Even een update over onze verhuizing en hypotheekperikelen.
Ten eerste, belangrijkste, voornaamste en "gelukkigste": we hebben gister het koopcontract van ons droomhuis getekend! De absolute favoriet waar ik het eerder over had. We zijn er zo blij mee. Echt wat we wilden; vrijstaand, beetje buitengebied maar wel voorzieningen in de buurt, een ouder huis met karakter en vrij uitzicht op twee paardenweides met daarachter fruitbomen.
We krijgen hele leuke reacties van kennissen en vrienden dat ze dit huis ook zo zouden willen hebben, sommigen geven eerlijk toe een beetje jaloers te worden op ons ;-).
Ook die lieve collega blogger en vrijwilliger Mrs H zag het ook wel zitten. H, kom maar een keer lekker fietsen, kun je in onze camper in de tuin slapen als je wilt.
Ik weet niet of ik dit verhaal ooit verteld heb op mijn blog maar jaren terug ging ik ergens voor het eerst heen als vrijwilliger en daar had ik over geschreven op mijn blog. Voor de verandering was ik daar eens ruim op tijd dus ik had tijd om me voor te stellen en te kletsen. Een mevrouw vroeg mij of ze me iets onder vier ogen mocht vragen en we verdwenen in een bergkast. Ik dacht dat deze mevrouw wellicht wat maandelijks ongemak materiaal nodig had maar daar in de kast fluisterde ze: "Ben jij Moneypenny?" en toen ik bevestigend knikte met grote ogen fluisterde ze "Ik ben Mrs H te B!". Inmiddels zijn H en ik al jaren collega vrijwilliger.
De werkgever van mijn man was bereid mee te werken aan een langere werkweek en opslag (eindelijk vroeg mijn man het!) zodat we de hypotheek rond konden krijgen zonder dat ons huis verkocht was.
De verkoop gaat echter best goed. Ons huis was, afhankelijk hoe je rekent, in een paar uur verkocht, of -2 dagen want het stond nog niet op Funda. De eerste kijker, via een vriendin, kocht het voor de vraagprijs. Alleen hebben de koper moeten afhaken omdat hun koper moest afhaken.
Klein kansje dat we alsnog met hen een akkoord bereiken, als ze hun ontbindende voorwaarde van de verkoop van hun eigen huis gaan laten vallen. Anders moeten we verder gaan opruimen en een beetje klussen en gaan we de markt toch op. Waarschijnlijk is het dan binnen een week ook weer verkocht.
Gister, een paar minuten na het tekenen in de auto, schoot ik ineens helemaal vol en zat ik te janken als een kind op de achterbank. Al die jaren sparen, besparen, alles goed bijhouden, meer moeite doen om geld te besparen, zoveel mogelijk leven op een inkomen, al mijn werk, het was het zo waard! Ik krijg er voor terug voor ons waar we van droomden; een vrijstaand huis, bla-bla (zie boven ;-)). We hadden gedacht dat het, gezien die WIA, waarschijnlijk nooit zou gaan lukken. We moesten van wat we hadden maar maken wat we konden.
Gister, kreeg ik mijn salaris voor al mijn werk, want het is ons wel gelukt, dankzij ons eigen geld en mijn werk daarvoor.
Ik doe niet graag arrogant maar mijn man is niet bepaald een budgettair of financieel wonder. Zijn kwaliteiten liggen gewoon weer op andere vlakken waar ik ze dan weer niet heb. Dus ik heb voor de centjes gezorgd en van hem kreeg ik dan weer een goede bouwkundige keuring en een zeer uitgebreid bouwkundig budget voor de verbouwing in Excel inclusief spijkers en een post van 5% onvoorzien zoals gebruikelijk in de bouw. Zijn salaris komt als de verbouwing achter de rug is en ik zit te stralen en genieten op de bank.
Er moet namelijk nog een "beetje" geklust worden aan het nieuwe huis ;-). Maar daar, gaan jullie hier vast nog meer over lezen...
Goede en toegankelijke zorg is onmisbaar voor iedere beschaafde samenleving. De gezondheid van de bevolking hoort centraal te staan, niet ‘de marktwerking’.
Afgelopen 20 jaar verschoof de zeggenschap over de zorg van het publiek en de zorgverleners naar de commerciële verzekeraars. Zij bepalen meer en meer wie welke zorg krijgt, en waar. Het idee was dat concurrentie tussen verzekeraars de zorg goedkoper zou maken. De werkelijkheid is dat de bureaucratie en de verspilling explosief zijn gegroeid. Het publiek zou steeds meer te kiezen krijgen, maar dat blijkt alleen te gelden voor wie meer kan betalen. De rest krijgt juist steeds minder keuzevrijheid. Ondertussen zijn zorgverleners veel te veel tijd kwijt aan het afleggen van verantwoording, want verzekeraars en politiek vertrouwen hen niet.
Vechtmarkt
De zorg is een ware vechtmarkt geworden. Verzekeraars besteden jaarlijks alleen al 500 miljoen euro zorggeld aan reclame en marketing. Er zijn sinds de vercommercialisering ruim honderden miljoenen verspild aan het overstapcircus waar verreweg de meeste mensen helemaal geen gebruik van maken.
Boete op ziek zijn
Tegelijkertijd vangen we de zorgkosten steeds minder vaak samen op. Steeds vaker wordt gezegd: u betaalt het zelf maar. Wie de pech heeft om ziek te worden, betaalt 385 euro meer dan gezonde mensen, via het eigen risico. Dit bedrag is de afgelopen jaren verdubbeld. Dat is oneerlijk, en leidt er toe dat steeds meer mensen afzien van noodzakelijke zorg, omdat ze die niet kunnen betalen. Huisartsen luiden hierover al jaren de noodklok, maar het eigen risico blijft maar stijgen.
Zorg voor en van iedereen
Met de vercommercialisering van de zorg is een verkeerde weg ingeslagen. Het is tijd om een nieuwe richting te kiezen.
Een Nationaal ZorgFonds
Ten dienste van de bevolking en zorgverleners, zonder commerciële belangen. Premiegeld gaat naar zorg en één organisatie, en niet naar marketing, winstuitkeringen en de bureaucratie van -tig verzekeraars.
Eigen risico afschaffen
Een boete op ziek zijn is oneerlijk. Bovendien weerhoudt het mensen om tijdig zorg te vragen, zodat problemen verergeren en behandeling uiteindelijk juist meer kost. We schaffen het eigen risico daarom af.
De zorg moet voor en van iedereen zijn. Van de bevolking en de zorgverleners. Daarom deze nieuwe richting.
Steun deze campagne en herover de zorg.
Steun deze campagne en herover de zorg.