Een bijgepunte pony, afgevallen appels-appelmoes en spannende champignonsoep

Zelfgeknipte pony

Zelf haar knippen

Kapsterlief vindt dat het mooier is om de pony van Sarah mee te laten groeien, anders heb je jarenlang foto's met een pony hoor! (So??) Ik moet echter elke morgen model of nog erger, staartjes in haar haartjes zien te krijgen. Er zijn dagen dat het handiger en haalbaarder lijkt een valse kat een bel om te binden. Kapsterlief had de pony van Sarah voor de bruiloft dus best lang gelaten, er mocht wel een stukje af. Tussen de kappersbeurten door doe ik dat zelf. Zie: http://haarknippen.hitbitz.com/pony.htm. Een vriendin van me knipt haar jongens ook wel eens zelf en dat zie je nogal duidelijk (zo'n scheve, te korte, happerige pony) maar als je de instructies volgt, ziet het er veel netter uit. Er zijn al verschillende mensen die hebben gezegd dat de kapper het toch zo leuk heeft geknipt en schattig enzo.

Het is een keertje iets te kort geworden, natuurlijk net voor Kerst. Ik heb het toen een tijdje niet meer aangedurfd maar ik ben er toch maar weer aan begonnen, iets voorzichtiger...

Even tussendoor: bij-effect van de nee-fase... "Ben je moe lieverd?" "Nee!" Ze is heel even wakker geschrokken toen ik haar op haar rug legde en ligt nu alweer zachtjes te snurken.

Afgevallen appels-appelmoes

 We gingen dit weekend een wandeltochtje maken uit een boekje. Op onze route barstte het van de oude appelbomen waar ladingen appels onder lagen waar niemand iets mee deed. We hebben de beste uitgezocht en na een half uurtje gezellig samen snijden en schillen kon het in de pan. Het heeft met een klein beetje suiker opgestaan tot het geroerd kon worden tot lekker grove appelmoes. In een andere pan heb ik even geschikte potten uitgekookt met soda om wat appelmoes in te kunnen maken en de rest ging de vriezer in. 's Avonds aten we pannekoeken (van zelfgemalen meel) met appelmoes, erug lekker! Eigenlijk eten we nooit meer appelmoes. Ik vond het altijd tegenvallen als ik het kocht, het voelde altijd als een duidelijk voelbare accute aanval op m'n tandglazuur en het smaakte ook zo. Deze vond ik wel lekker, daar lust ik af en toe wel wat van! Ik moet maar weer eens wat weckpotjes kopen in de kringloopwinkel of op een rommelmarkt.

Spannende champignonsoep

Zoals ik laatst al schreef, heb ik gratis eetbare paddestoeltjes in de tuin. Ik had er nog niets van gemaakt, omdat ik zo slim was geweest om ons nieuwe tweedehandsklinkertjespad af te spuiten met de hogedrukreiniger, zonder ze af te dekken. Toen zaten de paddenstoeltjes dus onder het straatzand. Na een paar goede regenbuien waren ze weer schoon en plukte ik de grootste. Er bleef niet zo heel veel van over in de pan dus er gingen nog wat gekochte champignons bij (en een beetje boter, bloem, beetje melk, water, een bouillonblokje en een gesneden lente-uitje). Het was een erg lekker soepie maar ik vond het toch wel een heel klein beetje spannend. Gelukkig kreeg niemand van ons de rennende rambam of ontzettende buikpijn dus het waren inderdaad de goede paddestoelen. Ik had er tosti's bij gemaakt, van helemaal zelfgebakken brood. Mijn man vindt het af en toe leuk en ontspannend om een brood helemaal zelf te maken. Dat kneden is ook wel erg ontspannend.

In de schuur staat ook nog ons fraai stukje huisvlijt in wording; een houten speel- keukentje/winkeltje/poppenkastje/schoolbord/magneetbord/wat verder gefantaseerd gaat worden/opbergmeubel voor Sarah's 2e verjaardag. Ik heb gister alle gaatjes dichtgeplamuurd met kneedbaar hout dus hij kan na een schuurbeurtje geschilderd worden (met veilige verf). Hij is echt goed gelukt, we zijn er heel trots op eigenlijk.

Ik kan er zo van genieten, al die huisvlijt!

Kerst valt vroeg dit jaar

screw Christmas

Het lijkt ieder jaar wel erger en vroeger te beginnen en ik zoek dus dekking thuis. Ze zijn er weer, jakkie bah... de Kerstafdelingen. Toen ik de eerste in oprichting zag bij het tuincentrum was het net die warme/ hete dag die we een tijdje terug hadden. Zo gek heb ik het nog niet meegemaakt tot nu toe gelukkig, dat ik in een dun shirtje zonder jas voorbij een opgedrikte kerstboom liep.
Het moet hier toch wel minstens mijn verjaardag zijn geweest (begin november) voor er pepernoten in huis komen en Sinterklaas moet echt weer thuis zijn aangekomen met de boot voor de kerstprullaria van de zolder komt.

Ik wordt er altijd een beetje eng van, zo'n kerstafdeling. Ten eerste ben ik piepbenauwd dat ik iets van die volle tafels af laat vallen, het is er ook altijd stikdonker en dat is dan gezellig (of: zo ziet die goedkope rommel er weer mooier en duurder uit). Ten tweede struinen er altijd vrouwen rond met een hongerige blik in hun ogen alsof er na dit jaar nooit meer een kerstafdeling zal zijn en jij toch wel toevallig net hun weg zou kunnen blokkeren naar de mooiste bal. Ten derde heb ik een hekel aan die opgeklopte "oh wat zijn wij heden blij"-sfeer van Kerst. In mijn ervaring is Kerst voor veel mensen een poging om te laten zien hoe groen het gras wel niet bij ze is.

Vroeger speelden we een toneelstukje op school met Kerst. Ik weet dat veel mensen dat nog steeds doen. Ook al kun je het niet betalen, ook al is het verre van "vrede op aarde" in huis, met Kerst speel je "het Kerstverhaal: het verhaal van een gezin dat ruim in het geld zit (zie de (nieuwe) kerstdecoratie in de tuin of door het raam, het eten en niet te vergeten de cadeaus), waar het altijd reuze gezellig en liefdevol aan toe gaat. Mag ik een teiltje?

Mijn enige zorg voor Kerst is of en hoe ik de kerstboom (tweedehands van de kringloop, decoratie deels eveneens) ergens neer ga planten zonder dat ons ukje zich kan electrocuteren. Verder zie ik het wel, misschien een stolletje, zeker ergens gourmetten en verder gezellig bij elkaar zijn, gewoon, niet speciaal omdat het Kerst is.

De Kerst valt dit jaar ook vroeg in de zin dat m'n astma als ie opspeelt dat meestal vlak voor de Kerst doet. Ik ben nu al aan de beurt en daar had ik dus nog niet op gerekend. Na een week en medicatie was ik wel weer een beetje bij maar het huishouden enzo ligt dus ook een week achter dus ik moet nog even aan de slag hier.

De postbode bracht ook nog een lief briefje van het UWV, de definitieve uitslag van het keuringsgeheel. Heùh... dat is op papier toch ook even andere koek.  Daar staat in wat ik niet (meer) kan en mag doen en dat ik nog wel textiel producten vervaardiger mag zijn maar dan wel zonder een machine te bedienen (hùh??!) en dat ik electronica aan elkaar kan en mag knutselen mits bla-bla-bla-blah.
Ik denk dat ik eerder een speld zelf heb gemaakt dan dat ik de speld in de hooiberg vind waarop staat "baan geschikt en beschikbaar voor jou" maar ja... ik mag geen machines bedienen hè?? ;-)
Bleuh... ik weet wel dat ze gelijk hebben hoor maar de Libelle leest leuker...
Ach ja, komt tijd, komt raad. Ik moet eigenlijk 1 januari ergens werk hebben, anders moet ik de kinderopvang helemaal zelf gaan betalen of ik raak Sarah's plek kwijt en dan heb ik niks als ik wel weer werk heb. Het ergste nog van alles; Sarah daar weghalen, ze heeft het zo naar haar zin daar en zo nodig om lekker met andere kinderen en op de speelplaats te spelen...ik zou het zo erg vinden als ik geen werk kan vinden en Sarah voortaan thuis moet blijven... Ik heb mezelf tot 1 december gegeven... anders moet ik opzeggen.

Vintage in de vriezer en eetbare paddestoelen

Op vakantie in Frankrijk kocht ik een leuk souvenir voor mezelf: een mooie sjaal van ongeveer 100 jaar oud (zei de verkoopster; ik twijfel). Dat werd dus heel voorzichtig op de hand gewassen.
Ik had er gister een leuke outfit mee gemaakt maar ik liep even later te niezen en snotteren. Tja, op een lage watertemperatuur gaan de huisstofmijtjes dus niet dood. Toen had ik even een Lightbulb Moment en daarop ging de sjaal in een vriezszakje en de vriezer in. Straks, na ongeveer 24 uur, mag het uit de vriezer, dan zijn de mijten doodgevroren, dan goed uithangen, drogen, uitkloppen en nog maar eens wassen.
Vintage is leuk maar nog leuker zonder rode neus erboven...

Een paar dagen geleden zag ik ook paddenstoeltjes in de voortuin en ik vroeg me af, of ze eetbaar waren.

Het blijkt de weidekringzwam te zijn en jawel, die is eetbaar. Ze mogen nog iets groter worden en dan ga ik ze aan een touwtje drogen. Ze schijnen zoet te zijn. Ik denk er aan om ze bij een helder paddenstoelensoepje te gebruiken of bij een risotto.

Het schijnt ook commercieel geteeld te worden en dan een klein fortuin te kosten in de aanschaf. Dat staat dan toch maar weer gratis in eigen tuin. http://nl.wikipedia.org/wiki/Weidekringzwam

Tot mijn grote verbazing en genoegen heeft de Vomar weer een kortingsbon in een krantje gezet. Morgen dus weer met 5 euro korting boodschappen doen. De kleine heeft haar luiers bijna opgebruikt en de grote heeft dat niet op het boodschappenlijstje vermeld (toen hij het laatste pak uit de voorraad pakte) dus ik moet morgen hoognodig luiers kopen. Dan kom ik toch weer aan 25 euro ondanks dat ik verder niet zo heel veel nodig heb.

Dan had ik nog een gelukje vandaag; het is binnen afzienbare tijd weer "5 euro per persoon pakjesavond" bij ons thuis. Ik heb zo bedacht, dat Sarah ook wel mee kan doen in de 5 euro per persoon pakjesavond, ze is in november jarig en het kind komt om in het speelgoed. Ik weet nog niet hoe we dat in de toekomst gaan doen maar ik wil wel zo lang mogelijk proberen die 5 euro aan te houden (zal wel een keer geïndexeerd moeten worden).
Ik dacht eraan om een simpel rugzakje te maken met een favoriet figuurtje (dat wordt op dit moment kiezen tussen Nijntje en Hopla) erop. Vandaag waren we bij het consternatiebureau en daar lagen toch gratis rugzakjes zomaar te liggen. Nu hoef ik dus alleen nog maar de applicatie te maken, die over het logo heen te stikken, de touwtjes iets inkorten en ik heb al een cadeautje voor Sarah. Het scheelt ook een hoop gedoe, ik had anders nog touwtjes en eigenlijk ook oogjes moeten gaan kopen en de zak zelf naaien.
Ik ga misschien ook nog ovenwantjes en een theedoek, misschien nog wel een schortje, maken voor bij haar keukentje (van een servet&tafellaken pakket dat eens in een Kerstpakket ofzoiets zat).
Het 5 euro cadeautje voor volgend jaar ligt ook al klaar op zolder; bij de speel-o-theek stond een compleet tweedehands ingericht poppenhuis voor 5 euro te koop.
Voor manliefs cadeau(tjes) moet ik nog even aan de denk.

Reserveringsuitgaven en inrichting

Na de bruiloft, vakantie, betaling van de gemeentebelasting, het waterschap en nog een paar dikke zorgrekeningen biedt de bankrekening op dit moment een minder welvarende aanblik.
Eigenlijk zit er in ons budget een reservering voor de gemeentebelasting, het waterschap en extra zorgfacturen en eigenlijk moeten we die bedragen dus ook elke maand netjes sparen zodat we dat geld terug kunnen halen bij het betalen maar eigenlijk doen we dat dus helemaal niet. Dat is dus niet zo goed, anders kon ik nu zonder schuldgevoel iets van de spaarrekening halen maar nu wil ik dat niet. Bij gevolg is  de gezamelijke rekening dus geregeld aardig leeg en zit ik van mijn privé rekening dingen te betalen.

Mijn oplossing nu is dus om zoveel mogelijk van die spaarrekeningen af te blijven en zuinig aan te doen (en misschien toch maar eens er aan denken om op de nieuwe bank/spaarrekening die reserveringen wel elke maand automatisch sparen in te stellen).

Misschien ben ik niet de enige in deze tijd, misschien komt de nieuwe supermarkt bij mij in de buurt klanten tekort maar ik wordt nu al twee weken geholpen door de super. Al twee weken heb ik daar m'n boodschappen gedaan met tegen de 20% korting. In de lokale krantjes zit dan een bon, 5 euro korting bij besteding van 25 euro.
Ik koop daar dan de (voorraad) dingen die ik normaal daar ook haal omdat ze die niet hebben bij Lidl, ik koop alleen de groenten die in de aanbieding zijn en voor de rest van de boodschappen let ik ook op de prijzen. Wat goedkoper is bij Lidl, haal ik daar. Toch leuk een tientje bespaart en gratis hersengymnastiek (ik loop daar natuurlijk enorm te hoofdrekenen achter die kar zodat ik aan de 25 euro kom en niet te ver eroverheen.)
Ik had een grote oploop verwacht maar ik heb nou niet het idee dat er veel mensen zijn in mijn woonplaats die warm lopen voor die 5 euro, het is er even druk als normaal, alles is er nog gewoon en ik zie niemand die bon inleveren. Vreemd..

Ik vind ook dat de woonkamer een beetje opgeleukt moet worden, ik heb vorig jaar bij een tuincentrum kussentjes en decoratie gekocht voor een aardig bedrag en het is allemaal kapot gegaan of het ziet er heel armoedig uit. Omdat de knopen loskomen zijn de kussentjes ook gevaarlijk voor de kleine.
Ik heb nu in nieuwe kleuren drie kussenhoesjes gekocht bij Action (en die over de oude heen getrokken), 3 afgeprijsde electrische kaarsen bij Leen Bakker, een kandelaar en een mooi zilverkleurig schaaltje bij de kringloop en een zilverkleurige etagere zoals ik er al lang eentje wilde bij Action. Oh ja, en een nieuwe orchidee. Wat ik had heb ik een beetje herschikt, wat opgeruimd enzo en ik wil nog een potje verf kopen om bloempotten te beschilderen en dan heb ik weer een nieuw interieur. Voor m'n verjaardag heb ik nog een zilveren kandelaar gevraagd. Ik heb nu 26 euro uitgegeven. De verf moet daar eventueel nog bij, maar... ik heb volgens mij nog restjes verf en ik heb nog paarse kleurstof om kleding te verven (ooit gebruikt bij papier scheppen), ik ga misschien eens kijken of dat wat wordt bij elkaar.

De inspiratie heb ik gehaald van internet, tijdschriften en door even binnen te lopen bij leuke (dure) woonwinkels waar ik toch voorbij kwam.

Nou zag ik ook overal leuke zeepjes met dingetjes aan een koord. Leuk, dacht ik, dat ga ik ook maken. Volgens internet kun je zeep smelten in de magnetron of in een pan en er dan iets nieuws van vormen. Niet van de zeep die ik had gekocht... In de magneton zwol het op tot iets monsterlijks wat nu bij het aanrecht ligt, je kan er je handen mee wassen maar het 'zeept' niet echt lekker meer. In een pan werd de witte zeep bruin (ziet er authentiek uit, besloot ik) en het ging stinken, bah! M'n huis heeft urenlang geroken naar verbrandplastic met een vleugje zeepgeur. Met vormen wilde het ook al niet helemaal lukken, het kruimelde daarna uit elkaar, vooral met die lavendel uit eigen tuin die ik er zo leuk tussen had gestopt.
Toch maar eens verder kijken hoe dat nou moet met die zeep...

Binnenkort zijn Sarah en ik jarig, ik heb voor ons allebei een verlanglijstje gemaakt op lijstje.nl. Daar kunnen de feestvierders kijken wat we graag zouden willen hebben. Wie wat wil kopen van het lijstje, streept het af, zo voorkom je dubbele kado's. Ik ben benieuwd hoe het werkt, ik hoop dat ik hierdoor voorkom dat ik overbodige spullen krijg.

Voor Sarah's cadeau moeten we nog even aan de slag, ik wil zelf een keukentje/winkeltje/poppenkast/zitbank/speeltentje/tekenbord/opbergmeubel maken van een IKEA-kastje. Dat idee zit al jaren in m'n hoofd. Als het allemaal een beetje lukt, kom ik er nog op terug met foto's en hoe.

Nog steeds genoeg te doen dus... 
Mijn schoonvader wordt nu pas eind volgende maand geopereerd, er moet 50 centimeter uit zijn dikke darm om uitzaaiing van de kanker te voorkomen. We hopen er maar het beste van, veel kun je er ook niet aan veranderen. Ik heb wel hoop dat hij de operatie en het herstel toch goed kan doormaken en daar richt ik me op.

snelle en simpele suikervrije jelly (jam)

Dit weekend kregen we een klein doosje druiven uit andermans tuin mee naar huis. Ik vond ze net niet lekker, meer vel dan druif.

Wel zonde om weg te doen na al die moeite om het op te kweken en dan zul je zien, vragen ze over een week "en, hoe waren de druiven??"...."errr.....".

We zijn inmiddels aan de laatste pot pruimen-uit-buurvrouwstuin-en-wat-fruit-uit-eigen-tuin toe dus 1 en 1 werd 2.

Even nieuwe jam maken. Eigenlijk moet ik fruitbeleg zeggen, zo noemen ze het ook in de natuurvoedingswinkel - 'suikervrij fruitbeleg" en dat is dan ook zo duur als het klinkt.

 Het fruit ging in een pannetje, beetje water erbij en in plaats van appeldiksap een verse appel. (In een recept dat ik had gebruikt voor de pruimenjam stond dat je de jam moest zoeten met appeldiksap maar als je zoet fruit hebt kan het ook zonder. Zeker met een appeltje erbij, een appel erbij zorgt er ook meteen voor meer pectine, dat ook weer meehelpt aan het binden.) In een grote pan heb ik wat gebruikte babyvoedingspotjes opgezet in het water.

 De klokhuizen (waarom heb ik die eigenlijk niet gewoon erbij gegooid in de pan?) gingen meteen naar onze keukenafvalverwerkingseenheid. Hij kijkt normaal niet zo minzaam hoor, volgens mij kijkt ie gewoon tegen de zon in.

 Het fruit kookte snel en werd snel superheet, even wat nagaren in de moderne hooikist, alias de magnetron.

 ... en toen kon het fruit gezeverd worden. Eigenlijk krijg je daardoor dus gewoon fruitsap maar ik vond het wel bijzonder prettig om van al die druivenpitjes en velletjes af te zijn.

 Na het zeveren agar agar erbij en 2 minuutjes doorkoken. Ik moet nog eens kijken of dit ook niet allemaal gewoon met gelatine kan, dat is net zo makkelijk en nog voordeliger.
Ondertussen lagen de potjes al zeker 10 minuten in het bloedig heet bad te dobberen, met een tang eruit gehaald...

 ...en gevuld met de ook bloedig hete jelly. Dekseltjes erop gewurmd met een ovenhandschoen en toen een spannend moment... omkeren. Een potje zat dus niet goed dicht, het nog vloeibare jammetje liep er meteen uit. Even opnieuw schroeven en toen was alles goed.

Alleen jammer dat ik daarna weg moest, nu zit alles bovenin de potten en dat ziet er wel raar uit (als je net op tijd omdraait is het ver afgekoeld maar nog wel vloeibaar en zakt het naar beneden). Ach, als je er de eerste keer een mes of lepel in steekt even losroeren en zit weer onderin. Wel jammer, ik wilde eigenlijk nog een potje teruggeven aan mijn vader en zijn vriendin, waar we de druiven van hadden gekregen. Met een rondgeknipt stukje stof over het dekseltje, vastgezet met een elastiekje of lintje, was het een leuk klein cadeautje geweest.

In het geknoeide stukje kon ik nog even een beetje proeven, hmm... lekker hoor.

Het ziet eruit als een soort jellypudding, eigenlijk komt het daar ook een beetje op neer maar dan met vers fruit. Door ander fruit te gebruiken zonder vellen en pitjes of dat later toe te voegen (na het zeveren) kun je wat grovere jam maken.

Ik las in de recepten dat je met die agar agar ook snoepjes kunt maken van appeldiksap. Dat is wel leuk om te maken met kinderen en nog een beetje verantwoord snoepen (al blijven suikers, hoe natuurlijk ook, toch wel gewoon suikers dus ik overschat de diksap en fruitstukjes etc. nou ook weer niet als het om verantwoord gaat).

De komende tijd heb ik genoeg appeldiksap in huis. Dat was een een fijne en strakke actie... ik ben gister zeer onbewust asociaal geweest en ik heb per ongeluk wat gejat uit de supermarkt! Ik wilde even Sarah's pap halen bij het slachtoffer, de heer D v/d Broek, dan neem je toch altijd even wat meer mee. Ik leg die kleine boodschappen altijd op/tussen de zonnekap van de buggy of wagen en niet onderin, dat vind ik er nou zo winkeldief-verdacht uitzien juist. Anyway, halverwege de winkel schiet de zonnekap dus los omdat er teveel gewicht in hing en alles klettert op de grond. Ik meende toen al dat ik niet 3 maar 4 artikelen had gepakt maar ik kon er toch echt niet opkomen wat dat vierde dan was dus ik dacht dat ik gewoon weer een beetje daas was. Tja, toen ik bij de auto de buggy opklapte kwam die fles diksap dus tevoorschijn.

Nou moest ik vandaag bij de overburen van de heer vd Broek zijn dus ik ben er heen gegaan, nog een fles diksap gepakt en gaan vragen of ze die twee keer over de scanner wilde halen. Phoe-phoe, ik voelde me wel flink opgelaten toen in daar in de rij stond. Bij de kassa hing nog zo'n mooie nieuwe sticker dat ze winkeldiefstal hard aanpakten enzo... slik...dacht ik...ze zouden toch niet op de videocamera gezien hebben dat ik iets "gejat" heb hier gister?? Ik was dus om meerdere redenen blij dat ik aan de beurt was, mijn zonde kon opbiechten en afrekenen. Daar slaap ik toch wat lekkerder op.

Nog even kort het allerlaatste nieuws aan het uitkeringsfront.. Ik heb vandaag gebeld naar het UWV, dat ik het financieel heel aantrekkelijk vond om tegelijkertijd een WGA uitkering en een ZW uitbetaald te krijgen maar dat het me niet leek te kloppen. Je raad het echt niet wat er toen gebeurde... volgens de afdeling ZW zitten ze ernaast bij de WGA, ze hebben verkeerd gerekend , ze zijn 4 maanden te vroeg met de WGA begonnen!
Ik heb vandaag ook nog een vacature gevonden waar ik volgens mij wel op mag solliciteren; postsorteerder. Ik geloof dat dat op de maatschappelijke ladder nog ver onder postbode staat maar dat is niet erg, werk is werk en vanaf daar kan het allemaal alleen maar beter worden. The only way is up!

Update: joehoe, toekomstige persoonlijke kredietcrisis is van de baan! Er blijkt toch wel leven na de anderhalf jaar WGA, dan komt er indien nodig wel een vervolguitkering. Nou hoop ik het niet nodig  te hebben maar het is wel fijn te weten, we kunnen dus in ons huis blijven wonen. Afdeling ziektewet en ik menen nog steeds dat de WGA 4 maanden te vroeg is ingegaan maar het schijnt allemaal niet zo heel erg uit te maken, of zoiets (ik snap niet meer helemaal hoe en wat eerlijk gezegd).
Voor hun niet nee, hm.. eigenlijk schiet ik er financieel een beetje bij in en eigenlijk klopt de hoogte van m'n uitkering ook niet. Ik weet nog niet wat ik daarmee wil, als ik niets doe "kost" het me wel wat geld (nu een aardig bedrag, structureel een klein bedrag per maand) maar ik heb dat geld niet echt per sé nodig en ik voel me een ontzettende schooier om er achteraan te gaan, het is bovendien toch ook belastinggeld. Het is ook nog eens een hoop gedoe en het UWV kennende gaat het ook tijd en energie kosten.
Anderzijds zeggen mensen dan "een ander doet het ook/ een ander gaat het ook halen" maar ja... ik hoef toch niet te zijn zoals anderen? Wat zouden jullie doen?

Weer terug

Jawel, daar zijn we weer. Terug van vakantie en al bijna weer gewend aan het dagelijks leven en een heel klein beetje bijna aan mijn nieuwe achternaam.

Om nog even op die flessen water terug te komen; in Frankrijk is het kraanwater niet om te drinken (officieel en praktisch, het ruikt ook nog eens naar een pas gepoetste plee) dus je moet daar je drinkwater in flessen kopen in de supermarkt. Als je dus nog plek over hebt in de auto, dan zou je Heerlijk Helder gratis Hollands water mee kunnen nemen.
Ik weet alleen bij nader inzien niet hoe het extra gewicht dat je dan in de auto stopt en dus extra brandstofverbruik zich verhoudt tot de prijs van het voordeligste merk drinkwater in Frankrijk. Nou ja, laten we zeggen dat het je 10 cent per liter en wat gedoe scheelt, als je zelf Hollands water meeneemt met mate en het scheelt weer een plastic drinkfles aan afval. Wie het kleine niet eert....

Ik had ook de tip gegeven dat het Louvre op de eerste zondag van de maand gratis is. Nou, die tip bleek wel goed bekend bij velen. We konden zo'n beetje vanuit de metro zo in de rij voor het Louvre aanschuiven zeg maar. Nee, grapje natuurlijk (er zat nog wel zeker 100 meter tussen ;-)). We zijn dus eerst maar even wat gaan eten en toen was het al tegen een uur en de rij was aardig geslonken, laat komen helpt dus wel.

Het was wel heerlijk daar hoor, ik kan de regio Seine et Marne van harte aanbevelen. Er is veel moois te zien en leuks te doen. Zo hebben we bijvoorbeeld Versailles overgeslagen, omdat we al zoveel prachtige kastelen hadden gezien En dan zo'n heel dorp (Provins) dat gewoon als geheel is opgenomen in de annalen van Unesco (werelderfgoed), dat was ook wel een leuk tripje. Verder was er ook wel aardig wat groen in de buurt. Ik heb ook drie keer een hert(je) naast de weg zien staan, gewoon op klaarlichte dag. Dat staat daar dan maar gewoon gezellig en gaperig te grazen pal naast de weg alsof het de normaalste zaak van de wereld is.
Heerlijk gelezen ook, wel drie boeken waarvan een echt dikke pil. Geen TV gemist, lekker gelezen.
Kortom goed genoten van de vakantie.

En toen weer terug naar de werkelijkheid, altijd toch weer een minpuntje aan de vakantie ;-).
Ik had me zo vermaakt en ontspannen daar dat W-day ongemerkt aan me voorbij was gegaan. W-dag; de dag dat ik de WIA in kwam.
Donderdag mocht ik (eindelijk) aantreden bij de arbeidsdeskundige, aardige man wel maar ik kwam er niet bepaald gelukkig vandaag. Ik ben dus nu blijkbaar in de WGA beland, ik meen Wet Gedeeltelijk Arbeidsgeschikten of -ongeschikten. Hoe het ook heten mag, het betaalt slechter dan m'n vorige baan, deze maand en volgende maand 25%, vanaf de maand erop 30% minder.
Nou wisten we dat natuurlijk al heel lang en hielden we er rekening mee maar het was natuurlijk wel ff spannend hoe het er nu precies onder de streep uit zou komen te zien in cijfers.
Mijn eerste uitkeringsspecificatie is inmiddels binnen en dat heb ik natuurlijk meteen in ons budget ingeklopt. Dat gaat allemaal wel lukken. Ik heb er alleen aan zitten rekenen en volgens mij klopt het niet, volgens mij moet het iets hoger zijn maar de officiële papieren en berekeningsgrondslag moet nog komen.

De beste man (arbeidsdeskundige) had volgens mij wel de opzet om me even flink te laten schrikken met het bericht dat ik nog maar anderhalf jaar een uitkering krijg en impliceerde dat er daarna niets was, zodat ik flink aan de slag zou gaan.
Nou was die wens om weer aan de slag te gaan er bij mij al enorm maar wat betreft het schrikeffect... missie geslaagd! Whúúú... helemaal niks naast het inkomen van manlief, dat gaat echt niet lukken.
Nou wil ik wel dolgraag werken maar ja, die baan
- voor 4 uur per dag (ik heb een maximum uren "opgelegd" gekregen),
- en allemaal niet teveel gevraagd aan m'n lijf en bovenkamer (daar heb ik ook beperkingen in "opgelegd" gekregen, het is in dat het opgelegd wordt maar je kunt je er maar wel beter aan houden natuurlijk, voor jezelf en voor je uitkering),
- in een "zachte" omgeving
- ook nog een beetje in de buurt (anders red ik het niet met de halve dagen kinderopvang en tja, meer uren dan je werkt krijg je vanaf volgend jaar niet meer)
Nou ja, die baan moet er dus maar net zijn en dan moet je die nog zien te houden door alle bezuinigingen en reorganisaties heen. Maar goed, ergens moet ie er zijn en anders ga ik wel iets anders doen wat ook kan en mag als het niet anders is.

Eigenlijk is het voor het proces de bedoeling dat ik nu geduldig wacht tot de aanmelding van de arbeidsdeskundige bij het werkbedrijf over 15 schijven heen is geweest en dan ga je pas eens daar wat doen en kun je daar wat halen (aan ondersteuning, tips, je CV plaatsen, etc.). Een paar weken is veel als je gewoon weer lekker aan de slag wilt en de vacatures voor jouw situatie niet echt voor het oprapen liggen en bovendien ook nog maar anderhalf jaar hebt voor je nog bijkans in de armoe beland so skrew ze sistem, ik heb me zelf al ingeschreven en ik rammel daar geregeld aan de poort om een werkcoach te krijgen.

Zaterdag begonnen aan een korte naaicursus historische kleding naaien. Super leuk natuurlijk, twee dingen die ik leuk vind, naaien en historische kleding. Hopelijk doe ik weer wat meer naaikunde op om thuis ook meer handigheid erin te krijgen.
Voor Sarah's verjaardag wil ik een rood tweedehands shirtje voorzien van een zelfgemaakte applicatie van Hopla (dat is een animatie voor peuters, voor wie het niet kent). Sarah is nog steeds helemaal blij als ze haar zelfgemaakte shirtje van Dribbel ziet en aan mag dus ik hoop dat dit ook weer een succes wordt.
Ik loop ook al jaren met het idee voor een multifunctioneel kinderspeelmeubel rond (een IKEA-hack, zoals dat zo mooi heet), dat willen we nog gaan maken voor Sarah's verjaardag 3 november.
Dan is er nog een superleuk paars rokje zonder bijpassend shirtje en een oude paarse blouse van papa, die nog ergens samen iets leuks gaan opleveren hoop ik.

Sinds vorige week heb ik ook nog een dagtaak aan de therapie die ik nu 20 weken ga volgen.
Als het nou één woord was, was ie echt leuk voor scrabble; cognitieve schemagerichte therapie.
Het is eigenlijk wel interessante en leerzame materie, wie er meer over wil lezen, zie "Leven in je leven" van Young.
Eigenlijk heeft iedereen wel schema's, kortgezegd manieren die je aangeleerd zijn of die je jezelf aangeleerd hebt waardoor je op een bepaalde manier reageert op dingen of een bepaalde kijk hebt op dingen. Dat is dus allemaal vrij normaal maar als je last hebt van die schema's en dingen hebt aangeleerd die niet goed voor je zijn, dan is het allemaal wel prettig om te weten en om er iets mee te doen.
Zo leer ik nu daar waarom ik altijd m'n benen onder m'n kont vandaan loop voor anderen en mezelf wegcijfer (dat schema heet "extreme aanpassing"). Daar kun je jezelf heel erg moe mee maken dus (zo extreem moe dat je een kanjer van een kraamdepressie krijgt bijvoorbeeld ;-) ) en dat is dan weer  disfunctioneel en dus wel een goede aanleiding om de draak eens in de ogen te kijken en proberen te verslaan.
Het is eigenlijk best wel pittig en heftig soms maar gelukkig vinden de meesten in mijn groep dat dus daar ben ik dan weer geen uitzondering in. Ik dacht in mijn naïviteit bijvoorbeeld dat ik mijn huiswerkopdrachten alleen voor mezelf maakte maar dat mocht ik dus daar even in de groep gooien, wat ik allemaal over mezelf opgekrabbeld had toen ik een vertrouwelijk gesprek met mezelf had, húúyk! Hmmpff... harnasje aan, helmpje dicht en ...oplezen...

Volgende keer (komende tijd) waarschijnlijk dus wat korter (vanwege drukke agenda vanwege alle bovenstaand naast eigen huis en tuin en andere plannen in uitvoering) en meer on topic.

Aldus,
Moneypenny "the dragonslayer"

Vive la France

Toch maar weer een beetje on topic; besparingstip voor Frankrijk: neem flessen Nederlands kraanwater mee... dat was ik dus vergeten en nu betalen we hier het equivalent van de goudprijs voor water.

Het bevalt hier erg goed, fijn weer, veel leuks te zien, we houden het nog wel even vol. Als je nog eens hier in de buurt bent, ga zeker naar kasteel Fontainbleau, het is prachtig. We gaan zo met de trein naar Parijs, het Louvre is de eerste zondag van de maand gratis (de crypte van de Notre Dame ook).

De Lidl in de buurt is al gelocaliseerd en geprobeerd uiteraard ;-).
Verder bevalt Frankrijk goed, aankomst was iets minder, het huisje dat we kregen was niet bepaald wat ik geboekt had en het was te vies om aan te pakken hier en daar. Het was wel erg gezellig met ons drietjes op dat piepkleine slaapkamertje dat we hadden moeten verbouwen om het kinderbedje erbij te krijgen (waardoor je vanuit de deur zo in ons bed viel en we daar dus ook overheen moesten om bij de kleine te komen en dat met die zere botsauto-knieën).
Het valt me wel op dat de Fransen vriendelijker lijken te zijn geworden en meer Engels spreken, ze beginnen er zelfs zelf mee (huuuuu, shock!).
Echter, de kennis van de Engelse taal beperkt zich tot 5 minuten voor sluitingstijd hebben wij ook gemerkt.

Ik ga nu afsluiten en verder van Frankrijk genieten.

Bedankt nog voor alle gelukswensen!!

Droombruiloft

Onze bruiloft is echt geweldig geweest, ik had me niets beters kunnen wensen. We zullen er nog lang van nagenieten. Het was mooi, romantisch maar ook leuk, gezellig en we hebben erg gelachen.

We hebben enorm veel geluk gehad met het weer, alleen de foto's met de familie op de trap zijn letterlijk in het water gevallen, echt perfect dus.
De ceremonie was mooi en fijn, de kleine receptie ging goed en leuk, bijna geen file naar de feestlocatie gehad en op de feestlocatie was alles wel zo goed.
We hebben veel complimenten ontvangen voor het feest, vooral ook over het buffet. Dat is wel heel fijn om te horen. Ik heb maar een kleine klacht gehad; dat de muziek te hard stond voor de oudere mensen. Dat had ik wel geregeld met de DJ's maar zo opgegaan in het feest dat ik er niet meer aan gedacht heb om te checken dat het ook zo werd uitgevoerd. Het was inderdaad lastig om elkaar te verstaan bij de tafels en het had best 2 tandjes minder gekund. Maar goed, als dat het enige is wat je als negatief commentaar ontvangt op je bruiloft, dan mag je echt in je handjes wrijven dus dat doe ik dan ook.
Mijn vader zei vandaag, dat hij heel erg trots op ons was en mijn schoonouders zijn ook dik tevreden en trots, dat is wel leuk en lekker om er nog extra bij te krijgen. De generatie van onze ouders is vaak spaarzaam met zulke dingen zeggen en delen.
Ook m'n zus was geweldig, ze heeft me heel goed geholpen. 's Morgens kreeg ik een familie erfstuk van mijn oma, dat ik (weer) zou lenen van haar. Ze had ook nog bijpassende oorbellen bij oma's armband en ketting gekocht en een klein boedha beeldje. Mijn oma heeft veel voor mij betekent omdat ik bij haar de liefde, warmte en aandacht vond die ik bij mijn moeder mistte. Ik heb van mijn oma geleerd hoe het wel kan zijn en dat nagestreefd en nu heb ik het nog beter en warmer thuis dan ik had durven hopen. Toen ik dus oma's parel armband en ketting zag, met die bijpassende oorbellen en hoorde dat ik het mocht houden van mijn zus, kon de visagiste dus m'n make-up bijna helemaal opnieuw doen. Zooo lief van mijn zus!

Er is niets echt mis gegaan, wel kleine dingetjes maar die waren zo opgelost met een beetje creativiteit. We kunnen er nu al om lachen.
Zo was de gom vlak voor vertrek zijn corsage kwijt, toch wel lastig. Heel de familie inclusief fotograaf heeft het huis en de auto omgekeerd, geen corsage.
Bij het geregistreerd partnerschap moest mijn man vlak voor de ceremonie nog als een schicht terug de parkeergarage in omdat de ringen in de auto lagen dus ach... ik was er wel op voorbereid dat er iets zou gaan gebeuren.
Ik was heel blij met m'n bruiloftsmap, daar zaten alle afspraken en telefoonnummers in dus de bloemist was zo gebeld en wilde gelukkig helpen. Even later stond er een bruid in auto met draaiende motor een beetje te grijnzen naar verbaasde voorbijgangers voor de deur bij een bloemist terwijl de gom ff een sprintje trok en toen was het weer opgelost.
Mijn schoonbroer en schoonzus hebben ook nog gezorgd voor een stukje theater. Schoonzus maakte een diepe eerste indruk op alle gasten door 5 minuten voor de ceremonie met gierende banden aan te komen rijden, helemaal overstuur en huilend. Mijn schoonbroer had even goed gas had gegeven zodat schoonzus niet meer kon volgen (de lomperik). Na een wilde rit van drie kwartier hadden mijn schoonzus en schoonouders het gemeentehuis pas gevonden, dankzij een onbekende mevrouw die voor hen is gaan rijden, waarvoor heel veel dank lieve mevrouw!
Toen mijn zus 's avonds naar huis ging en de huur van de plek die ik had gehuurd in haar handtas voor mijn spulletjes opzegde, bleek dat zij niet onze portemonne had... Die zat in de verzorgingstas van Sarah en die was al een paar uur samen met Sarah mee met de oppas. Oeps!
Gelukkig waren onze gasten gul geweest, door heel oneerbiedig wat enveloppen open te maken hadden we genoeg geld om het hotel en een taxi te betalen.

En dan nu het moment waar jullie op zaten te wachten, foto's van DE jurk. Ik heb even moeten nadenken of en hoe ik dat kon oplossen ivm privacy en lekker vrij kunnen beppen op het internet. Nou had ik wel een zwart balkje voor m'n ogen kunnen zetten maar dat heeft weinig nut aangezien mijn jurk toch herkend word door wie hem kent. Bovendien ben ik toch al onherkenbaar door al die make-up ;-)
Dus daar gaan we dan, dit ben ik nou, in mijn droomjurk:

Update 4-10-2011: Zo, poppetje gezien... kastje dicht..


Zo en dat ga ik nu echt uitloggen, ik ben nog niet helemaal klaar met inpakken voor de vakantie. Ahum, moet aan de kleding dus nog beginnen maar ik heb daar een perfect plan voor bedacht; tas open, kleren erin gooien en het strijkijzer er achteraan (het kreukt toch weer allemaal onderweg en ik weet niet goed wat het weer gaat doen en wat we dus wel en niet gaan dragen, ik strijk daar wel af en toe iets, ik mis elke inpak-inspiratie op dit moment).

Bruiloftsvoorbereidingen



Sarah's jurkje gister. Stof van stoffenzaak Albert Cuyp, fornituren ook, patroon bovenlijfje overgenomen van een shirtje van Sarah.



Decoratie e.d. zelf gemaakt. Links een tractatiezakje voor de kinderen, die krijgen een Lego ridder of dame, bellenblaas en muntjes voor de attracties bij de feestlocatie. De glazen vaas hebben we al jaren, onderin zit graan en wat pareltjes van een oude ketting van de Zeeman, de rozen zijn nep, van de Euroshop.  Onze bedankjes zijn kleine flesjes wijn van Lidl met een zelf gemaakt etiket erop geplakt. Als gastenboek hebben we kleine kaartjes gemaakt, die kaartjes kunnen we dan bij de foto's plakken. Alles is in stijl van de uitnodiging.
Aan 6 wijn- en 6 champagneglazen heb ik een strikje gebonden met een beetje hobbylijm erop zodat het blijft zitten. In de wijnglazen staan kaarsjes in graan, in de champagneglazen zit gekleurd water (kleurstof had ik nog), wat gipskkruid, een roze en een witte roos (omdat ze op waren bij Aldi maar bij de bloemist gekocht). Op elke tafel komt een wijnglas en een champagneglas te staan, de decoratie past bij mijn bruidsboeket en bij mijn jurk. Totaal heb ik aan decoratie 30 euro uitgegeven.

Klaar voor vertrek. Alles is net al naar de feestlocatie gebracht.




De bruidsmeisjes collectie.
Het middelste jurkje krijgt Sarah zoveel mogelijk aan (tot het echt vies is), het rechtse jurkje is een jurkje om in buiten te spelen in het zand en het linkse had ik al sinds december klaar hangen maar het innemen was een ramp, het zit niet echt mooi en het is ook niet echt geschikt voor dit weer. Het linkerjurkje krijgt na de bruiloft een ontmoeting met een tornmesje en gaat daarna op Marktplaats, van het rechtse jurkje haal ik de rok er weer af en dan is het weer een leuk shirtje. Het middelste jurkje heb ik dus helemaal zelf gemaakt en dat gaat nog een paar weken passen... ik heb de mouwtjes te smal gemaakt!

 

Dit shirtje heb ik in 10 minuten vermaakt tot een speeljurkje. In een half uur tijd was het iets mooier geworden maar ach, het is maar om even mee buiten te spelen. Shirtje is trouwens van Wibra (1,50 in de opruiming) en oogst altijd veel complimenten als Sarah het aan heeft.

Gewoon stof die ik toch over had ;-) tussen de stroken genaaid en een beetje hier en daar wat vastgezet met nog een roosje erop en klaar.
Dit zou je met elk (kinder)shirtje kunnen doen, strookje stof eronder en het is een jurkje.


Zo, dat was het denk ik voor even. Ik weet niet, of ik er nog aan toekom om foto's te plaatsen. Ik weet ook niet wanneer ik die krijg. Au revoir mes amis!

OT; damesdingetjes

Morgen (joepie-joepie-yes-yes!) mag mijn droomjurk mee naar huis (woeha-woeha!).
Tja, hmm... mijn jurk is niet helemaal een bespaar-verhaal (hoewel, een mooie jurk in een mooie zaak was veel duurder geweest) maar...de moraal van het verhaal is wel als je een beetje hier en daar spaart door te besparen, kun je wel weer dromen uit laten komen. Dus ik vind dat ik hier toch even mag kwanzen en kwijlen over m'n jurk.
Ik wordt echt een prinses- uit-1800-voor-een-dag (mijn jurk is naar de Regency stijl/ Franse tijd), compleet met tiara. Zo vaak heb ik zo'n jurk gezien in musea, in films en zo'n warm en verliefd gevoel in m'n buik gekregen.... Ooooh... als ik zo'n jurk toch eens 5 minuten aan mocht ergens. Nu mag ik zo'n jurk de hele dag aan en daarna nog zo vaak als ik wil (misschien toch maar naar het Jane Austen bal om maar weer een excuus te hebben). Ik vind het nog steeds jammer dat de stoffen niet periode-correct zijn maar eigenlijk geeft dat wel een knipoog naar het heden en dat is wel mooi voor een bruiloft.
Voor een ras-bespaarder (blijkbaar niet helemaal zuiver) ben ik wel redelijk uit de band gesprongen met m'n jurk dus maar hij is zo uniek en gaaf... ach, because I'm worth it (en ik deed even een hairflip hier).
Vorige week bleek alleen dat ik ook bijna letterlijk uit de band sprong. Mijn maten waren een beetje veranderd sinds ze voor het eerst waren opgenomen door de coupeuse, ooops.
Afgelopen week werd er dus keihard en genadeloos gelijnd, tot ik vandaag echt pijn in m'n buik kreeg ervan en weer bijna de grond van dichtbij ging bekijken in een plotseling opkomende opwelling. Toen ben ik toch maar weer iets (meer) gaan eten. Goed, crash-diëten houdt je dus maar een paar dagen vol.
Ik weet niet zeker of het genoeg is (ik meen bijna 2,5 kg eraf), daarom moet ik zo voor het slapen gaan nog even op zoek naar mijn penspletter. De penspletter is een stuk synthetische stof en wetenschap van knie tot onder BH waardoor je buik en billen volgens de TV "verdwijnen". Ik heb er ooit 2 besteld in een moment van wanhoop en ik kan je dus uit eigen ervaring melden dat het allemaal echt niet verdwijnt. Het hele boeltje wordt gewoon naar binnen gedrukt en dat voel je. Aan de buitenkant verdwijnt er wel wat, dat is waar. Je levenslust verdwijnt er alleen ook een beetje van, het is benauwd en omdat je zwemband tegen je darmen en longen aandrukt is je eet- en longcapaciteit enigszins ingeperkt. Niet geschikt om mee te gaan golfen dus.
Na een pitstop op het kleine kamertje moet je het ding weer op z'n plaats zien te krijgen. Ik kon gauw nog eens terug naar het kleine kamertje omdat het niet goed zat en toen nog een paar keer omdat het weer was afgezakt (later zag ik ze met een soort BH-bandjes eraan, goed plan). Had ik dat ding aangetrokken om leuk voor de dag te komen op een feestje, werd ik bijna niet gezien de halve avond, ik zat de hele tijd op de plee aan dat ding te sjorren.
Nou heb ik wel het geluk dat ik met die droomjurk toch al een plas-geitebreier nodig heb die met me mee naar het toilet gaat om mijn jurk toonbaar te houden. Ik had me dus zo bedacht dat ik mijn grote zus aan ga stellen als mijn "plas-geitebreier of honour" op de bruiloft, die heeft wel eens vaker m'n onderbroek omhoog gehesen.

Allerlei damesdingetje, getut en getrut is normaal niet echt mijn ding maar nu is het ineens wel leuk c.q. noodzakelijk. Die foto's van die dag, daar moet je toch een tijdje tegenaan kijken. Ik ben dus weer helemaal "in touch" met mijn meisjes-me en eigenlijk vind ik het toch wel ook leuk, voor even.
Op de badkamer staat nu een heel arsenaal aan labaratorisch uitgevogelde huidproducten in slagorde opgesteld. Ik scrub, was, veeg en smeer me twee keer dagelijks dat het niet mooi meer is... Echt dus...m'n huid wordt er alleen maar slechter van! Ik hoop maar dat het een kwestie is van "het moet eerst erger worden voor het beter wordt". Het spaart wel weer een bezoekje aan de schoonheidsspecialiste uit en ik heb er langer wat aan, al die huidproducten, als ze tenminste nog gaan werken. Vichy zegt "al resultaat na een week", ik ga ze er aan houden.
Ik ben ook heel voorzichtig weer lenzen en oog make-up aan het proberen. Alle normaal verkrijgbare mascara geeft een brandend gevoel bij mijn wimperrand, nu heb ik er eindelijk eentje gevonden die het niet heeft. Een nadeel... hebben ze dat spul niet waterproof... Lieve schatten dames en heren mascarabedenkers, hallo! Wat denken jullie nou, dat ik het droog ga houden op mijn eigen bruiloft??! Alvast bedankt voor de panda-look!

Alle vacht en verdere beharing moet er dus ook aan geloven, normaal ook al niet echt m'n hobby. Ik vind  voor, tijdens en na het ontharen gewoon niet prettig allemaal. Je staat of zit daar maar een beetje in een vouwhang om je benen te doen om nog maar te zwijgen van het acrobatisch talent dat je aan de dag moet leggen voor de bikinilijn (maar dat kan ook allemaal zijn omdat ik lijdt aan een zichtsblokkade - ook wel ontzettend dikke buik genoemd). Heb je het zaakje dan eindelijk op orde dan volgt bij mij bijna altijd roodheid, ontzettende jeuk en een ingegroeide haar hier en daar (en ja, vooral DAAR). Ik zie er dus niet zo de lol van in. Ik verstop mijn vachtje dus bijzonder graag onder een broek.
Het schijnt dat Gilette ooit bedacht dat ze wel eens konden proberen om vrouwen ook zo gek te krijgen om hun benen te gaan scheren, zodat hun afzetmarkt vergroot werd. Gilette liet reclameplaten maken waarop modellen en filmsterren gladde benen hadden en ineens was het "in", hygiënisch en vrouwelijk om je benen te ontharen. Alle rages gaan voorbij maar wat denk je... ja hoor, wij blijven met deze zitten.
In Brazilië is de rage wel voorbij gegaan, daar is het schoonheidsideaal gebleekte beenharen op een gebruinde huid. Nou kan ik de Braziliaanse dames alleen maar daarom benijden. Ik bedoel, ik weet niet of je wel eens gezien heb in wat voor bikini's de dames daar verwacht worden op het strand? Ai, dat schept vele dieet verplichtingen.
Ergens in de jaren negentig was er in Hollywood een zeer kortstondig protest tegen al die scheerverplichtingen voor vrouwen, die niet voor mannen golden en oh zo on-geëmancipeerd waren. Op de rode lopers zag je ineens plukkies haar onder de oksels uitpiepen. Ik geloof dat het een paar weken heeft geduurd, toen zijn de dames bezweken onder de druk van de maatschappelijke mening.
Net als wij allemaal.

Er zijn vrouwen die zich niet wensen op te houden of te communiceren met vrouwen die geen make-up dragen. Dat kan niet, dat is "niet verzorgd".
Ik had helaas zo'n übertrut een tijdje in mijn omgeving en kreeg geregeld de wind van voren. En dat terwijl ik nog wel een oogdoktersbriefje had dat ik even geen make-up mocht dragen, of lenzen.
Geen make-up dragen heeft helemaal niets te maken met "niet fris verzorgd zijn" of zelfs "vast vies zijn", zonder make-up zitten er zowieso minder bacteriën op je gezicht dussss....
De oude Egyptenaren maakten hun make-up altijd vers aan voor het aanbrengen. Hoogstens deden de lagere kringen een paar dagen met de kohl. Tegenwoordig wordt het voor ons gemengd in een fabriek en kopen we het in een winkel, er zitten wel conserveringsmiddelen in maar er komen wel bacteriën inwonen door opening en gebruik.
Alles hierboven neemt uiteraard niet weg dat make-up leuk kan zijn, leuk kan staan en leuke dingen aan jezelf kan accentueren en dat je je daardoor nou ja, leuker voelt. Wat betreft bacteriën en hygiëne, ach, deurklinken zijn ook "vies". Helemaal prima, gewoon doen dan, als het goed is voor je innerlijke zelf is dat wel goed voor jezelf zorgen (voor jezelf, niet voor een ander).
Ik zou alleen wel eens willen dat vrouwen de wens van andere vrouwen om (sommige dagen) als zichzelf door het leven te willen en durven te gaan te respecteren.

Hoewel ik dus geregeld heel stoer en geëmancipeerd ongeplukt en onopgeschilderd de straat op ga heb ik natuurlijk ook mijn onzekerheden en complexen, zoals iedere vrouw.
Zo zever ik wel over trouwfoto's maar heeft de hele opleving aandacht voor damesdingetjes ook natuurlijk gewoon te maken met het feit dat ik het super ongemakkelijk en eng vindt en mijn buik nu al de Python doet. Scary shit, dat manlief en ik de hele dag in het middelpunt van de belangstelling staan en dat iedereen naar ons gaat kijken om in vele vrouwelijke gevallen de bevindingen daarna "en petit comitee" even na te bespreken/ jureren.
Maar ja, weet je wat het eigenlijk van de andere kant is... Tuurlijk gaan en mogen ze het over die jurk of over m'n make-up hebben, dat gebeurt gewoon op een trouwerij maar ik hoop dat we alleen mensen hebben uitgenodigd die mij ook los van die jurk en die verf zien en weten, wat ze zien. Mij.