De verhuizing

Het zijn rare en drukke maanden geweest.
Het oude huis moest drie keer verkoopklaar gemaakt worden omdat de koop twee keer niet door ging, er moest worden ingepakt, gepoetst, geklust, verhuisd, geschoven, nog meer geklust en eindeloos veel opruimen en nog meer klussen. Dat laatste zal nog wel even doorgaan want ons klushuis is nog lang niet klaar.

Het wonen hier is heerlijk, we komen geregeld ouders van school tegen in onze straat, die komen hier wandelen omdat het zo fijn is hier. We delen de straat nu met schapen, kippen, een pauw en geen vervelende draken meer en heeel veel fruitbomen ipv "elke centimeter bebouwd en ingepland". Op het laatst had ik het gevoel dat ik een donker hol in reed als ik onze oude wijk in reed, smal, donker door al het hoge steen, blegh! Hier rijdt ik af en toe om, om leuke, mooie of fijne dingen te zien in de straat.

En financieel? Nou, dat is toch heel mooi op z'n pootjes terecht gekomen. Het was even stressen toen we veel eigen geld in moesten leggen, overbruggen en we gedoe hadden met de verkoop maar nadat we voor de tweede keer bij de notaris waren geweest was het allemaal prima.
Het geld dat van de notaris kwam, ging op een spaarrekening; de huisrekening. Daar ging vanaf wat we al zelf hadden moeten inleggen en nu boek ik daar steeds bonnetjes en facturen vanaf naar de betaalrekening. Alle bonnen worden bewaard voor de belastingdienst, want we moeten laten zien dat we de overwaarde van het oude huis weer in het nieuwe hebben gestoken.
We betalen nu aan hypotheek: €511 per maand (was meer dan 900). Er zit nu al een overwaarde van €40.000 op het huis. (Allemaal dankzij besparen en extra aflossen!) Na de verbouwing wordt dat meer maar dan hebben we natuurlijk ook veel geïnvesteerd in het huis.
Met veel geduld en veel zelf doen (ik hoop dat mijn man de buitenisolatie toch zelf wil gaan doen) en veel geluk, zou het zelfs zo kunnen zijn dat we van een rijtjeshuis in een krappe wijk naar een vrijstaand huis met vrij uitzicht zijn gegaan zonder al te veel in te teren op ons vermogen door te verkopen in een gunstige markt en een huis te kopen dat al jaren te koop was in de crisis, vlak voor de markt aantrok.
Maar goed,  er moet nog veel verbouwd worden met de gebruikelijke tegenvallers dus laten we niet te vroeg juichen.

Een fotoverslagje van het deel van de bovenverdieping waar onze jongste nu slaapt:

Waar eerst een open ruimte was...

Werd een tussenwand gebouwd.

Er kwam een halletje tussen twee slaapkamers en nadat we met verkeerd gekleurde electradraden hadden gestoeid...

Was er een roze kamertje met verlichting waarvan de schakelaar zowaar toch in de kamer zat ;-), in plaats van op de hal.

Bed: gratis MP, Kast: van onze slaapkamer, ooit overgekocht van de vorige huurder, boekenkast: uit de vrijgezellenflat van mijn man, speelkeuken/poppenkast/ winkel: IKEA hack. Vloer: betaald door keuken te bestellen in periode dat je  10% aankoopbedrag aan cadeaubonnen kreeg.

Onze meiden mochten zelf een kleur kiezen. Ze mochten ook muurstickers uitzoeken op Aliexpress.

Onze dames hebben dus al een kamer die bijna af is, wij slapen voorlopig nog wel tussen een wandje en de wasmachine, in de bijkeuken. Het past net en dat is hartstikke mooi.
We zijn nu met de keuken bezig. Eigenlijk staan daar straks alleen de muren nog van overeind, grotendeels dan, de rest is gesloopt of moet nog worden gesloopt (zoals de negen heuvelen vloer). Toen we het plafond gingen vervangen, kwam aan het licht dat de isolatie verkeerd was aangebracht en het dak kon gaat rotten. Daardoor, kwam er eerst een nieuw dak boven de keuken, badkamer en bijkeuken. Daarna ging het sloopwerk binnen verder. Een enorme puinhoop en werk geeft het maar uiteindelijk hebben we straks een keuken met rolstoelvriendelijke doorgang naar onze slaapkamer, de badkamer en woonkamer.

Ik zal de volgende keer wat foto's van de keuken in wording delen en van onze omgeving.

Huis verkocht! (zelf je huis verkopen deel 2)

credits: www.myguysmoving.com

Mevrouw de makelaar (ik) mag weer rustiger aan doen, ons huis is verkocht!
Nou deed ik dat toch al want mijn lijf gooide keihard de rem op alles en ik heb sinds vrijdag niet veel tijd buiten bed en bank doorgebracht. En nog viel er zaterdag en zondag een en ander uit door de overbelasting (als je zelf niet stopt, gooit je zenuwstelsel je wel stil).
Het gaat nog wel een paar weken duren voor ik weer "voor mij normaal" kan functioneren.

Afgelopen donderdag begonnen we weer met bezichtigingen. Die dag leidde ik drie mensen rond. Vrijdag lagen er verschillende biedingen maar hebben we het net niet gered alles rond te krijgen voor het weekend.
Toch geen slechte score voor een leek; van de 6 bezichtigingen die ik heb gedaan, hebben er 4 een bod op het huis uitgebracht. Misschien heb ik een roeping gemist? Functie gezocht: makelaar voor flats en bungalows, rolstoeltoegankelijk.

Mijn hemel, wat ben ik blij dat ik niet met de makelaar hier in mijn woonplaats in zee ben gegaan. Die hadden we nu flink moeten betalen, hij had een hoger courtage percentage bedongen als hij boven de verkoopprijs zou verkopen. Is mij dus ook gelukt ;-).

Besparing door zelf te verkopen via een internetmakelaar: € 4698,75. Okee, dat was wel de moeite waard!

Nu moeten de kopers nog tekenen, hebben ze een paar dagen bedenktijd en dan durf ik een beetje te geloven dat we het geflikt hebben.
Pas echt gerust ben ik als de ontbindenden voorwaarden zijn afgelopen. Nee, als we bij de notaris zitten denk ik.

Toch heb ik ons Excelletje "Hoeveel zijn we waard" al aangepast, ik kon het niet laten. We zijn nu even tonnairs, tot de verbouwing. Niet dat we er veel van op de rekening hebben want alles gaat weer terug in het volgende huis.
Ons gunstige bankspaarproduct zijn we helaas kwijt nu, dat is wel jammer. Ons spaargeld zit immers in ons huis omdat we veel extra hebben afgelost, daarom moest dit worden opengebroken, om te kunnen overbruggen.
Dus ergo:  je kunt wel tonnair zijn maar nog steeds geld tekort hebben.
En jawel hoor, ik moet komend jaar ook weer naar Lourdes waarschijnlijk (herkeuring UWV, als je er vandaan komt, kun je weer van alles, op papier dan.) dan zijn we tonnairs met een gat in ons maandbudget waardoor we heeel zuinig aan moeten leven (zie "ergo:") Maar goed, ook dat overleven we wel.
De nieuwe hypotheek is een stuk lager dus dat scheelt.

Gister heb ik nog een aflevering van "uitstel van executie" gekeken. Misschien niet de beste kijkkost als je je huis aan het verkopen bent. De mensen in de aflevering van gisteren zaten al 10 jaar met een huis in hun maag. Ze waren ook nog eens opgelicht door de "mensen" waar ze hun huis aan hadden verhuurd.
 Ik denk niet dat eerst een huis kopen en dan pas je huis verkopen in veel delen van Nederland goed zou gaan en ik raad niemand dit dan ook aan. Mits een verkoopmakelaar dit adviseert, zoals bij ons het geval was. In onze regio vliegen de huizen weg, het risico dat je zonder komt te zitten, is dus aanwezig. De prijzen zijn er ook naar inmiddels. En daar hebben wij dan weer ontzettend veel geluk mee gehad.

Mevrouw de makelaar (zelf je huis verkopen deel 1).

Om een uur of een is ze weer hier, mevrouw de makelaar. Ze zal dan ons huis nog een keer nalopen. Is alles opgeruimd, gepoetst, blinken de kranen, ruikt alles fris (daar heeft ze trucjes voor). Dan gaat ze nog een keer haar kunstje vertonen en neemt ze de kijkers enthousiast pratend mee door ons huis. Waarschijnlijk voor de laatste keer.
Tot die tijd ligt ze in bed. Want mevrouw de makelaar, dat ben ik.
Ik werk samen met een echte NVM makelaar, die zijn diensten aanbied via internet.
Voor €575,00 staan we op Funda, met plattegronden en doet hij het juridische stuk en de onderhandelingen.
Foto's en tekst maakte ik zelf, plattegronden en plaatsing regelde hij.
Tot nu toe bevalt die samenwerking erg goed en bespaarde die ons €4500.
De huizenmarkt is booming waar wij wonen en tot nu toe hebben alle kijkers een bod uitgebracht. Dat stuk doet hij dan weer en daar ben ik wel blij mee want hij stelt de juiste vragen aan kopers en kan rustig blijven en reageren als mensen heeele mooie bedragen bieden.
Het hoogste was alleen nog niet bevestigd per e-mail vrijdag en daarom mocht ik de kijkafspraak van vandaag niet afzeggen.

Ik heb mijn man gevraagd vandaag te zuigen, opruimen en poetsen zodat ik strakjes alleen maar het huis even na moet lopen terwijl ik etherische olie op de verwarmingen druppel. In de wasmand strooi ik een klein beetje voorwasmiddel. In de tuin kneus ik wat blaadjes.
Dan zet ik nog een keer mn liefste lach op die verhult hoeveel pijn ik heb en hoe moe ik ben en doe ik nog een keer mn kunstje.

Vroeger was ik geen muurbloempje maar een 'het-liefst-verdween-ik-IN-de-muur-bloempje' rond vreemden. Daarna heb ik die onzekerheid een tijd overschreeuwd door zenuwachtig, veel en hard te praten om mensen en mezelf te overtuigen dat ik toch wel 'leuk en goed' was.
Nu heb ik, meestal, de goede middenweg te pakken.
Bij kijkers komt dat van pas, ik merk dat het goed werkt af en toe je mond dicht te houden en een stilte te laten vallen (tellen helpt). De kijkers zeggen of vragen dan wat waar je op in kunt gaan.
Het moeilijkste vond ik het stel dat zo stil en wat verlegen leek. Ik vond het moeilijk ze te peilen. Maar, stille wateren hebben soms diepe gronden blijkt maar weer want ze deden meteen de volgende ochtend een fantastisch bod. Dat ze alleen nog moeten e-mailen, potver, nu moet ik daardoor nog een keer.
Achter ze zitten nog drie mooie biedingen maar 'it ain't over till the fat lady sings'.
Zingen zal ik als t rond is!