kinderziektes

Afgelopen nacht werd ons kleine meisje wakker met een huil die mij al vertelde dat ze zich helemaal niet fijn voelde en het klonk niet als "naar gedroomd". Ons arme liefje bleek 39.2 graden te hebben, vanmorgen 39.6.
Niet zo uitzonderlijk voor kinderen, wel voor die van ons. Op een paar keer even een paar uurtjes verhoging of koorts na, verder heeel veel gewoon niet lekker zijn hebben we dit nog niet aan de hand gehad.
Ze wist afgelopen nacht echt geen raad met zichzelf en ons moeder- en vaderhartje huilde ook van haar horen huilen. Vanmorgen was ze gelukkig minder overstuur, ze wil lekker tegen ons aan hangen en dan gaat het redelijk, op een zielig snikje na af en toe. Voor ons ook een stukje fijner, dan kun je nog wat doen voor het arme schaapje en helpt het nog ook. Het voelt enerzijds ook wel fijn, heel egoïstisch gezien, nodig zijn, als papa en mama.

Om 2 uur vannacht heb ik al op een antwoordantwoordapparaat ingesproken dat ik maandag om 10 uur waarschijnlijk niet op mijn afspraak kan komen omdat m'n kind ziek is, anders heb ik 40 euro aan m'n broek hangen, als ik niet 24 uur van te voren afbel. Ik heb meteen aansluitend nog een afspraak die ik ook wel heel belangrijk vind (bij een reïntegratie bureau). Ik weet nog niet of ze morgen nog koorts heeft en of ik die afspraken laat schieten maar dan heb ik in ieder geval maar gebeld.
Ik ga dan ook weer denken wat "men" hiervan vind, wordt je geacht je afspraken na te komen, die tenslotte ook geld kosten, of wordt je geacht als moeder bij je kind te blijven? Zoveel mensen, zoveel meningen, denk ik maar eigenlijk is de enige die ertoe doet, die van mij. Ik zou me rot en schuldig voelen om haar achter te laten bij een oppas en voor haar is het ook veel minder fijn, dus ik doe het niet.
Kinderziektes in het moeder zijn, ik heb dit nog niet aan de hand gehad!

Het toeval wil dat ik een jaar geleden ook precies op 39,2 werd getemperatuurd, toen hadden manlief en ik allebei de Mexicaanse griep. Ik lag toen in het ziekenhuis en werd heel snel genezen verklaard - gaat u maar lekker naar huis met uw Mexicaanse griep. Sarah moest naar mijn vader en zijn vriendin omdat wij Sarah niet wilden aansteken aangezien ze net uit de couveuse kwam en we ook zo ziek waren dat we niet ook nog voor haar konden zorgen. Wat hebben ons zo rot gevoeld, als we even wakker waren, net papa en mama en dan moet je je kindje uit logeren sturen.
Ay-ay caramba, wat had je toch ook een hete koorts van die Mexicaanse griep! Toen er echt boodschappen gehaald moesten worden, hebben we een thermometer gepakt om te zien wie de laagste temperatuur had, diegene moest dan maar boodschappen gaan doen, haha. Ik was overigens de pisang, ik weet nog dat ik een beetje door de supermarkt leek te zweven, eigenwijs is ook wijs (volgende keer maar eens iemand hulp vragen, goh ja, dat kan ook nog).



22:13u: Ach gos, ze heeft inmiddels 40,5! Toch maar even de doktersassistente gebeld hoe het ook alweer zat met kinderen en koorts en wanneer je de hulptroepen moet inschakelen. Paracetemol mocht toch gerust. Na een zetpilletje... hing ze nog een half uurtje als een aapje bij mij op schoot (terwijl ze een video van Nijntje kon kijken) en toen zat ze aleer te spelen en kroop ze rond. Ik ging even boodschappen doen en toen ik terugkwam zei manlief dat ze alweer beter was, de koorts was weg. Ah, mooi, wat fijn. Nou, mooi niet, 1,5 uur later stonden we weer met de thermometer en scoorde ze 40,5. Arm meiske toch.
Ik ga nu naar bed, we moeten er zeker nog een keer uit komende nacht, als deze zetpil weer is uitgewerkt...
Moeders is morgen dus mooi thuis en de kleine blijft ook thuis, alleen papa en mama liggen zo lekker en fijn als je ziek bent, denk ik.

Het lijnen gaat best goed, we hebben zelfs berekend dat we eigenlijk wel wat weinig calorieen binnen hebben gekregen vandaag. Het is nog wennen en zoeken.
Ik moet af en toe wel zo lachen om m'n man, die is echt een beetje op de kwajongens toer met smokkelen en dingen verdraaien en dan lacht ie er ook zo kwajongens bij.

D-day

Het is vandaag D-day voor ons, om 12 uur 30 start operatie "Lose it & get fitt".
Om 12:30u staat de eerste gezamelijke afspraak bij de dietiste. Een paar weken geleden heb ik mijn man een gewaagd voorstel gedaan; "zullen we samen naar een dietiste gaan en samen nu eens echt gaan afvallen?". Tot mijn verbazing vond hij het meteen een heel goed idee. Ik had verwacht enige overredingskracht nodig te hebben (en als hij dan bij zijn standpunt gebleven was, was ik ook weer mooi "off the hook", ahem..)

Nou moeten we dus straks, nou ja, we mogen... Van de ene kant hoop ik dat het ons gaat veranderen, van de andere kant vrees ik het. Ik zie nou niet bepaald uit naar een dieet volgen. Zo gauw ik me ook maar voorneem om te gaan afvallen, krijg ik honger en trek. Maar mijn grootste vrees is nog wel dat ik beter in m'n vel kom te zitten maar dan wel overal vel over heb zeg maar.
Ik heb het al bij twee mensen gezien, ook na een buikwandcorrectie, hiiiiiii.
Maar ja, het is m'n eigen schuld, had ik maar niet zo dik moeten worden en kwabjes en lapjes zijn een kleine prijs voor de gezondheid en verlengde levensduur die we ervoor terug krijgen en dat is veel belangrijker, zeker nu we papa en mama zijn. Als we dus een dag niet voor onszelf dit willen, dan maar een dag het alleen voor Sarah doen zodat ze een gezond eetpatroon ziet en leert, lekker kan spelen, rennen en ravotten met ons en ons langer mee mag maken.

Het is het echt waard maar ik zie er zo tegenop....
Dag tijgernoten, lekkere broodjes, snackbar, McDonalds, pizza met kaas, mayonaise, chips en chocolade(mouse); ik zal jullie nog maar af en toe zien. Hallo sportschool (kennen jullie me nog?), salades, fruit (getver), wortels en komkommers bij de TV en honger.

vrekkenbroeken en autostoeltjes

Kapotte rits-rem

Ik zag gisterochtend mijn mans broek hangen en ik wilde jullie deze even niet onthouden:

 Zo beschermd manlief al tijden zijn eerbaarheid. De rem van de rits is stuk maar hij heeft een elastiekje aan z'n rits gefriemeld en dat elastiekje maakt ie dan weer aan z'n knoop vast. Het was mij niet echt opgevallen dus het werkt. Nou moest ik hem natuurlijk wel even plagen door te vragen of hij ook wel altijd een reserve elastiekje op zak had voor het geval deze zou klappen, ik zag hem denken....errrr..
Nou heb ik ooit gelezen, ik geloof in de Vrekkenkrant compleet uit de bieb, dat je ritsremmen ook weer kunt laten werken door gewoon met een tangetje even te knijpen aan weerszijde. Ik zal het toch maar eens voorstellen aan hem.
Manlief heeft a. geen zin om te winkelen, laat staan passen en b.wil ook al geen nieuwe broeken kopen omdat hij binnenkort een kleinere maat hoopt te hebben. Ik heb toch ook geen nieuwe broek gekocht en wat zwangerschapsbroeken voor thuis van zolder gehaald. Voor buitenshuis heb ik nog een nette zwarte, een jeans en een lelijke bruine broek, 't zou net moeten gaan...

Autostoeltjes

Ons een-ig meisje is inmiddels wel een beetje uit de maxi-cosi gegroeid. Zo'n ding zou dan goed moeten zijn tot 13kg. Ik zou niet graag het kind zien van 13 kg dat wbt lengte nog wel in de Maxi-cosi past, noch het moeten baren (gewicht bij 1 jaar gedeeld door 3 is ongeveer rond het geboortegewicht, zegt men, auauwuw).

Ik zat dus al een tijdje op Markplaats te azen op tweedehands autostoeltjes. Deze week keek ik weer eens en toen had ik beet: een stoeltje (Maxi Cosi Priori) voor 20 euro en vandaag eentje voor 15 euro. Van de eerste was de bekleding verschoten en versleten, die ben ik opnieuw aan het bekleden met die zwarte broek waar ik uit geknapt ben. Is die dikke kont van mij nog ergens goed voor, de stof van een voor- of achterpand van de pijp is breed genoeg voor het middenstuk en ik denk dat ik met nog een pand wel de zijkanten kan doen. Ik ga ook nog 2 badstof aankleedkussen hoezen hergebruiken of een ander stukje stof en dan heb ik voor 35 euro, een kapotte broek en wat draad twee autostoeltjes (excl moeite, het wordt nog wat hoor....)

Ik vond hier inspiratie over het opnieuw bekleden van een autostoeltje en de schrijfster van deze blog heeft weer hier gekeken.
Leuk! Die stofjes! Die van mij worden wat saaier maar ach.. meestal doet ons meisje bijna meteen haar oogjes dicht als we in de auto stappen.

P.S. update: de bekleding van het stoeltje van 15 euro is nog prima, schoon en heel dus dat scheelt me één broekspijp en heel wat moeite ;;-). Even door de machine heen met een beetje Dettol erbij en klaar.
Ik denk dat ik maar een handeltje begin in Maxi Cosi's. Je koopt gewoon een oudere Maxi Cosi voor ten hoogste 15 euro op Marktplaats, je koopt de nieuwste bekleding voor 60 euro los en dan heb je precies hetzelfde als wat in de winkel staat voor rond de 200 euro. Of je maakt zelf een nieuwe bekleding met een lapje van 1 meter hele leuke stof en wat band en dan is het nog design, exclusief, limited edition of hoe je het ook wil noemen ook nog.
Ik snap dat nou niet helemaal, dat iemand een helemaal nieuw autostoeltje koopt omdat het hoesje nieuw is en mensen dan kunnen zien dat je de laatste, nieuwste en duurste hebt gekocht, blèh.(ik hoorde van een familielid ook dat ze het te veel gedoe vond om de bekleding even los te halen, in plaats van even wassen verkocht ze het op internet en dan werd er weer een nieuwe, schone gekocht voor het volgende kind)  Rare lui, die Nederlanders..

To do - notitieboekje van afvalpapier

Vandaag heb ik me aan het bijwerken van de administatie en papperassen gezet. Even weer orde op zaken stellen en opruimen. Ik ben een lijstjes-mens; handig om alles, ook de harde schijf, een beetje opgeruimd en ordelijk te houden (anders denk ik steeds "oh ja, ik moet nog dat" "oh ja, dan ook...") en dingen niet te vergeten.

Toen ik door de stapel papier heen was heb ik even een "nieuw" to do boekje gemaakt.
Uit de oud papierbak die ik naast me had gezet tijdens het opruimen heb ik wat gekleurd papier opgevist dat eenzijdig bedrukt was. Het papier heb ik met de tekst naar binnen dubbel gevouwd, op een stapeltje gelegd, samen een keertje dubbel gevouwen, een paar nietjes erdoorheen gehengst en voila, een to do boekje met drie kleuren (hoge - normale - lage prioriteit) en "vakjes" waar ik kleine briefjes of bonnetjes even in kwijt kan.

Zo, dat is weer op de rit, nu nog even een was aanzetten en dan op naar het winkelcentrum.
Ik moet even verkoudheidsmiddelen inkopen voor ons alle drie en ik ben vanmorgen even uit de band gesprongen... van m'n broek (in feite laatste zwarte passende), sjùùùùt!
Ik heb nog heel even overwogen om m'n positiebroeken maar van zolder af te halen en die tijdelijk maar weer te gaan dragen. We gaan tenslotte deze week samen naar de diëtiste en hopen binnenkort te gaan afvallen dus een nieuwe broek kopen in een maat die ik niet meer lang hoop te hebben... wel een beetje zonde. Ik ga toch maar even kijken wat er te vinden is and when the price is right... toch maar niet in positiebroeken gaan lopen.

Trouwens ook nog een goede telefoontikken bespaar methode gevonden; bellen met baby. Oh nee, ze is geen baby meer, ze is nu een dreumes ;-). Het duurde ons dametje dit weekend te lang, dat gekwebbel en gegiebel van mij met mijn zus, ze wilde een boterham en wel nu! De telefoon stond naast haar op de commode op de speaker, ze grijpt 'em vast en timmert even flink op de commode ermee, bam-klets-beng!. Toen had ik dus geen werkende telefoon meer en moest ik m'n zus vanaf mobiel terugbellen om het gesprek af te ronden. Zuslief lag natuurlijk helemaal in een deuk maar ik was niet zo blij met dat helemaal lege schermpje. Alsof ze wist wat ze geflikt had zat ze nog heel zoetjes en schijnbaar zelfingenomen te grijnzen toen ik later aan het prutsen was met de telefoon om hem weer aan de praat te krijgen. Gelukkig kreeg ik de telefoon nog gemaakt (batterijen opnieuw erin en een paar kloppen de andere kant op, wat er ook geen contact maakte even; nu wel weer).
Ik rond de volgende keer maar iets sneller af. Wat nou onder moeders vleugels? Flink de veren eronder bij moeders zul je bedoelen!

Verrast

Gister ben ik helemaal vertroeteld tot op het bot door manlief. Ik mocht eigenlijk niks doen (wat uiteraard niet gelukt is) en hij heeft zo z'n best gedaan om het een fijne en leuke dag te maken voor me, echt heel lief.

Ik kreeg: slaap en rust (owh.. even bijslapen, wat was ik daar aan toe, ik ben nog steeds niet fit), brunch op bed, een leuk uitje (met museumkaart eindelijk die rondleiding in dat kasteel bij ons in de buurt, was heeeel mooi en interessant), hij heeft voor me gekookt 's avonds en daarna lekker saampjes op de bank 2 films gekeken, er waren er toevallig twee achter elkaar op TV die we wel leuk vonden, anders waren we in de privé collectie gedoken.

De grootste verrassing kreeg ik meteen 's morgens, onder ons bed bleek geen Wii te liggen en ook geen ring. Ik kreeg een ketting en toen kwam de grootste verrassing, 5 woorden; "Wil je met me trouwen?"

Die had ik niet zien aankomen, ik dacht eigenlijk dat die vraag nooit meer zou komen. Het was dus heel onverwachts en ik schoot helemaal vol, na een tijdje sniffen en knuffelen bedacht ik me pas dat ik ook nog antwoord moest geven. Ik heb natuurlijk "ja" gezegd.

Voor wie zich nu afvraagd waarom ik manlief altijd "manlief" noem en hij mij vervolgens nog ten huwelijk kan vragen, dat zit zo: wij zijn in 2005 een geregistreerd partnerschap aangegaan, om meerdere redenen, juridisch en tijd- plus geldgebrek. Voor de wet zijn wij dus al getrouwd maar op een hele kleine receptie en een lunch met de naaste familie na, hebben wij nooit een bruiloft gehad. Op de foto zie je ons toen we trouwden (ik in m'n super mooie-precies wat ik wilde - jurk die ik voor 100 euro heb kunnen kopen op Marktplaats) Op onze trouwdag is eigenlijk alles fout gegaan wat fout kon gaan dus we waren toen blij dat we het nog een keer zouden kunnen doen en dan goed (je kunt een geregistreerd partnerschap om laten zetten in een huwelijk en daar ook een mooie ceremonie aan koppelen en uiteraard een bruiloft).  Na een tijdje en een rampzalige bruiloft in de familie en nog wat familiedrama vonden wij het wel helemaal prima zoals het was, het gaat niet om het feestje, het gaat om wat je samen hebt!

Toch hadden we het er wel zo weer eens over, de akte om laten zetten in een huwelijk en dan wel een bruiloft vieren maar dan lieten we het idee weer varen. We droomden ook wel eens samen dat we ons huwelijk en onze bruilof zouden vieren met ons eigen bruidsmeisje of jonkertje naast ons. Ik dacht dat ik een punt achter het getwijffel en gedraal had gezet door te zeggen tegen mijn man dat ik er pas weer over na ging denken als hij mij officieel zou vragen. Ik had niet verwacht dat hij dat nog zou gaan doen, wel toch een beetje stiekem gehoopt misschien.

Nu wordt ik dus toch nog een keer de bruid en komt dat feest er.

Mijn schoonloeders reactie op ons nieuws was helaas nogal een domper op mijn verjaardag en onze bruiloftsplannen en hoe we ernaar uit gaan zien.

Ik wil mijn bruiloft niet laten verpesten door ...... (piep) maar ja, het is wel m'n schoonm(l)oeder en mijn man's moeder, anderzijds, geeft dat geen super speciale rechten of ontslaat dat van verplichtingen (om je normaal, vriendelijk en bij voorkeur nog een beetje liefdevol op te stellen naar je zoon bijvoorbeeld). Oww... echt heel lastig, ik heb zo'n hekel aan ruzie of problemen maken en ik vind het zooo lastig om iemand te zeggen "okee, nu ga je echt te ver". Ik kan het hier wel leuk neertikken maar in praktijk.... Elders in de familie is het ook niet helemaal "one happy family", vorige week was het daar ook weer gedoe en zure gezichten.

Op een of andere manier moet het dus nog echt "onze dag" worden, ik vrees dat we twee familiediners op moeten nemen in de voorbereidingen om het ook een fijne, stressloze dag te laten worden.

een jaartje verschil en pakjesavond

4 november 2009

49 cm 2,185 kg

4 november 2010

71 cm 7,9 kg blakend gezond

Wat een verschil hè? Ongelooflijk.

De verjaardag van Sarah hebben we gister doorgebracht in Burgers Zoo. Leek ons zo leuk voor haar, ze kijkt graag naar beestjes.  

Ze vond het ook leuk, zoveel te zien, zoooo leuk... al die ...... andere kindjes... De beestjes vond ze ook wel leuk hoor maar ze reageerde nog het meest op andere kinderen.

Eigenlijk hadden we dus bijna net zo goed naar de kinderboerderij kunnen gaan maar dit was voor ons ook wel erg leuk en gezellig.

Het was eigenlijk maar goed dat ze net een stuk te jong was om alles te kunnen zien en begrijpen, anders had ze nu een licht trauma opgelopen. Toen we haar net voor het glas bij het verblijf van de jakhals hadden geparkeerd bleek dat beest net een mol opgegraven te hebben, die trok hij heel triomfantelijk met z'n tanden uit de grond om de mol vervolgens verder te bewerken volgens de wetten van de natuur. Mijn man riep snel heel tactvol "kijk Sarah, het hondje speelt met zijn knuffeltje!".

Voor vertrek heb ik nog even vlug gekeken of er een kortingsbon of code te vinden was op internet van Burgers Zoo. Het enige wat ik vond was 1 euro korting per kaartje wanneer je online je toegangskaarten besteld en betaald om vervolgens zelf ze te printen. Toch weer 2 euro bespaard.

Als we bij "de buren" aangaan (het openlucht museum) parkeren we altijd gratis, net een stukje verder dan het parkeerterrein kun je gratis parkeren op de openbare weg.

We hebben nog even op google maps gekeken met streetview maar dan vonden we toch een beetje ver lopen dus we betaalden maar die 3 euro voor de parkeermunt.

Ik vind google maps met die street view functie wel zo handig, ik kijk wel eens vaker hoe ik nou precies moet rijden, hoe de kruising eruit ziet waar ik af moet slaan en waar ik in de buurt van mijn bestemming mijn auto (gratis) kan parkeren.

Ik heb iets met/ tegen betaald parkeren. Vaak is het natuurlijk wel logisch hoor maar ik vind het altijd een gedoe en ik werd er helemaal een beetje weerbarstig van toen het winkelcentrum in mijn "home town" ineens helemaal betaald parkeren werd, terwijl de parkeerplaatsen er al jaren lagen, betaald van de gemeentebelasting die we zelf betaald hadden. Ik heb bijna nooit betaald geparkeerd daar, ik ging altijd een stukje verderop staan en liep maar een stukje. Behalve die ene fatale koopavond dat wij even vlug onze trouwringen op moesten halen en mijn man niet wilde lopen en ik heel aso geen zin had een kaartje te halen.. dat werd een mooie prent. 

Vorige week had ik mijn derde prent ooit in de bus, ik schreef laatst toch dat ik onderweg naar België last had van haast en een zware rechtervoet.... en jawel hoor... een prent, weer 27 euro verspild, dom-dom-dom. Boontje komt om z'n loontje.

Ik ga nu even heel tactvol m'n contactlens ofzo verliezen op de slaapkamer, mijn man heeft gezegd dat onder het bed "verboden terrein is" voor mij en ik ben wel benieuwd of er een klein doosje onder ligt (nieuwe/vervangende ring voor m'n kale rechterhand) of een grote (tweedehands Wii) voor morgen. Over een kwartier wordt ik voor de vierde keer 30, aarrhhhggg, ook dat gaat TE snel.

Ben trouwens ook al met 5 december bezig, ik wil dit jaar wel weer "5 pieken pakjesavond" doen (besteding maximaal 5 euro, mag zelf gemaakt, gekregen of tweedehands zijn). Ik heb al iets gevonden voor mijn man voor 75 cent, dus ik heb nog 4,25 over. Ik moet nog wel iets gaan naaien of anderzins maken voor erbij (van restmateriaal, kost dus niks) maar ik zal na 5 december het idee en resultaat nog wel even laten zien aangezien manlief hier ook soms even (bij)leest.

Hier misschien wat leuke zelfmaakideeën voor 5 december:
Zelf sieraden maken:
http://www.instructables.com/tag/type-id/category-living/channel-jewelry/
Handige dingetjes zelf maken:
http://www.instructables.com/tag/type-id/category-living/channel-organizing/
Zeepjes, badbruisballetjes etc.
http://www.instructables.com/tag/type-id/category-living/channel-beauty/
Zelf iets maken en meteen reclyclen:
http://www.instructables.com/tag/type-id/category-living/channel-reuse/

Ik vrees dat Sarahs opa's, oma's en tantes weer zullen gaan vragen wat Sarah wil voor Sinterklaas dus ik ben voor Sarah ook al maximaal 5 euro dingetjes aan het bedenken (vingerverf, boekjes, etc), de familie mag wel delen in onze december-gedachte; goed is goed en genoeg is genoeg, het gaat om het idee!

verjaardagsfeestje

Gistermiddag heb ik mijn weerstand tegen huisartsbezoek en medicatie, tevens hoop in huismiddeltjes, toch maar opgegeven. Ik kon zo bij tante Lenie in Pieterburen tussen de huilers gaan liggen mee blaffen en ik hoeste bloed op. Toch maar de huisarts gebeld. Half uurtje later lag ik weer in m'n bed met een batterij medicatie op m'n nachtkastje, in slagorde opgesteld (voornamelijk astma-medicatie, daar had ik al jaren geen last meer van maar met twee griepjes zo achter elkaar ben ik nu dus mooi weer aan de beurt, balen).

Daar zit je niet op te wachten zo vlak voor je eerste dochters eerst verjaardag. Godzijdank gaat het nu alweer zo goed dat ik net heb kunnen koken en nu Dikkie Diks uit zit te printen voor Sarah's tractatie maandag (update, zie foto, mijn man heeft gelukkig mee zitten knippen, het "poezenmandje" is gewoon een kartonnen doos met een deken eromheen). Als ik die klaar heb zal de energie wel weer op zijn maar ik ben al lang blij dat het kan en dankbaar daarvoor.

Ow, stop de tijd, het gaat echt te snel, mijn baby is over een paar dagen al geen baby meer maar een dreumes! Een jaar geleden plus een paar uur begonnen de eerste weeën, raar idee.

Ik had gedacht morgen in "petit commitee"(niet zo vreselijk veel mensen uitgenodigd, dan kun je nog eens een praatje met je gasten maken) gezellig schattig roze petit fourtjes te eten. Ik was te laat om een taart te bestellen en zelf maken zat er echt niet in. Vandaag mee boodschappen doen vond mijn man ook niet zo'n goed idee.

Manlief dus vanmorgen naar de supermarkt voor de schattige petit fourtjes. Waar stonden ze in de winkel? Oh ja... hij wist 't. 

We hebben nu dus "grande voer" in plaats van "petit four". Nee, het had mijn man niet bevreemd dat ze niet allemaal roze waren zoals ik had verteld en dat er geen "petit four" op de verpakking stond, hij vond ze wel duur maar ze stonden toch waar ik had gezegd dat ze zouden staan? Klopt, ongeveer wel, hij zat er alleen een metertje naast maar goed, het zal toch wel smaken en er zal zeker niemand honger lijden.

De slinger hebben we al opgehangen. Ik heb laatst een mooie stoffen vlaggenslinger gekocht die voornamelijk roze is (Xenos), die kan zeker mee tot Sarah uit huis gaat. Van papieren slingers krijg ik de crisis als ik ze weer netjes op een stapeltje moet zien te krijgen om ze te kunnen hergebruiken en meestal gaan ze dan nog maar 2 verjaardagen mee.

De cadeautjes zijn net ingepakt, twee feestjurkjes zijn al gestreken (een reserve, da's wel handig, anders moet ik nog iets anders strijken tussendoor en voor de foto's wil je toch iets leuks).
Oh ja... ik moest nog een kroon voor haar maken, dat ga ik nu dan maar even doen en daarna Dikkie Diks knippen en daarna... oh ja.. toch maar weer even rusten, ik zal m'n energie morgen nog hard nodig hebben.

vekouwuh

Ik kan me erover blijven verbazen hoe beroerd je je kunt voelen van een verkoudheid.
Ik moest vanmorgen echt er even uit voor brood en smeerkaas voor Sarah, pff.. dat viel tegen. Thuisgekomen heb ik nog heel suf een tijdje met de sleutel van m'n auto in het slot van de voordeur zitten peuteren. Toen bedacht ik me pas dat het misschien wel verstandig was om toch maar wat rust te nemen vandaag, ondanks dat ik "alleen maar een beetje verkouden was".

De zelfgemaakte hoestdrank van ui-water en honing (met nog wat munt uit de tuin), doet wel z'n werk, het komt goed los. Het smaakt helemaal niet naar ui, al komt de geur nu de tweede dag er wel meer doorheen.

Ik kan maar niet besluiten of ik zelf een taart ga maken voor Sarah's aankomende verjaardag of er toch maar eentje bestel. Ik had me voorgenomen een Dribbel taart te gaan maken maar ik ben niet zo'n bakwonder en ik wil niet al het bezoek aansteken met m'n verkoudheid. Ik denk dat ik maar een Dribbel afbeelding van internet trek en een fototaart bestel....

Bespaard de afgelopen week

- ik heb sinds kort een nieuwe routine: aan het eind van de dag pak ik de bezem (ja, eindelijk eentje gevonden, het is alleen toch een gewone kamerbezem geworden) en veeg ik het speelgoed de ene kant op (de speelmat op) en vervolgens laat ik de bezem een stukje zakken en veeg ik de rest van de kamer even aan de andere kant op. Bespaart stofzuigerbeurten en dus energie en ik ben sneller klaar dan met stofzuigen ook nog.

- van een tweede, derde of misschien wel vierdehands pyamaatje van Sarah (gekregen van een vriendin) was het elastiek "op" maar verder was ie nog prima en schattig. Ik dacht dat 't nog ging, tot ze door de kamer kroop met haar broek op haar enkels. Pyamaatje was zo zelf gerepareerd. Klein stukje open getornd, stukje elastiek (Zeeman) afgeknipt en aan een kleine veiligheidspeld, even rond, knoopje in het elastiek, paar steekjes en klaar. 5 minuten werk en een nieuwe pyama uitgespaard.

- man's kentekenbewijs deel overschrijving binnen 5 minuten terug gevonden door plattegrond van "wat waar staat op zolder".
Manlief had al overal gezocht, ook op zolder en wilde alle papieren opnieuw aan gaan vragen (kost geloof ik 50 euri's). Toen ie mij vertelde dat het in een licht blauwe map zat en dat hij twijffelde of die nog wel in huis was, of dat ie die weg had gedaan, wist ik dat de map nog in huis moet zijn. Toen ik me die map voor de geest haalde wist ik dat die nog prima was de laatste keer dat ik hem zag, die zouden we dus nooit weggegooid hebben (als hij geleegd was) in dit huishouden, die zou zeker hergebruikt zijn en dat was ie niet dus de map moest er gewoon nog zijn, met inhoud. Op de plattegrond stond een vakje "oude admin. M - uitzoeken" en daar stonden drie dozen met mijn man's voormalige soort van Chinese administratie (dat is alles in een (schoen)doos gooien en gaan grabbelen als je iets nodig hebt). Ik ben ooit mijn leven gaan beteren na het lezen van een boek over opruimen, daar stond in dat het ook loont om op te ruimen, okee, ze hadden dus gelijk.

- Voor de APK even rond de auto gelopen en verlichting gecontroleerd, zelf vervangen waar nodig. Ik controleer ze regelmatig hoor maar het is me al twee keer gebeurd dat ik net weer een kapot lampje over het hoofd had gezien en dat er een nieuw lampje, incl. arbeidskosten, op de rekening stond.

- kleertjes voor Sarah in de volgende maat gekocht bij Zeeman, Wibra en op Marktplaats. Who gives a ....? Iedereen die ziet dat het van de Zeeman of Wibra komt, winkelt daar zelf ook! Er zijn winkels genoeg waar je kleding kunt kopen van dezelfde kwaliteit maar dan een stuk(je) duurder, dat vind ik nou zonde.

Een vriendin van me liet me gister trots weten dat ze alle cadeautjes voor 5 december al zo goed als rond heeft, alles via Marktplaats. Dingen die nieuw wel 80 tot 100 euro kosten, heeft zij voor een prikkie (5-7,50 euro) maar dan moet ik er wel bij zeggen dat ze een soort Marktplaats-godheid is, ze is er zo goed in.
Ze hebben drie kinderen en weinig inkomen. Ze is al vroeg begonnen om de stormloop voor te zijn en ze heeft uitgevonden dat mensen in het noorden van Nederland minder vragen voor artikelen (heeft misschien iets te maken met bevolkingsdichtheid) dan in het zuiden. Toen zat ze nog met de verzendkosten. Toen haar man beleefd op het werk vroeg of hij misschien wat naar het antwoordnummer mocht laten sturen (dat deden collega's al) van het bedrijf zei het hoofd postkamer dat hij het heel netjes vond dat hij het tenminste vroeg, de rest deed het stiekem, hij mocht zoveel laten komen als hij wilde. Ik denk niet dat ik dat nou gedaan zou hebben (toch op kosten van je werkgever) maar misschien ben ik weer veel ste braaf.

- babyvoeding zelf maken en invriezen. Ik heb het idee dat de eisen aan de kindervoeding lager worden naarmate kinderen ouder worden. Het voordelige merk dat ik altijd kocht, is nu echt bocht dus ik ben in de supermarkt eens etiketten gaan vergelijken. Duurdere merken waren toch een stukje beter maar wel duurder dus dat spoorde aan om te zorgen dat er voldoende in de vriezer ligt zodat ik geen potjes nodig heb (op ma en woe eet zij apart en eet ik later met mijn man, de rest van de week zoveel mogelijk gewoon met de pot mee). Heerlijk om te zien hoe je kind (vr)eet en zichtbaar geniet van je zelfgemaakte eten. Misschien meen ik het maar om mijn eigen ego te strelen maar ik meen echt dat de mondhoeken toch een stukje hoger staan bij mijn eten ipv een potje. Wat ik heel handig vind is diepvrieserwtjes of spinazi deelblokjes (achtergehouden van maaltijd) in de vriezer met een klein vriezerbakje rijst of aardappel erbij, ben je zo klaar en je kunt iets meer groenten erbij kiepen als je denkt dat de kleine veel honger heeft. Vlees bak of kook ik en maak ik klein, vervolgens gaat het in ijsblokbakjes (als ik het bakje weer nodig heb, maak ik het leeg en stop ik de vleesklontjes in een zakje (vaak doe ik dat eigenlijk al als het goed ingevroren is, dan hoef ik maar een keer met koude vingers die klontjes uit de vormpjes te persen en beuken). Sarah is gek op "risotto" (rijst, erwtjes, kaas en een beetje boter). Ik vries ook tomatenblokjes in in kleine bakjes, met rijst of pasta erbij en misschien nog een klein beetje van een of andere groente en/of wat vleesklontjes en wat boter vind Sarah het weer prima en eet ze het gulzig op.
Ik weet niet of dit bij alle kinderen zo werkt by the way, misschien heeft mijn kind aparte smaakpappilen, ik hoor ook van ouders dat kinderen het vertikken iets anders te eten dan potjes. Ik heb die van mij opgevoed met veel zelfgemaakt en weinig suikers, met chocolade of zoete kinderdingetjes maak je haar niet blij meestal. Ze wil liever yoghurt zonder iets erin en een soepstengel ipv een of ander kinderkoekje (al had ik via de post een "fruitreepje" gekregen wat ik zelf niet te pruimen vond maar dat lustte ze dan wel weer).

- levensduur van de douchegel en shampoo verlengd met water en douchbeurt hier en daar ingekort met een eierwekkertje.

 - het droogrek weer trouw in gebruik genomen (laatste tijd veel in de droger gegooid uit vermoeidheid en luiheid).

- zelf neusdruppels gemaakt (glazen flesje en druppelaar uitkoken, een theelepeltje zout oplossen in een glas water en klaar) en ik ben nu bezig om hoestdrank te maken (zie tijdstip; kon niet meer slapen van het hoesten en de keelpijn) en terwijl ik wacht, kan ik mooi even zeveren hier. Ik kan het recept niet meer terugvinden maar ik moet een ui trekken in water en later gaat er honing bij. Het moet nu even koken en dan zet ik de pan in de magnetron, zodat het verder kan stoven en trekken (soort van hooikist). Morgenvroeg zeef ik het wel en doe ik er honing bij (ja, 't lijkt mij ook niet lekker maar ik ben enigzins wanhopig). Ik heb ook al gestoomd met kamille thee en kamille thee met honing gedronken, weinig effect. De tip om een lepeltje honing zo lang mogelijk in je mond te houden heeft wel geholpen, het heeft m'n keelpijn verzacht en het lijkt ook de hoest te dempen, hàààààh, gelukkig, ik denk dat ik nu nog wel even kan slapen.

P.S..... sh..!, ui+water is te ver in gekookt, veeel ste ver (neus zit blijkbaar erg verstopt). Keuken ruikt nu nogal aangebrand en uiwater is onbruikbaar. Ik ga het in de magnetron proberen, lijkt me een veiligere optie en dan kan ik over een paar minuten gaan slapen.

APK

De tweede helft van oktober is altijd even spannend voor ons; dan moeten allebei de auto's door de APK. Bij mijn auto is het altijd spannend of ie erdoor komt, bij die van mijn man wat het nu weer gaat kosten. Het zou wel eens kunnen dat we dit jaar een uniek jaar hebben: allebei de auto's afgekeurd binnen 4 dagen.

Mijn auto heb ik net afgeleverd bij de garage, nadat ik 'em een bemoedigend klopje had gegeven, met de boodschap "maximaal 400 of het wordt fietsen".
De auto van mijn man heb ik ook vanmorgen nog een lief klopje gegeven, ten afscheid, de reparatie is te duur. Die eerste geweldige vakantie samen, met z'n tweeën in een oud tweepersoonstentje, onze trouwdag, er zitten toch veel herinneringen aan de auto.

Een en ander betekende dat we heel snel op zoek moesten naar een andere auto (met die van mijn man mocht eigenlijk niet gereden worden omdat de keuring verlopen was) en dat ik dus afgelopen vrijdag en zaterdag heb doorgebracht in autogarages en stinkende showrooms en met gladde verkopers. Gelukkig hoeft het maar eens in de zoveel jaar, een andere auto zoeken. Ik was beide dagen helemaal kapot van vermoeidheid!
Daewoo, Dacia en Hyundia waren onbespreekbaar voor mijn man. Nou ja, prima, hij moet er in rijden en als hij er zich niet lekker bij voelt moet ie dat gewoon niet doen, dan gun ik hem wel iets meer. Tot mijn verbazing is ie toch naar een Hyundia gaan kijken en het is een Hyundia geworden.
Ik ben eigenlijk heel trots op hem, hij heeft "wat anderen zouden kunnen vinden" opzij gezet en ik denk dat hij ook een auto voor een lager bedrag wilde zodat er minder geld van de gezamenlijke spaarrekening bij moest, de lieverd. Hij heeft er meer bij gekregen van de gezamenlijke spaarrekening, ik vond dat redelijker en dat hij het verdiend had om nog eigen spaargeld over te houden, ik weet hoe netjes hij gespaard heeft de laatste jaren.

Ik ben ook trots op ons, 5 jaar geleden raakte bij een ongeluk de vorige auto total loss en toen moest al geld geleend worden voor de auto waar ik vanmorgen afscheid van heb genomen. Wij kenden elkaar toen net, ik had ook nog eens uit een vorige relatie schulden en we stonden dus knalrood.
Nu 5 jaar later, door onze levensstijl, kunnen we gewoon een "nieuwe" auto kopen, zo hup, van het spaargeld. Eigenlijk zouden we zelfs voor mij ook een andere autootje kunnen kopen maar dat hoef ik niet, niet nodig...

Nog heel erg bedankt voor jullie lieve reacties en jullie hebben gelijk; ik moet me niet zoveel aantrekken van "de maatschappij" en ik heb wel gewerkt, zo lang en zoveel het kon, zolang het nog net een beetje kon. Ik denk erover om te kijken of het iets voor me is om 2 of 3 dagen in een winkel ofzo te gaan werken voorlopig maar dat zou ik dus even moeten bespreken met de arbeidsdeskundige/UWV. Daar hoor ik alweer twee weken niets van, ik zou een afspraak krijgen maar helemaal niks. Voor het eerst kan het me even aan m'n dèrrière oxideren (vert: aan m'n reet ro....), even rust en niks moeten is ook wel fijn om even bij te komen. Ik heb hier niet om gevraagd en ik heb nou al zo vaak zelf maar weer gebeld naar het UWV om ze aan dingen te herinneren of om te vragen wanneer er nou iets gaat gebeuren... ik vind het wel even goed. Denk dat ik dat tot volgende week maximaal ga volhouden... ;-))

Ik ga nu Dikkie Dik afbeeldingen zoeken op het internet en oranje papier, volgende week mag Sarah voor het eerst trakteren en ik heb iets bedacht wat niet te veel werk is maar toch wel geinig.

Update 13:24u Goody-goody-cool-cool! de garage belt net, ik mag m'n autootje nog een jaartje rijden! Hij is door de keuring met een reparatie aan de uitlaat!! Onderdeeltje wordt nu gehaald en ik mag de auto straks weer ophalen, jeuh! Wat ben ik toch een verwend kreng ook, helemaal blij dat ik die auto nog een jaar onder m'n luie kont mag hebben.
Met de koppeling was niks aan de hand, het was alleen niet meer zoveel maar de monteur zei giebelend "dat de hele auto eigenlijk niet veel meer was". Ach, skrew you!