Een dochter...

Wij zijn de supertrotse ouders geworden van:

Ieniminipenny

(Audrey)

25-04-2013 * 3590 gram * 48cm

 Het gaat  heel goed met ons. We zijn allemaal goed gezond.

De bevalling is ook goed verlopen. Met hevige en opeenvolgende (pers)weeën in de file gestaan maar toch gelukkig netjes op een ziekenhuisbed zeer natuurlijk bevallen (lees: geen houden meer aan ;-)).

Ze kan er alweer om lachen.
Ik ga nu verder genieten en rusten thuis.

Officieel geverveel

Okee, ik verveel me nu dus echt officieel!
Hù? Ik verveel me nooit, ik heb meestal te veel nog te doen en zoveel dingen die ik nog wil.

Ik kan niet naar de bieb om leuke boeken te halen om in te duiken, want ik kan niet meer (verantwoord) autorijden.
Me in interessante onderwerpen verdiepen is nu ook even lastig, daar heb ik concentratie bij nodig als ik dingen ga uitvlooien. Dat is lastig aangezien ik alle weinig beschikbare concentratie zo kwijt ben en al voor andere dingen nodig heb, zoals zorgen voor mijn meisje.
Een flinke opruimklus zit er helaas ook al niet in. Ik kan ook niet ver lopen/ waggelen en ik heb alweer de hele ochtend af en toe flinke buikpijn die te kort duurt om te tellen als wee. Waren het nou nog weeën waar je echt iets mee moet (wegpuffen, opstaan, kromliggen, dat soort dingen), dan had ik ten eerste wat te doen ;-) en dan kwam mijn kleine kruimeltje snel in m'n armen te liggen.

Een stel uit onze vriendengroep is al papa en mama geworden inmiddels en zij was verdorie meer dan een week na mij uitgerekend. Krijg je dat ook nog, voorschieters ;-). Ik wil ook bevallùùh!
Ach ja, laten we positief gezien nog maar even genieten van de rust en het geluier.

Het huishouden is goed op orde dankzij mijn geweldige hulp. Daar dus ook weinig te doen. Ik kan straks nog wel wat strijken bedenk ik me nu (mijn god, zelfs dat klinkt aantrekkelijk nu en ik haat strijken omdat het zo geestdodend werk is).

Misschien ga ik vanmiddag nog wel een cobra/helloberry armbandje peuteren met spullen die ik nog heb een een oude lange ketting waar ik op uitgekeken ben. Ik heb ook een oud roze shirtje bewaard, daar kan ik ook strengen van knippen om te knopen/vlechten.
Maak ik er ook eentje voor mijn super lieve oppas als het goed lukt. Mijn kleine meisje heeft het zo goed bij haar elke dinsdag en wanneer het maar nodig is. Ze gaat daar ook logeren als de bevalling begint. Ze mag zelfs mee op vakantie in Nederland met de oppas als de bevalling nog even duurt (maar wij vinden dat ons meisje dan toch iets te ver weg zit en dat de oppas ook van haar eigen kinderen moet genieten maar misschien moet het maar even)
Ik vond het instructiefilmpje voor het armbandje een tijdje terug:
http://www.youtube.com/watch?v=-J4jlU7fULc



Cobra/ helloberry inspired armbandje. Schijnt een grote hit te zijn in de US. Wordt officieel gemaakt met plastic koord maar volgens mij ook harstikke leuk met ander koord of stof. Je ziet ze meer met een gouden stukje ketting ertussen maar goud vind ik ook niet mooi. Ik heb nog een oude ketting met zilverkleurige schakels. Leuk voor de zomer.

Update:

Nah, dit is het uiteindelijk geworden. Ik heb mijn toevlucht gezocht tot schoenveters uiteindelijk. Die waren tekort, waardoor het wel heel creatief knöbbelen werd en niet helemaal recht/netjes omdat ik een nieuw stukje moest invoegen. Al doende leert men...

Ik vond het stukje ketting te iel in vergelijking met het vetervlechtwerk dus ik maakte er nog een stukje aan en nog wat bedeltjes.

En nu? Wat zal ik nu eens gaan doen dan?

Hmpf...hihi, ik denk dat mijn gezeur ergens toe wens wel eens uit zou kunnen komen... De voorweeën worden sterker. Het begint al iets herkenbaar te worden maar zoals ik al tegen mijn man zei: ik lig nog niet over het aanrecht te blazen ofzo. Tja, misschien gaan ze weer liggen, ik durf niet meer zo goed te hopen maar het mag natuurlijk altijd ;-).



Eindelijk een moestuin

Het was een  tig jaren plan maar daar ligt ie dan eindelijk op z'n plek; onze moestuin!

In de beschermende kragen van een melkpak staan pompoenzaden, daarvoor zitten drie aardappelen in de grond en onder het kleine dijkje zitten plantuitjes ingestopt. Het is een beetje smaller geworden dan gehoopt maar ja, er kan nog steeds genoeg geoost worden. Links komen nog peulen en slabonen, rechts brocolli, bleekselderij en boerenkool. Voor de boerenkool er komt, zaai ik op die plek nog spinazi. De pompoenstruiken wil ik wat langs de schutting omhoog leiden zodat ze minder ruimte innemen.

In het najaar stak MrPenny het "grasveld" (ook wel "knollenveld") eruit maar toen ging het vriezen dus we konden geen zoden laten leggen. We kunnen nu ook geen afspraak maken omdat we niet weten wanneer de baby komt. Voorlopig hebben we er nu een zeil op gelegd. Zo kan Minipenny lekker buiten spelen en wordt het onkruid onderdrukt.

De mudpie kitchen (zandkeukentje) van vorig jaar hebben we van de voortuin verplaatst naar het terras achter. Kan Mini lekker veilig buitenspelen en heel even alleen gelaten worden als ik beneden bezig ben met Ienimini straks (om de voortuin geen hek).

Zaterdag hebben we de bak gevuld met een sopje en heeft Minipenny de hele middag haar keuken- en zandspulletjes "afgewassen". Ze was nat van top tot teen - heerlijk gespeeld dus.

Zondag gingen en twee zakken speelzand in en begon de zandpret, weer een hele dag zoet. Op dit moment speelt ze er ook mee, terwijl ik buiten onder de luifel zit.

Mijn idee om de houten krukjes te beplakken met schoolbordplakpapier en tape leek me bij nader inzien vorig jaar al niet zo goed idee. Toch heeft het nog redelijk gehouden.

Het goedkope tafelzeil waarmee ik een afdekzeil had genaaid voor de zandbak en een "gordijntje" voor het keukentje, is al helemaal verschoten van kleur en goor geworden.

De hoes van het bistrotafeltje heb ik weg moeten gooien, het was op de naden ook gescheurd.

Misschien had ik toch beter kunnen proberen ergens beter zeil op de kop te tikken (kringloop, lapjesmarkt?).

In de hoge bak zit een aardappel (bio aardappel gewoon wat laten spruiten in de donkere trapkast en in de grond gestopt), vorig jaar is dat super goed gelukt.

Aan de rand heb ik lente-uitjes gezaaid, in het midden veldsla. Het duurt nog even voor de aardappelplant op zal komen en als die komt, dan kan de veldsla er nog wel onder staan.

In de afgedekte bak en teil komen nog tomaten, die ik gister heb voorgezaaid. Ik heb nog spiralen en stokken om de tomaten aan op te binden. Om een kweekkasje te maken, heb ik de hoes van het nieuwe babymatrasje voorzichtig open gemaakt en bewaard. Dat gaat straks gewoon over de stokken heen. Voor de teil heb ik ook nog een plastic hoes van iets bewaard deze winter.

De pruim en kers staan ook al in de bloesem. Ernaast staan bessenstruiken. Er is ook nog munt achterin dat weer welig zal gaan tieren en voorin citroenmelisse. Verse thee binnenkort.

Ook bleek nog een vaste plant die ik vorig jaar had gezaaid sterk te zijn geworden en nog een lief wit bloemplantje.

De akelei, die ik zo prachtig vind, is komen aanwaaien en heb ik vorig jaar een vaste plek gegeven. Helemaal achterin staat een prachtige lelie, die ook is komen aanwaaien.

Aan de andere kant van de tuin staan tussen de appelbomen twee potten. In elk een aardappel, wat stengelui en egyptische ui aan de randen en rucola en veldsla in het midden.

Als het zo doorgaat met onze vorderingen in de tuin, zullen we voor Silke paardebloemblaadjes uit het grasveld verderop moeten gaan plukken maar ik vrees dat ik nog wel een paar jaar mag stoeien met niet uit te roeien onkruid.

Maak me een beetje zorgen om Silke, die is toch best wat sipjes geworden sinds grote halfbroer Norman is overleden een paar maanden terug. Ik twijffel anderzijds of we het kereltje wel een fijner bestaan zouden geven als we hem koppelen aan een nieuw konijn.

Veel vorderingen gemaakt in de tuin dus, het was echt een puinzooi geworden weer maar nu begint er weer iets van een tuin te komen. Het meeste heeft MrPenny gedaan natuurlijk, aangezien in een bowlingbal in me heb hangen aan een te krap basketbalnetje, zo voelt het althans.

De baby is nu goed ingedaald, slijmprop is al los gekomen, enorm veel voorweeen gehad vorige week maar nee, het zet nog niet door. Donderdag dachten we echt dat het DE dag werd maar helaas, de weeën gingen weer liggen. Op een paar uur na de hele dag voorweeën en weeën gehad die wel meetelden zo af en toe maar niks hoor.

Misschien wacht de kleine wel tot m'n oren weer helemaal open zijn, daar heb ik veel last van gehad de laatste week. Met gewone sla-olie druppelen en uitspuiten onder de douche heb ik ze nu weer bijna allebei open, kan ik straks de eerste geluidjes van Ieniemini horen.

Blijf zelf nadenken

Nu de crisis en de armoede in Griekenland zo is toegenomen zijn ze weer opgestoken: de extreem rechtsen. Hopend misbruik te kunnen maken van de situatie bespelen en misleiden ze burgers.

 Ik zag een docu op TV over ze en kreeg er de tranen van in mijn ogen. "De ovens staan klaar", zeggen ze over mensen die in hun ogen minderwaardig zijn, niet waardig de Griekse lucht in te ademen. "We maken zeep van ze, lampen van hun huid, sieraden van hun tanden".
Ze hitsen mensen op, zelfs zover dat ze in ziekenhuizen razzia's houden, wie hen niet aan staat, wordt er met geweld uit gejaagd. Ze houden razzia's op markten en mishandelen en verjagen daar buitenlanders, vernietigen hun kramen en handel. De politie doet er niets aan.
In dit filmpje zie je leden van "de gouden dagenraad" zelf onder andere deze uitspraken doen, een beoogd parlementslid doet ze. Ze hebben inmiddels 18 zetels (iets meer al, vonden wij op internet) in het Griekse parlement. Zorgelijk...

"Vertel het mensen, vertel het je kinderen later, het mag nooit meer gebeuren", drukte mijn oma mij op mijn hart toen ze nog leefde.
In de oorlog hebben mijn Duitse en Nederlandse familieleden (Christelijk) ondergronds en actief verzet gepleegd.
Dit bericht vandaag is daarom voor haar, voor hem, voor hen.

Blijf zelf nadenken iedereen...

(Nou maak ik me al een stuk minder zorgen om de consuminderaars, die zijn al gewend voor zichzelf te denken ;-) en nemen niet alles klakkeloos aan. Maar help dan anderen helder te blijven, de crisis is nog niet over...)

 


En als je niet onderdeel van het probleem maar deel van de oplossing wilt zijn? Bekijk dan betere informatie over de crisis en de mogelijke oplossingen op de site van Jan Rotmans. Hij was deze week ook weer op TV te zien.

Rustige lentedag

Toen ik vandaag op de zolder kwam, schrok ik even van gefladder onze overwintervlinder, die zichzelf klem had gevlogen tussen het dakraam en de luxaflex daarvan. Bijna ieder jaar vind ik wel een vlinder in winterslaap op onze zolder aan een balk. Ik denk zelfs, dat we er dit jaar twee hadden.
Vandaag was dus de dag dat hij/zij voelde dat het goed was om naar buiten te gaan. Volgens mij moet dat wel betekenen, dat het nu echt lente is.
Ik heb er een tijdje bij gezeten, eigenlijk genietend van die mooie vlinder, rustig op een stoel, tot het beestje toch plotseling zijn weg naar buiten vond.
Voor mij begon de lente vandaag.

Lekker gerust vandaag want het was papadag. Met boterhammetjes en drinken vertrokken mijn twee liefjes naar het bos, want boterhammen zijn veel lekkerder in het bos.
Nog een beetje aangerommeld na het slapen en toen kwamen ze me alweer ophalen voor een afspraak bij de verloskundige. Ben lekker op m'n nieuwe gummie-klompjes mee geweest, geen zin om m'n laarzen aan te trekken of te stoeien met pantykousjes voor in luchtigere schoenen.

Ik heb me voorgenomen om uitgerust aan de bevalling te beginnen en me niet te druk te maken over allerlei dingen. Dat is voor mij best wel wat; even toelaten dat ik niets hoef  (en net iets meer mag). Ik vind het nog best wel knap van mezelf ook. Voor sommige mensen is lui zijn best hard werken ;-).
Hmm... ja, ik moet alleen echt gaan stoppen met autorijden eigenlijk ivm mijn onwillige benen en tragere reactietijd maar dat vind ik nog wel lastig. Dan moet ik weer een stukje zelfstandigheid inleveren en om hulp vragen.

De verloskundige had goed nieuws: het hoofdje is ingedaald en ligt vast. Joepie, vooruitgang (en van dat vervelende op en neer gebeuk in mijn buik af).
Dat is wel fijn, dan was wat ik gister op de snelweg voelde de laatste definitieve indaling. Niet de handigste of fijnste plek daarvoor, vooral als je zelf rijdt en net een drukke afslag moet nemen ;-).
De baby ging maar op en neer, indalen, toch weer omhoog, soms een paar keer per dag. Ik had gisteravond al het gevoel dat het goed ingedaald was.
Ook weer zoiets moois van de natuur; de baby "weet" waar het heen moet en als moeder weet je, voel je gewoon sommige dingen. Ik voel ook dat dit kind anders is, dan Minipenny en instinctief voel ik wat ik daarmee het best kan doen maar ik kan het niet goed verwoorden.

Na de verloskundige was het Minipenny's TV-tijd en zat ik nog eerst even lekker met haar op de bank te kroelen en toen bij MrPenny om de bewegende baby te laten voelen. Toen nog even lekker op de bank half dutten terwijl Mr nog wat huishouden deed en kookte. Wat een luxe en weelde allemaal, heerlijk.

:-) Rare UWV-regels een keer in ons voordeel!!!!!

Waaaaaaah, niet te geloven, het telefoontje dat ik net heb gehad!
Ik had maar even netjes gemeld bij het UWV dat ze mijn WIA-vervolguitkering vergeten waren stop te zetten tijdens mijn zwangerschapsuitkering en dat ik dus over maart een halve maand terug moest betalen.
Ja prima zeiden ze gister, ik zou wel een factuur krijgen, ze zouden het stop zetten en weer laten ingaan in juni.

Belt vandaag een andere mevrouw... ze had toch een andere mededeling (mijn maag kromp ineen, wat nu weer?!). Ik mag het houden!
Ik krijg de komende 16 weken zowel een zwangerschapsuitkering als een WIA vervolguitkering!!!!

Eigenlijk slaat dat helemaal nergens op. Maar goed, het is zoooo leuk dat al die kromme en rare regels ook eens een keer in je voordeel mogen werken. Als ik me maar moet neer leggen bij al die andere mensonterende regels, sja, dan ook maar bij deze rare regel hè? ;-).

Minipenny kan op de peuterspeelzaal blijven tot ze naar de basisschool gaat!

Mijn hemel, bedenk me nu, dat de inkomensval na die 16 weken dan wel heel erg groot wordt, abnormaal. Laat ik maar de komende 16 weken een groot bedrag automatisch naar de spaar gaan zetten, voor de overgang te groot wordt om aan te wennen. Dan kunnen we daarna weer de peuterspeelzaal ook weer betalen van de spaar, dat zit er met alleen de vervolguitkering echt niet meer aan.

Ik weet niet wat dit allemaal is, er komt ineens overal geld vandaan. Mijn man kreeg ook al een brief over een spaarloonregeling waar we niets van wisten. We dachten nog aan phishing.
Jaren niets van gehoord. Blijkt zijn oude werkgever overgestapt te zijn van de ene naar de andere maatschappij en daar wisten wij niets van toen we ons huis kochten en de oude spaarloon vrij maakten.
Denk dat mijn man wel brieven heeft gehad destijds en ook het geld kon overzetten als hij wilde maar ja, hem kennende...
Ze mochten niet vertellen hoeveel het was ivm privacy maar je kon er leuk van op vakantie zeiden ze tegen mijn man (later "versprak" de medewerker zich dus we weten het al)
Ik begon al "Holiday" van Madonna te zingen toen ie nog aan de lijn hing met de maatschappij ;-).

Wel lekker hoor, dat zo vlak voor de bevalling nog zoveel op z'n pootjes terecht komt.
Wie ik hier ook voor mag bedanken, het lot of god, heel erg bedankt! Ik voel me financieel en emotioneel ineens een stuk rijker. Als ik kon springen en dansen deed ik het even ;-).

De laatste loodjes..

De meeste gehoorde zin deze week: "Succes met de laatste loodjes".
Soms kom je erachter hoe bepaalde gezegden en woorden zijn ontstaan.
Zoals "brandend maagzuur", "heartburn" in het Engels. Zeer treffend kan ik melden ;-). Ik heb het gelukkig alleen als ik zwanger ben, dat is wel een enorm voordeel.
Die laatste loodjes, die voel ik ook wel. Ik voel me loodzwaar en de weegschaal is het daarmee eens. Het hielp niet dat ik een foto van mezelf zag, mijn hemel! Gelukkig sta ik er niet herkenbaar op, hij staat namelijk in de lokale krant ook nog (neeeeeeh!).

Nieuwe zin gehoord deze week: "Jaa, over 2 dagen (vandaag is dat) MAG je al bevallen, dan houden we het niet meer tegen" (mijn verloskundige).
Eerste gedachte: "jaaaah! graag! Nog tips om het op te wekken??!!"
Tweede gedachten: "Euw?! Uh.... ooooh...kee..... Erhm... aaaaaaaah! Wat?! Ik zou dus dit weekend al kunnen/mogen bevallen?!!".
Oeh help! Mijn lief reageerde ongeveer hetzelfde.

Ineens voelen we ons nog helemaal niet klaar.  Jeetje, de verantwoordelijkheid voor zo'n klein hummeltje, de verantwoordelijkheid voor een ander leven, een heel leven, het lijkt ineens zo groot.
Ik weet nog, dat we dit de vorige keer ook hadden, toen dacht ik nog, dat het bij mij ook de bevalling was waar ik tegenop zag en bij hem ook (verklaarbare angst om van z'n stokje te gaan).
Maar goed, het is toen helemaal goed gekomen en dat zal het nu ook doen. Het zakt ook alweer.
Ik zie er zooo naar uit om ons kind vast te houden en ervoor te zorgen en van al die zwangerschapskwalen verlost te zijn maar deze emoties zijn nu gewoon heel normaal.
Het lijkt me veel gezonder zelfs dan er niet over na te denken of denken dat je Superman en Superwoman bent en dat je het wel even gaat klaren. Die slapeloze nachten en baby raadsels (waarom huilt die kleine toch zo, we hebben al alles geprobeerd!) zijn gewoon best pittig.
Ik weet nog dat we met Minipenny al uren en uren op waren en bezig waren, ze krijste moord en brand, toen mij ineens een gedachte op ging. We pakten het boek erbij, lief ging het opzoeken. "Zijn het nu darmkrampjes?" Hij: "Jaah, daar lijkt het toch wel op". "Oh, en wat moet je dan doen?" Hij: "Er staat hier dat ouders vaak denken dat het kind dan honger heeft maar je moet het juist niet extra voeden, dan wordt het erger" "Oh, geen wonder, ik heb haar al drie keer extra aangelegd! Sh.." .... "Wat staat er nou wat je moet doen??" Hij: "Nou, er staat wel iets, hoe je de baby moet vasthouden maar ik snap echt helemaal niks van dat rotplaatje in het boek!!". Er volgde een onsuccesvolle sessie "balanceren met baby" maar uiteindelijk heb ik bij gebrek aan kruik een handdoek warm gestreken en op haar buikje gehouden.
We hebben nu een kruik, we hebben meer ervaring en we weten...ach, die babyraadsels, vaak kom je er wel achter, soms ook niet en dat is ook prima.

Zal alleen toch maar eens heel snel alle vluchtkoffertjes voor iedereen in orde gaan maken. En misschien toch maar iets tegen darmkrampjes kopen voor de zekerheid. Had ik me zo voorgenomen, deze keer niet aan al dat spul, gewoon de natuur zijn gang laten gaan maar nu het dichterbij komt denk ik toch dat het voor de kleine veel fijner is. Voor ons ook...

P.S. Je kunt niet meer anoniem reageren, ik werd helemaal gestoord van alle spam.
Als ik me even omdraai zit mijn mailbox alweer vol tot 60 e-mails en ik kom er niet meer doorheen (ik delete Moneymillionair en Euroclix etc mail de meeste dagen de laatste week, geen puf voor. Binnenkort neem ik daar vakantie van). Als je de laatste tijd een vraag gesteld hebt in een reactie zonder in te loggen, heb ik die over het hoofd gezien, sorry.  Alle anonieme reacties gaan in een paar klikken naar een andere bestemming in mijn mailbox.

(Als) nieuwe tweedehands kleding

Vorige week (of was het alweer de week daarvoor?) bracht een vriendin een enorme hoeveelheid kinderkleertjes die ze niet meer gebruikte.

Er zat zo'n geweldig mooi jurkje in, zo leuk voor Pasen (waarvoor ik anders niet speciaal iets gekocht had). Ik vond in de enorme doos ook nog een leuke maillot en een paar dagen later een bijpassend shirtje.
Het kon alleen een klein opknapbeurtje gebruiken, zodat Mini er echt op haar paasbest uit zou zien.

De maillot schoor ik met een wegwerp scheermesje. Zie het verschil op de foto, het "voorste" been is nog niet gedaan, het achterste wel.
Ik kan natuurlijk niet ontkennen dat dat iets geweldigs is voor de levensduur van een kledingstuk maar het kan dan in ieder geval weer even mee. Het is beter dan meteen weggooien.
Aan het jurkje zaten allerlei draadjes en haaltjes los. Met een klein schaartjes heb ik dat allemaal bijgeknipt. Het bovenlijfje van het jurkje was grijs geworden, daar kende ik toevallig ook nog een trucje voor.
Velours en ribachtige stoffen kun je weer mooi en op kleur krijgen met azijn. Met een sprayfles met wat azijn, water en geurolie (even van de badkamer geleend) even over het lijfje gespoten, met de hand de stof in een richting op gewreven en alle dofmakende stofjes en pluisjes kwamen er mooi tussenuit. Het was weer zwart.

Leuk! Vonden de opa's en oma's. Maar Mini zelf was er nog het meest blij mee, ze wilde de jurk vandaag weer aan maar hij moest toch echt in de was.

Ik zat nogal krap in maat 92, 98 en 104 en misschien gaat Minipenny deze zomer al wel deels naar 98 toe dus ik had daar een beetje zorg over. Zowel financieel als shoptechnisch komt een nieuwe garderobe deze zomer niet zo goed uit. Het kwam dus weer helemaal goed toen vriendinnetje haar kasten dus had geleegd. De rolboxen onder haar bed zitten weer propvol.
Voor de baby kom ik nu zowat echt helemaal om in de kleertjes.


De media mag het dan wel als "zielig" en "armoede" bestempelen, tweedehands kleding. Ik meende laatst nog te moeten gaan winkelen voor een zomerjas voor Mini (wist dat die geen bij de spulletjes zou zitten) en ik kwam erachter dat ik echt een verwend kreng ben geworden doordat ik vaak tweedehands kleertjes koop en krijg.
Van de prijzen van kinderkleding gaan mijn ogen rollen en krijg ik een brok in m'n keel, van de kwaliteit die je daarvoor krijgt gaan m'n ogen bijna tranen en krijg ik jeuk van de irritatie en dan kon ik ook nog drie dagen daarna bijna niks meer omdat het winkelen veel te vermoeiend en zwaar voor me was.
Misschien ben ik een van de weinige mensen die harder de neus ophaalt voor nieuw dan tweedehands ipv andersom.


Inmiddels is het nog maar 3,5 week tot wij onze kleine kruimel mogen verwachten. Het gaat heel goed met kruimel. Voor mij wordt het nu echt best zwaar. De laatste week zit ik geregeld ergens klem, of ik trek een deur tegen m'n buik. Die buik is nu ongemerkt weer stiekempjes gegroeid. Gister wilde mijn schoonmoeder voorbij me lopen en moest ik eerst de keuken uit gaan daarvoor, we zaten klem tussen de deur en de keukentafel. Mijn schoonmoeder is van het model tochtstrip dus we moesten allemaal wel erg lachen.

De kleine woog vorige week al iets meer dan 2800 gram en het heeft de laatste twee echo's al zichtbaar veel haar. We zijn benieuwd welke kleur maar dat zien we pas over een paar weken.
Eigenlijk zie ik wel uit naar de bevalling, ik ben zo benieuwd en ik wil de kleine zo graag lekker vast houden. Al zal ik gezellig altijd saampjes en mijn buik ook wel missen.
De vorige keer vond ik bevallen ook behoorlijk meevallen, dus ik zie er niet tegenop. Deze keer gaat het waarschijnlijk ook nog een stuk sneller ook (de vorige keer had ik 13 uur weeën toen ik naar het ziekenhuis werd gestuurd omdat het niet genoeg vlotte).