Op haar dag mocht ze doen en eten en drinken wat ze wilde. Alleen de regels over anderen geen pijn doen en je netjes gedragen naar anderen en papa en mama bleven overeind.
Het parkeren kostte al meteen 10 euro (!!), die ze zelf in de automaat mocht schuiven.
(Een kennis met een busje zet alle fietsen van het hele gezin achterin de bus als ze naar de Efteling gaan, het laatste stukje fietsen ze. Fiets parkeren is geloof ik €1,-).
Tussen de middag aten we frietjes. Ze bestelde en betaalde zelf, met een beetje hulp. Ze kreeg er nog een extra kleurboekje voor van de Efteling mevrouw omdat ze dat zo netjes had gedaan.
Normaal nemen MrPenny en ik vaak twee snacks bij de friet (tweejuh snacks?!!! kreet onze diëtiste ooit). Het is een slechte gewoonte die ik van MrPenny heb overgenomen. Om die kleine geld te besparen, namen we er maar eentje. Het experiment was dus ook goed voor onze lijn.
Om Mini weer geld te besparen hebben we wel wat gigi-gierigs gedaan: eigen drinken erbij gedronken (bij de snackbar bij de draaimolens kun je overdekt gaan zitten om te eten, staat nergens dat het niet mag (bloos)).
Op haar budget stond ook nog een ijsje. En weer voelden wij ons bezwaard om iets anders, duurders te nemen.
Uiteindelijk kochten we toch een biertje, worstenbroodje en saussijzenbroodje van ons eigen geld (omdat MrPenny de zelfgemaakte pistoletjes met salami en omelet thuis op het aanrecht had laten staan). Aandachtspuntje voor volgende keer: ook iets voor pap en mam in het budget opnemen.
De hele dag heeft ze niet gezeur om lekkers en ze trakteerde trots van de dingen die ze gekocht had van haar pretbudget. Ze had voor roze koeken gekozen, had haar eigen "Lidl-fristi" mee en voor ons was er ook drinken gekocht.
Even leek het mis te gaan toen ze een ballon wilde kopen, ik heb haar uitgelegd dat ze daar maar even plezier van zou hebben en dat ze dan minder geld over hield om een digibird te kopen en toen nam ze zelf de beslissing om het niet te doen.
Ik was ook erg benieuwd wat ze zou gaan doen nu zij de hele dag alles mocht bepalen. We hebben hier en daar even moeten aangeven dat een andere volgorde handiger was maar verder ging het super, gewoon, normaal. Trots en zich groot voelend riep ze af en toe heel jufferig "Kom jongens, nu gaan we naar....".
MrPenny moest ik af en toe herinneren aan de afspraak als hij dingen zei als "kom, we gaan verder".
Ze mocht ook zo lang opblijven als ze wilde, tot wij naar bed gingen. Dat was natuurlijk ook helemaal geweldig. Om 11 uur was ze echt helemaal op begon ze te knikkebollen, toen hebben we toch maar gezegd dat het beter was om naar bed te gaan. De volgende dag was ze 's morgens moe en voelde ze zich niet lekker zei ze.
Yes!:
Het perfecte moment om er op te wijzen dat ze daarom normaal ook op tijd naar bed moet. Er werd instemmend geknikt (woohoo!).
Dus nou moet ik komende week mijn deel van deze leerervaring nakomen en zo'n verschrikkelijk vogeltje op batterijen mee gaan kopen met haar spaarpot onder m'n arm.
Ik hoop dat er over weer een paar weken nog een leermoment gaat volgen, dan ligt die digibird van een tientje ergens in een hoek en kan ik zeggen: zie je wel, ik zei toch dat je er niet veel mee kon en dat je het niet lang leuk zou vinden... Of ben ik dan echt een pretbederver?
Ik hoop dat er over weer een paar weken nog een leermoment gaat volgen, dan ligt die digibird van een tientje ergens in een hoek en kan ik zeggen: zie je wel, ik zei toch dat je er niet veel mee kon en dat je het niet lang leuk zou vinden... Of ben ik dan echt een pretbederver?