzeggen.

Ik heb mijn man gevraagd vandaag te zuigen, opruimen en poetsen zodat ik strakjes alleen maar het huis even na moet lopen terwijl ik etherische olie op de verwarmingen druppel. In de wasmand strooi ik een klein beetje voorwasmiddel. In de tuin kneus ik wat blaadjes.
Dan zet ik nog een keer mn liefste lach op die verhult hoeveel pijn ik heb en hoe moe ik ben en doe ik nog een keer mn kunstje.

Vroeger was ik geen muurbloempje maar een 'het-liefst-verdween-ik-IN-de-muur-bloempje' rond vreemden. Daarna heb ik die onzekerheid een tijd overschreeuwd door zenuwachtig, veel en hard te praten om mensen en mezelf te overtuigen dat ik toch wel 'leuk en goed' was.
Nu heb ik, meestal, de goede middenweg te pakken.
Bij kijkers komt dat van pas, ik merk dat het goed werkt af en toe je mond dicht te houden en een stilte te laten vallen (tellen helpt). De kijkers zeggen of vragen dan wat waar je op in kunt gaan.
Het moeilijkste vond ik het stel dat zo stil en wat verlegen leek. Ik vond het moeilijk ze te peilen. Maar, stille wateren hebben soms diepe gronden blijkt maar weer want ze deden meteen de volgende ochtend een fantastisch bod. Dat ze alleen nog moeten e-mailen, potver, nu moet ik daardoor nog een keer.
Achter ze zitten nog drie mooie biedingen maar 'it ain't over till the fat lady sings'.
Zingen zal ik als t rond is!

Some people have all the luck, others...

Ik vond hem leuk ;-)

Tips om (veel) te besparen op cadeaus.

Ik ben "zo'n moeder". Zo'n moeder die in augustus of september al bijna klaar is voor cadeaumaand december. Sterker nog, in december 2015 was ik al voor een aardig deel klaar.

In december 2015 kocht ik bij de speelgoedbank (bij ons alleen open voor Sint en Kerst, na bezoek van de minima wordt alles verkocht) de grote cadeaus voor mijn kinderen voor december 2016.
Daar kocht ik toen een mooie Playmobil set (die hierboven) in een ongeopende doos voor €7,50 en een leertelefoon van V-tech voor een paar euro. Nieuw betaal je voor deze stukken speelgoed respectievelijk €39,95 en €30,00. Besparing op de Playmobil set: 81%!
In januari of februari 2014 kocht ik het grote cadeau voor een verjaardag in november 2015 op Marktplaats.

Hier mijn tips om flink te besparen op cadeaus:
- Koop niet pas eind november of in december, artikelen worden dan hoger geprijsd in winkels, online en op Marktplaats.
Zo betaalde ik in oktober €16,07 voor een Lego Friends set op Aliexpress. In november kostte precies dezelfde set meer dan €25,00. De andere verkopers van de set, hadden ook de prijzen verhoogd.
- Koop in januari en februari afgeprijsd speelgoed en cadeaus in de opruiming in winkels of op Marktplaats, in december en januari worden de slaapkamertjes opgeruimd om plaats te maken voor het nieuwe speelgoed. Wat lang blijft staan, wordt steeds goedkoper.
- Koop het hele jaar door kleine zgan cadeautjes bij de kringloop en leg ze weg. Ik heb voorlopig even genoeg boeken daardoor ;-). Het gaat kinderen voor een deel om het uitpakken en krijgen. Liever dan een net boek van de kringloop van 50 cent dan een prulletje van 5 euro.
Ga ook eens naar een andere kringloopwinkel, misschien in een betere buurt. Ik heb laatst erg goed gewinkeld bij de kringloop een "duur dorp" verderop.
- Koop het hele jaar door bij opruim/ outlet winkels en leg weg.
Ik heb al een mooi setje met een zwemster klaar liggen voor beide kinderen voor als ze hun zwemdiploma halen en een opblaasbare kano. De setjes heb ik al een paar jaar geleden gekocht in een Blokker "opruimwinkel". Alles was daar de helft van de al ver afgeprijsde prijs op dat moment.
Kruidvat heeft ook wel eens knutselspulletjes voor half geld.
- Cadeauwensen kun je deels sturen en bijsturen bij kinderen. "Ik wil het kasteel van Playmobil" heb ik bijgestuurd naar "Ja, je kunt iets van Playmobil vragen aan Sinterklaas" omdat ik dat had liggen. Ook heb ik uitgelegd dat er veel kindjes zijn met wensen en dat Sinterklaas niet alles kan onthouden en sommige dingen erg duur zijn.
Ik heb haar verwachting en hoop dat ze iets van Playmobil zou krijgen aangewakkerd en wat was ze blij!

Een voorbeeld van hoe dat in praktijk ging dit jaar, toen onze fantastische geluksbom alweer 7 jaar werd.

Update verhuizing

Even een update over onze verhuizing en hypotheekperikelen.

Ten eerste, belangrijkste, voornaamste en "gelukkigste": we hebben gister het koopcontract van ons droomhuis getekend! De absolute favoriet waar ik het eerder over had. We zijn er zo blij mee. Echt wat we wilden; vrijstaand, beetje buitengebied maar wel voorzieningen in de buurt, een ouder huis met karakter en vrij uitzicht op twee paardenweides met daarachter fruitbomen.
We krijgen hele leuke reacties van kennissen en vrienden dat ze dit huis ook zo zouden willen hebben, sommigen geven eerlijk toe een beetje jaloers te worden op ons ;-).
Ook die lieve collega blogger en vrijwilliger Mrs H zag het ook wel zitten. H, kom maar een keer lekker fietsen, kun je in onze camper in de tuin slapen als je wilt.

Ik weet niet of ik dit verhaal ooit verteld heb op mijn blog maar jaren terug ging ik ergens voor het eerst heen als vrijwilliger en daar had ik over geschreven op mijn blog. Voor de verandering was ik daar eens ruim op tijd dus ik had tijd om me voor te stellen en te kletsen. Een mevrouw vroeg mij of ze me iets onder vier ogen mocht vragen en we verdwenen in een bergkast. Ik dacht dat deze mevrouw wellicht wat maandelijks ongemak materiaal nodig had maar daar in de kast fluisterde ze: "Ben jij Moneypenny?" en toen ik bevestigend knikte met grote ogen fluisterde ze "Ik ben Mrs H te B!". Inmiddels zijn H en ik al jaren collega vrijwilliger.

De werkgever van mijn man was bereid mee te werken aan een langere werkweek en opslag (eindelijk vroeg mijn man het!) zodat we de hypotheek rond konden krijgen zonder dat ons huis verkocht was.
De verkoop gaat echter best goed. Ons huis was, afhankelijk hoe je rekent, in een paar uur verkocht, of -2 dagen want het stond nog niet op Funda. De eerste kijker, via een vriendin, kocht het voor de vraagprijs. Alleen hebben de koper moeten afhaken omdat hun koper moest afhaken.
Klein kansje dat we alsnog met hen een akkoord bereiken, als ze hun ontbindende voorwaarde van de verkoop van hun eigen huis gaan laten vallen. Anders moeten we verder gaan opruimen en een beetje klussen en gaan we de markt toch op. Waarschijnlijk is het dan binnen een week ook weer verkocht.

Gister, een paar minuten na het tekenen in de auto, schoot ik ineens helemaal vol en zat ik te janken als een kind op de achterbank. Al die jaren sparen, besparen, alles goed bijhouden, meer moeite doen om geld te besparen, zoveel mogelijk leven op een inkomen, al mijn werk, het was het zo waard! Ik krijg er voor terug voor ons waar we van droomden; een vrijstaand huis, bla-bla (zie boven ;-)). We hadden gedacht dat het, gezien die WIA, waarschijnlijk nooit zou gaan lukken. We moesten van wat we hadden maar maken wat we konden.
Gister, kreeg ik mijn salaris voor al mijn werk, want het is ons wel gelukt, dankzij ons eigen geld en mijn werk daarvoor.
Ik doe niet graag arrogant maar mijn man is niet bepaald een budgettair of financieel wonder. Zijn kwaliteiten liggen gewoon weer op andere vlakken waar ik ze dan weer niet heb. Dus ik heb voor de centjes gezorgd en van hem kreeg ik dan weer een goede bouwkundige keuring en een zeer uitgebreid bouwkundig budget voor de verbouwing in Excel inclusief spijkers en een post van 5% onvoorzien zoals gebruikelijk in de bouw. Zijn salaris komt als de verbouwing achter de rug is en ik zit te stralen en genieten op de bank.

Er moet namelijk nog een "beetje" geklust worden aan het nieuwe huis ;-). Maar daar, gaan jullie hier vast nog meer over lezen...

Spijt van extra hypotheek aflossingen.

We wisten dat dit huis ons eindstation niet zou zijn. Lang wilde ik daarom niet extra aflossen, gezien onze situatie. Ik wilde niet dat ons spaargeld in bakstenen vast zou zitten.
Mijn werkgever, het UWV, wordt niet serieus genomen door hypotheekverstrekkers, dat wisten we. Maar wij waren in de veronderstelling dat nog een kwart van mijn inkomen meegeteld zou worden naar aanleiding van informatie online en via-via.
Aflosfans zagen in verhuizen ook geen probleem, je kreeg inmiddels toch de overwaarde zo uit je oude huis. Ook zou een overbruggingshypotheek een optie zijn.

Dan nu de realiteit:

Voordeel: we hebben al een tijd lagere maandlasten en we besparen op rente.
Voordeel: we hebben niet ook nog eens extra rente hoeven te betalen over ons spaargeld aan de belastingdienst.
Voordeel: we zouden bij het aflopen van de rentevaste periode een mooiere rente krijgen en daardoor flink wat geld besparen. Ook kon de hypotheek op een inkomen, mochten ze toch moeilijk gaan doen over dat van mij.

Situatie:
1. Mijn inkomen wordt helemaal niet meegeteld voor de hypotheek. Was ik in 2002 wel de WAO in gegaan (ik was toen al afgekeurd voor 20 uur per week maar kon het emotioneel nog niet aan en was eigenwijs), dan was dit niet aan de orde geweest. Ik heb nu een WIA uitkering en dus pech. Ook jij of je partner kunnen ook arbeidsongeschikt raken en in een WIA terecht komen en dit probleem ondervinden.
2. We moeten een huis zoeken dat rolstoelvriendelijk is, we willen de badkamer en een washok al echt beneden hebben, idealiter in ieder geval ruimte om later ook beneden te gaan slapen aangezien mijn aandoening fysiek progressief is. Dat betekent dat veel huizen afvallen voor ons.
3. Ook willen we er wel wat mee opschieten en dus meer richting ons droomhuis (meer landelijk, geen tussenwoning meer).
4. Landelijk is leuk maar het moet niet te landelijk worden, omdat ik sommige dagen al geen auto meer kan rijden of niet zou moeten rijden en dat dan ook niet doe. Er moeten dus voldoende voorzieningen in de buurt zijn of goed OV.

Nadeel: we moeten nu eerst ons huis verkopen om de overwaarde uit het huis te halen. Meer dan € 40.000 hebben we extra afgelost en dat zit nu vast. (Ook zit er 17.000 vast in een spaardepot). Echter, door de situatie punt 2 is het niet echt een optie onze oude schoenen weg te gooien voor we nieuwe hebben. Tel daarbij op twee kleine kinderen die we niet twee keer van school willen laten veranderen.
Nadeel: bij een overbrugging wordt maar 80% van de taxatiewaarde van je huidige huis geteld. Zo'n overbruggingshypotheek is dus niet zo zaligmakend.

Ons huis is €220.00 waard maar om een huis van 210.000 te kopen, moeten we €35.000 zelf op tafel kunnen leggen. Zo groot is de buffer dus niet.

Onze absolute favoriet is goedkoper dan €210.000 maar ook dat lukte niet.
Ik voel me nu heel schuldig, ik ben destijds niet de WAO ingegaan omdat ik eigenwijs en stom was en ik heb mijn man overtuigd van dat extra aflossen.
Ik had maximaal moeten aflossen tot het hypotheekbedrag PLUS overwaarde gelijk was aan wat we konden lenen op het inkomen van mijn man. Liever nog minder en pas eigen geld inleggen als de hypotheekverstrekker(s) moeilijk gingen doen bij oversluiten aan het einde van de rentevaste periode.

Daarbij ben ik door wat reken en uitzoekwerk voor de hypotheek tot de conclusie gekomen dat mijn uitkering al in april in vrije val naar beneden gaat. Tenzij dat ik dan een baan heb (hahahahaha!!!). Ik denk er nu over, om voor mezelf te beginnen.
Een baan vinden wordt nu nog lastiger want:
- ik weet nog niet waar we gaan wonen.
- ik sta niet in het doelgroepenregister (om vage en kromme regels, ik heb al overal aangeklopt want logisch gezien, hoor ik er wel in, mijn aandoening is begonnen bij geboorte maar pas heel laat gediagnosticeerd.) daardoor wordt ik nu afgewezen want werkgevers willen doelgroepers om nu aan de banenafspraken en later aan het quotum te kunnen voldoen. Ik kan mijn aandoening niet meer verbergen en ik mag het ook niet omdat ik dan de werkgever financieel benadeel.
- de werkplek moet enigzins rolstoelvriendelijk zijn. Je kunt even een plank en wat balken kopen bij een bouwmarkt voor wat trapjes, ik kan desnoods als een aapje een paar trapjes op twee keer per dag maar ik kan niet mijn rolstoel een lange trap op slepen op slechte dagen. (Ik had ooit zicht op een werkplek op zo'n soort locatie maar dat bleek een wassen neus helaas.)
- ik heb een gat in mijn CV.
- een krantenwijk, een baan aan de kassa, hamburgers omdraaien, poetswerk, het zou mij een worst wezen maar helaas kan ik dat fysiek niet.
- Oh ja en ik heb binnenkort een medische rijkeuring en ik ben slechts 6 keer op gemoeten voor mijn rij-examen door de zenuwen. Zowieso kan ik sommige dagen niet autorijden of beter niet autorijden en dat doe ik dan ook niet, dan ben ik aangewezen op OV. Moet ook maar kunnen, reizen per OV naar je werk. (Wel weer extra geld op de rekening mocht ik niet meer mogen rijden, kan ik m'n auto verkopen ;-))

Maar, er zijn ook "gelukkigs".
Gelukkig, heb ik een fantastische man, die geen opoffering te groot is. Ondanks dat hij nooit zoveel uren heeft gewerkt of heeft willen werken per week, laat staan om erom te vragen bij zijn werkgever, gaat hij full time werken. Ook om opslag vragen wilde hij al heel lang niet, zag hij huizenhoog tegenop.
Gelukkig, vond zijn werkgever het goed en krijgt hij ook opslag.

We gaan dus een hele spannende periode in!!
Ik hoop dat we voor de zomer ergens anders wonen.

Zakgeld opslag

Onze oudste dochter wordt komende week alweer 7 jaar. Haar eerste cadeautje kreeg ze vandaag; een kasboekje. Ze vond het boekje (€ 0,45 bij de Actie winkel) mooi maar was meer opgetogen over de aangekondigde opslag geloof ik.

Sinds een jaar krijgt ze zakgeld. Ze verdeelt dat iedere week over drie potten. Nou ja, twee potjes en een elektronische spaarpot van een bank.

Ze kreeg t/m deze week (6 jaar):

€ 0,10 potje uitgeven.

Dit mag ze vrij besteden zoals ze zelf wil, ik geef wel tips soms.
Okee, vaak, ik zou haar eigenlijk misschien vaker toch een prul moeten laten kopen dat zo stuk is of waar ze niks aan heeft. Ik zeg niet dat ze het niet moet kopen maar ik zeg "Ik zou..." of "Ik denk dat je beter...." of "Weet je wat het wel is...". Ze is nog op de leeftijd dat ze iets aanneemt van mij dus dat gaat gewoon goed.

€0,20 cadeautjes.

Alleen voor papa, mama en kleine zus met een maximum van €2,50. Door het in een apart potje te doen, heeft ze genoeg geld als een van ons jarig is en leert ze dat je geld apart moet houden voor aankopen.

€0,50 sparen.

In de elektronische spaarpot spaart ze voor grotere dingen. Ze spaart dan weken voor iets en elke week, of soms elke dag, wil ze dan weten of ze al genoeg geld heeft. Ze heeft er al Barbie kleertjes en spulletjes en een Frozen jurk voor gekocht. Ze is dan heel trots dat ze dat zelf gekocht heeft.
Ze heeft door mij ook Aliexpress ontdekt. Als ze iets wil kopen, kijken we hoeveel het kost, meestal is dat wel heeel veel weken sparen. Dan vraagt ze mij om op Ali te kijken of het daar goedkoper is en soms besteld ze dan daar iets via mij.
Dat heeft een bijkomend voordeel; ze rekent dan bij mij af wat ik voor haar bestel en ik krijg al dat kleingeld weer terug voor in de huishoudportemonnee, kan ik haar weer zakgeld uitbetalen want we doen verder heel weinig contant ;-).

Vanaf volgende week krijgt ze:

€ 0,30 uitgeven - vanaf dan zelf nieuwe plakstift, plakband en stickertjes voor op haar kamer kopen.

€ 0,50 sparen - dat is € 26 per jaar, dat vonden wij wel echt voldoende om zelf te besteden aan speelgoed per jaar als je 7 bent.

€ 1,40 cadeautjes - vanaf dan zelf cadeautjes betalen voor kinderfeestjes en verjaardagen in het gezin, max €7,00. Ik ben uitgegaan van ongeveer 7 kinderfeestjes en dan nog 3 verjaardagen thuis. 

Vanaf deze week moet ze dus ook samen met ons haar kasboek bij gaan houden. Meteen een mooie oefening in schrijven en rekenen.

Voorin schreef ik alle "betaaldata" tot haar volgende verjaardag. Ze twijfelt nu wel eens of ze haar zakgeld heeft gehad. Dat ga ik dan ook doen aangezien ik best een warhoofdje kan zijn. Elke week afstrepen en we weten het weer.

Zoals te zien is, kocht ze een blokfluit met papa vrijdag, wat ga ik hem daar nog vaak voor bedanken, denk ik.

Laatst wilde ze iets kopen dat ze op TV had gezien. Tubetjes met een goedje dat opdroogt waar je sieraden mee zou kunnen maken. Een leuke reclame erbij, een leuk liedje erbij, een leuke prijs erbij.

Daarbij is ze ook nog te jong om er echt iets mee te maken. Op Pintrest zocht ik naar alternatieven en kwam ik op hot glue. We kochten voor een paar centen glitter hot glue en gingen samen aan de knutsel. Drie keer raden, ik kon de ontwerpen overtrekken met hot glue, dat kon zij nog niet.
Hot glue € 0,48, Gel-a-peel tube €7 (kleine set is geloof ik rond de vijftien, de grotere gaan tot over de dertig euro). Alleen loopt de glitter hot glue nogal uit. Waarschijnlijk is het beter om gewone hotglue te gebruiken en te verven met nagellak.

Vorige week had ze genoeg gespaard voor Numnums (ook van de reclame) met lipgloss. Ik vroeg haar of ze misschien met mij lipgloss wilde maken thuis, gratis, daar heb ik alles voor in huis (ooit cursus gevolgd). Maar ze wilde toch graag de Numnum. Wat bleek in de winkel, in een ondoorzichtig bakje van €3,95 zitten twee figuurtjes en een lipgloss OF een stempel. Aan de buitenkant kun je niet zien wat. Dat vond ze zelf dan toch ook niet zo'n goede koop. Deze week maakten we dus toch zelf lipgloss en daar is ze heel blij mee.

Even later had ik best spijt dat ik m'n rolstoel niet mee had genomen want we konden de hele speelgoedzaak afstruinen naar iets anders.
Zusjelief van 3 krijgt 5 cent per week maar had nog geld over van de vakantie (in de zomer krijgen ze ieder €5,00 geen-gezeur-geld voor ijsjes en andere behoeften die wij niet willen vervullen op dat moment) en wilde ook nog wat kopen.

Weer kon ik het niet laten en zo kon ik ook nog met de kinderen naar de Action lopen om ze geld uit te sparen. De oudste bespaarde meer dan €4,00 op een mandela kleurboek en de jongste €2,21 op een stuiterbal.
Hadden ze geld over, verdorie, nou zit ik met die ***blokfluit ;-).

77 appels van 2 boompjes op een postzegeltuin.

Zo'n 7 jaar geleden kochten wij in de tuincentrum uitverkoop twee kleine appelboompjes voor een heel mooi prijsje.
Een boompje deed het niet zo best en bleek op oude bestrating in de grond te staan, het werd verplaatst. Daarna deden ze het beiden steeds beter.
Dit jaar hadden we de grootste oogst ooit: 77 stuks.

77 biologische appels, dat is een gigantisch rendement op onze investering.
In onze voortuin hingen er nog eens 21 van de buurboom. Omdat ik er ook nog wat in huis had, waren daar ineens meer dan honderd appels te verwerken.

De grootste en mooiste hoopte ik even te kunnen bewaren. Ze lagen in een doos met een kleine afstand tussen elke appel en een opgerold stuk krant tussen de rijen. De minder lagen bovenop zodat die eerst aan de beurt kwamen. Na een kleine week hebben we er toch appelsap van gemaakt. We waren toch bang dat we ze weg zouden moeten gooien als we even niet op zouden letten. Daarnaast vond de ingeweckte biologische-appelsap-van-eigen-tuin ook gretig aftrek hier.

Van een deel van de appels maakte ik appelmoes en weckte dat in in bewaarde potjes babyvoeding (handige kleine porties voor de kinderen, die soms appelmoes als toetje krijgen. Geleerd bij oma dus leuk.)

Met de sapcentrifuge maakte ik wat liters appelsap. Die moest eerst goed verhit worden en kon toen in hete flesjes. 

De kinderen drinken wel eens appelsap van Schulp in de horeca. Ik neem de flesjes mee naar huis want ik heb gehoord dat ze geweldig zijn om mee te wecken. 

Ik baal altijd als er een gat in de dop is geslagen voor een rietje. 

In de zomervakantie kregen de kinders ze weer bij een museum en heb nog ik de stoute schoenen aangetrokken en om de doppen gevraagd bij vertrek. De vrijwilligster vulde meteen onze rugzak met nog meer gebruikte Schulp flesjes. Fantastisch,  zo had ik er nu lekker veel.

Toen kwam het stuk waar ik wel tegenop zag, het stroopkoken. 

De eerste keer stonden we halsbrekende hete (au!) toeren uit te halen om de gekookte prut uit te persen. De keer daarop had ik de sapcentrifuge en heb ik sap ingekookt maar dat was het ook niet.

Maar nu blijk ik DE methode gevonden te hebben.

1. Zoveel mogelijk schone peren en appels in stukken in een grote pan koken met een beetje water en wat uren laten sudderen.  Ik leg herbruikbaar bakpapier op de bodem om te pan te beschermen. De stukken peer gaan er eerst in, dan de appels.

Ik had alleen maar drie peren in huis. Daardoor kwam er minder pectine in de stroop en moest ik enorm veel inkoken van het sap tot ik schenkstroop had.

2. Zet een emmer met gaatjes in de bodem in een andere emmer. Hang er een schoon oud kussensloop in. Schep de gekookte appelprut in het kussensloop.

Draai het kussensloop goed dicht en zet een bordje op de sluiting. Bovenop het bord zet je wat zwaars. Dek af en laat een nacht uitlekken.

De volgende dag wring je zoveel mogelijk kleverig sap uit het kussensloop, waarna nog even aan de rand ophangen zodat het goed kan uitlekken. 

3. Leeg de emmer in een pan en laat het sap inkoken. Ik was daar wel even zoet mee.

Af en toe schep je een beetje op een bordje of dekseltje en laat je dat afkoelen.

Ik heb gemerkt dat de vloeistof eerst een beetje meer vloeibaar wordt en dan donkerder wordt als het echt goed gaat indikken. Op dat moment moet je er echt bij blijven en om de minuut testen en later rustiger laten inkoken. Te vroeg stoppen is niet erg, dan kook je het gewoon verder in als je het te dun vind na het afkoelen. Ben  je te laat gestopt, dan heb je geen stroop meer maar fruitleer/ Turks fruit. In stukjes snijden en opeten als snoepjes blijft dan alleen nog over.

Financieel doel gehaald!

Nadat wij ook overtuigd raakten van het nut van extra aflossen, wilden we ons huis eerst "onder water uit halen".

Het volgende doel: voor afloop van de rentevaste periode zoveel afgelost hebben dat de restschuld minder dan 85% van de marktwaarde zou bedragen. Dat scheelt namelijk een half procent rente, oftewel zo'n € 9.500,00 over de rest van de looptijd.

Daar kunnen we sinds gister ook een vinkje voor zetten! Ruim een half jaar voor de hypotheekverstrekker gaat rekenen aan een nieuw aanbod. Yeay!

Voor we extra gingen aflossen een aantal jaren geleden, was ons huis minder waard door de crisis. Daarbij was onze hypotheek veel hoger dan het aankoopbedrag (kosten koper en verbouwingskosten erbij, want spaargeld was er 10 jaar geleden niet, we waren net uit de schulden), toen was het percentage nog 113%.

Het moge duidelijk zijn dat daar een hoop voor is gespaard en bespaard in huize 1001.

Met de extra aflossing die ik gister deed, daalt onze hypotheek weer iets, €11,00 per maand. Die €11 heb ik meteen toegevoegd aan het bedrag dat we elke maand automatisch sparen als onze inkomens binnen zijn gekomen. We leven op 1,4 inkomen, 0,6 wordt gespaard.
Dat heeft twee redenen:

1. Mijn werkgever is het UWV en het UWV heeft al eens geprobeerd om mijn uitkering bijzonder ver te verlagen (we hebben het bezwaar gewonnen godzijdank). We proberen daarom al te wennen aan minder inkomen, om een periode waarin een bezwaar loopt of het helemaal in de soep loopt aan te kunnen financieel en mentaal.

2. Ons huis stond onder water, mijn pensioenkrater heeft een onpeilbare diepte, we konden wat meer buffer gebruiken, de studiefinanciering is niet meer wat hij geweest is en we zoeken een beetje naar een ander huis (deels gelijkvloers ivm mijn handicap). 

Er moest dus flink gespaard worden om onze (financiële) toekomst zeker te stellen.
(3) Want schulden, dat nooit meer. Twaalf jaar geleden zaten we nog heel diep in de rode cijfers (€11.000 door een vorige relatie, €4.000 voor een auto die eerder total loss ging dan er gespaard was voor vervanging, of überhaupt gespaard was).
4. (update - vergeten) Omdat het UWV mijn werkgever is, telt mijn inkomen niet mee of maar voor 1/4 als we een hypotheek aanvragen. We wilden meer mogelijkheden hebben als de rentevaste periode afliep en een hypotheek kunnen afsluiten/oversluiten op desnoods alleen het inkomen van mijn man. Ook dat scheelt weer veel rente in de rest van de looptijd. Als je een groter risico bent, moet je extra rente betalen. Ik moet er nog eens aan rekenen maar volgens mij moeten we dan voor de zekerheid nog eens wat extra aflossen. Of mijn man moet eindelijk eens gaan staan op die salarisverhoging die hem steeds beloofd wordt maar nooit komt.

Het automatisch sparen werkt echt heel goed voor ons. Soms "leen" ik van de spaarrekening en agendeer ik dat weer als overboeking terug naar de spaarrekening als de belastingteruggave of de inkomens binnen zijn. Soms neem ik wat van de spaarrekening bij hoge garagerekeningen of grote aankopen. Het budget waarvan we leven laat niet veel ruimte over voor grote uitgaven.

Sparen jullie ook elke maand automatisch?

Een rolstoel is het einde.

Het is me de laatste tijd vaker overkomen en vanmorgen gebeurde het weer.
Nog enigzins brak schuiffel ik naar beneden en zie daar een rolstoel staan. Een seconde overweeg ik de mogelijkheid dat ik nog slaap, de andere denk ik "Wat doet dat hier, van wie is dat ding? Niemand van ons heeft toch een rolstoel (nodig)?!".
En dan besef ik me, dat ie van mij is. En dan ben ik, vreemd genoeg voor jullie, opgelucht.
Het betekent dat ik door de gewennigsperiode heen ben.

Ik weet niet hoe jullie zijn opgevoed en gevormd maar in mijn brein was daardoor een rolstoel iets heel ergs, iets fouts, dan was je een stumper, dan-was-je-leven-over, het einde. Mensen in een rolstoel vond ik zielig, wat erug zeg.
Ik heb daarom ook in zak en as gezeten dat er een redelijke kans was dat ik uiteindelijk in een rolstoel terecht zou komen (mijn aandoening is fysiek progressief), samen met manlief. Wat moesten we dan doen?
Daardoor snap ik het wel als mensen met hun mond "aaaaw!" doen als ze me zien met mijn kinderen in het winkelcentrum, al blijft het enigzins irritant eerlijk gezegd. Want ik ben helemaal niet zielig en een rolstoel is niet erg.
Zonder rolstoel thuis op de bank zitten overwegen geraniums aan te schaffen in een sarcastisch humoristische bui, dat mogen mensen zielig vinden. Niet buiten kunnen spelen met je kinderen omdat je niet zo lang kunt staan, dat is zielig, voor je kinderen. Gefrustreerd op de bank zitten en willen opruimen in huis maar niet meer kunnen, dat is pas een rot gevoel. In dierentuinen, musea en pretparken op leen"rolstoelen" zitten die je niet zelf kunt rijden en ontiegelijk zeer doen aan je lijf, dat is vervelend. Meerdere keren per week huilend je bed opzoeken omdat je zo moe bent omdat je over je grenzen heen bent gegaan, dat is rot.

Een rolstoel hebben, is gewoon helemaal het einde
-als je er dan toch een nodig hebt.
Maar een rolstoel is niet het eind van je leven zoals je het kent, het is een nieuw begin.

Ook hebben we ontdekt wat we dan moesten doen, als die rolstoel kwam.
Het plan was de wereld te ontdekken met een camper na ons pensioen. Ook om dan kleiner, eenvoudiger leven in zo'n camper. Maar ja, tegen de tijd dat we allebei met pensioen kunnen, klim ik dat steile straatje in dat Italiaanse bergdorpje echt niet meer op en mijn man gaat het dan ook niet meer trekken om te duwen ;-).
Dus, die camper staat nu al voor de deur en we gaan er regelmatig mee weg om leuke dingen te doen en even "tiny house" te leven. Pre-pensioen dagen, noemen we dat.

Weer een nieuwe levensfase is en ik heb het gevoel dat er als zoveel veranderd is, de laatste jaren, ook aan mij.
Op een of andere manier heb ik heel veel moeite om weer te gaan schrijven. Ik ben ooit een blog begonnen om wat consuminderen mij heeft gebracht door te geven aan anderen, om anderen te vermaken met grapjes en om het gevoel te hebben nuttig bezig te zijn.

Toen ik Pintrest ontdekte, ontdekte ik ook veel Amerikaanse blogs. Van die prachtige blogs met super teksten zonder spelfouten met goede opmaak en een fraai design maar ook een beetje de Amerikaanse toon die me af en toe een beetje irriteert. En ik vroeg me af "Who am I to say??". Wie ben ik om anderen tips te geven, haast, als je het zo wil lezen, te zeggen hoe anderen hun leven moeten leven. Wat arrogaaaant!

En sja, daarnaast wordt er hier wat minder geconsuminderd. Ons voedingsbudget wordt elke maand rampzalig overschreden, ik heb nog steeds geen capsule wardrobe of groententuin en in die camper, ligt een doos appels en peren pootjes te krijgen (appelstroop zou het worden). Maar er zijn nog wel dingen die we wel doen en ik wil graag weer meer consuminderen, want daar, voel ik me het fijnste bij. Dus ik hoop dat ik weer wat uit m'n vingers ga krijgen over mijn en onze weg verder op het pad wat wij voor ogen hebben en wie het geheel vrijblijvend wil lezen, is welkom ;-).

Nationaal ZorgFonds

Ik steun dit initiatief:

Zorg voor en van iedereen

Goede en toegankelijke zorg is onmisbaar voor iedere beschaafde samenleving. De gezondheid van de bevolking hoort centraal te staan, niet ‘de marktwerking’. 

Afgelopen 20 jaar verschoof de zeggenschap over de zorg van het publiek en de zorgverleners naar de commerciële verzekeraars. Zij bepalen meer en meer wie welke zorg krijgt, en waar. Het idee was dat concurrentie tussen verzekeraars de zorg goedkoper zou maken. De werkelijkheid is dat de bureaucratie en de verspilling explosief zijn gegroeid. Het publiek zou steeds meer te kiezen krijgen, maar dat blijkt alleen te gelden voor wie meer kan betalen. De rest krijgt juist steeds minder keuzevrijheid. Ondertussen zijn zorgverleners veel te veel tijd kwijt aan het afleggen van verantwoording, want verzekeraars en politiek vertrouwen hen niet. 

Vechtmarkt

De zorg is een ware vechtmarkt geworden. Verzekeraars besteden jaarlijks alleen al 500 miljoen euro zorggeld aan reclame en marketing. Er zijn sinds de vercommercialisering ruim honderden miljoenen verspild aan het overstapcircus waar verreweg de meeste mensen helemaal geen gebruik van maken.

Boete op ziek zijn

Tegelijkertijd vangen we de zorgkosten steeds minder vaak samen op. Steeds vaker wordt gezegd: u betaalt het zelf maar. Wie de pech heeft om ziek te worden, betaalt 385 euro meer dan gezonde mensen, via het eigen risico. Dit bedrag is de afgelopen jaren verdubbeld. Dat is oneerlijk, en leidt er toe dat steeds meer mensen afzien van noodzakelijke zorg, omdat ze die niet kunnen betalen. Huisartsen luiden hierover al jaren de noodklok, maar het eigen risico blijft maar stijgen.

Zorg voor en van iedereen

Met de vercommercialisering van de zorg is een verkeerde weg ingeslagen. Het is tijd om een nieuwe richting te kiezen.  

Een Nationaal ZorgFonds 

Ten dienste van de bevolking en zorgverleners, zonder commerciële belangen. Premiegeld gaat naar zorg en één organisatie, en niet naar marketing, winstuitkeringen en de bureaucratie van -tig verzekeraars.

Eigen risico afschaffen

Een boete op ziek zijn is oneerlijk. Bovendien weerhoudt het mensen om tijdig zorg te vragen, zodat problemen verergeren en behandeling uiteindelijk juist meer kost. We schaffen het eigen risico daarom af.

De zorg moet voor en van iedereen zijn. Van de bevolking en de zorgverleners. Daarom deze nieuwe richting.

Steun deze campagne en herover de zorg.