Give away: kortingsbonnen Bobbejaanland, Movie Park, Slagharen, Hellendoorn en Walibi

Wie kan ik blij maken met:

Bobbejaanland, Movie Park en Slagharen: kortingsbon geldig t/m 31 augustus 2013, 10 euro korting p.p., maximaal 5 personen.

Hellendoorn: 3,50 korting p.p. max 5 personen, geldig t/m 31 mei 2014.

Walibi: 4 euro korting p.p., maximaal 5 personen, gelding t/m 31 mei 2014.

Allemaal geldig aan de kassa van het park, niet bij voorverkoop.

Eerst komt, eerst maalt.
Geef s.v.p. wel je e-mail adres, je kunt ook direct naar mij mailen, zie "contact" in de rechterkolom van mijn blog.
Ik heb bonnen gekregen bij een winkel en toen ik meedeed aan een actie van ik meen de scouting maar ik ga ze niet gebruiken.

"Nieuwe klant tarief" lager dan tarief voor bestaande klant

"Goede avond beste verzekeraar, ik heb de nieuwe polis ontvangen en nu ben ik een en ander gaan vergelijken met andere verzekeraars heb ik een vraag: hoe kan het dat als ik als nieuwe klant al mijn verzekeringen bij jullie op de site intik, ik voor de helft van mijn verzekeringen iets goedkoper uit ben?"
"Ja mevrouw, dat is inderdaad zo, soms hebben oudere verzekeringen net een iets hogere premie. Maar ik kan het nu telefonisch wel even meteen oversluiten voor u als u dat wilt?"
"Nou, graag!"
(...) (...) 

En even later: bijna 45 euro per jaar bespaart door te vragen om het "nieuwe klant tarief".

Zo, de verzekerings- PK (Periodieke Kontrole) van dit jaar is weer klaar. Ik heb mijn eigen verzekeraar, die al goedkoper was dan andere gegadigden, nog iets goedkoper weten te maken ;-).
Misschien moet ik ook maar eens een energie-PK en een TV-telefoon en internet-PK doen binnenkort. Eens kijken of nieuwe klanten niet toevallig minder per kWh betalen of iets dergelijks dan ik, het blijkt nodig en lonend te zijn.

Vergelijken jullie ook ieder jaar jullie verzekeringspakket en aanbieders van andere "vaste lasten"?

Update:
"Goedemiddag energieleverancier, waarom staat er in mijn online dossier bij "mijn tarieven" een ander tarief dan op mijn jaarafrekening?" 
"Bla-bla-(onduidelijk en onvriendelijk verhaal over dat ik ergens dubbel op moet klikken, wat het echt gewoon niet doet bij mij)-bla-bla-blaat, uw contract liep af op 1 maart van dit jaar, sindsdien heeft u inderdaad een ander tarief"
"Oh, ik ben eigenlijk wel gewend om daar dan een brief over te krijgen, sterker nog, mijn kabelaar belt me dan en dan krijg ik een mooie aanbieding omdat ze graag willen dat ik blijf!"
"Bla-bla, uw schuld, had u zelf maar in de gaten moeten houden zodat we u geen oor aan konden naaien met een hoger tarief toen uw contact afliep maar u trapt er net zoals onze andere klanten mooi in."
"Nou, dan wil ik wel nu meteen over naar dat voordeligere tarief dat ik vond op uw website" "Dat kan per 1 september, ik zal het nu regelen." "Ja prima, bla-bla-tuut-tuut"
(tikker de tik, klopper de klop, zoekwoord "energie vergelijken", tikker de tik (...) - hmm... nou, ze hebben geluk; voor 19 euro per jaar ga ik niet overstappen maar alleen omdat die goedkopere geen groene stroom geeft).

Ik ga maar eens heel gauw in AFAS Personal al mijn lopende contracten intikken, daar zit een handig remindertooltje daarvoor.

Gratis dranken en toetjes (GTA's)

Ik heb weer wat geld terug acties gevonden hier:

Maximaal 4 pakken Appelsientje seizoenssappen
Proef de zomer! Wij kunnen al niet meer zonder onze seizoenssappen...Pak ze nu gratis mee! Koop maximaal 4 pakken in de winkel en stuur je bon, naam, adres en rekeningnummer voor 1 september naar Appelsientje Seizoensvariaties, Antwoordnummer 1, 7500VB in Enschede. We zijn benieuwd naar je reactie!
https://www.facebook.com/appelsientje?fref=ts

Campina Vla (let op; speciale actieverpakking)
https://www.kortingisleuk.nl/campinavla

Campina fruityoghurt (let op; speciale actieverpakking)
https://www.kortingisleuk.nl/campinafruityoghurt

Royal Club good energy
https://www.kortingisleuk.nl/gratisgooodenergy

Fles Sprite 1,5 liter
https://www.kortingisleuk.nl/sprite

Deze acties lopen ook nog:
Kips vleesproducten (worst, kipproducten, knakworsten etc.)

Bolletje ontbijtkoek (let op; actieverpakking)

Mooi weer om de vriezer te ontdooien

Vandaag, de warmste 2 augustus ooit, zag ik als de uitgelezen dag om de vriezer te ontdooien. Wat een lekker klusje met dit weer!
Mijn lieve grote kleine meid of haar lieve paps had namelijk de deur een keertje niet goed dicht gedaan...alweer. Een dikke laag ijs en "sneeuw" had zich gevormd en dat kost veel stroom.
Nou maken we dan wel weer veel stroom met dit weer, de omvormer van onze zonnepanelen stond zeer tevree te snorren vandaag, maar toch is het zonde van de energievreterij.
Een vriezer ontdoen van ijs en sneeuw bleek ondanks de inspanning toch een prettige verkoeling te geven. Ik kan het ontdooien van je vriezer dus om meerdere redenen van harte aanbevelen.

Onze lieve grote kleine meid wilde vandaag wel weer in het badje spelen. Geeft het klein volk water en wat te spelen en je hebt een blij en tevreden kind, urenlang.
Ik zet gewoon het babybadje buiten op het terras, onder de luifel, vul het met water en wat spelerij en dan kan er gespetterd worden tot het water op is. Gister werd ik zelf ook tot onderdeel van het waterballet gemaakt, mama moest gedoucht worden. Emmertjes vol koud water over me heen gehad. Heerlijk! Zowel dat koude water als weer lekker spelen met Minipenny. Ik heb er erg van genoten.

Ieniminipenny en ik zijn weer uit het ziekenhuis sinds donderdag en ons leven samen kan weer verder gaan. Als we echt nog een derde kind zouden willen, zou ik het toch allemaal nog een keer doen als het nodig was maar stiekempjes ben ik wel blij dat we heeel tevreden zijn met de twee kinderen die we hebben mogen krijgen. Nooit meer zwanger in een ronsel-je rug-rolstoel en nooit meer een post partum depressie in het vooruitzicht. Wel in het vooruitzicht... twee heerlijke meiden en een lieve man om van te genieten.

Weer vorderingen gemaakt

De uitlopers van mijn vorige berichtje, zijn inmiddels goed geworteld, dat is heel snel gegaan met dit mooie weer. Nieuwe uitlopers heb ik met een boogje weer terug gelegd in de plantenbak. Allemaal gratis nieuwe aardbeiplantjes.

De jaarlijkse grote kleine-paddentrek is ook weer in volle gang in de tuin. Het wemelt weer van de kleine padjes in de tuin. Je moet erg oppassen als je in de tuin loopt, anders loop je zo een pad plat. Ik vind het wel gezellig, dat kleine grut dat door de tuin hopt.

De moestuin behoeft enige TLC (Tender Love & Care). We zouden eigenlijk twee keer per week onkruid moeten wieden en trekken maar daar is nu even geen tijd voor.
Ik heb vandaag wat peultjes geoogst, sommigen al zo dik dat het erwtjes werden voor in de couscous schotel van vanavond. Sja... volgend jaar misschien een beter jaar.

 Vandaag nog honderden euro's bespaart, hoop ik. In de bank zat een scheur van voor tot achter op een naad. Ik heb het zo goed en zo kwaad als het ging weer dicht genaaid met de hand en nu hoop ik dat het niet opnieuw gaat uitscheuren. Als dat zo is, kan de bank nog een paar jaar mee misschien (hij zit ook een beetje door). Nu er wel eens een mondje melk of wat spuug op de bank kan komen de komende jaren, heb ik al helemaal geen zin om een nieuw bankstel te kopen. Duimen dat het goed dicht blijft zitten dus.

Ook duimen dat ik niet volgende maand de volgende open gesprongen naad zit te repareren, zo'n fijn klusje was het niet. Ik kon niet op de bank steunen omdat de naad niet op spanning mocht staan, dus ik moest er een beetje boven blijven zweven met m'n armen, à la Mission Imposible. Vier keer in m'n vinger geprikt daarbij, m'n rug vond het niet kneiterfijn, etc. Maar goed, het zit toch maar mooi weer dicht.

Zelf maak ik ook goede vorderingen. Ik denk dat ik snel weer volledig naar huis kan. Bij de negatieve gedachten die ik een paar weken geleden had toen de ziekte me nog gegijzeld had, kan ik me bijna niets meer voorstellen. Wel moet ik goed op mijn rust blijven letten, anders wordt het een beetje rommelig in m'n hoofd en wordt ik ook chagrijnig enzo. Ik ben nu heel graag thuis en het voelt nu gelukkig ook weer goed en rustig om thuis te zijn. In het ziekenhuis voel ik me steeds minder thuis en verveel ik me. Goed teken is dat. Nog even volhouden en dan mag ik denk ik wel naar huis over een of twee weken.
Ik krijg er meteen een gratis training "Mens erger je niet" bij die wat mij betreft ook snel over mag zijn (ik probeer me niet te ergeren aan een mede-patient die naast dezelfde ziekte als ik ook aan asociaal- en prinsessengedrag leidt, omdat dat zonde is van mijn energie.).

Vorderingen in onze tuin

Aan een "ondersteboven aardbeienplant" hangen lekkere aardbeitjes. De kerstomaatplantjes doen het nog niet zo lekker. Misschien maar eens wat mest geven. De appelboompjes doen het wel goed dit jaar. 

De aardbeienplant in de bak ziet er toch iets beter uit maar krijgt ook meer licht... Ik heb er lekkere aardbeitjes vanaf gesnoept. De basilicum is lekker bijgetrokken en erg lekker geworden. Voorin staat een eetbare plant, een soort zuring, gekocht op een tuindag. We zijn alleen helaas tot de conclusie gekomen dat we niet van zuring houden.

In de tweede hangbak was de aardbeienplant een poging aan het doen zichzelf te vermeningvuldigen. Daar hoopte ik nou net op. Ik heb de loten met in tweeën gebroken paperclips (zodat je kleine krammetjes krijgt)  in de grond vast gezet, zodat ze daar fijn kunnen wortelen en nieuwe aardbeienplantjes kunnen maken.

Even niet naar de tomatenplanten omgekeken en ze zijn enorm gegroeid!
Het werd een beetje te vol in de tomatenkas (van de hoes van nieuw babymatrasje op stokken) maar gelukkig heb ik er nog eentje, dus twee tomatenplanten konden verhuisd worden.

En verder... Het ging heel goed dit weekend thuis, heel fijn en gezellig. Gister zijn we naar de bibliotheek geweest en daarna nog naar de supermarkt om de laatste dingetjes te kopen voor de bbq. Dat werd een beetje teveel van het goede voor m'n hersenpan. Te veel indrukken, misschien ook de warmte, veel nadenken, zoveel bij elkaar kan m'n hersenpan nog niet goed verwerken dus ik kreeg hoofdpijn en ik voelde me niet zo fijn. Verder ging het weekend wel heel erg goed. Heerlijk ge-bbqt gister, gezellig. Ik heb zelfs nog een beetje in de tuin gerommeld.

Werd ik vanmorgen wakker en bedacht ik me, dat ik straks terug moet naar het ziekenhuis. De volgende gedachte die ik kreeg, is niet voor herhaling vatbaar of voor geschikt voor publicatie op een doorgaans vrij keurig blog zeg maar ;-). Oh wat balen.
Ik wil gewoon weer permanent thuis zijn maar ik moet erop vertrouwen dat de verpleging en artsen beter kunnen inschatten wanneer dat een goed idee is. Snel naar huis en dan weer toch heel veel klachten krijgen is natuurlijk niet goed... Maar ik ga toch maar eens zeuren overleggen wanneer mijn thuiskomst zo ongeveer in de planning zit.

Update PPD

Inmiddels weer bijna een week verder en het gaat elke dag gelukkig weer iets beter. Morgenochtend mag ik weer voor twee dagen naar huis en ik zie er erg naar uit.
Ik zou heel graag weer helemaal naar huis mogen, ik ben nu zo ver beter dat ik thuis en Mr- en Minipenny heel erg mis en naar huis wil. Ik hoop dat ik snel m'n ontslagpapieren krijg, wat zou zeggen dat ik ook echt zo ver beter ben, dat dat kan. Tot die tijd is het wachten... en wachten...
Dit weekend gaan we het iets rustiger aan doen thuis, zodat het lekker gaat lopen. Waarschijnlijk gaan we morgenavond lekker en gezellig bbq-en.

Vandaag duurde erg lang maar de dag is gelukkig nu bijna om. Vanmorgen had ik alleen activiteitenbegeleiding (therapeutisch fröbelen), daarna sporten en toen niets meer. Vrijdagmiddag is er geen programma maar ik heb de tijd nog wat sneller kunnen laten gaan door wat mee te helpen met opruimen en poetsen op mijn afdeling.
Sommige dagen hoef ik me hier niet te vervelen omdat het programma aardig vol zit met verschillende therapievormen, andere dagen verveel ik me tussendoor.

Om de tijd te doden kijk ik hier zelfs mee naar GTST, waardoor ik vanavond "echt even MOEST kijken" om te zien wat er ging gebeuren.
Toen ik dit aan MrPenny vertelde vroeg hij zich af of het echt wel beter met me ging ;-). Ik heb al 15 jaar geen GTST meer gekeken namelijk. GTST bestaat al langer maar het niveau van de acteerprestaties van de meeste spelers is als vanouds middelmatig. Dan kijkt hier iedereen nog verbaasd ook, als ik hardop moet lachen om compleet absurde situaties die bar slecht geacteerd zijn. Alsof ik gek ben ofzo. Oh wacht, dat ben ik ook officieel ;-).
Mijn opa zei altijd "de meeste gekken zitten niet in het gekkenhuus, maar lopen d'r buiten". Ik weet nu dat hij gelijk heeft.
Op een open afdeling van een psychiatrische instelling zitten geen gekken maar mensen met problemen die geholpen willen worden en veilig willen zijn voor hun ziekte. Op de gesloten afdeling zitten ook geen gekken maar mensen die nog zieker zijn, soms zelfs zo ziek dat ze niet meer weten dat ze tegen hun ziekte beschermd moeten worden. Dat is het zo'n beetje in het kort, uitzonderingen daargelaten.
"Buiten" lopen er veel meer mensen rond, die zichzelf maar vooral hun omgeving een groot plezier zouden doen door eens naar een psycholoog of psychiater te stappen.
Err.. zo, ik heb wel weer genoeg gezegd vandaag geloof ik.

Super bedankt voor al jullie fijne reacties, dat heeft me erg goed gedaan!

Pauze...

Een paar minuten geleden komt er hier eentje grinnikend binnen met de grasmaaier, waarvan de steel laatst is gebroken. Dat was een foto waard. Ons grasmatje wordt nu gemaaid met grasmaaier versie 2.0:

Wel fijn om weer even te kunnen lachen.

Ik heb getwijfeld of ik wel of niet zou schrijven over dit onderwerp. Ten eerste houd ik mijn blog liever luchtig, vrolijk, positief en grappig en ten tweede komt er ook wat schaamte kijken bij dit onderwerp.

De meeste mensen praten hier niet makkelijk over omdat er een stigma heerst op dit soort dingen maar iedereen die iets lichamelijks heeft, kan en mag daar wel over praten. Dat vind ik eigenlijk belachelijk.

Nou, komt ie dan, zit u?
Ik ben dinsdag opgenomen in een psychiatrische inrichting. (Ik hoop dat niemand zich nu zeer heeft gedaan) Ik heb een flinke post partum depressie met psychotische kenmerken. Een echte psychose heb ik niet gehad maar ik ging wel die richting op en verder was ik erg depressief. Zo depressief dat ik nare gedachten had, dat mijn gezin toch niks aan me had en andere onplezierige gedachten.
Omdat mijn hersenen zo in de war waren wilde ik weglopen, wat ik zelf helemaal niet wilde maar door de depressie en licht psychotische klachten dacht ik dat dat beter was voor de kinderen omdat ze toch niets hadden aan een moeder zoals ik.
Mijn moeder heeft het ook gedaan, weglopen, toen ik 17 was en het is haar heel goed gelukt om zichzelf kwijt te maken, ik heb sindsdien geen idee waar ze is (op één ontmoeting na toen ik 21 was maar toen heeft ze ons weer gedumpt het contact weer verbroken).
Dat speelt nu met aan zekerheid grenzende zekerheid ook mee in waarom ik deze depressie heb gekregen of dat ie erger is geworden.
Als je eigen moeder je in de steek laat, ga je twijfelen aan je genetisch gegeven vaardigheden als moeder. Als je dan door een lichte depressie door de hormonale schommelingen minder emoties voelt en daardoor ook de liefde voor je gezin net iets minder voelt, dan is het bal. Ook nieuwe relaties aangaan is zeker onder de deken van depressie wat lastiger uit een angst om juist die mensen waar je van houdt, kwijt te raken. Mijn moeder verdween ook ineens uit mijn leven. Ze liep wel vaker even weg maar kwam dan altijd terug binnen een paar uur.
Ik ben nu dus ook boos op haar en ik mis haar. Als ik een normale, leuke moeder had, zou ze me nu kunnen steunen en misschien juist dat zelfvertrouwen geven dat ik nu even mis.
Maar goed, dat is dus niet zo en het is niet anders.
Normaal heb ik er vrede mee dat ze er niet meer is. In de loop der jaren heb ik er vrede mee gekregen. Geen contact met elkaar en elkaar dus met rust laten, is nog de enige manier om van elkaar te houden. We hebben daardoor allebei meer rust.
Het is natuurlijk wel duidelijk dat haar iets mankeert psychisch maar ik kon/kan haar niet verplichten een behandeling daarvoor te nemen. Dus word ik eigenlijk misschien wel opgenomen, omdat ze haar nooit hebben opgenomen. Sja, het systeem wat we hebben is niet feilloos.
Ook is het een beetje jammer, nu ik toch aan het klagen ben over het systeem, dat door de bezuinigingen er niet van te voren begeleiding thuis geregeld kon worden voor mij, dan was het misschien niet zo ver gekomen dat ik opgenomen moest worden. Met een kans van 40% dat je weer een post partum depressie krijgt bij de volgende bevalling, zou je daar wel reden toe zien maar het mocht niet meer preventief. Nu zit ik in een instelling, op een speciale afdeling waar ook Ieniminipenny bij mij is nu betaalt de AWBZ voor twee mensen elke dag een flink bedrag en ik mag nog wel een paar weken.
Maar ja, het systeem is dus niet feilloos en het is zoals het is.
Gelukkig mocht ik al dit weekend met verlof, ik ben nu dus even thuis en morgen moet ik weer terug. Normaal gezien mag je het eerste weekend niet naar huis maar omdat ik vaste klant ben (bij Minipenny heb ik ook een post partum depressie met psychotische kenmerken gehad en ben ik ook daar opgenomen geweest) wisten ze wel een beetje waar ze op konden rekenen bij mij en dat ik netjes terug kom als het niet goed gaat etc. dus toen mocht het toch.

Het is tegelijkertijd fijn maar ook moeilijk om thuis te zijn. Thuis is er minder rust en structuur dan daar. Ook weer bij elkaar zijn is fijn maar ook moeilijk. Door de depressie heb ik zo'n "ik sta erbij en ik kijk ernaar"-gevoel bij alles. Omdat over mijn gevoelens voor de kinderen en mijn man ook een laag depressie zit, voelt het alsof ik er niet bij hoor en alsof ik niet van ze houdt, zeker niet genoeg. Da's wel moeilijk.
Het komt allemaal wel weer terug maar wachten duurt zo lang als je wacht.

Ik hoop dat niemand het erg of vervelend vond dit te lezen maar ik kan er ook niks aan doen dat ik niet iets aan m'n lijf mankeer, maar aan m'n hoofd ;-).
Ik hoop juist dat ik, door er over te praten, dat stigma eens doorbreek. Veel mensen hebben maar zo'n vaag en vreemd beeld van de psychiatrie. Ik heb me ook dood geërgerd aan voorstukjes van "de gelukkige huisvrouw", er werd daar een beeld geschetst dat ik echt niet herkende.
Ik wil best vragen beantwoorden over psychiatrie en opgenomen zijn, ware het niet, dat ik nu veel moet rusten en dus wat krapper in de tijd zit en dat ik daar niet op m'n blog kan komen. (De computer daar blokkeert mijn blog omdat er erotische inhoud zou zijn??!).
De komende tijd zal ik dus minder bloggen. I'll be back ;-).
Geen zorgen maken hoor, het komt echt goed, ik weet niet hoe lang het gaat duren (da's ook zo jammer en frustrerend) maar het komt goed. Ik heb super goede hulp nu dus het komt echt goed.

Telesauriër

Sinds de diefstal van mijn tas met mobiel ben ik een telesauriër geworden. Ik heb sindsdien een toestel waarmee je alleen maar kunt bellen en sms'en.
Ik kan niet whatsappen, ik heb geen apps, ik de krant niet op m'n mobiel lezen, kan mijn mail niet uitlezen, geen to do lijstjes bijhouden en zelfs herinneringen op bepaalde data behoren niet tot mijn mogelijkheden. Soms mis ik het, meestal niet. Een papieren agenda en een papieren to do lijstje werkt ook prima en soms een stuk makkelijker. Verder weet ik niet wat ik mis misschien maar ik denk dat ik niets echt heel erg misloop want ik mis nu niets. Behalve de navigatie dan, dat was wel makkelijk. Maar een route van te voren opzoeken en een "old school" stratenboek in de auto werkt ook prima.

Ook kan ik niet de hele dag het boeiende(?)  leven van sommige kennissen en/of oude klasgenootjes op de voet volgen vanaf het moment dat ze wakker worden tot ze naar bed gaan (of wakker liggen) op Facebook.
Dat laatste vind ik helemaal niet zo erg meer sinds ik het gehad heb met Facebook.
De druppel: een vriendinnetje van vroeger schreef een mooi en emotioneel bericht over het feit dat ze samen met familie haar stervende moeder naar een hospice hadden gebracht die dag. Ik dacht toen ik het las nog "het zal toch niet hè, dat..?" maar jawel, "3 mensen vinden dit leuk" stond eronder. "Veel sterkte" intypen is blijkbaar veel te moeilijk als je ook gewoon even ergens op kunt tikken. Social?? media, hmm nope...

Mijn "dumbphone" hoef ik maar eens per week of anderhalve week op te laden en dat gaat tegenwoordig hier ook nog op zonenergie, gratis. Ik heb een klein los zonnepaneeltje voor het raam staan en daar laad ik mijn mobiel en mp4-speler mee op. Grote plus van de dumbphone dus.

Maar soms denk ik dat ik wel iets mis en dat het zoveel handiger zou zijn als ik wel een mobiel had met alles d'r op en d'r aan. Soms denk ik dat ik zo hopeloos achter kom te liggen maar ja, waarop, is het allemaal wel zo'n vooruitgang?
Dan denk ik weer aan die keer dat ik een nieuwe mobiel had, afwezig op "Ja" klikte ergens en al mijn contactgegevens nooit meer heb terug gezien, aan die keren dat het synchroniseren problemen gaf, dat ik m'n mobiel nodig had maar dat ie leeg was en aan alle tijd die ik niet besteed aan klieren met een smartphone.

Kunnen jullie zonder je (smart)phone?

Babyblues

Het ging super goed en hoe en waarom weten we niet zeker maar ik heb toch weer last van de babyblues gekregen. Keihard van de roze wolk in de zon afgevallen en zo in het blauw en grauw terecht gekomen. Het gaat nu gelukkig al een stuk beter maar nog niet altijd helemaal goed.

Ik baal er ontzettend van, al mag ik ook dankbaar zijn dat het niet zo'n ernstige en diepe post partum depressie is als de vorige keer. Vandaag zitten de tranen weer ineens heel hoog en vloeien ze snel en waarom...?? Geen idee.
Momenteel doet het het meest zeer aan mijn moedergevoelens, ik wil zo graag genieten van mijn twee meiden en er 100% voor ze zijn maar dat gaat niet zo goed nu.
Minipenny moet ook over 5 maanden naar de basisschool en Ieniminipenny is maar een keer zo klein als nu, ik kan het niet over doen.
Denk dat ik het de komende dagen nog wel wat pittig zal hebben. Ik denk namelijk, dat het iets met m'n cyclus heeft te maken dat de hormonen al mijn goede voorbereidingen en mindset toch hebben verslagen.
Sja... tandjes op elkaar, doorzetten en er doorheen. Het wordt weer beter, dat weet ik, dat lijkt nu alleen nog zo lang te duren.

Ook sfeer verhogende factor is dat er van alles stuk is in huis. De combi-ketel is nu echt stuk. Dat houdt praktisch gezien in: geen warm water in huis en financieel gezien: een flinke aanslag op ons spaargeld.
M'n laptop is ook nog heel erg stuk, moet eigenlijk ook vervangen worden. In de bank zit een scheur c.q. gapend gat maar een nieuw bankstel gaan zoeken, daar heb ik even niet zo'n zin in. We hadden ook gehoopt dit exemplaar nog te kunnen houden, in ieder geval terwijl we in de babytijd zaten. De nieuwe moet dus wel goed schoon te maken zijn.
Ik ben weer heel erg blij dat we sparen voor dit soort dure maanden, daardoor geeft dit nu niet extra veel stress erbij. Het geld allemaal bij elkaar vind ik wel jammer natuurlijk maar het moest toch een keer.

Met afvallen gaat het dan wel weer prima ;-), ik heb heel veel buikloop gehad en ik heb geen honger dus het schiet lekker op. Elk nadeel heb z'n voordeel..