Boekrecensie en inspiratie: Leven van 1 euro per dag

Gezien voor moederdag, gekregen en uitgelezen op moederdag "Leven van 1 euro per dag" van Kath Kelly.

Non-fictie met humor, besparingstips en "food for thought" over je eigen consumptie; weer leuk boek voor de collectie en lijst van favorieten.

Kath Kelly is onderwijzeres in de Engelse stad Bristol. Als haar broer zijn verloving bekendmaakt staat Kelly voor een financieel probleem; ze wil het bruidspaar een mooi cadeau geven maar het geld daarvoor heeft ze niet.
Onder invloed van drie glazen wijn zegt Kelly op een feestje tegen haar eveneens budget beperkte vrienden dat ze het jaar tot de bruiloft zal leven van 1 pond per dag, om geld te sparen voor het cadeau. Haar hoop dat iedereen te bezopen was om haar uitspraak te herinneren vervliegt als ze de volgende ochtend een SMS'je ontvangt van een vriend met de mededeling "Morgen!Bij de drogist kun je paracetamol krijgen voor 26 cent per pakje!".
Allereerst inventariseert Kelly wat ze in haar gehuurde kamer zoal heeft opgeslagen aan voedsel, kleding en verzorgingsproducten. Dat blijkt veel te zijn maar niet voldoende voor een jaar, al snel ontdekt veel methoden om te voorzien in haar voeding, toiletartikelen en zelfs kleding.
Zo ontdekt ze de ver afgeprijsde artikelen (aan de datum) het laatste uur dat de supermarkt open is (hebben wij volgens mij in Nederland niet?), kledingruilparties, proefmonsters aanvragen en verdienen, gratis drinken en eten op verschillende plekken (boekenwinkels, coffeeshops, buffetten na gratis lezingen, social events op haar werk, etc.) en ruilen.
Het openbaar vervoer is nu ook boven budget maar Kelly loopt en fietst veel, langere afstanden (zelfs naar Frankrijk en terug, voor vakantie!), lift ze.
Ze neemt regelmatig plaats achter een PC in de bibliotheek (gratis internet) om de gratis evenementen, introductielessen en al van dies meer bij haar in de buurt op te zoeken en om contact te houden met haar vrienden per e-mail. Ze ondervind dat er veel gratis of voor weinig te krijgen is van voeding tot boeken, massages, visagie, coaching, kleding, cadeautjes, schoonheidsspecialiste of kapper.
Het is alleen jammer dat een verkeerde veronderstelling in een nieuwere druk niet hersteld is. De schrijfster zegt te weten dat je een mooncup in kunt laten brengen en dat ze overwogen heeft er eentje in te laten brengen. Als inmiddels ervaren en zeer tevreden mooncupgebruikster kan ik met zekerheid zeggen dat een mooncup niet ingebracht wordt bij je; dat doe je gewoon zelf (met veel gemak) en vice versa. Wel jammer van de negatieve pers voor de mooncup.
Van maand tot maand verteld Kelly hoe het haar vergaat, met de nodige humor en tussen de regels door leuke en handige tips. In de laatste pagina's van het boek krijg je tips overzichtelijk ingedeeld per onderwerp.
Leuker boek dan ik gedacht had en dat voor maar 5 euro ;-).





Ik ben geïnspireerd achtergelaten door Kelly. Afgelopen nacht kon ik niet slapen en heb ik wat proefmonstertjes aangevraagd; de vakantieperiode komt er weer aan en dan zijn ze wel handig.
Voor een tube zonnebrand moest ik wel m'n hele doopceel lichten, de rest viel erg mee, alleen mijn adres moest ik prijs geven.
Alles gevonden op www.gratis.nl en www.helemaalgratis.nl. Via deze sites kwam ik terecht op http://www.try-now.nl/.
Vandaag had ik een afspraak 26 kilometer van huis dus fietsen was helaas geen optie maar ik heb wel braaf mijn eigen drinken en lunch meegenomen in plaats van aan te leggen bij de lokale McVet daar om de hoek.
Ook nog meteen naar Action geweest op mijn plaats van bestemming, die hebben we hier niet. Ik ging voor hobbylijm (ik zweer bij die van Action, die kun je wegwrijven waar teveel zit en je krijgt geen lelijke "slakkensporen" van lijm), notitieboekjes, batterijen, douchegel en om te kijken naar kunstbloemen (eventueel voor de corsages op onze bruiloft, dan kan ik ze (ver) van te voren zelf maken met eventueel een vers blad erbij). Ik kwam naar buiten met nog twee armbandjes en een kweekbak voor champignons waartoe ik me had laten verleiden, sh... Gelukkig is het me wel gelukt om veel andere "koopjes" te weerstaan, zoals kleding, make-up, deco en speelgoed en ander spul dat ik oh zo graag wilde bezitten maar niet echt nodig had.
Vandaag vond ik in een supermarkt waar ik niet vaak kom een grote fles goedkoop badschuim (werkt net zo goed als douchegel) voor 80 cent per liter (meen ik, weet niet waar ik de bon heb gelaten). Bij Kruidvat of Trekpleister hebben ze ook wel eens van die grote flessen in de aanbieding. Straks even de zeepdispenser bijvullen met badschuim douchegel, beetje aanlengen met water en we kunnen weer een tijd vooruit.

deze week

Voordelige nasi: paar scheppen nasikruiden uit grootverpakking (Makro) en zelf gekweekte taugé (natuurvoedingswinkel voor de "zaadjes", opgekweekt in een oude pindakaaspot met panty erover ipv een speciaal kweekglas)

Onder het maken van de nasi onze uk in de smiezen houden, die heerlijk in haar bak zand (/zandbak) speelt  buiten. De bak staat voor het raam en als ik de lamellen weg trek (en de raampjes open zet), kan ik haar prima in de gaten houden terwijl ik bezig ben in de keuken.

Sarah is wel zo gek met haar zandbak en ik wordt een beetje gek van de was, de vloer steeds vegen en zuigen en echt overal zand (ook al trekken we de zandbakbroek en buitenschoentjes nog wel buiten uit en kloppen we ons kind voorzichtig doch duchtig uit buiten). Ach ja, het kind is er zo blij mee, we nemen het maar voor lief.

De tuin(en) moet nog steeds maar ik hoop dat we snel zo ver zijn dat we alle spullen en gegevens hebben en dan kunnen ze beginnen.
Ik ben veel bezig voor de speel-o-theek, we hebben binnenkort een evenement om wat geld in het laatje te brengen en ik heb me bezig gehouden met wat PR-dingetjes.

Morgenochtend krijg ik dat zelfgemaakte dingetje van Sarah waar ik zo benieuwd naar ben en misschien dat ene boekje "Leven van 1 euro per dag" dat ik had gevraagd voor moederdag. Hier mag met moeder- of vaderdag mama of papa ook bepalen wat we gaan doen die dag. Ik heb een fietstochtje naar een kasteel hier in de buurt gevraagd, met picknick en wandeling rond het kasteel. 's Avonds gaat MrPenny koken voor ons, we gaan straks naar Brabant voor een verjaardag en dan nemen we asperges mee.
Net heb ik al de tabouleh (couscous salade) gemaakt, zo heerlijk maar we hebben het in Nederland niet in de supermarkt helaas dus ik heb nu zelf tabouleh gemaakt (even gegoogled), zodat het lekker door kan trekken voor morgen. Ik heb er al van gesnoept; yam-yam-yam! In het recept staat dat je tomaat, ui en komkommer zou moeten raspen, nou, ik heb het grootste deel dus fijn even door de blender heen gestuurd en een deel fijn gesneden voor 't gemak, ging ook prima.

Bespaard op kinderkleding en een zandbak

Met gepaste trots presenteert huize Penny de Koninginnendagcollectie 2011.

Het blauwe tuniekje linksboven was 1,50 (bleek van een duur merk te zijn, zag ik thuis pas, ik kijk daar niet naar), alle andere kleertjes waren.... 20 cent per stuk, ook de dunne slaapzak maat 90 waar ik nog zo naar op zoek was (ik had maar een dunne slaapzak voor de zomer en die moet toch ook wel eens in de was). Van te voren thuis even braaf op het lijstje gekeken wat ik nog nodig had in de komende maten en toen op pad. Wel een gelukje hoor, 20 cent...! Totaal bespaard: 107,50 (uitgegaan van gemiddeld maar 7 euro per kledingstuk nieuw bij Zeeman of Wibra).

De opbrengst van dit jaar is wel heel wat beschaafder dan de opbrengst van de Koninginnenmarkt van vorig jaar, op een electronisch liedjesboek na, voor 50 cent, heb ik geen speelgoed gekocht. Ik dacht wel dat Sarah zo'n boekje leuk zou vinden maar ze heeft al zoveel dat ik het niet nodig vond nog wat nieuw speelgoed erbij te kopen maar ach, 50 cent. Het is echt een schot in de roos, ze vind het boekje geweldig.

Sarah kreeg vanmorgen ook al een zandbak. Ze heeft er heerlijk in gespeeld en ze wilde er niet meer uit toen we naar de Koninginnemarkt en supermarkt gingen.
Gister hebben we een grote kunststof bak met deksel gekocht bij de Zweedse ballentent. Het ging weer op z'n Utregs hoor maar uiteindelijk heeft ie 8 euro gekost. Bij de Gamma even twee zakken speelzand gehaald, eentje was eigenlijk ook voldoende geweest. Zo kun je dus een complete zandbak, die handig verplaatsbaar is (handig als je tuinen nog verbouwd moeten worden!) met deksel voor 10 euro hebben. De gaatjes in de deksel leggen we na het spelen dicht met bakstenen, zo blijft de deksel ook beter liggen. Bespaard: 20 euro, minimaal.
Mijn vader doet het ook handig, die heeft voor de kleinkinderen een speciekuip met zand om mee te spelen. Ze kunnen er niet in zitten maar wel heerlijk spelen en rommelen met zand vanaf "de buitenkant".

Het is wel welkom, die besparingen, het wordt echt het duurste jaar ooit voor ons. Gister hebben we een nieuw bed gekocht, de tuin moet nog op de schop en dan de bruiloft nog.
Eigenlijk wilde ik niet zo'n super dure jurk maar ik ben toch overstag gegaan, ik ga m'n droomjurk laten maken. Je kunt wel altijd op de centjes letten maar je moet ook een beetje leven en een beetje lief voor jezelf zijn (zoals ik al eerder zei, wij zijn soms meer selectief consument dan consuminderaars). Ik heb in mijn leven nog maar een kans, één dag om zo'n jurk te kunnen dragen waar iets in m'n buik heel blij "plop" van zegt en gaat kriebelen als ik er een zie, waar ik altijd van gedroomd heb om er eens een te mogen dragen.
Ik ben er zo vol van en blij mee en ik mag mijn beste vriend, die ik altijd alles vertel, niets vertellen omdat het ongeluk zou brengen en het "niet hoort". Hnguh... moeilijk hoor.
Nou weet ik dat hij wel eens leest hier maar niet vaak dus ik kan hier redelijk veilig een linkje neerzetten zodat jullie een beetje snappen in welke categorie het ongeveer gezocht moet worden, mijn droomjurk, en mocht hij toch weer eens lezen, hier niet klikken schat.

Vanmorgen bleek ik een SMS'je van gister gemist te hebben. Ik schrok toen ik het berichtje zag en moest even huilen. We hebben elkaar vanmorgen wat vaker geknuffeld hier, pfff...
Het zwaard van Damocles is gevallen, een van onze beste vrienden en onze leukste familieleden gaan toch scheiden. We hebben nog een hele tijd gehoopt dat ze er uit konden komen samen, zeker omdat ze drie kinderen hebben. Het begon ons wel steeds duidelijk te worden dat de kinderen misschien juist meer gebaad zouden zijn bij een scheiding.
Nu heeft hij gister zijn koffers gepakt toen zij was werken, de kinderen naar bed gebracht zonder iets te zeggen of uit te leggen (dat moest zij maar doen) en toen zij thuis kwam, is hij vertrokken. Hij heeft niets gezegd over de kinderen, niet eens wanneer hij ze weer wilde zien, hoe zij het moet oplossen op de dagen dat zij werkt en hij bij de kinderen was, dat mag ze zelf allemaal uitzoeken blijkbaar. Dat hadden we niet van hem verwacht. Ik hoop zo enorm, dat de kinderen niet de kinderen van de rekening worden.
"Gelukkig" ben ik nog steeds werkloos en daarom kan ik komen oppassen op vrijdagen voorlopig en dan hoop ik dat er iemand anders kan op zaterdag. Ik weet nog niet of en wanneer ik ingeschakeld moet worden, het lijkt me wel even een flinke maar leuke uitdaging, 4 kinderen tegelijk verzorgen!

De prijs van kleding

Laatst stond ik bij ons in het dorp in een kinderkledingzaak, die ik eens wilde verkennen, naarstig te zoeken naar nette excuses om de zaak in de vijfde versnelling per direct te verlaten.
Van het tweedehands kledingrekken vooraan in de winkel was ik per ongeluk afgedwaald naar de outlet-rekken die de rest van de winkel bleken te vullen. De echt alleraardigste verkoopster probeerde mij een afgeprijsd bloesje te verkopen, van 60 euro voor slechts 35 euro.
Vijf-en-dertig euro???!! Voor een kwart meter stof, wat draad en een paar knopen??? Whù?!!

Een paar weken daarvoor haalde ik Sarah op een mooie dag op van het kinderdagverblijf, die had heerlijk buiten gespeeld. Met haar (gekregen) spijkerbroekje was ze de halve speelplaats vol met zand en krijt over gekropen. "Okay", dacht ik, "ik heb dus toch nog een extra paar broekjes nodig voor de zomer".
Ik dacht bij Zeeman of Wibra even wat broekjes bij te kopen voor een euro of 7 a 10 per stuk maar ik had geluk. Bij Zeeman lagen peuter spijkerbroekjes voor maar 2,49 per stuk.
Twee euro en negen-en-veertig cent maar??!! Voor een spijkerbroek inclusief zakken en overige normale onderdelen? Whù?

Ik begon me toch af te vragen en het begon te knagen, dus ik voelde "á la Keuringsdienst van Waarde" Zeeman eens aan de tand, dit kon niet zuiver zijn.
Ik kreeg antwoord van Koos matroos, het kan echt, ook op een manier dat het sociaal gezien en op het gebied van milieu klopt. Zeeman is er zelfs heel open over en investeert zelfs geld in een externe partij die hen adviseert op het gebied van MVO en onafhankelijke audits uitvoert. http://www.zeeman.com/Over-Zeeman/Onderneming/Verantwoord-ondernemen.aspx

Nou heb ik ook gedacht dat iedereen wel zo'n mooi verhaal kan schrijven op z'n website maar dat zou niet zo slim zijn en bovendien ook strafbaar in principe. Volgens de warenwet mag je namelijk niet een product verkopen dat niet aan de eigenschappen voldoet die jij eraan geeft (bijvoorbeeld biologische voeding die helemaal niet biologisch verbouwd is).

Hoe komt dat enorme prijsverschil dan? Misschien een "designer" met een salaris boven de Balkenende-norm? Dure tussenhandel en dure "tussenschijven"?
Of zitten er overal tussenin en achteraan mensen die zich goed verrijken en zich helemaal een ongeluk lachen om wat mensen bereid zijn uit te geven, voor de buren ....errr. pardon... hun kind?

Eigenlijk doen "we" het dus onszelf aan, hogere prijzen dan nodig maar ja, wat als je niet zo bij "we" hoort eigenlijk en toch allerlei spullen moet aanschaffen...

Ik droom er wel eens van om een bedrijf te starten dat echt goede producten maakt voor redelijke en in verhouding staande prijzen. Apparaten die niet worden ontworpen om kapot te gaan na een bepaalde tijd maar om lang mee te gaan. Zoveel mogelijk standaard onderdeeltjes zodat reparatie en vervanging makkelijk en voordelig is. Garantie die verder gaat dan de deur, spullen die zo goed zijn dat de aanschaf ook nog eens aantrekkelijk is door de tweedehands waarde... maar ja...zo kruimelt het koekje niet meer. Jammer voor onze beurs, goed voor DE beurs, bijzonder jammer voor onze planeet (die uitgeput en uitgepuft wordt).

The story of stuff met Nederlandse ondertiteling:
 http://video.google.nl/videoplay?docid=-7886122881288756203#

Het loopt hier... niet?

Onze peuterpuber wilde 2e paasdag bij opa en oma toch ineens lopen, achter de "rollator" van haar neefje waar oma haar achter had geplant. Ik pinkte een traantje weg en manlief barstte bijna uit elkaar van trots, ze loopt, wauw!

Van oma mochten we de rollator lenen zodat ze thuis verder kon oefenen. Thuis vertikt ze het om binnen zich ook maar op te trekken aan het ding en op het kinderdagverblijf had de juf haar in haar onschuld achter een rollatortje gezet waarop volgend het hele speelplein even kwam kijken wat er aan de hand was met onze dramaqueen. Ze wil thuis wel buiten lopen met de rollator maar dus wel alleen buiten, met mama, met DIE.

Dat eigenwijze heeft ze echt van mijn man.

Wij blijken een zeer interessante buurt te hebben met vele bezienswaardigheden, alles wordt enthousiast aangewezen of begroet (waardoor er af en toe een lichtschicht waarneembaar is hier, van een kat die pijlsnel vlucht voor de gillende peuterpuber), je bent wel even onderweg zo ;-).

De lokale radio had mijn persbericht opgepakt en daarom zat ik vanavond voor een beetje gratis reclame voor de speel-o-theek met grote oorkleppen op en een intimiderend grote microfoon voor m'n neus met 3 brokken in m'n keel in de studio. Ieieieh! De programmamaker had zichzelf en mij niet echt goed voorbereid waardoor ik dingen weer moest corrigeren en ging vragen stellen waar ik niets van wist van te voren en ook nog eens geen antwoord op wist. Welke wielmaten kinderfietsjes hadden bijvoorbeeld.... Hùh?! Dat liep dus ook niet goed maar goed, misschien hebben mensen het daardoor juist onthouden... hoopikdan?

Dan kom ik ook nog eens nergens toe de laatste week lijkt het wel, voorjaarsonrust of moeheid?

Ook aan de bruiloft moet ik nog e.e.a. doen aan regelwerk en vandaag heb ik daardoor minstens een halve minuut in stilte doorgebracht achter mijn laptop. Wat mensen toch durven te vragen zo gauw het woord "bruiloft" valt. Het vieze is ook nog dat ze op hun website en een flyer een prijs vermelden die nog geen 40% is van wat ze daadwerkelijk op de offerte zetten. Meer dan 40 euro p.p. voor even feliciteren en wat drinken, voor nog een uurtje, bij het gemeentehuis. In nog geen 400 jaar dus!

Nu heb ik dus tussen het gemeentehuis en de feestlocatie wat kilometers en tijd te overbruggen en geen mogelijkheid om onze gasten van een koel drankje te voorzien tussendoor. Picknicken? Picknickmandjes meegeven.. Ideeën, iemand??

kinderjurkje van oude damesblouse

Vorig jaar heb ik van de mouwen van een oude damesblouse een kort broekje genaaid voor Sarah.
Afgelopen weekend heb ik een jurkje genaaid van de rest van de blouse.
Lichtblauw draad had ik nog (meer dan genoeg), de lintjes waren nog over en de stof was dus ook gratis. De enige kosten waren dus wat elektriciteit en een beetje textiellijm, et voìla! Het patroon was ook gratis, ik heb gewoon een ander jurkje op de blouse gelegd en toen afgetekend met tovertextielstift (da's handig met naaien, de kleur verdwijnt gewoon weer na 12 uur) zodat ik ongeveer de maat had, de rest zelf bedacht.
Ik was vanmorgen bij een coupeuse voor mijn trouwjurk en ze vond de jurk helemaal niet slecht. Dat wil zeggen dat ik er goed in geslaagd ben de schoonheids- en beginnersfoutjes weer te verdoezelen, hihihi. Of ze wilde gewoon aardig zijn, dat kan ook.
Er ligt nog een roze blouse met vlek en een paarse die nog van papa is geweest en ik zit nog vol ideetjes om daar ook iets van te maken...

Van oude bloempotten heeft Sarah nog twee Paascadeautjes gemaakt voor familie (twee dagen niet hoeven koken, hiep-hoi). Deze keer was het wel vingerverven met een smile gelukkig en het werd prachtig. Ik heb een doosje met 4 margrieten gekocht en in elk potje een magriet gezet.

Voor de lange duur moet het wel even milieu-onvriendelijk in de vernis, voor optimale dubbele recycling; niet vernissen. Als je geen vernis gebruikt kun je de verf weer afwassen (of dat gebeurt vanzelf met water geven, kwam ik achter, ehem) en de pot nog een keertje laten bevingerverven.

Klantvriendelijk

Ons midweekje weg was natuurlijk veel ste kort maar wel fijn.
Ik kan alleen bij nader inzien die roompot aanbieding bij het park Hambachtal niet zo aanbevelen als je met een klein kind gaat. Ze gaan die huisjes schijnbaar opknappen en waarschijnlijk mag je er daarom zo goedkoop verblijven maar dat zeggen ze er uiteraard niet bij als je boekt. Je ziet alleen foto's die met zo'n makelaarscamera zijn gemaakt, alles lijkt mooier en groter.

Het was niet echt kindveilig, het huisje. Het eerst huisje hebben we geweigerd omdat er stukken uit de tegelvloer waren waardoor er scherpe randen waren, niet zo handig met een kruipende peuter. Met een zucht en een steun kregen we een ander huisje, ook met vele gebreken maar wat niet veilig was, was tenminste af te schermen of op te lossen.

Niet zo heel erg klantvriendelijk allemaal dus eigenlijk. ook dom van ze, anders hadden we misschien van de zomer voor het volle pond een huisje ergens anders geboekt bij ze, als het goed bevallen was. Nu dus mooi niet, ik vertrouw die verhalen en foto's nu niet meer op hun website.

Nou blijken wij in het bezit te zijn van een zeer probaat middel tegen alle chagerijnigheid en (klant)onvriendelijkheid. Eerst wordt de ruimte gescand en alle chagerijnig kijkende elementen worden vastgelegd voor behandeling en dan... gaat ons kleine blondje meisje zitten lachen, zwaaien en flirten tot die chagerijnige mensen ook naar haar lachen. In een gasterij in een openluchtmuseum in Duitsland bleek de soldaat-serveerster die ons alleen nog maar had toegeblaft zowaar nog te kunnen lachen en de sergant kwam plots in beweging en kwam aan lopen met lollies en kwam ons meisje aaien en knuffelen.

Kon ze maar altijd mee...

Dit weekend had ik onverwachts bezoek uit Brabant en ze wilden eten bij Mc hier dus toen ging ik ook maar mee met Sarah, voor de gezelligheid uiteraard ;-). Onze Brabantse familie heeft nu ervaren dat de klantvriendelijkheid en service nogal ver van het Brabants niveau af ligt. Er ging even wat mis, het was nog niet zozeer de inhoud maar de manier waarop de reactie kwam waardoor er echt twee monden open vielen.
In Brabant zeggen ondernemers over service en klantvriendelijkheid  "sja, as ik het nie doe, dan gaan de mensen de volgende keer op een ander"
Rondom Utrecht denkt men "Dit is mijn winkel, mijn product, het is altijd goed, we doen nooit iets fout en als je het niet bevalt, dan ga je maar op een ander"

Die ervaring hebben wij helaas al meerdere keren gehad hier. Terugkomen met klachten lijkt hier wel "not done".  Eigenlijk kan er ook nooit "sorry" of "vervelend" af hier, dat zou schuld bekennen zijn en er kan toch niets mis zijn met hun product, dus het ligt aan jou.

Laatst moest ik echt eraan geloven, op naar de Hunkermoller, om mijn postpartum BH-maat goed laten opmeten en een nieuwe voorraad stutmateriaal aan te schaffen. Drie dezelfde BH's gekocht en meegenomen op vakantie maar ik heb bijna daar al een andere BH gekocht omdat een deel zich zo hard in m'n huid groef dat ik er een knalrode en flink pijnlijke streep van kreeg, plus een kapotte huid. Precies tussen de dames in, auw.
"Ja", was de conclusie, toen de centimeter erlangs werd gehouden (een centimeter? die had ik niet gezien de vorige keer), "U heeft een verkeerde maat gekocht". Toen ik uitlegde dat ik me had laten helpen door haar collega om mijn nieuwe maat vast te stellen en dat ik voor 50 euro weg kon gooien werd het duidelijk dat ik niet iets anders kwam kopen maar zowaar kwam klagen, het lef!
Vervolgens was het een allergische reactie en als toetje zei de dame die me had geholpen dat ze nooit een verkeerde maat verkocht en dat ze zich mij ook helemaal niet kon herinneren, hoor.
Lekker stel zeg, de een staat tegen je te liegen en de volgende impliceert dat je een leugenaar bent.
Nou mag ik terug komen met de bon en de BH's maar twee heb ik er dus al gedragen en eigenlijk mag ik die dus niet ruilen. Ik ga zaterdag (dat heeft m'n moeder me geleerd, als ze moeilijk doen over garantie en dingen waar je wel recht op hebt, dan ga je op zaterdag terug en doe je zo nodig heel duidelijk (hoorbaar) je verhaal).

Twee weken geleden ging ik naar onze lokale Zweedse ballentent, tot nu toe altijd een prettige ervaring geweest maar mijn laatste bezoekje heeft een schriftelijk excuus, belofte tot beterschap en twee bonnen voor een kop koffie met gebak geresulteerd omdat wel zoveel van mijn tijd was verspild het het personeel wel zo onbehoorlijk was geweest dat ik bij thuiskomst digitaal een klacht heb ingediend. Een kennis die werkt bij IKEA werkt was benieuwd wat er nou gebeurd was en zei vervolgens; ow maar dat mag echt nooit zo, en dat al helemaal niet en dat doen wij al jaren niet meer zo omdat het zo klantonvriendelijk is, geen wonder dat Utrecht het slechtst lopende filliaal van Nederland is. Aha, dacht ik, het ligt dus toch echt niet aan ons.

Ik vind deze provincie inmiddels echt leuk en mooi en ik hoef niet meer terug naar Brabant maar het enige nadeel van Utrecht is wel dat er Utrechtenaren wonen.
Om dit soort klantvriendelijkheid en gedoe heb ik al jaren overstapangst.
Ik zag wel aanbiedingen voorbij komen van andere energieleveranciers, mijn energieleverancier heeft 2 jaar honderden euro's die ik tegoed had gegijzeld en ik was ze dus al tijden beu maar overstappen vond ik wel zo eng... God weet wat er allemaal mis zou gaan en wat een Gedoe het zou worden.

Ik heb het gedaan.
En jawel hoor, er ging wat mis, ik kreeg weken later een meterstandenkaart in de bus, of ik die even wilde invullen.. Huh, pardon, zullen we eerst zoiets als een overeenkomst sluiten waarin staat wat ik ga betalen, wel tarief, hoe lang en dat ik van jullie die 190 euro terug krijg na 10 maanden???!
Dat werd dus bellen maar tot mijn verbazing werd ik heel netjes geholpen en excuses en de brief kwam er nog een keertje aan. Alles is nu dus helemaal in orde en goed. Scheelt een tientje per maand.
Ze belden vandaag nog om te vragen of ik tevreden was over de overstap en of ik nog vragen had. Dikke duim voor E.on.
Klachten zijn kansen lieve ondernemers!

Hebben jullie al gehoord van dat Belgische programma waarin ze de klantenservice van een telecombedrijf eens goed terug hebben gepakt, echt super goed en heel grappig; hier het filmpje:

Van cultuur naar graaicultuur

Eigenlijk stond het in mijn planning om dit weekend, vandaag naar een museum te gaan maar helaas heeft het museum dat ik wilde bezoeken zichzelf omgedoopt tot "experience" waardoor de museumkaart er ineens niet meer geldig was (was ik dus net te laat, manlief wilde iedere keer niet mee helaas) en de sympathie voor het museumweekend zich ook beperkt tot een korting van 2 euro op de entree van 14 euro ipv gratis toegang.

Het zal wel zo z'n redenen hebben, gekort op subsidie waarschijnlijk, waardoor de financieën er plots anders voor staan. Als museum moet je dan toch iets en dus wordt je een commerciele "experience", een "belevenis" of een "attraktie".

Fantastisch, die bezuinigingen op "linkse hobbies", zoals cultuur, zo vervallen we van cultuur naar graaicultuur.
Je kunt erop gaan zitten wachten dat het Openlucht museum en het Spoorwegmuseum in deze lijn ook snel zouden moeten vercommercialiseren en ik vraag me af of dat wel zo goed is voor de inhoud.
Henk en Ingrid met hun twee kids willen natuurlijk wel prima vermaakt worden voor die hoge(re) entreeprijs die ze betalen dus computers erin en cultuur eruit.
Als veel musea gedwongen van een "stichting museum X" naar "de X-belevenis B.V." moeten, nou, dat lijkt me wel zo'n teloorgang van cultuur en ons imago... weer iets om je voor te schamen als Nederlander.

Ik zie dan allemaal Corpus- en Geldmuseummusea voor me, minder inhoud, meer "actie" en veel gesponsorde onderdelen.
Bij Corpus wandel je door het menselijk lichaam. Iedereen kreeg een koptelefoon uitgereikt voor "de reis".
Hè, wat gezellig toch, dacht ik al. Wel een handig uitje als je een verstandshuwelijk hebt of voor de jaarlijkse familiedag als het elkaar allemaal niet ligt. Ieder lekker zo'n koptelefoon en je kunt en je hoeft elkaar niets meer te melden en zo kom je de dag wel weer door.
Toen bleek dat ik ook nog dat "ome Willem" me in m'n oor zou fluisteren de gehele reis, húúú iiiiiiie! Ik vond Ome Willem als kind al een enge en nare vent dus dat ligt aan mij hoor.
De reis door het lichaam verliep voorspoedig via vele ruimten en liften ("aha, daarom is het hier zo duur, dat kost een hoop electra (en personeel)!"). Daarna mocht je, ineens wel via trappen, weer de weg naar beneden afleggen maar niet zonder al die ozo interessante informatie te zien, volledig gesponsord door allerlei bedrijven en stichtingen. Kon je leren dat je darmen echt niet zonder yoghurt met beesies van het merk X konden en dat het ook belangrijk was voor je menselijk lichaam om toch maar vooral product Y te gebruiken. Geweldige informatie, vooral zo nuttig en leerzaam voor kinderen ook, want wat je in een museum leert, is waar ;-). Je moest overigens ook nog eens overal je e-mail adres intikken voor je iets mocht doen of lezen (kon je nog lang nagenieten van je bezoek), mijn mans oplossing: info @ corpus punt nl ;-)
Inmiddels was ons eigen menselijk lichaam een beetje van streek in bepaalde regionen, een beetje hoofdpijn van dat akelige binnenklimaat, naar gevoel in onze buik maar vooral eh... er zijn hier vast geen jeugdige lezers, het gevoel genaaid te zijn zonder het gevoel echt .... te zijn. Het was namelijk schreeuwend duur ook nog eens (hmm.. ik zie nu op de site dat het een stuk goedkoper is geworden, tot aan het parkeren toe, voortschrijdend inzicht of genoeg gegraaid?).
Het zal allemaal in de eerste opzet best leuk, leerzaam en goed bedoeld zijn maar ... hmmm..

Wel weer een lastige kwestie hoor, moet de overheid, de maatschappij dan maar veel geld in musea pompen, ook de nieuwe, de "slechte" en wie bepaald wat "slecht" is dan?
Ik vind bijvoorbeeld zo'n klein boerenmuseumpje met oude meuk, enthousiaste vrijwilligers en duidelijke uitleg op kaartjes wel zo verschrikkelijk leuk en leerzaam maar misschien vind een ander dat weer geen cent waard, of centraliseer het maar allemaal.

Het enige wat voor mij duidelijk is, is dat commercialisering of "privatisering" van de musea in Nederland voor heel veel musea echt geen goed idee is... niet voor de overdracht van onze cultuur, niet voor onze buitenlandse gasten, niet voor onze kinderen en nee, ook niet voor onze portemonnee.


Komende midweek gaan we meemaken hoe het met de cultuur bij onze oosterburen is gesteld. We hebben ons opgegeven als Vrijwillige Bungalow Bevolking op een park in Duitsland. Bij een VBB betaal je een schijntje voor een bungalow in het laagseizoen (78 euro voor een midweek in ons geval) zodat de bungalow nog een beetje beveiligd is en het park de personeelskosten nog een beetje terug verdiend.  (met dank aan het forum voor de tip!)
Tja... het is een beetje anders dan die geplande week Caïro maar ik ben er eigenlijk bijna net zo gelukkig mee. Het is niet in Nederland (kan je net zo goed thuis slapen en vind ik, verwende globbetrotter, saai), we hebben een dak boven ons hoofd en een bed om in te slapen , we zijn even lekker met z'n drietjes en niets moet en er is wat te zien en doen in de buurt. Prima, gewoon op intekenen en gaan.
Hmm... misschien moet ik toch maar eens gaan beginnen met inpakken by the way (moet nog beginnen met strijken en inpakken). Gelukkig heb ik al wel m'n verlanglijstje klaar. Het is met kopieren mis gegaan maar ik vink altijd kleine piramides af ipv vierkante vakjes... jaa, ik weet het, schattig hè? Ook wij control freaks hebben ook nog (andere) hobbies.

Lente!!

 Eindelijk is het lente, wat heb ik er naar uit gezien. Toen we ons schuurtje uitgemest hebben (en zo ingericht dat m'n fiets er weer zonder kleerscheuren uit en in kan) kwam ik twee potjes paasspul tegen van 2 jaar gelden. De narcisjes hebben helaas (nog) niet hun tweede ronde gemaakt maar de blauwe druifjes kwamen na een weekje "kuren" in de vensterbank (zon, voeding en water) weer opnieuw tot leven. Als ze uitgebloeid zijn, laat ik ze wat drogen en kunnen ze weer in de schuur voor volgend jaar.
Sarah en ik hebben er nog een leuke bloempot bij gemaakt samen.
Nou ziet het er wel schattig en gezellig uit maar in tegenstelling tot wat de (glossy) magazines zouden laten zien (oh zo gezellig aan het knutselen met je stralende peuter met een leuk en vertederend resultaat), zal ik even vertellen hoe dat echt ging in het kort... "Wééééééééh-Huuuuuuuuuuuurrrhhhhuuuuuu" "Hee, lieverd, vind het niet leuk?" "Wéééééééhèèèèhuuuuuu" "Oh.. nee schatje, niet je handjes nu in je mondje stoppen met die verf... hier, pak deze pot maar even vast, smeer je handjes maar even af, kom"

Als consumenten krijgen we al genoeg nep en misleiding voorgeschoteld. De laatste tijd kijk ik regelmatig het programma "de rekenkamer" naast "keuringsdienst van waarde". Laatst ging een programma over inktpatronen voor printers, weet je dat de inkt in de patronen die wij kopen omgerekend 3000 euro per liter kost? En dan het "gerecycled" toiletpapier, vroeger was dat zo goedkoop en zo bruin, tegenwoordig is het duurder en wit. Marketing madness!
In de laatste aflevering die ik zag van de rekenkamer werd er berekend wat het krijgen van een kind kost. Ik mistte in hun berekening nog de positiekleding voor de moeder, schilderen, behangen en gordijnen voor het kamertje eventueel en die drie rompertjes per maat leek me ook aan de krappe kant maar dan komt de totale som wel aan de 5500 pleuro. D.w.z. als je het allemaal nieuw koopt en dan koop je nog de "normale" dingen, niet de absolute merkkleding en uitzet.
Nou, dat hebben wij toch echt niet uitgegeven. Met krijgen, lenen, tweedehands, kringloop en B-merken (Zeeman, Wibra, Bebeqo voor de wagen) kun je ook voor 900 tot 1500 klaar zijn met de complete uitzet voor de baby en de zwangerschap.
Volgens mij kom je zelfs met een voordelig IKEA-bedje, wat tweedehands kleertjes en linnengoed of kleertjes en linnengoed van Zeeman, een badje, wat nieuwe flessen en spenen en een tweedehands of B-merk 3in1 (maxi cosi, wiegje, wandelwagen) wagen al een heel eind.
Maar in hemelsnaam hoe krap je ook zit, bespaar niet op veiligheid.
Laatst stond er bij de Mac een jong gezin in de auto naast ons met een baby los in een verouderd babystoeltje dat niet meer aan de veiligheidseisen* voldeed (dat model deed ik bij de kringloop ook weg) en dan nog twee kleintjes los over de achterbank. Vader had binnen hamburgertjes gehaald, geld om binnen te gaan zitten met drinken erbij leek er niet te zijn. De auto was ook in staat van ontbinding, best triest enerzijds maar dan denk ik ook "hoe haal je het gvd in je hoofd om geld uit te geven aan McDonalds terwijl je dat zou kunnen sparen voor fatsoenlijke autostoeltjes voor je kinderen".
(*over veiligheidseisen: dat op deze website wordt genoemd dat tweedehands stoeltjes af te raden zijn, daar ben ik het niet helemaal mee eens. Je kunt het kunststof goed bekijken en je kunt de bekleding even los maken om te kijken of de piepschuim schaal die erin ligt nog intakt is.)

Gister konden we het toch weer niet laten. ik-moi-I, die muts die roept dat je net zo goed naar de kinderboerderij kunt gaan met je peuter, ben naar de Apelheul geweest. Sarah gratis, wij voor 17 euro p.p. en dan nog benzinegeld en ach ja, toch maar daar lunchen ipv buiten op een bankje omdat het nog een beetje fris was. Maar ja, ik was er maar een keer geweest toen ik 17 was en wilde altijd nog weer eens een keertje gaan en manlief was nog nooit geweest dus eigenlijk was het ook gewoon voor ons.

Als je kindje dan zit te gieren van de pret en helemaal straalt.... tja.. onbetaalbaar...

Nu ik de foto zie vind ik het toch wel een beetje eng eruit zien maar het aapje leek het wel leuk te vinden en sprong gewoon weg toen hij die kleine handjes beu was.
Sarah vond het fantastisch, we hebben haar ook weinig zien lachen de laatste tijd, er moet een kies doorkomen. Vanmorgen weer de eerste niet-spuitluier gezien, hoera!
Wij hebben zelf ook om beurten een ontslakkingskuur van moeder natuur gehad, de afgelopen weken daarom ben ik even weinig online geweest.

Over bevolking

Als een van de oorzaken van onze milieuproblemen wordt vaak overbevolking genoemd, of, zoals een mevrouw tijdens een discussie na een milieufilm die ik bijwoonde het subtiel verwoorde: "het probleem is al die mensen die maar blijven doorfokken". Ik heb m'n kaken op elkaar moeten drukken om niet te reageren, dat mijn kind niet gefokt is maar uit liefde ontstaan.

Het valt mij op dat ook milieu-minded mensen die al twee of zelfs drie kinderen op de wereld hebben gezet  schrijven en spreken over het beperken van het aantal geboorten. Het is niet alsof deze problematiek niet bekend was toen zij het verlangen naar (nog) een kind voelden aangezien hun kinderen net puberen of nog lang niet.
Toch kan ik deze mensen niet veel verwijten. Het verlangen naar een kind laat zich gewoon niet zo goed combineren met de problemen van de wereld en je wil en zal natuurlijk als ouder niet schrijven dat je gewild had dat je het bij een kind gelaten had vanwege het milieu.
Wel vind ik het een beetje gespleten om mijn generatie te vertellen dat de bevolkingsgroei beperkt zou moeten worden terwijl je zelf in de luwte van de discussie wel je geluk 2 tot 3 keer hebt vergroot.

Onze overheid lijdt in deze discussie helemaal aan een gespleten persoonlijkheid; enerzijds word er geroepen dat we de bevolkingsgroei moeten beperken de andere keer worden zorgen geuit over de vergrijzing en de bevolkingskrimp in Nederland en wordt ons verzocht om heen te gaan en ons te vermenigvuldigen. Het liefst ook nog op jonge leeftijd, dat is gezonder voor ons, ons kind en de kosten van de volksgezondheid.
Wanneer doe je het nou nog goed?
Enerzijds hebben we wel genoeg Nederlanders nodig om onze economie draaiende te houden, anderzijds puilt de wereld bijna uit van de mensen en kan de aardbol het eigenlijk niet meer aan.

Dat wil zeggen, onze aardbol kan ons niet aan zoals we nu consumeren.
Waarom zou de ene ouder waar dan ook ter wereld het verlangen naar nog een kindje moeten laten varen zodat andere mensen hun vervuilende en verspillende consumptiepatroon in stand kunnen houden?
Er zijn mensen op deze wereldbol die het normaal vinden om te eten van wegwerpborden omdat een vaatwasser inruimen nog te veel moeite is (hotels gebruiken ze ook veel), hun airco en verwarming zomer en winter aan hebben staan, hun zwembaden en grote huizen blijven vullen en verwarmen en rondknorren in hun Hummer en aan aanverwante artikelen en nog vele, vele andere veel minder erge dingen doen die ook bijdragen aan het probleem...
Anderzijds geloof ik niet in "ik doe geen moeite voor het milieu, anderen (die nog veel erger zijn dan ik) doen het ook niet", dan ben je niet de oplossing maar onderdeel van het probleem.

Als je al zover zou zijn dat je toch je kindergeluk wilt beperken tot een kind, dan krijg je weer te maken met weer andere meningen.
Ik citeer even een mening uit blaadje dat ik deze week las: "maar één kind is egoïstisch" of om naaste familie te citeren "Niemand kiest natuurlijk zelf ervoor om maar één kind te hebben".
Als je maar één kind wilt moet er iets met je aan de hand zijn en moet je het gaan uitleggen of zelfs verantwoorden. "Maar" een kind is zielig, egoïstisch.
Ik vind dat je een goede reden moet hebben om de beslissing te nemen een mensenleven te laten beginnen en dat je net als bij een relatie niet iets nodig moet hebben van de ander maar iets te geven moet hebben. Een kind op de wereld zetten omdat je andere kind anders zielig zou zijn of vanwege de sociale druk, vind ik geen goede reden.
Ik denk ook wel eens: beter een kind goed, dan twee half opvoeden. Bij een opvoeding hoort ook een kind begeleiden tot volwassenheid en het kind een goede en passende opleiding geven (bij voorkeur zonder het kind het leven te laten beginnen met een schuld), vinden wij. Er zijn genoeg mensen die juist een stuk minder egoistisch waren geweest om het bij één kind (of twee) te houden door chronisch geld- of tijdgebrek of een slechte relatie.

Wij denken over een tweede kind maar weten intern al niet zo goed wat we vinden zonder deze externe meningen dus het maakt het extra ingewikkeld.
We verlangen eigenlijk wel naar nog een kindje maar we zien wel aardig wat beren op de weg.
Vanaf het punt van zwanger willen worden tot nu zijn er toch veel tegenvallers geweest waarvan je zegt "mwa...maar goed dat ik dat niet van te voren wist anders was ik er misschien niet aan begonnen".
Het probleem is dat we het nu wel van te voren weten. Problemen met zwanger raken, bekkenklachten, een kraamdepressie, de kans is wel aanwezig dat het weer gaat gebeuren.
Dat is niet alleen emotioneel lastig maar ook praktisch. Sarah was de dolle en zware rit meer dan waard maar een volgende keer heb ik toch liever een goede routekaart waar ook omleidingen goed op aangegeven staan en van te voren klaar liggen. Die moeten we zelf gaan ontwerpen en regelen.

Het vreet dus al emotionele energie en het is al zo lastig en dan komen die milieuminded-gelukkige ouders van 2 of 3- nog eens aan met hun wijsheden over overbevolking en het milieu. Bleuh!
Ik denk dat ik maar een website opstart: wewewe compenseerjekind punt NL, voor al die andere ouders die zich ook nog genoodzaakt voelen om zich iets aan te trekken van wat andere ouders nu zeggen over het milieu en bevolking.

Van het tuinpuinruimen heb ik best wel spierpijn vandaag maar verder gaat het eigenlijk super, geweldig, fantastisch. Alles doet het nog en geen felle pijn(scheuten), goody!
Zo'n vooruitgang is eigenlijk ook wat emotioneel omdat je je beseft dat je dingen heel lang normaal hebt gevonden die dat eigenlijk helemaal niet zijn. Laatst was ik bij de huisarts voor een doorverwijzing en aan haar reactie merkte ik toen ook dat wat ik maar als "normaal" was gaan beschouwen, toch niet zo normaal was.
Tja, a womans gotta do what a woman 's gotta do, when the going gets tough, the tough get going und so weiter. Het was en is denk ik wel goed hoe ik er in sta maar dat neemt niet weg dat je er niet een beetje verdriet van mag hebben... achteraf... hoop ik (dat het nu "achteraf" is bedoel ik dus, hihihi).