Vrije vrijdag

Op vrijdag zijn we allebei vrij en worden meestal de huishoudelijke verplichtingen voldaan.

Vanmorgen mochten we eerst aantreden bij de diëtiste. Ik een beetje mokkend, met lichte vrees omdat ik het niet zo goed gedaan heb de afgelopen maand. Yeah, toch nog een kilo afgevallen!

We hadden daarna allebei trek in iets lekkers (logisch toch, als je van de dietiste af komt?). Een kant en klaar broodje kun je zo halen maar is zo duur dus op naar de super. Bij de kassa van Lidl schrok ik van wat ik moest afrekenen; meer dan 7 euro voor 4 italiaanse bollen, 30+ kaasplakken, filet american, cola, soepgroenten en bouillon?!
Al gauw had ik de oorzaak en de oplossingen gevonden. Zo stom hè, het zijn gewoon de basisdingen die ik heel goed weet; kaas koop je veeeel voordelig aan het stuk (bij een andere winkel) en kleine flesjes cola kosten een fortuin (koop ik de laatste tijd zodat ik me beter aan m'n dagelijks cola quotum kan houden). Het is erin geslopen de laatste tijd, die dingen die ik veel gemakkelijker, minder tijdrovend of handiger vond terwijl het met een beetje moeite ook anders kan.
Ik was ook wel even een beetje klaar met besparen en zuinig zijn, ik vond dat we ook wel eens een "break" verdiend hadden (consumindermoeheid??). Vervolgens kijk ik dan ook nog eens niet naar de prijs ook, die opgaat in het totale bedrag van weekboodschappen.
Stoute - slechte consumindervrouw!

Ik dacht er al over om toch weer een (electronisch) kasboek bij te gaan houden, omdat we niet helemaal lekker op budget lijken te zitten, nog een reden erbij dus.
In tijden dat ik het wel goed bijhoudt en zo zuinig mogelijk probeer te zijn kijk ik altijd thuis de kassabon na, ik zoek dan op wat de duurste dingen waren en of er dingen op staan die anders gekund hadden (of niet gehoeven hadden), ik heb vaak gemerkt dat ik daarvan wel leerde.

Deze maand zullen we zowieso rustig aan moeten doen; ik moet van KLM nog steeds mijn geld terug krijgen (was toegezegd dat het er binnen een week zou zijn en daar had ik dus ook rekening mee gehouden) en dankzij het UWV hebben we geen toegemoetkoming kosten kinderopvang gekregen, da's rond de 400 euro die we deze maand niet hebben. Ik los het zoveel mogelijk op door zuinig te zijn en probeer zoveel mogelijk van de spaarrekeningen af te blijven.

Els vroeg of ik wist hoeveel kleertjes je nodig hebt voor een kind, per maat. Daar denk ik eerlijk gezegd zelf ook nog over na.
Ik denk dat ik ervoor zorg dat ik voor ongeveer 10 dagen kleertjes heb. De ene dag is het wisselende voorstelling (3 keer omkleden), de andere dag kan ze gerust nog een dagje met een gedragen kledingstuk. Met 10 sets zou ik ongeveer uit moeten komen met de was (met een maatje groter als back-up voor nood). Omdat wij veel te luchten hangen, heb ik minder was van ons dus ik draai minder machines per week denk ik. Ik heb erop gegokt dat ik eens per week licht bont was en eens per week donker bont en dat het dan wel uitkomt.
Afhankelijk van het jaargetijde wil ik er nog een stuk of 2 a 3 vestjes/truitjes bij of  't shirtjes met lange mouw. Onder shirtjes met korte mouw kunnen weer rompers met lange mouw en van shirtjes met lange mouw zou ik ook nog weer een stukje af kunnen halen als wat ik in voorraad heb niet klopt met het weerbeeld.
Door haar groeicurve in het boekje van het consultatiebureau door te trekken denk ik dat ze deze zomer maat 86, hoogstens 92 zal dragen.
Toen ik zwanger was heb ik een lijstje gemaakt van wat ik had in alle maten, zodat ik wist wat ik nog bij moest kopen, bijhouden is toch weer vergeten en er is meer roze bijgekocht, waardoor ze wel erg veel kleertjes had in sommige maten.
Ik heb nu weer alles geteld in haar kast en opgeschreven in mijn agenda. Nu weet ik dat ik voor maat 86 alleen nog shirtjes met korte mouw en een leuk jurkje hoef te kopen of maken (ik turf streepjes van wat er is, * betekent dat er (ruim) voldoende is).
Volgens mij zou het moeten lukken zo maar misschien dat meer ervaren mama's nog tips hebben?

Ik heb straks trouwens nog een fijn huidhoudelijk klusje te doen. Gister kreeg ik even grote ogen toen ik dit in de tuin zag zitten:

Wauw, wat een mooi beest! Dat zie je niet vaak en zeker niet van zo dichtbij. Wat een gelukje.
Ik kon voor het raam gaan staan kijken en foto's maken en het beest bleef gewoon zitten. Sja... na een paar tellen zag ik wel waarom, e havik (is het waarschijnlijk, we hebben het op moeten zoeken) zat te eten van een verse prooi (ik denk een ekster)...híííííjuch! Horror!
De konijnen zaten tegen elkaar aangedrukt hyperventilerend in hun hok. Help!, een roofvogel in de tuin, aaaaaaah, vrouwtje, doe toch iets!
Gelukkig zaten ze veilig in hun hok maar de konijnen hebben nu dus kooi-arrest, tenzij we thuis zijn en er naast gaan zitten, dan mogen ze in de ren (met alleen tomaten/kersengaas erover).
Er komt nog een stevig nieuw hok met een roofvogelveilige ren eraan (die twee hooligans hebben hun hok weer opgevreten, het volgende hok krijgt meteen metalen profieletjes op alle knaagbare hoeken zodat we eens langer dan 2 jaar met een kooi doen).
Uiteindelijk schrok de havik en vloog hij weg toen ik iets verplaatste in de vensterbank om mijn camara er op te zetten.
Hoe ga ik dit subtiel omschrijven... nou err... mijn klusje bestaat dus uit inspectie van het plaats delict en eventueel begraven van het stoffelijk overschot dat niet is opgehaald door de dader. Oh, ik hoop echt dat ie nog terug is geweest en netjes z'n bordje leeg heeft gegeten.
Er wordt wel eens verwijtend gezegd dat mensen zeggen dat ze van de natuur houden maar de natuur niet te dichtbij willen hebben. Ja, vind je het gek!?