Zwanger week 13

Okee, wanneer was dat eerste trimester nou ook alweer over? Het is meer dan een week goed gegaan maar toen vanmorgen aanstaande grote zus een paar keer op m'n buik was gaan hangen/ beuken, ja... bedankt schat.
Ik wilde eigenlijk vandaag een uitstapje gaan doen met haar maar ik wacht even af of ik me iets beter ga voelen, zo maar even aan het beschuit.
Afgelopen nacht weer uren wakker gelegen na het zoveelste toiletbezoek in combinatie met geluidsoverlast van mijn lieve bedbuurman. Ach ja, het hoort er allemaal bij.

Dit weekend vonden we allebei dat mijn buik weer gegroeid was. Ook was ik een nacht wakker omdat ik heel zachtjes iets voelde in m'n buik. Gespannen lig je dan toch ook weer wakker, kijken of het nog eens gebeurd en of je dan kunt vaststellen of het nou gewoon je darmen zijn of de kleine spruit. Ik voelde Sarah ook al vroeg maar 13 weken is wel erg vroeg. Toch spannend.

Voor een jongetje hebben we al meer dan 5 jaar een naam, een meisjesnaam hadden we nog niet toen ik zwanger werd. Ik keek en zocht wel wat maar ik vond niet DE naam, die goed voelde.

Net als bij Minipenny, zag ik iets op TV, hoorde een naam en kreeg er daarna iedere keer een buikgevoel bij. Dan is het natuurlijk afwachten wat je man vindt maar die vond het ook deze keer weer prachtig gelukkig.

Verder gaat het wel goed, ik kan nu nog veel meer dan de vorige keer, toen m'n bekken al helemaal scheef stond en veel last gaf, een ware zegen! Toch begint het vrees ik wel weer op te komen, ik heb elke avond of als ik te lang zit een echt enorm zere kont aan een kant. Ik heb gelukkig nu zelf zo'n bal om op te zitten en een beetje te stuiteren en draaien (nu nog een TV die mee stuitert ;-).

Gister was ook spannend, we hadden een afspraak in het ziekenhuis met een shrink over de zwangerschap, bevalling en medicatie. De vorige bevalling heb ik een vrij heftige Post Partum Depressie (PPD) gekregen en we doen er nu natuurlijk alles voor om te proberen te voorkomen, dat het weer gebeurd.

Daar hebben we het al heel vaak over gehad voor ik zwanger werd met de arts, voor we onze beslissing namen, daarom was ik nogal verbaasd dat hij nu met nieuwe informatie aankwam.

Het is misschien wel het laatste puzzelstukje in het plan om te voorkomen dat het weer gaat gebeuren en ik voel me er nu heel positief over, het geeft meer vertrouwen dat we het nu wel voor kunnen zijn. Het geeft een gerust gevoel.

De arts heeft voorgesteld dat ik na de bevalling meteen (tijdelijk) een middel ga slikken dat meer rust geeft en waardoor je beter kan slapen.

Tuurlijk heb wel elk voordeel z'n nadeel, in dit geval: geen borstvoeding kunnen geven en ik kan er een beetje suf van worden. "Jullie "beetje suf", of mijn beetje suf?" vroeg ik nog (mijn man lag helemaal dubbel, arts kon er ook om lachen). Wat ze in de psychiatrie normaal een beetje suf vinden, ligt geloof ik wel een stukje van mijn beeld van een beetje suf af. Nou ja, dat is dus niet te voorspellen, iedereen reageert er anders op. Ik hoop dus niet, dat ik een beetje TE suf wordt om lekker optimaal van de kleine te genieten maar ik denk dat het het wel waard is.