Krassen en doffe plekken op houten meubels zelf verhelpen

VOOR:

 NA: 

Behandeld met olijfolie met citroensap op een doekje (nog wat extra olijfolie op hele doffe plekken) en het tafeltje gedraaid.

VOOR:

NA:

Behandeld met meubelstiften van de Action (een van de weinige artikelen bij Action die bijdragen aan duurzaamheid ;-) ). Ik bewaar de stiften in een afsluitbaar zakje, zodat ze niet uitdrogen.

De truc is wel om meerdere laagjes op te bouwen. Ik kleur een beetje met de stift en veeg dan weer wat uit en weg met een stukje keukenrol. Op deze foto zie je wat er gebeurd als je dat niet doet:

Zo doen we langer met onze meubels en/of langer zonder opnieuw te beitsen of lakken. Het salontafeltje was een koopje bij Leen Bakker, zat vanaf het begin al niet zo lekker in de beits/lak, ik heb hem nu toch al 8 jaar.

Duurzaamheid; een elitaire hobby??

De laatste jaren hoor en lees ik geregeld dat mensen vinden dat duurzaamheid en zonnepanelen voor de elite is. Soms denk ik dat dat deels komt omdat er niet altijd klare taal wordt gesproken of geschreven als het over duurzaamheid gaat.
Wil je bewustwording kweken en mensen enthousiast maken zelf wat te gaan doen, spreek dan gewoon Nederlands, schrijf geen teksten die uitputtend zijn om te lezen of waar sommige mensen een woordenboek bij nodig hebben. Ik zie en hoor het jammer genoeg geregeld.

Beginnen met kleine duurzaamheid en kleine, praktische dingen (die ook nog eens kosten besparen als bonus),  is het begin van meer interesse kweken voor duurzaamheid en later grotere duurzame dingen.

Gisteravond had ik een bijeenkomst bij de stichting die duurzaamheid op de kaart wil gaan zetten in onze gemeente. Vooral managers, ZZP'ers en politici bij elkaar en ik was bij verre de jongste en meest onervaren van het stel.
Het leek wel een wedstrijd ver pissen met woorden, de meesten ook; hoe wolliger, hoe beter. Ik kreeg heel erg de neiging om bullshit-bingo te gaan spelen. Nou heb ik gelukkig ook wat jaren in het bedrijfsleven gezeten en lees ik ook wel eens wat hoogdravende teksten (soms met woordenboek of wiki her en der) dus ik kon het nog wel volgen.
Ik voelde me wel wat "verbaal geïntimideerd" en voelde me knalrood worden als ik iets inbracht.

Op een van mijn rood aangelopen momenten heb ik ingebracht dat ik het belangrijk vond om informatie laagdrempelig en eenvoudig te houden. (Nou is laagdrempelig eigenlijk ook een buzz-woord maar ik had het gevoel dat ik mijn vocabulaire aan moest passen.) Er werd instemmend geknikt, hoezee!
Het was verder heel nuttig en inspirerend en ik wil zeker verder gaan met vrijwilligerswerk voor deze stichting. Dat we zoveel mogelijk klare taal spreken naar buiten toe, voeg ik stiekem aan mijn takenpakket toe.

Nou ben ik benieuwd, wat vinden jullie van de volgende woorden, wat betekenen ze (niet opzoeken!) of staan ze voor en krijg je er jeuk van of wil je verder lezen?

"intrinsieke motivatie"
"circulaire economie"
"core-business"
"pitches"
"bottom up benadering"
"fossiele brandstoffen"
"People, Planet, Profit"

(Komen niet uit de vergadering maar uit informatie van de stichting naar buiten, de vergadering ging veel verder)

Ik heb ook zo'n vermoeden, dat ik aan dit soort taal in mijn wijk niet moet beginnen als ik over duurzaamheid wil beginnen ;-).
In de wijkcommissie is mij al vriendelijk verzocht om normaal te praten en geen grote woorden te gebruiken toen ik het over "kopij" voor de wijkkrant had. (Vond ik prima hoor, we kunnen we wat hebben van elkaar.)
Er staan hier gewoon eenvoudige en redelijk voordelige rijtjeshuizen, veel jonge gezinnen, gemiddeld niveau is geloof ik net MBO, veel kleine bedrijfjes van mensen die met hun handjes werken.
Mijn wijk inspireren tot duurzaamheid, wordt denk ik nog een hele kluif (zeker gezien eerdere mislukte pogingen).

Verder nog een minder duurzame ervaring gehad vandaag; ik heb de luchtkwaliteit op een drukke weg hier in de buurt even wat verminderd. Met een enorme knal is (de einddemper van) m'n uitlaat uit elkaar geklapt! Dat was wel even schrikken. Vonden de automobilisten achter mij ook, er werd ineens afstand gehouden en ze durfden me niet meer in te halen.
Daarna heb ik minstens 1 geluidshinderwet of iets dergelijks moeten overtreden om bij mijn garage te komen, wat een herrie!
Het ouwe beestje toch maar weer laten maken (ook al niet duurzaam). Gelukkig valt de (financiele) schade mee en kon ik een leenauto krijgen.

Zo kon ik vanmiddag weer bij de huisarts aan komen rijden want het was weer zover, ik kon weer met Ienimini naar de huisarts.
Weer een andere huisarts en deze zegt, dat het geen astma is maar pseudo-kroep.
Naar de kinderarts doorverwijzen vond hij ook niet nodig en alleen maar traumatiserend voor het kind (?).
Heb wel eens gelezen dat de zorgverzekeraars, waarvan er eentje nota bene eigenaar is van de praktijk, vinden dat veel doorverwijzen niet nodig is en de huisartsen zullen daar dus wel instructies over gekregen hebben. Maar ik moest vooral weer bellen als er weer iets was of als het me niet lekker zat, dan konden ze weer declareren kijken. Super idee was dat, marktwerking in de zorg.

Update

Het ging zaterdag relatief goed met Ienimini maar zondag begon het weer slechter te gaan. Ik heb 13 keer vocht aan moeten bieden om tot een redelijke vochtinname te komen.
Maandag dronk ze ook nog slecht en kreeg ze weer een versnelde ademhaling.
Ik heb de huisarts weer gebeld en MrPenny is daarvoor ook naar huis gekomen. We wilden samen goed op onze strepen gaan staan, er was gewoon iets mis en het duurde te lang.

Een huisarts heeft nu vastgesteld dat Ienimini astma heeft. Ze heeft nu medicatie gekregen, als ze die medicatie heeft gekregen kan ze wel weer drinken en drinkt ze gewoon gretig.
Gister en vandaag heeft ze 's morgens veel slijm opgegeven, helaas vlak na de fles. Ook gisteravond laat heeft ze wat opgegeven maar de rest van de dag niet. Ik vind dat ook wel bij astma passen, dan krijg je het 's nachts benauwder en bouwt er misschien meer slijm op. Als ik last heb van m'n astma loop ik ook 's morgens te rochelen en moet ik ook soms zo hard hoesten dat ik slijm overgeef.
Gister had ze weer een aanval en kon ik haar nu gelukkig medicatie geven.
Ik wacht het nog een weekje af maar vraag me nog af of Ventolin alleen voldoende is. Als ik in een hele actieve astma-periode zit, krijg/gebruik ik er nog een medicijn bij. Als dit zo doorgaat, zullen we volgende week weer daarvoor moeten gaan strijden bij de dokter.

We zijn er wel best boos over, ik heb de afgelopen 14 dagen minstens drie keer aangegeven dat ik vermoedde dat ze astma zou kunnen hebben of in ieder geval nu een puffer nodig. In de maanden daarvoor heb ik het ook al twee keer aangegeven bij onze eigen huisarts dat ik bang was dat ik mijn astma op haar had overgedragen. Oudjaarsavond wilde de arts een puffer voorschrijven maar volgens hem kon dat toen niet omdat we geen baby-inhalator hadden thuis. Die dingen hebben ze ook gewoon bij de apotheek dus ik snap het probleem niet. Het had dus in ieder geval oudjaarsavond al verholpen kunnen worden.
Dan krijgen we maandag te horen: "we kunnen het niet met zekerheid zeggen omdat ze zo jong is maar we kunnen wel een goede inschatting maken: ze heeft veel eczeem, jij hebt astma, ze piept en heeft versnelde ademhaling dus we kunnen zeggen dat ze astma heeft." Grrrrr....


Verder heb toch mijn doelen voor 2014 wat uitgewerkt en een schema'tje gemaakt waarop ik mijn gewicht bij kan houden. Ze hangen op het whiteboard in de keuken. Mijn prioriteiten/ thema's voor 2014 zijn gezin, gezondheid en geluk.

Kortgezegd wil ik in 2014
- 10 kg afvallen;
- beter in mijn vel komen te zitten;
- bewust tijd reserveren op vaste dagen/ tijden voor mijn gezinsleden (1 op 1 aandacht);
- wat praktische doelen realiseren (onafgemaakte dingen in huis);
- duurzamer en bewuster gaan consumeren en leven;
- 5000 euro extra aflossen op de hypotheek.


En hoera ik heb een fijne oppas voor door de weeks gevonden. Ze komt vanavond voor het eerst oppassen. Ze heeft haar opleiding om met kinderen te werken bijna afgerond, heeft veel oppas en stage ervaring, is 20 (en niet 15) en het lijkt ons een nette en leuke meid.
 Mr en ik hebben allebei een vergadering vanavond. Ik ben sinds een tijdje betrokken bij een stichting in oprichting die in mijn woonplaats duurzaamheid op de kaart wil zetten, beetje Transition Town-achtig. Wilde ik al heel lang doen.
Op het gebied van het vrijwilligerswerk ook goed nieuws; ik heb de wijkkrant uiteindelijk goed gedrukt de wijk in kunnen laten verspreiden. Er is nog echt een traan gevloeid toen de doos van de drukker arriveerde en het goed bleek te zijn.
Volgende week heb ik een vergadering over extra activiteiten in mijn woonplaats vanwege het zoveel jarig bestaan. Wij willen als wijkcommissie vooral inhaken bij anderen en wat extra dingetjes doen bij onze eigen activiteiten (we hebben te weinig vrijwilligers) maar ook wel erg leuk en mijn ding; dingetjes. organiseren.

Maar goed, genoeg te doen dus! Zo doe ik toch weer een beetje mee, dat vind ik fijn.
Ik probeer het wel allemaal overzichtelijk, ordelijk en gepland te houden met voldoende rust tussendoor, zo breekt het lijntje niet.

Weer bij

Ienimini hoefde vandaag niet meer naar de spoeddienst voor een controle. Ze drinkt weer goed en het gaat beter met haar.
Ze geeft nog wel makkelijk over, heeft diarree, hoest en slaapt veel maar dat valt dus allemaal wel mee in vergelijking met de afgelopen dagen.

Ik heb vandaag eindelijk de knoop doorgehakt en een smartphone besteld. Ik heb een paar keer heel veel tarieven en toestelspecificaties en -prijzen vergeleken.
Ik vind het toch een hele uitgave, ik ben zelfs weer een abonnement aangegaan voor 2 jaar (ik heb al jaren pre-paid), allemaal een hele omschakeling vanaf mijn gratis "alleen bellen en SMS'en" mobieltje met een paar euro per maand prepaid. Uiteindelijk denk ik dat ik nu het toestel en een abo voor de laagste prijs heb geregeld. Hoe het uitpakt moeten we nog maar zien.
Maar... ik ben weer bij de tijd en soms moet je jezelf ook wat gunnen.
Heb ook een leuk hoesje en een nuttige anti stof plug (met stylus) en een fun plug besteld. Ben benieuwd wanneer alles binnen is.

5-1:
Het is vandaag toch weer een hele klus om de milliliters binnen te krijgen en houden.
Het begint te wennen lijkt het wel, we zijn er inmiddels rustiger onder. We letten gewoon heel goed op en als er iets niet helemaal goed gaat, gaan we op tijd de huisartsenpost bellen. Het is niet ver rijden en daar horen we dan wel weer of het nog goed genoeg gaat en ze weer mee naar huis mag of dat ze onverhoopt toch naar het ziekenhuis moet.
Toch zou het wel fijn zijn als ze zo eens goed dronk want ze zit weer te laag. Misschien moet ik mezelf maar een beetje gaan opknappen voor het geval ik straks nog over straat moet (kotsvrije kleding om mee te beginnen ;-)).
MrPenny en Minipenny zijn naar het Openluchtmuseum dus ik ben vandaag zuster Klivia thuis.

Ienimini weer zieker

MrPenny is op dit moment op weg naar de huisartsenpost met Ienimini.
Sinds we gistermiddag naar de huisarts zijn geweest, kreeg ze er diarree bij, ging haar temperatuur weer omhoog en het laatste uur haalde ze heel snel adem.
Het klonk als een astma- of hyperventilatie-aanval. Ik heb er eerst even naar liggen luisteren, ik heb haar nog in haar slaap neusdruppels gegeven maar na drie kwartier ben ik opgestaan om verder te gaan kijken. Ik ben gaan tellen en ze haalde wel 54 tot 56 keer per minuut adem en haar ribben gingen flink tekeer.
Als ze erg benauwd zou worden of als ze een kuiltje tussen haar ribben zou krijgen moest ik gaan bellen...
Dus ik heb maar weer gebeld voor de zekerheid en voor advies. Mijn idee om wat stoom te maken in de badkamer leek de assistente niet meer te helpen, Ienimini moest weer gezien worden door een arts.

Je zult zien dat het onderweg weer wat opknapt. Ze keek ook best alert uit haar ogen toen ze weggingen dus dat is ook goed.
Nu krijgt ze weer waarschijnlijk hetzelfde onderzoekje, waarschijnlijk longetjes weer schoon, niet uitgedroogd en ze kan weer naar huis.
Het begint een beetje frustrerend te worden om een tot twee keer per dag met je kindje naar de huisarts te moeten gaan omdat er steeds weer iets nieuws is wat even niet goed gaat.
Maar ja, ze is ons natuurlijk zo lief en je vergeeft het jezelf nooit als je een keertje te weinig gaat. Ik mag ook blij zijn dat ik in een land leef waar de gezondheidszorg zo goed en zo dichtbij beschikbaar is.

Ik denk dat ze ofwel heel veel last heeft van een RS-virus (maar waarom zijn haar longetjes dan steeds wel in orde?) omdat ze al drie keer eerder ziek is geweest deze winter en haar lijfje gewoon moe is. Dan komt ze er dus gewoon thuis met goede verzorging doorheen.
Ofwel er is toch iets wat over het hoofd is gezien en in dat geval zou er toch eens verder gekeken moeten worden in het ziekenhuis.
Ik hoop dat er snel duidelijkheid komt; dat ze lekker gaat opknappen of dat we (zeker) weten wat ze nu heeft maar vooral wat er aan te doen is.

02:50u *zucht* MrPenny heeft nog steeds niet gebeld...
03:00u Ooh kak, mijn wekker staat boven te loeien omdat ik nu een extra fles zou geven. Nu is Mini ook wakker.
03:09u En jawel, weer niks aan de hand, ze zijn nu onderweg naar huis. Arts heeft gezegd dat die ademhaling zo snel kan zijn bij benauwdheid bij kleintjes (had de assistente ook wel mogen zeggen eigenlijk) maar ze nemen geen risico's bij kleintjes. Het schijnt wel eens mis gegaan te zijn.
Voel me een overbezorgde moeder...

update:
10:20u Voel me een beetje brak. MrPenny slaap boven uit, denk dat we straks even omwisselen. Ienimini heeft vanmorgen 70 ml gedronken (van 200ml) maar er kwam weer een hoestbui en toen was het weer over met de pret. Net toen ik 70 ml wilde gaan opschrijven in onze ziekte administratie, weer een hoestbui en de helft er weer uit. Shit.
Ze heeft mijn ORS-trucje door (ik geef haar ORS (dat is tegen uitdrogen) op een lepeltje tussendoor maar ze wil dan haar mondje niet open doen, dan gaat ze vanzelf mopperen of huilen, is het mondje open, giet ik het er vlug in. Gemeen hè?) dus straks ga ik een beetje fruithap verdunnen met ORS, zodat ze het toch binnen krijgt. Om 13:00u een telefonische afspraak met de huisarts.

14:10 u: de huisarts wil dat we straks weer langs komen, dat wordt dan de derde keer in 24 uur. Ze wil de fles niet (veel), een fruithap in haar favoriete smaak is ook na een paar lepels niet meer goed (ook zonder ORS), ik heb zelfs gesmolten vanille ijs geprobeerd. Ze huilde net denk ik zonder tranen dus ze begint misschien uit te drogen.
Ik hoop dat ze straks toch nog wat drinkt voor we naar de huisarts gaan, zo niet dan zie ik de bui wel een beetje hangen.
Misschien is het maar beter aan het worden als ze naar het ziekenhuis gaat en daar in ieder geval goed nagekeken wordt door een kinderarts en misschien wat vocht krijgt voor ze weer naar huis mag.

16:28u: Ze is toch weer goed gekeurd. Nog geen tekenen van uitdroging gelukkig. Ik ben wel weer gerust gesteld.
Ze drinkt ook net bet  Ze dronk haar fles beter maar heeft er net weer een hele hoop uitgegooid (einde opluchting ;-)).
Haar vochtinname zit nog boven het minimum en ze had genoeg plasluiers en dus hoeft ze niet naar het ziekenhuis. Ze zou daar ook geen infuus krijgen, zoals ik dacht, maar een sonde. Nou, dat toch maar niet!
Morgen moeten we weer op controle bij de huisartenpost.
Er is ook goed nieuws; er is weer cola (met cafeïne) in huis ;-), hierrrr met die cafeïne!

4-1
06:09u: Ienimini heeft gisteravond best goed gedronken. Er had wel een arts gezegd dat kleine beetjes geven ook goed was maar die had niet uitgelegd hoe dat bedoeld werd. Nu hebben we 4 keer een kleine fles gegeven en dat gaat veel beter. Super bedankt voor de tip!!!!
Ik hoop dat ze over een paar uur ook goed gaat drinken.
Even geleden wakker geworden van een hoestbui van Ienimini en niet meer in slaap kunnen vallen.
Ben een smartphone gaan uitzoeken voor mezelf. Ik denk er nu aan om een Samsung S3 aan te schaffen, dat gaat lekker samenwerken met de tablet die we nog gaan krijgen.

Ienimini is weer (bijna) beter

Gisteravond moest ik uiteindelijk toch nog met Ienimini naar de huisartsenpost bij het ziekenhuis (bij de andere zit geen ziekenhuis).
We hadden instructies gekregen van de huisarts en later de centrale huisartsenpost wanneer we weer moesten bellen en toen ik de tweede keer moest bellen, moest ze wel weer gezien worden door een arts.
Nadat ze voor de tweede keer die dag onderzocht was door een arts, mochten we gelukkig toch weer naar huis toe.
Om een uur of half 12 kwamen we thuis, nog net op tijd.
Vanmorgen heeft ze voor het eerst weer gehuild, daardoor sprong ik uit de survival-modus en moest ik ook even van opluchting. Gister was ze te moe en te ver weg om nog te huilen of mopperen.
Ze reageerde eigenlijk nergens meer op gister en zakte steeds weer weg in slaap maar toen ik in het ziekenhuis aankwam werd ze wel ineens redelijk goed wakker van het licht en de nieuwe omgeving. Zul je altijd zien.
Nou ja, je rijdt liever tien keer extra voor de zekerheid naar het ziekenhuis dan een keer te weinig.
Grotendeels had ik het gevoel dat het wel goed zou komen en wel meeviel maar ergens achter in je hoofd hoor je dan "wat als wij iets over het hoofd hebben gezien, of de artsen?".
Natuurlijk volg je ook netjes de instructies op die je gekregen hebt maar je schrikt wel van alles en wat er gezegd wordt.
Toen ik instructies kreeg om naar het ziekenhuis te komen, kreeg ik bijvoorbeeld ook de instructie om meteen te bellen als ze onderweg slechter werd, dan kon er eventueel een ambulance naar me toe gestuurd worden. Dat rijdt niet zo rustig zeg maar.
Maar goed, kleine kinderen kunnen dus snel veel zieker worden maar gelukkig ook snel weer veel beter worden.
Ieni is nu al een hele poos wakker en zit met een knisperboekje te spelen. Ze moppert ook weer als haar speen is uitgevallen, normaal denk je wel eens "nee hè? niet weer?" maar nu is het zalig om te doen.
Ze moet nog een tijdje opknappen van de oorontsteking en waarschijnlijk RS-virus maar ze is nu "normaal" ziek.

update 2 januari:
Het gaat veel beter met Ienimini, ze heeft geen koorts meer (wel soms verhoging) en is niet meer zo versuft. Nu drinkt ze alleen weer niet goed en dan moest ik ook weer bellen dus... straks weer naar de huisarts met Ieni.

15:36 uur: huisarts heeft Ieni weer onderzocht en weer goed bevonden. Ze moet nu wel echt goed gaan drinken. Morgenochtend moeten we weer bellen voor een controle en eventueel langskomen.
Ik denk dat ze er wel komt hoor, gewoon even uitzieken.

van 2013 naar 2014

Nog een paar uurtjes en 2013 zit er weer op.

Wij wensen jullie een super gelukkig, gezond en goed 2014.

Mocht het toch even niet zo gaan zoals je wilt, bedenk je dan: na regen, komt altijd weer zonneschijn

Wij gaan een beetje een spannende jaarswisseling in: Ienimini is behoorlijk ziek, als ze nog iets zieker wordt, moeten we gaan bellen en zou ze zelfs naar het ziekenhuis gestuurd kunnen worden. 

Ik blijf dus nuchter voor de zekerheid; ik neem de eerste "shift" als ze naar de huisartsenpost of het ziekenhuis moet, MrPenny blijft dan bij Minipenny.
Na de antibiotica en paracetamol vind ik haar nu wel iets beter dus ik denk en hoop dat het allemaal wel mee gaat vallen.

Hebben jullie al nagedacht over jullie goede voornemens voor 2014? 
Ik ben er wel mee bezig geweest; ik wil me gaan focussen op gezin, gezondheid en geluk in 2014. In Excel had ik het begin gemaakt om alle plannen voor alle plannen te plannen :-). Ben ermee gestopt, het was te veel van het goede. Het lijkt me beter om me elke dag af te vragen: past wat ik vandaag heb gedaan bij mijn belangrijkste focuspunten?

Misschien ga ik toch nog verder met dat Excelletje maar dan ga ik die wel anders beginnen. Dan ga ik eerst kijken: wat gaat er al goed en wil ik zo blijven doen, waar kan het nog iets beter?

Het is geen wonder dat goede voornemens zo moeilijk zijn om vol te houden als je alleen kijkt naar wat er niet goed gaat. Het lijkt me beter om eerst uit te gaan van het positieve en niet jezelf alleen maar op je kop te geven.

Voordelig af en toe met de trein reizen

Vanavond ga ik naar de film met mijn zus. We geven elkaar niets meer voor onze verjaardagen maar gaan in plaats daarvan een keer per jaar iets leuks doen samen (cabaret, musical, bioscoopje).
Zij woont nog in Brabant en dus ga ik een uurtje treinen.
Een dagretour kost  € 28,20 en ik reis bijna nooit meer met de trein dus ik heb geen kortingskaart meer. Wel zijn geregeld dagkaarten te koop bij Kruidvat, Hema, AH en aanverwante artikelen waar ik wel eens gebruik van maak.
Toen ik googlede op "dagkaart NS", bleken er diverse websites te zijn waar je op terug kunt vinden welke acties lopen. Helaas bleken er geen dagkaarten te koop te zijn op dit moment.

Toch vond ik hier nog een even goede optie voor mij; een dagretour voor 18 euro (incl koffie/cappu/thee met gevulde koek) via een actie.
Ik moest wel toestemming geven dat mijn naam in een krant afgedrukt mocht worden bleek, anders kon ik niet bestellen. Als achternaam vulde ik daar in "Dachthetniet". Op het uiteindelijke e-ticket dat ik bij NS kon kopen staat wel mijn eigen naam.

€ 10,20 bespaard en geen treinkaartje meer aan hoeven schaffen op het station in de kou, prima deal!

Klaar met Kerst

Ik geloof dat ik altijd carnaval leuker zal blijven vinden dan Kerstmis ;-). Het ligt niet aan Kerst, het ligt aan mij maar ik ben blij dat het over is eigenlijk.

 Eerste Kerstdag kwam mijn schoonfamilie gourmetten. De brownies en het gourmet waren lekker maar enorm gezellig was het niet. (Laat maar, heel verhaal, ik kan mijn energie beter in positieve dingen steken.)

Als toetje hadden we wel een lekkere pavlova naar een recept van Ramon Beuk (website van de Lidl dus ;-)) en Nigella Lawson. Echt een aanrader.
Ik heb alleen wel vier pogingen moeten doen om de caramel goed te maken maar dat is altijd een probleem bij mij. Zonder caramel kan ook.
Nigella Lawson zag ik toevallig op TV, vooral gekeken om me te verbazen over de acteerprestaties van Lawson. Ze kon zo mooi, genietend van het uitzicht en gelukzalig in de camera lachen alsof er niets naars was gebeurd het afgelopen jaar. (Okee, ik geloof nu wel dat ze niet alleen dingen bereidt om in haar mond te stoppen maar ook voor haar neus ;-))

Tweede Kerstdag zijn we naar een levende kerststal geweest waar ook kinderactiviteiten waren.
De meeste mensen waren wel gekleed op het bos maar een enkel jong meisje kwam in kerstoutfit. Vooral een meisje op 7 centimeter hoge suède hakken, met studs, als Bambi door het weiland wankelend, bibberend in haar dunne panty, waarvan je aan haar gezicht kon aflezen dat ze niet bepaald de kerstgedachte in haar hoofd had, werkte op onze lachspieren.
Zo ben ik ook geweest vroeger, ach, dan zal ik ook wel mensen aan het lachen hebben gemaakt, mooi zo ;-).
Minipenny zette zich na het knutselen toch nog over haar angst heen en wilde toch op het paardje rijden. Ik was heel trots op haar en genoot van haar op dat paardje. Ze zat helemaal trots te stralen.
Mijn diner voor tweede kerstdag heb ik iets simpeler gemaakt (ook door gebrek aan rode wijn voor stoofpeertjes en cranberrysaus) en we aten gewoon op placemats ipv het damast. Ik was wel even klaar met moeilijk doen.

Ik probeerde nog een leuke, mooie kerstfoto te maken van mijn twee engeltjes:

Maar met veel gegiechel van de dames en "wohoow-wooh-aah!", schoof en kieperde Ienimini zo van de schoot van grote zus af:

Waarop grote zus er maar gezellig bij kroop (en even later klaagde omdat kleine zus aan haar haar had getrokken en dus niet lief was, waarop gehuil van Ienimini omdat zuslief te hard op haar leunde om overeind te komen).

Vervolgens was het niet meer mogelijk om normaal en kerstachtig te glimlachen maar moest de mond wijd open terwijl Ienimini ging gymnastieken:

Nou ja, het was kerst, ze hadden iets aan wat op elkaar leek en ze hadden het leuk. Tot zover de poging tot een mooie Kerstfoto. Ik vind het goed zo.

Had ik al verteld dat je voor het perfecte plaatje je kunt wenden tot vele tijdschriften maar niet tot mijn blog? ;-) ;-). Ik doe daar niet aan mee.

Fijne Kerst!

Wij wensen jullie allemaal een hele fijne en gezellige Kerst, we hopen dat 2014 jullie veel moois, gezondheid en geluk mag brengen.

Moneypenny, MrPenny, Minipenny en Ieniminipenny

Ik geloof dat we bijna Kerstklaar zijn hier. We moeten alleen morgen nog even dweilen en ik moet mijn bureau in de keuken opruimen (schoonmoeder komt). 

Vandaag brownies gebakken met Minipenny, voor bij de koffie morgenmiddag. Het recept had ik van het forum van het consuminderhuis Parkstad in Landgraaf.

Van Annemiek van Deursen, coördinatrice van het consuminderhuis, krijg ik mooie e-mails over het verloop van de kerstactie in het consuminderhuis. Vele mensen zijn geholpen met de kerstactie, waarbij boodschappenpakketten en waardebonnen werden uitgedeeld tijdens de kerstviering maar ook stilletjes in het donker aan huis op diverse adressen.

Op het blog van Jutvrouw zag ik een filmpje over het consuminderhuis. Annemiek van Deursen zegt daarin dat je mensen niet helpt door te zeggen "kom maar hier arme hals, hier heb je wat te eten, dan plaats ik me tegelijkertijd boven die persoon en daar hou ik niet van.". 

Hoewel ik het er roerend mee eens was en het in mijn hoofd had, wist ik toch niet goed hoe ik moest omgaan met het dakloze meisje dat regelmatig bij mijn supermarkt staat om het StraatNieuws te verkopen. 

Ik heb haar wel eens wat geld gegeven en ik groet haar wel altijd. Ze vind Minipenny ook heel leuk (als die er niet bij is, vraagt ze "waar is de meisje?") Vorige week kreeg ik een kerstkaart van haar toen ik mijn boodschappen kwam doen. Ik heb haar wat geld gegeven, voor Kerstmis. Wat deed ik nog? Ik gaf haar nog een bemoedigend armklopje à la "jij arme ziel". Aarrgggh!

Daarna heb ik thuis wat informatie opgezocht over dakloos zijn, ook bij bijvoorbeeld illegaliteit want ik vermoed dat ze niet legaal hier is.

Vandaag moest ik even de laatste boodschapjes doen en ze stond er weer, dus ik begroette haar met haar naam, omdat ik die inmiddels wist van de kerstkaart. 

Ze zei dat ze pijn had in haar rug, van de baby. Baby?! Blijk ik al weken, maandenlang even vluchtig hallo te zeggen en niet echt goed te kijken naar haar. Ze is 7 maanden zwanger. 

Wat ben ik een slecht goed mens. Ik groet haar wel en geef haar heel soms geld maar ik zie haar niet, als mens.

Ze heeft me wat dingen verteld die me zorgen baarden. Ik moet natuurlijk wel een slag om de arm houden, ik weet tenslotte niet of ze wel de waarheid spreekt. 

Toen ik na een tweede ronde alle kerstboodschappen binnen had zat mijn hoofd er nog vol mee en ben ik gaan googlen en heb ik gebeld naar een instantie omdat ik me zorgen maakte om haar situatie. 

Ik heb het vermoeden dat ze niet de zorg en opvang krijgt waar ze recht op heeft of gebruik van kan maken. Ze heeft me ook verteld dat ze terug wil naar haar land van herkomst en ook daar zijn soms mogelijkheden voor. 

Alle antwoorden heb ik nu nog niet maar mijn zorg is al ietsje minder.

Ik heb nog geen idee wat ik kan doen om haar te helpen, of dat wel echt nodig is en of ik dat wel moet willen. Of ik haar nog ga zien weet ik niet eens.

Toch voelt het een beetje raar dat ik mijn leven deze Kerst helemaal compleet heb, een goede man, de twee kinderen die we ons wensten, een eigen huis, genoeg geld voor luxe boodschappen, gezelligheid thuis etc. terwijl zij en haar ongeboren kindje verre van compleet zijn.

Ik moet het even een plekje geven en afsluiten, zoals ik ook mijn zorgen en het verdriet om mijn moeder een plekje heb gegeven dit jaar. Mijn moeder is met de noorderzon vertrokken toen ik een tiener was, ze is zeer waarschijnlijk (nog steeds) geestelijk ziek. Nu Ienimini net is geboren, had ik het toch weer even moeilijk voor de Kerst. 

Ik heb me dit jaar voorgesteld dat het heel goed met haar gaat, dat ze in een fijn verzorgingstehuis zit of iets dergelijks met goede en fijne zorg. Ik heb me haar voorgesteld in een leuke woonkamer met mensen met wie ze kan opschieten (dat is nog een een rijke fantasie ;-) ) en ook me vriendelijke verpleging voorgesteld etc. Daar heb ik haar nu achtergelaten. Als ik nu aan haar moet denken, zie ik haar daar.

Kerst is nu voor ons, voor nu, voor geluk en ontspannen.