zaterdag 30 oktober 2010

verjaardagsfeestje

Gistermiddag heb ik mijn weerstand tegen huisartsbezoek en medicatie, tevens hoop in huismiddeltjes, toch maar opgegeven. Ik kon zo bij tante Lenie in Pieterburen tussen de huilers gaan liggen mee blaffen en ik hoeste bloed op. Toch maar de huisarts gebeld. Half uurtje later lag ik weer in m'n bed met een batterij medicatie op m'n nachtkastje, in slagorde opgesteld (voornamelijk astma-medicatie, daar had ik al jaren geen last meer van maar met twee griepjes zo achter elkaar ben ik nu dus mooi weer aan de beurt, balen).

Daar zit je niet op te wachten zo vlak voor je eerste dochters eerst verjaardag. Godzijdank gaat het nu alweer zo goed dat ik net heb kunnen koken en nu Dikkie Diks uit zit te printen voor Sarah's tractatie maandag (update, zie foto, mijn man heeft gelukkig mee zitten knippen, het "poezenmandje" is gewoon een kartonnen doos met een deken eromheen). Als ik die klaar heb zal de energie wel weer op zijn maar ik ben al lang blij dat het kan en dankbaar daarvoor.

Ow, stop de tijd, het gaat echt te snel, mijn baby is over een paar dagen al geen baby meer maar een dreumes! Een jaar geleden plus een paar uur begonnen de eerste weeën, raar idee.

Ik had gedacht morgen in "petit commitee"(niet zo vreselijk veel mensen uitgenodigd, dan kun je nog eens een praatje met je gasten maken) gezellig schattig roze petit fourtjes te eten. Ik was te laat om een taart te bestellen en zelf maken zat er echt niet in. Vandaag mee boodschappen doen vond mijn man ook niet zo'n goed idee.
Manlief dus vanmorgen naar de supermarkt voor de schattige petit fourtjes. Waar stonden ze in de winkel? Oh ja... hij wist 't. 
We hebben nu dus "grande voer" in plaats van "petit four". Nee, het had mijn man niet bevreemd dat ze niet allemaal roze waren zoals ik had verteld en dat er geen "petit four" op de verpakking stond, hij vond ze wel duur maar ze stonden toch waar ik had gezegd dat ze zouden staan? Klopt, ongeveer wel, hij zat er alleen een metertje naast maar goed, het zal toch wel smaken en er zal zeker niemand honger lijden.

De slinger hebben we al opgehangen. Ik heb laatst een mooie stoffen vlaggenslinger gekocht die voornamelijk roze is (Xenos), die kan zeker mee tot Sarah uit huis gaat. Van papieren slingers krijg ik de crisis als ik ze weer netjes op een stapeltje moet zien te krijgen om ze te kunnen hergebruiken en meestal gaan ze dan nog maar 2 verjaardagen mee.

De cadeautjes zijn net ingepakt, twee feestjurkjes zijn al gestreken (een reserve, da's wel handig, anders moet ik nog iets anders strijken tussendoor en voor de foto's wil je toch iets leuks).
Oh ja... ik moest nog een kroon voor haar maken, dat ga ik nu dan maar even doen en daarna Dikkie Diks knippen en daarna... oh ja.. toch maar weer even rusten, ik zal m'n energie morgen nog hard nodig hebben.

6 opmerkingen:

  1. Verzorg je maar goed hoor!
    En wat een mijlpaal hé, 1 jaar alweer, wat gaat
    het snel....
    Geniet morgen van je jarige meisje en maak er
    een gezellig feestje van...honger moeten jullie
    zo te zien niet lijden :)
    liefs

    BeantwoordenVerwijderen
  2. De kleine zal er nog niks van merken of ze geen roze petit fourtjes op haar feestje zijn en de gezelligheid zal er ook niet minder om zijn. Fijne dag morgen en alvast gefeliciteerd.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Volgens mij is dat mooie grietje van je VANDAAG jarig?

    Van harte gefeliciteerd, jullie beiden, en het blijft ook als ze ouder wordt, toch voor alles een groot wonder: daar moet ooit, over een paar jaar, een echt groot mens uitgroeien!

    (Maar wát is nou toch Grande Voer???)

    Enne, pas jij een beetje op jezelf? Mini is na het goed voor jou zorgen je eerste verantwoordelijkheid, voor al het werk, en andere leuke of nuttige dingen......

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Proficiat alvast! Zo te lezen wordt het een superdagje....en petit fours zijn voor mannen vaak kant en klare brokken. Daar kijk je als man dan overheen.
    Groetjes,
    Pien7

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Proficiat!! En beterschap voor jou!
    Ik vind het wel heel dapper hoor, dat je ondanks de griep toch al die schattige Dikkie-Dikjes heb zitten knutselen!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. De Dikkie Diks zijn leuk geworden zeg! Complimenten!
    En maak je niet te druk, zolang je je niet lekker voelt!

    BeantwoordenVerwijderen

Reactie? Vragen? Altijd leuk om van anderen te horen.