verjaardagsfeestje

Gistermiddag heb ik mijn weerstand tegen huisartsbezoek en medicatie, tevens hoop in huismiddeltjes, toch maar opgegeven. Ik kon zo bij tante Lenie in Pieterburen tussen de huilers gaan liggen mee blaffen en ik hoeste bloed op. Toch maar de huisarts gebeld. Half uurtje later lag ik weer in m'n bed met een batterij medicatie op m'n nachtkastje, in slagorde opgesteld (voornamelijk astma-medicatie, daar had ik al jaren geen last meer van maar met twee griepjes zo achter elkaar ben ik nu dus mooi weer aan de beurt, balen).

Daar zit je niet op te wachten zo vlak voor je eerste dochters eerst verjaardag. Godzijdank gaat het nu alweer zo goed dat ik net heb kunnen koken en nu Dikkie Diks uit zit te printen voor Sarah's tractatie maandag (update, zie foto, mijn man heeft gelukkig mee zitten knippen, het "poezenmandje" is gewoon een kartonnen doos met een deken eromheen). Als ik die klaar heb zal de energie wel weer op zijn maar ik ben al lang blij dat het kan en dankbaar daarvoor.

Ow, stop de tijd, het gaat echt te snel, mijn baby is over een paar dagen al geen baby meer maar een dreumes! Een jaar geleden plus een paar uur begonnen de eerste weeën, raar idee.

Ik had gedacht morgen in "petit commitee"(niet zo vreselijk veel mensen uitgenodigd, dan kun je nog eens een praatje met je gasten maken) gezellig schattig roze petit fourtjes te eten. Ik was te laat om een taart te bestellen en zelf maken zat er echt niet in. Vandaag mee boodschappen doen vond mijn man ook niet zo'n goed idee.

Manlief dus vanmorgen naar de supermarkt voor de schattige petit fourtjes. Waar stonden ze in de winkel? Oh ja... hij wist 't. 

We hebben nu dus "grande voer" in plaats van "petit four". Nee, het had mijn man niet bevreemd dat ze niet allemaal roze waren zoals ik had verteld en dat er geen "petit four" op de verpakking stond, hij vond ze wel duur maar ze stonden toch waar ik had gezegd dat ze zouden staan? Klopt, ongeveer wel, hij zat er alleen een metertje naast maar goed, het zal toch wel smaken en er zal zeker niemand honger lijden.

De slinger hebben we al opgehangen. Ik heb laatst een mooie stoffen vlaggenslinger gekocht die voornamelijk roze is (Xenos), die kan zeker mee tot Sarah uit huis gaat. Van papieren slingers krijg ik de crisis als ik ze weer netjes op een stapeltje moet zien te krijgen om ze te kunnen hergebruiken en meestal gaan ze dan nog maar 2 verjaardagen mee.

De cadeautjes zijn net ingepakt, twee feestjurkjes zijn al gestreken (een reserve, da's wel handig, anders moet ik nog iets anders strijken tussendoor en voor de foto's wil je toch iets leuks).
Oh ja... ik moest nog een kroon voor haar maken, dat ga ik nu dan maar even doen en daarna Dikkie Diks knippen en daarna... oh ja.. toch maar weer even rusten, ik zal m'n energie morgen nog hard nodig hebben.

vekouwuh

Ik kan me erover blijven verbazen hoe beroerd je je kunt voelen van een verkoudheid.
Ik moest vanmorgen echt er even uit voor brood en smeerkaas voor Sarah, pff.. dat viel tegen. Thuisgekomen heb ik nog heel suf een tijdje met de sleutel van m'n auto in het slot van de voordeur zitten peuteren. Toen bedacht ik me pas dat het misschien wel verstandig was om toch maar wat rust te nemen vandaag, ondanks dat ik "alleen maar een beetje verkouden was".

De zelfgemaakte hoestdrank van ui-water en honing (met nog wat munt uit de tuin), doet wel z'n werk, het komt goed los. Het smaakt helemaal niet naar ui, al komt de geur nu de tweede dag er wel meer doorheen.

Ik kan maar niet besluiten of ik zelf een taart ga maken voor Sarah's aankomende verjaardag of er toch maar eentje bestel. Ik had me voorgenomen een Dribbel taart te gaan maken maar ik ben niet zo'n bakwonder en ik wil niet al het bezoek aansteken met m'n verkoudheid. Ik denk dat ik maar een Dribbel afbeelding van internet trek en een fototaart bestel....

Bespaard de afgelopen week

- ik heb sinds kort een nieuwe routine: aan het eind van de dag pak ik de bezem (ja, eindelijk eentje gevonden, het is alleen toch een gewone kamerbezem geworden) en veeg ik het speelgoed de ene kant op (de speelmat op) en vervolgens laat ik de bezem een stukje zakken en veeg ik de rest van de kamer even aan de andere kant op. Bespaart stofzuigerbeurten en dus energie en ik ben sneller klaar dan met stofzuigen ook nog.

- van een tweede, derde of misschien wel vierdehands pyamaatje van Sarah (gekregen van een vriendin) was het elastiek "op" maar verder was ie nog prima en schattig. Ik dacht dat 't nog ging, tot ze door de kamer kroop met haar broek op haar enkels. Pyamaatje was zo zelf gerepareerd. Klein stukje open getornd, stukje elastiek (Zeeman) afgeknipt en aan een kleine veiligheidspeld, even rond, knoopje in het elastiek, paar steekjes en klaar. 5 minuten werk en een nieuwe pyama uitgespaard.

- man's kentekenbewijs deel overschrijving binnen 5 minuten terug gevonden door plattegrond van "wat waar staat op zolder".
Manlief had al overal gezocht, ook op zolder en wilde alle papieren opnieuw aan gaan vragen (kost geloof ik 50 euri's). Toen ie mij vertelde dat het in een licht blauwe map zat en dat hij twijffelde of die nog wel in huis was, of dat ie die weg had gedaan, wist ik dat de map nog in huis moet zijn. Toen ik me die map voor de geest haalde wist ik dat die nog prima was de laatste keer dat ik hem zag, die zouden we dus nooit weggegooid hebben (als hij geleegd was) in dit huishouden, die zou zeker hergebruikt zijn en dat was ie niet dus de map moest er gewoon nog zijn, met inhoud. Op de plattegrond stond een vakje "oude admin. M - uitzoeken" en daar stonden drie dozen met mijn man's voormalige soort van Chinese administratie (dat is alles in een (schoen)doos gooien en gaan grabbelen als je iets nodig hebt). Ik ben ooit mijn leven gaan beteren na het lezen van een boek over opruimen, daar stond in dat het ook loont om op te ruimen, okee, ze hadden dus gelijk.

- Voor de APK even rond de auto gelopen en verlichting gecontroleerd, zelf vervangen waar nodig. Ik controleer ze regelmatig hoor maar het is me al twee keer gebeurd dat ik net weer een kapot lampje over het hoofd had gezien en dat er een nieuw lampje, incl. arbeidskosten, op de rekening stond.

- kleertjes voor Sarah in de volgende maat gekocht bij Zeeman, Wibra en op Marktplaats. Who gives a ....? Iedereen die ziet dat het van de Zeeman of Wibra komt, winkelt daar zelf ook! Er zijn winkels genoeg waar je kleding kunt kopen van dezelfde kwaliteit maar dan een stuk(je) duurder, dat vind ik nou zonde.

Een vriendin van me liet me gister trots weten dat ze alle cadeautjes voor 5 december al zo goed als rond heeft, alles via Marktplaats. Dingen die nieuw wel 80 tot 100 euro kosten, heeft zij voor een prikkie (5-7,50 euro) maar dan moet ik er wel bij zeggen dat ze een soort Marktplaats-godheid is, ze is er zo goed in.
Ze hebben drie kinderen en weinig inkomen. Ze is al vroeg begonnen om de stormloop voor te zijn en ze heeft uitgevonden dat mensen in het noorden van Nederland minder vragen voor artikelen (heeft misschien iets te maken met bevolkingsdichtheid) dan in het zuiden. Toen zat ze nog met de verzendkosten. Toen haar man beleefd op het werk vroeg of hij misschien wat naar het antwoordnummer mocht laten sturen (dat deden collega's al) van het bedrijf zei het hoofd postkamer dat hij het heel netjes vond dat hij het tenminste vroeg, de rest deed het stiekem, hij mocht zoveel laten komen als hij wilde. Ik denk niet dat ik dat nou gedaan zou hebben (toch op kosten van je werkgever) maar misschien ben ik weer veel ste braaf.

- babyvoeding zelf maken en invriezen. Ik heb het idee dat de eisen aan de kindervoeding lager worden naarmate kinderen ouder worden. Het voordelige merk dat ik altijd kocht, is nu echt bocht dus ik ben in de supermarkt eens etiketten gaan vergelijken. Duurdere merken waren toch een stukje beter maar wel duurder dus dat spoorde aan om te zorgen dat er voldoende in de vriezer ligt zodat ik geen potjes nodig heb (op ma en woe eet zij apart en eet ik later met mijn man, de rest van de week zoveel mogelijk gewoon met de pot mee). Heerlijk om te zien hoe je kind (vr)eet en zichtbaar geniet van je zelfgemaakte eten. Misschien meen ik het maar om mijn eigen ego te strelen maar ik meen echt dat de mondhoeken toch een stukje hoger staan bij mijn eten ipv een potje. Wat ik heel handig vind is diepvrieserwtjes of spinazi deelblokjes (achtergehouden van maaltijd) in de vriezer met een klein vriezerbakje rijst of aardappel erbij, ben je zo klaar en je kunt iets meer groenten erbij kiepen als je denkt dat de kleine veel honger heeft. Vlees bak of kook ik en maak ik klein, vervolgens gaat het in ijsblokbakjes (als ik het bakje weer nodig heb, maak ik het leeg en stop ik de vleesklontjes in een zakje (vaak doe ik dat eigenlijk al als het goed ingevroren is, dan hoef ik maar een keer met koude vingers die klontjes uit de vormpjes te persen en beuken). Sarah is gek op "risotto" (rijst, erwtjes, kaas en een beetje boter). Ik vries ook tomatenblokjes in in kleine bakjes, met rijst of pasta erbij en misschien nog een klein beetje van een of andere groente en/of wat vleesklontjes en wat boter vind Sarah het weer prima en eet ze het gulzig op.
Ik weet niet of dit bij alle kinderen zo werkt by the way, misschien heeft mijn kind aparte smaakpappilen, ik hoor ook van ouders dat kinderen het vertikken iets anders te eten dan potjes. Ik heb die van mij opgevoed met veel zelfgemaakt en weinig suikers, met chocolade of zoete kinderdingetjes maak je haar niet blij meestal. Ze wil liever yoghurt zonder iets erin en een soepstengel ipv een of ander kinderkoekje (al had ik via de post een "fruitreepje" gekregen wat ik zelf niet te pruimen vond maar dat lustte ze dan wel weer).

- levensduur van de douchegel en shampoo verlengd met water en douchbeurt hier en daar ingekort met een eierwekkertje.

 - het droogrek weer trouw in gebruik genomen (laatste tijd veel in de droger gegooid uit vermoeidheid en luiheid).

- zelf neusdruppels gemaakt (glazen flesje en druppelaar uitkoken, een theelepeltje zout oplossen in een glas water en klaar) en ik ben nu bezig om hoestdrank te maken (zie tijdstip; kon niet meer slapen van het hoesten en de keelpijn) en terwijl ik wacht, kan ik mooi even zeveren hier. Ik kan het recept niet meer terugvinden maar ik moet een ui trekken in water en later gaat er honing bij. Het moet nu even koken en dan zet ik de pan in de magnetron, zodat het verder kan stoven en trekken (soort van hooikist). Morgenvroeg zeef ik het wel en doe ik er honing bij (ja, 't lijkt mij ook niet lekker maar ik ben enigzins wanhopig). Ik heb ook al gestoomd met kamille thee en kamille thee met honing gedronken, weinig effect. De tip om een lepeltje honing zo lang mogelijk in je mond te houden heeft wel geholpen, het heeft m'n keelpijn verzacht en het lijkt ook de hoest te dempen, hàààààh, gelukkig, ik denk dat ik nu nog wel even kan slapen.

P.S..... sh..!, ui+water is te ver in gekookt, veeel ste ver (neus zit blijkbaar erg verstopt). Keuken ruikt nu nogal aangebrand en uiwater is onbruikbaar. Ik ga het in de magnetron proberen, lijkt me een veiligere optie en dan kan ik over een paar minuten gaan slapen.

APK

De tweede helft van oktober is altijd even spannend voor ons; dan moeten allebei de auto's door de APK. Bij mijn auto is het altijd spannend of ie erdoor komt, bij die van mijn man wat het nu weer gaat kosten. Het zou wel eens kunnen dat we dit jaar een uniek jaar hebben: allebei de auto's afgekeurd binnen 4 dagen.

Mijn auto heb ik net afgeleverd bij de garage, nadat ik 'em een bemoedigend klopje had gegeven, met de boodschap "maximaal 400 of het wordt fietsen".
De auto van mijn man heb ik ook vanmorgen nog een lief klopje gegeven, ten afscheid, de reparatie is te duur. Die eerste geweldige vakantie samen, met z'n tweeën in een oud tweepersoonstentje, onze trouwdag, er zitten toch veel herinneringen aan de auto.

Een en ander betekende dat we heel snel op zoek moesten naar een andere auto (met die van mijn man mocht eigenlijk niet gereden worden omdat de keuring verlopen was) en dat ik dus afgelopen vrijdag en zaterdag heb doorgebracht in autogarages en stinkende showrooms en met gladde verkopers. Gelukkig hoeft het maar eens in de zoveel jaar, een andere auto zoeken. Ik was beide dagen helemaal kapot van vermoeidheid!
Daewoo, Dacia en Hyundia waren onbespreekbaar voor mijn man. Nou ja, prima, hij moet er in rijden en als hij er zich niet lekker bij voelt moet ie dat gewoon niet doen, dan gun ik hem wel iets meer. Tot mijn verbazing is ie toch naar een Hyundia gaan kijken en het is een Hyundia geworden.
Ik ben eigenlijk heel trots op hem, hij heeft "wat anderen zouden kunnen vinden" opzij gezet en ik denk dat hij ook een auto voor een lager bedrag wilde zodat er minder geld van de gezamenlijke spaarrekening bij moest, de lieverd. Hij heeft er meer bij gekregen van de gezamenlijke spaarrekening, ik vond dat redelijker en dat hij het verdiend had om nog eigen spaargeld over te houden, ik weet hoe netjes hij gespaard heeft de laatste jaren.

Ik ben ook trots op ons, 5 jaar geleden raakte bij een ongeluk de vorige auto total loss en toen moest al geld geleend worden voor de auto waar ik vanmorgen afscheid van heb genomen. Wij kenden elkaar toen net, ik had ook nog eens uit een vorige relatie schulden en we stonden dus knalrood.
Nu 5 jaar later, door onze levensstijl, kunnen we gewoon een "nieuwe" auto kopen, zo hup, van het spaargeld. Eigenlijk zouden we zelfs voor mij ook een andere autootje kunnen kopen maar dat hoef ik niet, niet nodig...

Nog heel erg bedankt voor jullie lieve reacties en jullie hebben gelijk; ik moet me niet zoveel aantrekken van "de maatschappij" en ik heb wel gewerkt, zo lang en zoveel het kon, zolang het nog net een beetje kon. Ik denk erover om te kijken of het iets voor me is om 2 of 3 dagen in een winkel ofzo te gaan werken voorlopig maar dat zou ik dus even moeten bespreken met de arbeidsdeskundige/UWV. Daar hoor ik alweer twee weken niets van, ik zou een afspraak krijgen maar helemaal niks. Voor het eerst kan het me even aan m'n dèrrière oxideren (vert: aan m'n reet ro....), even rust en niks moeten is ook wel fijn om even bij te komen. Ik heb hier niet om gevraagd en ik heb nou al zo vaak zelf maar weer gebeld naar het UWV om ze aan dingen te herinneren of om te vragen wanneer er nou iets gaat gebeuren... ik vind het wel even goed. Denk dat ik dat tot volgende week maximaal ga volhouden... ;-))

Ik ga nu Dikkie Dik afbeeldingen zoeken op het internet en oranje papier, volgende week mag Sarah voor het eerst trakteren en ik heb iets bedacht wat niet te veel werk is maar toch wel geinig.

Update 13:24u Goody-goody-cool-cool! de garage belt net, ik mag m'n autootje nog een jaartje rijden! Hij is door de keuring met een reparatie aan de uitlaat!! Onderdeeltje wordt nu gehaald en ik mag de auto straks weer ophalen, jeuh! Wat ben ik toch een verwend kreng ook, helemaal blij dat ik die auto nog een jaar onder m'n luie kont mag hebben.
Met de koppeling was niks aan de hand, het was alleen niet meer zoveel maar de monteur zei giebelend "dat de hele auto eigenlijk niet veel meer was". Ach, skrew you!

Weelde

Ik heb vanmorgen het laatste cadeautje voor de eerste verjaardag van Sarah besteld. Een nadeeltje als je je een tijdje verdiept hebt in speelgoed en alle catalogie gezien hebt; je weet (na heeel lang nadenken, ze heeft al zoooveel) precies wat je wilt maar wie het ook verkoopt is een tweede.
Niet alle cadeautjes zijn driedubbel-duurzaam (dwz: grondstof - levensduur - reisafstand tot fabriek alle drie "goed") zoals ik graag gewild had. Ik vond het al heel moeilijk om iets te bedenken waar ze niet te klein en niet te groot voor is en nog niet heeft.
Deze week zaten we met een stapel speelgoedcatalogie en de laptop in bed om dat ene hamerbankje-met-aan-de-andere-kant-xylofoontje terug te zoeken dat we gezien hadden. Het lijkt nogal op elkaar allemaal dus we konden de collectie van verschillende merken hout speelgoed doorploegen. Het bleek van Selecta te zijn en daar was ik wel blij mee eigenlijk omdat dat eigenlijk mijn favoriete merk is wat betreft houten speelgoed (voldoet aan driedubbel duurzaam; dwz: hout - gaat meerdere generaties mee - wordt gemaakt in Duitsland van Duits hout).

"Doen we ook nog ieder apart een cadeau", zei mijn man. Tja... hmm.. eigenlijk wel leuk, toch haar eerste verjaardag en zo maar een cadeautje krijgen is ook wel karig maar hm... nodig? Nou ja, ze krijgt nu dus 3 cadeautjes. Van mij krijgt ze een zachte stoffen babypop (en voor Sint een verzorgingsset voor de pop) (bijna helemaal niet 3dubbel duurzaam maar ik vond 'em zo leuk!). Ik haar er al helemaal mee rondsjouwen en de pop lekker knuffelen. Een "harde" Baby born babypop ligt ook al klaar, gekregen van een vriendin maar een zachte lijkt me iets beter voor haar leeftijd.

Afgelopen week heb ik wat speelgoed opgeruimd dat niet gebruikt is of wordt (of wij irritant vinden), ik moet het nog opsplitsen in Marktplaats - kringloop - kliko.
Wat leeft mijn dochter toch in weelde en wij doen er dus toch weer aan mee...
Sarah zou later, of onze omgeving nu, toch maar eens denken dat we niks voor haar over hadden op haar eerste verjaardag...
Zoveel speelgoed botst eigenlijk met wat wij voor ogen hebben mbt leefstijl. Daarnaast vond ik het een raar gevoel om zoveel geld uit te geven, enerzijds denk ik omdat ik nog steeds benauwd ben om geld uit te geven anderzijds omdat je je realiseerd hoe verdomd goed wij het hebben dat dat zomaar allemaal kan.

Het was ook een beetje moeilijk en slikken om speelgoed te bestellen bij leuke webshops. Mijn bedrijf in oprichting is namelijk deze week in rook opgegaan.
Deze week en eind vorige week had ik toevallig afspraken staan voor controles bij doktoren etc en daar kwam dus zo'n beetje unaniem het advies uit om niet door te gaan met de webshop omdat m'n lijf dat niet meer aankan. Dat voelde en wist ik zelf natuurlijk ook al wel een beetje aan maar het bleek een beetje slechter te gaan met me dan ik dacht....ik heb wat schuttingtaal gebezigd afgelopen week.
Bleek ook nog dat ik bijwerkingen heb van m'n medicatie waardoor het er ook niet beter op wordt maar hopelijk krijg ik volgende week een ander recept.

Het lijkt weelde, mijn situatie... ik hoef niks of weinig te doen voor m'n geld, ik krijg ook een tegemoedkoming voor twee dagen opvang per week voor mijn kind en ik ben "lekker thuis". Ik ben ook vaak bang dat de buren en andere mensen in mijn omgeving het zo zien.
Ik ben stikjaloers op mensen die juist keihard werken en ondernemen, ik wou dat ik het (nog) kon. Ik zou zo willen ruilen met iemand die zeurt. Voor mij is niet werken pure (geestelijke) armoede.

De toekomst? Moet ik nog uitzoeken met een arbeidsdeskundige die gaat kijken naar wat ik nog wel kan. Ik zie met angst en beven aankomen dat ik (weer) gedeeltelijk afgekeurd ga worden en voor de rest van de uren een simpel baantje moet zoeken om het vol te kunnen houden.
Zal ik het op monsterboard zetten? "gezocht: lullig baantje (niet achter de computer, niet tillen, niet te lang zitten, niet traplopen, geen lastige/ gestoorde collega's)" Het zal storm lopen ;-)

Feestelijke dagen

De laatste tijd rol ik af en toe mijn ogen als ik in de supermarkt kom. Hallo meneer de bedrijfsleider, is uw kalender soms stuk? Laatst liep ik met alleen een shirtje en een driekwart broek aan langs de pepernoten en aanverwante artikelen... the world has gone mad.
Toen ik laatst naar het tuincentrum ging voor kamerplanten, waren ze daar bezig met de herfst inrichting die duidelijk al hintte naar de Kerst. Aangezien dat al een paar weken geleden is denk ik dat ik nu met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid wel weet dat ik nu niet meer naar het tuincentrum wil omdat ik daar helemaal eng ga worden van alle kersttroepspullen. Ik weet niet hoe het komt maar zo'n overvolle kerstafdeling met ballen en glitters en glimmers en gedimd licht benauwd me gewoon.

Ik heb al meer dan 20 jaar een rothekel aan de feestdagen. Het was bij mij thuis vroeger een toneelstuk waarin mijn moeder de leuke Libelle-moeder speelde en wij allemaal one big happy family, bleuh. De spanning die er hing was te snijden en kon zo, met een beetje saus, opgediend worden aan het kerstdiner.

De leukste Sinterklaas-avond was die met met mijn man, een paar jaar geleden. We hadden afgesproken dat er een budget was van 5 euro en de cadeautjes mochten zelfgevonden, zelfgemaakt of gratis gekregen zijn. Ik was heel trots dat ik toch 3 pakjes had voor mijn man, met gedichtjes maar mijn man bleek evenveel zijn best te hebben gedaan. We hebben Triviant erbij gepakt en de pakjes kleurcode's gegeven, had je de Triviant vraag in die kleur goed, dan mocht je dat cadeautje uitpakken. Glühwein, warme choco, wat pepernoten en borrelnoten verhoogden de sfeer en 't was super. Mijn man kreeg o.a. leuke boeken van de kringloopwinkel en ik kreeg de agenda-met-een-bladzijde-per-dag die ik gevraagd had (had m'n man gekregen, was binnengekomen op het werk als geschenkje en niemand wilde 'em).

Wonderwel heeft de commercie dit jaar haast vat op mij gekregen; ik heb eigenlijk best wel zin in Sinterklaas en Kerstmis. Ik ben vanmorgen zelfs op zoek gegaan naar gevulde speculaas, ik had er ineens zo'n zin in. Niet gevonden overigens maar dat uitstel is dan weer goed voor mijn toegenomen rondingen en wederom afgenomen zin om te lijnen en sporten.
Ik zie al uit naar Sinterklaasavond; we gaan liedjes zingen bij elk cadeautje en Sarah krijgt haar eerste warme chocomelletje met goed fout en zoveel lekkere dingen erbij als ze lust, ofzoiets...
Ik verheug me ook al op de Kerst; onze foute plastic kerstboom in de woonkamer, energieverspillende lampjes in de boom EN in die ene sliert die ik heb, cadeautjes onder de boom, de hele rambam, laat het maar komen. Het meest verheug ik me er nog op om die kerstboomlampjes elke dag in de kerstperiode te zien schitteren in de ogen van mijn kleine meisje terwijl ze breed lacht.
Het kleine meisje is ook nog jarig 3 november, geen idee wat we allemaal moeten vragen en kopen voor haar de komende tijd.
Voor Sinterklaas weet ik het wel; dan krijgt ze van mij dat blauw veloursachtige jurkje voor Kerst waar van droomde toen ik zwanger was. Dat heb ik niet kunnen kopen of maken voor haar vorig jaar, haar eerste Kerst zag er heel anders uit dan wij gehoopt hadden. We waren toen met "groot verlof" maar moesten na de Kerst allebei weer terug naar het ziekenhuis en ik ben nog nooit zo ziek en slecht er aan toe geweest als vorig jaar Kerst. Dit jaar wordt het dus een heeele mooie Kerst, met ons drietjes onder de foute boom met ons kleine meisje eindelijk in haar mooie kerstjurkje. En ze leefden gelukkig nog lang... :-))

Taste the waste en updates

Vanmorgen zag ik op TV de docu Taste the waste
We gooien net zo veel voedsel weg als we opeten. Taste the waste laat zien dat het ook anders kan. Er komen mensen aan het woord die deze ongelooflijke verspilling een halt willen toeroepen.
Wel interessant en verbazingwekkend, zit ik potverdorie netjes te zorgen dat ik zo min mogelijk weg gooi thuis, blijken er elders tonnen en tonnen voedsel gewoon weggegooid te worden. Heel bizar eigenlijk dat nog prima voeding gewoon weg gegooid wordt; vissen uit de oceanen die al overbevist zijn, fruit dat van ver komt en dat terwijl er nog genoeg mensen zijn die honger hebben of door geldgebrek niet goed kunnen eten. Gelukkig zijn er dus mensen die al nadenken over dit onderwerp.



Even weer wat updates over dingen waar ik over geschreven heb de laatste tijd:
 
- We hebben over een week denk ik al wel de vier spaarkaarten vol met merkjes van biologisch eten, dan hebben we dus 4 bioscoopkaartjes of ik zoek nog een leuke theater voorstelling uit.
Ik weet niet of het komt omdat biologisch eten nu beter beschikbaar is of omdat ik er toch nog beter naar zoek maar deze poging om meer biologisch te gaan eten is bijzonder geslaagd. De prijzen vallen me reuze mee eigenlijk zo met een beetje van Dirk, beetje Lidl, beetje groententas.
 
- Met m'n groententuin is het niet zo heel goed gegaan door onkunde, slakken, katten, vogels en plagen. Ik heb nu nog wel drie grote pompoenen (waarvan eentje vandaag geslacht gaat worden, voor lekkere pompoensoep, yammie) en mijn man verheugd zich op de boerenkool, die mijn tuintereur en de kattentereur heeft overleefd. We hebben dit jaar wel 3 pruimen gehad, wat aardbei en bessen. Uit de tuin had ik ook een handje peultjes en een courgette. Ik kan nog wat druiven en appels oogsten op dit moment en als ik goed zoek moeten er ook nog wortels te vinden zijn.
Morgen zelfgemaakte pompoensoep van zelfverbouwde pompoen met zelfgebakken brood van zelfgemalen meel, nice!
 
- m'n zelfgerepareerde vaatwasser doet het, tot mijn grote verbazing en nog groter genoegen, nog steeds. Yeah!
 
- ik maak nog steeds Sarah's eten voornamelijk zelf en vries het in. Meestal eet ze nu met de pot mee maar omdat mijn man laat thuis komt als hij werkt kunnen we doordeweeks niet vaak met ons drietjes eten. Soms is het wel handig, zo'n potje babyvoeding maar het liefst geef ik haar vers en onbewerkt voedsel.
Van de ingrediëntenlijst van sommige potjes voeding word ik niet vrolijk. Mijn man had potjes "spaghetti bolognese" meegenomen deze week, bleuh.... Ik maak deze week zelf wel even spaghetti bolognese (zonder water, wortel, aardappel, erwten, maiszetmeel, rundvleesaroma en ijzersulfaat, wel met circa 60% groenten ipv 25,5%) en vries een deel in voor Sarah "voor het geval dat".
 
- op mijn zolder is nog steeds een berglandschap van was te vinden, die is dus nog steeds niet "bij". Never ending story.
 
- ik scheid nog steeds m'n afval,  mijn blogje daarover was niet bedoeld om waardering te oogsten en te horen dat ik een held was maar dat het zo misschien over kwam ligt waarschijnlijk aan mijn beperkte schrijftalent. Toch bedankt nog ;-)! Voor m'n stoere heldengedrag heb ik dus deze week mogen boeten; weer ziek omdat ik waarschijnlijk niet goed uitgeziekt was van de vorige griep. Het is nu beter gelukt om me rustig te houden, al valt het niet mee als je kindje thuis is (as we speak is ze om onduidelijke redenen keihard aan het huilen in haar bedje (alle standaard oorzaken al uitgesloten))
 - de opstart van de webshop heeft even stil gelegen deze week; veel ook om over na te denken. Fysiek wordt het misschien toch ook een beetje lastig. Ik hoop dat ik binnenkort een coach krijg (daar bleek ik recht op te hebben, hulp bij reïntegratie) die me verder gaat helpen om echt goed en objectief de juiste route voor mij uit te stippelen.
 
- met de kattenoverlast van de buurkatten gaat het redelijk; het bazinnetje heeft het nu over genomen helaas. Ik ben er afgelopen week even aan de deur geweest nadat Sarah alweer wakker was geworden door de buren en ik na meer dan een half uur ook wel genoeg had van de herrie. Dat heeft geresulteerd een een scheldkanonade (met vrouwelijke lichaamsdelen en de ziekte waar ik helaas al mee te maken heb gehad, viel bij mij ook niet zo goed) en een bedreiging om me "helemaal in elkaar te slaan" die kracht bij werd gezet door een duw, terwijl ik Sarah op m'n arm had. Ik was echt helemaal van de kaart.  Ze denkt zeer waarschijnlijk dat wij hun kabelontvangst storen, expres. Daar zouden we dan wel heel veel moeite voor moeten doen, zoveel moeite, die acht ik niemand waardig. Compleet van de pot gerukt idee dus. Compleet van de pot gerukte reactie ook natuurlijk dus we krijgen een beetje het vermoeden dat er iets met haar aan de hand is (we horen haar ook af en toe hysterisch huilen) of dat ze veel drinkt ofzo. Eigenlijk moet je dat niet gaan invullen allemaal maar goed.
Ik baal er echt van en ik ben me rot geschrokken en van de andere kant heb ik dan ook weer medelijden. We hebben naast een buuf ook een buum en ze hebben twee kinderen..... Echt een rotsituatie... Hopelijk kan mijn man nog eens praten met de buurman over wat er nou aan de hand is en kan de lucht wat geklaard worden. Ik vind het jammer maar prima als de buuf d'r neus in de lucht steekt maar dit gaat te ver.

Wat is duurzaam?

Afgelopen maandag had ik een afspraak iets voorbij Antwerpen. Ik wilde het ff netjes en milieu-aardig doen dus goed aan het nieuwe rijden gedacht (auto opgeruimd en overbodig gewicht eruit (hoera, nog een grote zak potgrond gevonden in de auto), bandenspanning, raampjes niet te ver open, zo veel mogelijk constante snelheid (130 120 km p/u) en met een navigatiesysteem gereden, allemaal om benzine te besparen.
Ik was zo gaar als een soepkip toen ik klaar was en naar huis kon, ik kon het op een gegeven moment ook gewoon niet meer volgen en ik had het zo warm ook (koorts, bleek later).
Op de terugweg maak ik een foutje met de tomtom instellen (vermoeid- en suffigheid) waar ik veel te laat achter kwam (waar blijft die Liefkeshoek tunnel nou toch??) Ik heb dus heeeel lang van de ring Antwerpen mogen genieten, een studie kunnen maken van de kentekenplaat van m'n voorganger en veel benzine verspild.
Van de wederomstuit heb ik m'n telefoon ook nog helemaal uitgezet om de accu te sparen (bijna leeg en ik moest nog bellen) terwijl ik de nieuwe pincode niet wist... Anyway, een telefoonkaart en een leen maxi cosi boden uitkomst, de kleine meid kwam veilig thuis met papa. De grote meid kwam "sick as a puppy" thuis.

De laatste dagen dus veel tijd gekregen om na te denken over wat ik tot nu toe heb gehoord, gelezen en begrepen en ik vraag me steeds meer af: "Wanneer is iets nou echt duurzaam?"

Is een knuffel gemaakt van eco-katoen, in een buurland, duurzaam? In eerste instantie zou je "ja" zeggen maar katoen wordt ten eerste niet verbouwd in Europa dus dat word toch gevlogen of gevaren en hoe de arbeidsomstandigheden zijn op de plantage? Dan wordt er door dezelfde producent ook nog wol (vilt) gebruikt, die beestjes staan ergens op het Afrikaanse continent en hoe die gehouden worden? Ik krijg er geen duidelijke antwoorden over.

Dan heb je nog leuke merken met leuke spullen die bijna 100% recyclebaar of biologisch afbreekbaar zijn, milieuvriendelijk geproduceerd, foto's van überblije medewerkers. Die fabrieken staan dan wel in India of PRC (People's Republic of China), e.e.a. dus niet goed te controleren. Het schijnt zo te zijn die mensen van de republiek ook veel beter zijn in (detail)beschildering etc, dat kan of wil een Europeaan dan weer niet. Veel productiewerk moet dus wel naar PRC.

Is een plastic stuk speelgoed dat gemaakt is om heel lang mee te gaan (meerdere generaties) door een bedrijf dat aan het milieu denkt bij de productie ook duurzaam?

Ik weet dat het allemaal nog steeds beter is dan plastic, goedkoop, milieubelastend, kwalitatief teleurstellend speelgoed helemaal uit Azië (met kankerverwekkende, hormoon ingrijpende stoffen, of dingen die niet veilig zijn).
Ik heb het meeste van het speelgoed dat echt niet klopt en ik heb gekregen of gekocht in het eerste jaar van Sarah's leven bewaard.
Het zijn inmiddels al 6 dingen, defecten; losgelaten naden in knuffeldoekjes specifiek voor babies waardoor de vulling of belletjes eruit kunnen komen, verf die in schilfers van speelgoed afgekomen is (en in het mondje van een neefje lagen), stickers op plastic die eraf kwamen en dan nog een super foute babypop die "spreekt". De babypop kan wel 10 dingen zeggen; onder andere blaten als een geit huilen, "mama", zingen, een hikje doen, snurken als een verkouden olifant, en dan nog twee geluiden die ik niet thuis kan brengen. Het ene gaat een beetje als "klik" en het andere klinkt meer als een Borg uit Star Trek ("we are the Borg, you will be assimilated, resistance is futile") Gatverderrie zeg, wat een rotding. Je gaat je ook afvragen wat er nog meer allemaal door de kwaliteitscontrole komt als zelfs het "bandje" met opgenomen geluiden niet eens gecontroleerd is terwijl dat juist een van de belangrijkste kenmerken is van de pop (kennis heeft er ook een, de Borgs willen haar kind ook assimileren). Het stikwerk is ook niet goed, heb ik al uitgevonden. Ik vind het persoonlijk zonde van de grondstoffen dat zo'n kwalitatief inferieur stuk speelgoed gemaakt is.

Er  is mij verteld door mensen "dat wat jij, wil, echt veilig enzo, dat heb ik niet" en vooral deze heb ik vaak gehoord "alleen milieuvriendelijk speelgoed is commercieel niet goed, het is heel leuk en mooi hoor maar je moet ook aan je omzet/ marge denken."

Het wordt wel lastig zo. Ik heb maar een handjevol merken en dus een paar handjes producten over die duurzaam zijn geproduceerd, recyclebaar zijn EN uit Europa komen oh ja EN waarvan de veiligheid verzekerd  is (EN71 (Europese regelgeving) of ASTM F.. (Amerikaanse regelgeving, nog strenger)) en nog beter, het speelgoed ook getest en getoetst is bij een onafhankelijk bureau.

Lastig allemaal, ik begin zelf ook aan de haalbaarheid te twijffelen en als ik daar al aan twijffel...

Helden

Wie zijn afval nog wel netjes scheidt lijkt steeds meer de echte held in het hele afvalscheidings-verhaal te worden. De overheid en de producenten buitelen over elkaar en hakketakken en goochelen met elkaar over cijfers, interpetaties en geld, ook op lokaal niveau.
Ik probeer er me maar niks van aan te trekken en doe mijn ding maar.

Afgelopen weekend heeft het programma Kassa! een en ander uit de doeken gedaan over het scheiden van plastic afval. http://kassa.vara.nl/tv/afspeelpagina/fragment/plastic-scheiden-en-recyclen-helemaal-niet-succesvol/speel/1/

Ik vind het niet handig dat mijn plastic afval, dat ik met alle beste milieu-intenties en moeite netjes apart heb gehouden, helemaal naar Duitsland wordt gereden.
Ik vind het ook jammer dat 20% van het ingezamelde plastic alsnog verbrand wordt omdat het `afgekeurd` wordt voor recycling omdat het vervuild is. Zo zijn er nog wel meer dingen die niet helder zijn en goed lopen.

Ik probeer het positief te zien; 80% van het plastic afval wordt wel hergebruikt (en dat van mij 100% omdat ik het waar nodig schoon maak ;-)) Dus ik blijf afval scheiden.


Afgelopen week had ik twee kinderen; mijn man had een flinke griep (veel vrouwen snappen deze opmerking, zo niet; wat fijn voor je!). Vandaar ook mijn afwezigheid.
De week ervoor had ik griep en zat ik met 't snot voor m'n ogen nog achter de computer omdat er iets "moest" en meende ik nog dat ik van alles moest doen; moederen, huishouden, werken, partneren, etc.
Bij mijn man stopt de wereld met draaien als hij ziek is, hij stapt in bed en ziekt uit. Ik heb nu nog steeds hoofdpijn, hij niet, dus wie is hier de held?


De "Hero" uit mijn late jeugd is er ineens niet meer, ik ben er wel mee bezig geweest deze week.

Sparen voor bioscoopkaartjes, museumbezoek of theatervoorstellingen met biologische voeding

Ik heb gister 4 spaarkaarten (=maximum per adres) aangevraagd op:
http://www.proefdeaandacht.nl/home
Met volle spaarkaarten met EKO en bio-merkjes kun je leuke dingen doen! Ze zijn goed voor een kaartje voor de film, voor een theathervoorstelling of voor toegang tot een museum.

Leuke actie, bij ons gaat het de laatste tijd stukken beter met het voornemen meer biologisch te eten dus ik hoop alle vier de kaarten vol te krijgen.


Actieperiode
De Actie loopt van 27 september 2010 tot en met 15 november 2010 (hierna: de Actieperiode).
Spaarformulieren kunnen tot 22 november worden ingestuurd. Later ingezonden formulieren worden niet meer in behandeling genomen. Bij twijfel is het poststempel beslissend. Hierover wordt niet gecorrespondeerd.


Een biologisch product zonder EKO-merkje
Als op een biologisch product geen EKO-merkje staat afgedrukt, maar wel een ander officieel buitenlands of europees keurmerk, geldt dit als gelijkwaardig aan een EKO-merkje. Voorbeelden zijn:
EU bio-logo Bio-Garantie Bio-Siegel AB Soil Association EU bio-logo