Inkomenonzekerheid

Ik heb er nog niet over geschreven maar het is weer zover; gedoe met het UWV.
Ook was in mijn maandafrekening een groot bedrag te zien voor kinderopvang, waarvan we nog niet zeker wisten, of we er een tegemoetkoming op zouden krijgen.

Eerst het goede nieuws dan maar, vandaag kwam de brief van de gemeente en gelukkig; we krijgen een tegemoetkoming van 791 euro per maand. Dat is een hele opluchting.

Nu heb ik alleen waarschijnlijk een veel te hoog inkomen opgegeven voor mijzelf want ik ben heel erg bang, dat ik een terugbetaling van heb ik jou daar aan m'n broek ga krijgen van het UWV.
Weten jullie nog dat ik een brief kreeg waarin zwart op wit stond dat ik twee uitkeringen naast elkaar mocht hebben en dat ik ze allebei volledig mocht houden? Nou, zwart op wit kun je dus wel dingen krijgen bij het UWV maar dat wil niets zeggen blijkbaar.
Nu zeggen ze weer dat het NIET klopt. Gelukkig erkennen ze wel dat het niet mijn schuld is en dat ik het niet kon weten.
Ze weten dat ik verschillende keren netjes heb gebeld om te zeggen dat ik volgens mij nog iets terug moest betalen en dat ik toen uiteindelijk die brief heb gekregen waarin stond, dat dat niet zo was.
Nou heb ik vanaf maart wel zoveel mogelijk proberen te sparen van de uitkering, die op (korte) termijn weer gaat verdwijnen om te wennen aan de lage WIA-uitkering die dan nog over blijft.
Maar natuurlijk was het ook geregeld van hiep-hiep-hoera-we hebben nu nog even geld genoeg en ik mag het toch houden. Dus niet alles is naar de spaarrekening gegaan maar ook opgegaan in het huishouden en aan een nieuwe CV-ketel, grote garagerekening, nieuwe laptop, etc.
Ik weet nu dus niet hoeveel spaargeld ik ECHT (over) heb en ik weet wéér niet, wat mijn echte/kloppend inkomen is. Zo frustrerend!
Ik ben dus heel erg benieuwd en zenuwachtig hoeveel ik terug moet gaan betalen aan het UWV en hoop maar, dat het mee gaat vallen.
In afwachting van het zwaard van Damocles, hebben we de broekriem maar vast aangetrokken.

Als ik al niet "gek" was, dan werd ik het wel van het UWV!
Nou wilden ze ook de beslissing nog een keer uitstellen maar daar heb ik nu dus van gezegd, dat ik daar niet mee akkoord ging. Ik ben hier nou verdorie al een jaar mee bezig. Ga zelf eens een jaar in onzekerheid zitten over je inkomen met een gezin daar bij het UWV.
Het zure is, als ik geen bezwaar had gemaakt tegen de verlaging van mijn WIA-uitkering, had er nooit een hond naar om gekeken en had ik wel alles kunnen houden. Echt steeds als je je recht gaat halen bij het UWV, wordt je er weer op een andere manier slechter van.

Ik ben bezig om te kijken naar de dingen die ik wil en niet wil in mijn leven. Ik heb deze oefening al vaker gedaan; ik ben gaan opschrijven hoe mijn leven eruit zou zien als ik de loterij zou winnen. De dingen die ik dan opgeschreven heb, vertaal ik naar wensen die ik heb.
Bijvoorbeeld schreef ik veel over feestjes en dinertjes geven, mensen ontvangen etc. Concreet kan ik dat naar de wens vertalen om meer sociale contacten te hebben en onderhouden en vaker lekker te koken (voor vrienden of familie). Daar hoef ik de loterij niet voor te winnen, dat kan ik nu ook.
Een paar weken geleden heb ik besloten weer aan een loterij mee te gaan doen, zodat ik kan dromen over een leven zonder uitkering want het eerste wat ik zou doen is m'n uitkering opzeggen om er vanaf te zijn.

Later, toen ik ging schrijven en naar wensen ging kijken, bedacht ik me dat ik wel mijn houding ten opzichte van mijn uitkering kan veranderen. Vooral de schaamte, het minderwaardig voelen, schuldig voelen naar de maatschappij. Ik ben gewoon objectief bevonden ziek en ik heb jarenlang me kapot gewerkt en premie betaald. Dat ik eigenlijk wel een keuze heb, dat ik niet volledig afhankelijk ben van de grillen van het UWV. Als ik straks in een mini-uitkering terecht kom waarvan we eigenlijk niet rond kunnen komen en werken volgens het UWV wel kan maar volgens mijn artsen/ medici niet, dan is rondkomen met minder geld ook een optie. We gaan het niet redden zonder de spaarrekening ook aan te spreken maar er is nog een buffer, dus het kan, als het moet. Als het moet kunnen we nog verder superzuinig gaan leven, het is een keuze.... Het kan maar ik hoop toch heel erg, dat het niet nodig is. Niet voor mij, maar voor mijn kinderen, ik hoop ze niet te moeten ontzeggen wat ze nodig hebben (zoals sport).