De laatste loodjes..

De meeste gehoorde zin deze week: "Succes met de laatste loodjes".
Soms kom je erachter hoe bepaalde gezegden en woorden zijn ontstaan.
Zoals "brandend maagzuur", "heartburn" in het Engels. Zeer treffend kan ik melden ;-). Ik heb het gelukkig alleen als ik zwanger ben, dat is wel een enorm voordeel.
Die laatste loodjes, die voel ik ook wel. Ik voel me loodzwaar en de weegschaal is het daarmee eens. Het hielp niet dat ik een foto van mezelf zag, mijn hemel! Gelukkig sta ik er niet herkenbaar op, hij staat namelijk in de lokale krant ook nog (neeeeeeh!).

Nieuwe zin gehoord deze week: "Jaa, over 2 dagen (vandaag is dat) MAG je al bevallen, dan houden we het niet meer tegen" (mijn verloskundige).
Eerste gedachte: "jaaaah! graag! Nog tips om het op te wekken??!!"
Tweede gedachten: "Euw?! Uh.... ooooh...kee..... Erhm... aaaaaaaah! Wat?! Ik zou dus dit weekend al kunnen/mogen bevallen?!!".
Oeh help! Mijn lief reageerde ongeveer hetzelfde.

Ineens voelen we ons nog helemaal niet klaar.  Jeetje, de verantwoordelijkheid voor zo'n klein hummeltje, de verantwoordelijkheid voor een ander leven, een heel leven, het lijkt ineens zo groot.
Ik weet nog, dat we dit de vorige keer ook hadden, toen dacht ik nog, dat het bij mij ook de bevalling was waar ik tegenop zag en bij hem ook (verklaarbare angst om van z'n stokje te gaan).
Maar goed, het is toen helemaal goed gekomen en dat zal het nu ook doen. Het zakt ook alweer.
Ik zie er zooo naar uit om ons kind vast te houden en ervoor te zorgen en van al die zwangerschapskwalen verlost te zijn maar deze emoties zijn nu gewoon heel normaal.
Het lijkt me veel gezonder zelfs dan er niet over na te denken of denken dat je Superman en Superwoman bent en dat je het wel even gaat klaren. Die slapeloze nachten en baby raadsels (waarom huilt die kleine toch zo, we hebben al alles geprobeerd!) zijn gewoon best pittig.
Ik weet nog dat we met Minipenny al uren en uren op waren en bezig waren, ze krijste moord en brand, toen mij ineens een gedachte op ging. We pakten het boek erbij, lief ging het opzoeken. "Zijn het nu darmkrampjes?" Hij: "Jaah, daar lijkt het toch wel op". "Oh, en wat moet je dan doen?" Hij: "Er staat hier dat ouders vaak denken dat het kind dan honger heeft maar je moet het juist niet extra voeden, dan wordt het erger" "Oh, geen wonder, ik heb haar al drie keer extra aangelegd! Sh.." .... "Wat staat er nou wat je moet doen??" Hij: "Nou, er staat wel iets, hoe je de baby moet vasthouden maar ik snap echt helemaal niks van dat rotplaatje in het boek!!". Er volgde een onsuccesvolle sessie "balanceren met baby" maar uiteindelijk heb ik bij gebrek aan kruik een handdoek warm gestreken en op haar buikje gehouden.
We hebben nu een kruik, we hebben meer ervaring en we weten...ach, die babyraadsels, vaak kom je er wel achter, soms ook niet en dat is ook prima.

Zal alleen toch maar eens heel snel alle vluchtkoffertjes voor iedereen in orde gaan maken. En misschien toch maar iets tegen darmkrampjes kopen voor de zekerheid. Had ik me zo voorgenomen, deze keer niet aan al dat spul, gewoon de natuur zijn gang laten gaan maar nu het dichterbij komt denk ik toch dat het voor de kleine veel fijner is. Voor ons ook...

P.S. Je kunt niet meer anoniem reageren, ik werd helemaal gestoord van alle spam.
Als ik me even omdraai zit mijn mailbox alweer vol tot 60 e-mails en ik kom er niet meer doorheen (ik delete Moneymillionair en Euroclix etc mail de meeste dagen de laatste week, geen puf voor. Binnenkort neem ik daar vakantie van). Als je de laatste tijd een vraag gesteld hebt in een reactie zonder in te loggen, heb ik die over het hoofd gezien, sorry.  Alle anonieme reacties gaan in een paar klikken naar een andere bestemming in mijn mailbox.