Mensen die niet werken hebben het gemakkelijk?

Een beetje een mindere week deze week.

Sinterklaasavond was leuk maar al wat zwaar.
Toen de kleine al op bed lag kreeg ik plotseling hevige buikloop. Ik wilde snel gaan lopen maar dat bleek niet te gaan. Van de bank komen lukte al bijna niet en daarna lukte lopen helemaal niet. Het deed enorm zeer en er zat wat vast in m'n bekken. Gelukkig sprong MrPenny snel op van de bank, hij heeft me naar het toilet moeten brengen. Net niet helemaal gered maar gelukkig nog voldoende. Doodongelukkig voelde ik me. Als hij niet thuis was geweest, had ik het dus helemaal niet gered waarschijnlijk.
Hallo nieuw dieptepunt, dag zekerheid. Ik was er wel even van van de kaart, het lukte me even niet, om me eroverheen te zetten en weer positief te zijn.
Als mama is het extra lastig, je maakt je zorgen en voelt je schuldig; of je wel goed voor je kleintje kunt zorgen en haar geven wat ze nodig heeft en verdiend als je fysiek niet altijd goed vooruit kunt.
Gelukkig had ik de volgende dag een afspraak bij de fysio staan, die heeft het weer los kunnen krijgen. Nu waarschijnlijk toch aan de bekkenband om e.e.a te ondersteunen.

Komt nog bij dat ik deze week maar eens naar het UWV ben gaan bellen omdat ik nergens reactie op krijg. Dat verliep weer allemaal fantastisch.
Twee keer een verzoek ingediend om vrijgesteld te worden van sollicitatie-activiteiten, wijzigingsformulier ingevuld toen het nog slechter ging en ik helemaal niet meer kon werken maar geen enkele reactie. Dus maar weer eens gaan bellen. Nou blijkt, dat ik voor de zoveelste keer weer verkeerde informatie heb gekregen van iemand bij het UWV.

A. ik krijg wel automatisch de vervolguitkering (er is mij gezegd dat dat ook niet zeker was), dat is positief, krijg ik nog iets.  Ben ik daarover uit de rats, want met helemaal niks, moeten we het huis verkopen.

Wat is een vervolguitkering?
Je krijgt als je in de WIA beland eerst een loongerelateerde uitkering. Wanneer je geen werk hebt kunnen vinden in de periode van je loongerelateerde uitkering
* door de economische toestand,
* het feit dat je van zekere leeftijd bent (vrouw van in de 30, werkgevers bang dat er nog een tweede komt),
* een kind hebt (ben je niet flexibel als je een "kind nog aan je rokken hebt hangen"; zo luidde een afwijzing)
* bezig bent geweest met intensieve trajecten om beter te worden, waarbij ernaast werken werd afgeraden of gewoon niet ging omdat er al zoveel uren in therapie zat per week,
* maar vooral omdat je van het UWV alleen maar licht administratief werk mag doen, waarvoor je geen opleiding hebt maar ook geen opleiding mag volgen van het UWV (ook niet op eigen kosten) en dus steeds afgewezen wordt. Ik heb al van alles voorgesteld, ik wil wel op een callcenter gaan werken, in een winkel, ik wil hamburgers om gaan draaien maar niks werd goedgekeurd. Ik heb al zo vaak gevraagd of dat ik niet op meer functies mag reageren omdat het zo niet lukt, dat mag niet. En.. als ik me niet aan hun regels houdt, kunnen ze m'n hele uitkering nog afnemen. Een eigen webshop, werd ook afgekeurd, mocht ook niet. Ik krijg dus eigenlijk geen mogelijkheid om werk te vinden en zelf inkomen te verdienen, wat ik dolgraag zou willen! Ik ben in 2002 al afgekeurd maar ik kon het emotioneel niet aan om de WAO in te gaan, ik ben toen weer gaan werken, 40 uur. Ik heb nog jaren boven mijn vermogen doorgewerkt tot ik me echt kapot had gewerkt. Dat is mijn eigen keuze geweest en dat is niet meer terug te draaien maar er zijn mensen die denken dat het maar zo makkelijk is om je hand op te houden, dat is het dus helemaal NIET. Ik vind het in ieder geval vreselijk. Ik wil ook gewoon normaal werken, net als andere mama's. Ik zou willen dat ik dat ook gewoon kon.
* en dan nu de laatste maanden naar huis wordt gestuurd omdat je een zwangere buik hebt (ik heb het bij een kennismakingsgesprek niet eens gered tot de stoel, ik kon meteen vertrekken omdat ik zwanger was)
Dan mag je op het strafbankje na een tijdje, omdat je niet werkt naar je vermogen. Eigen schuld, dikke bult, had je maar werk moeten vinden. Dat betekent; dat je nog maar een percentage van het minimumloon krijgt. In mijn geval; 643 euro per maand inleveren. Hatsjiekidee!
B. ik krijg GEEN zwangerschapsuitkering en dus ook niet 100% van mijn dagloon in die periode (eerder was gezegd, dat dat zo zou gaan, maar als je op het strafbank je zit in de vervolguitkering, wordt je dubbel gestraft blijkbaar). Vanaf 2 februari ga ik de vervolguitkering in en in maart zou ik met zwangerschapsverlof gaan. Doordat ik dan dus net in de vervolguitkering zit, ben ik niet meer verzekerd voor de WAZO.
Dus: als je in een loongerelateerde uitkering zit en niet werkt omdat het niet lukt of omdat je geen zin hebt, krijg je WEL zwangerschapsverlof maar zo gauw je op het strafbankje zit wordt je nog een keertje aangepakt.

C. Het UWV wil mij niet herkeuren omdat zwangerschap geen ziekte is.  Dat klopt natuurlijk maar als ik nu NIET zwanger was, en nog minstens 7 maanden helemaal arbeidsongeschikt, dan zou ik wel een herkeuring kunnen krijgen, in de loongerelateerde uitkering blijven, wel WAZO krijgen en dus al die maanden 643 euro meer per maand. In feite wordt ik dus gediscrimineerd omdat ik zwanger ben. Er is ook veel onderbezetting bij het UWV dus daarom ook liever niet (is dat mijn schuld?!).
Overigens werd eerder deze week gezegd, dat ik wel gewoon WAZO zou krijgen. Ik heb toen gezegd, dat ik ook liever niet helemaal afgekeurd wilde worden omdat ik dat a. emotioneel nogal wat vind, b. daar weer vanaf moet zien te komen als ik na m'n zwangerschap wel weer kan werken, c. ze bij het UWV kampen met onderbezetting. Ik zou dan minimaal 1000 euro minder zou krijgen maar ik wilde weer eens aardig en meewerkend zijn. Dan doen we dus ook niet meer.

Ik snap wel dat er regels moeten zijn. Ik snap wel, dat die regels er ook zijn omdat er mensen zijn die te makkelijk achterover zijn gaan hangen. Ik snap wel, dat er ergens grenzen gelegd moesten worden. Maar dit ....
Het gaat me ook niet zozeer om het geld, al wordt mijn gezin nu enorm benadeeld door deze kromme regels. Het zal moeite kosten maar we kunnen rondkomen met minder geld. Wij wel gelukkig, omdat we de ervaring hebben, had ik die niet, dan kwamen we nu echt in de problemen.
Het is meer dat ik me (dubbel) gestraft voel, onterecht beschuldigd, terwijl ik zo m'n stinkende best doe. Het voelt zo onrechtvaardig, minderwaardig, ik voel me in een hoekje getrapt. Als ik ergens niet tegen kan is het onterecht beschuldigd worden van dingen.

Maandag gaat het verhaal weer verder, dan wordt ik weer terug gebeld na overleg met de keuringsarts.
Ik bereid me er maar op voor, dat we aan het kortste eind trekken.
Nogmaals, het geld is jammer, dat is extra werk en extra bezuinigen maar het gaat om het gevoel.
Ik denk dat ik na mijn zwangerschap het UWV eens wat harder het vuur aan de sloffen ga leggen; ze laten me ofwel op meer functies solliciteren of ik ga er de rechtsbijstand eens tussen zetten om meer rechten te krijgen. Dit is zo ondoenlijk, werk vinden wordt me gewoon onmogelijk gemaakt.

WIE ZEGT DAT MENSEN DIE NIET WERKEN HET MAKKELIJK HEBBEN EN ZOVEEL "HULP KRIJGEN", ZOVEEL FINANCIEEL VOORDEEL, PROFITEREN VAN BELASTINGGELD MOETEN MAAR EENS NAAR ONZE VERHALEN LUISTEREN.
IK WIL ELKE DAG ZO MET JE RUILEN, IK WIL BEST EEN ROTBAAS, VERVELENDE COLLEGA'S, FILES, MOE ZIJN NA M'N WERK EN ZELFS JE VEEL TE DURE LEASE-AUTO OVERNEMEN. IK WIL ZELFS M'N KINDEREN MISSEN, IK WIL JUIST DAT ZE TROTS OP ME KUNNEN ZIJN EN IK OP MEZELF, IK WIL OOK WAT BEREIKEN.
IK BEN ZEKER NIET DE ENIGE. STERKER NOG, IK DURF M'N HAND ERVOOR IN HET VUUR TE STEKEN, DAT ER VEEL MENSEN ZIJN DIE IN NOG VERVELENDERE SITUATIES ZITTEN.

Zo, ik heb gezegd, hopelijk zakt het zo weer wat en dan volgende week nog maar een keertje pruilen, diep ademhalen... en weer verder... Boos en verdrietig blijven heeft ook geen zin.