Settelen

Onze verhuizing is alweer 8 maanden geleden (echt?). Na elke verhuizing, breekt er een periode aan, dat je je nog even moet settelen. Voor mij is die periode nog niet zo lang geleden volledig gestart.
Vanaf het moment dat we ons huis gingen verkopen, schakelde ik over op de hoogste versnelling en omdat geen enkel voertuig daarvoor geschikt is en dat van mij al helemaal niet meer, crashte ik net na de verhuizing. Een burn-out.
Pas nu begin ik meer om me heen te kijken.
En hee, daar zijn ook nog mensen om misschien eens een sociale kring mee op te bouwen.
Enne, pfffff... wat moet er nog veel gebeuren aan dit huis, nou ja, alle percelen beter gezegd.
Op dit moment kunnen we bijvoorbeeld een van onze parkeerplaatsen niet gebruiken omdat het a.te drassig is b. de keermuur flinke scheuren vertoond en we niet met voertuig en al bij de buren uit willen komen.  Of op een schaap dat er graast. Erg snel ziet het vrolijke vijftal in de wei er niet uit.
De oplossing: duur! Net als zoveel dingen aan het verbouwen van een opknappertje, duur.
Die shit dag dat het rioolbedrijf voor de derde keer bij ons op de koffie kwam bijvoorbeeld: meer dan 1000 euro (maar wel een putje om het chemisch toilet van de camper in te kunnen legen gekregen, dat dan weer wel).

U kunt wel raden mijne dames en heren, hoe het met ons verbouwbudget gaat.
Ik heb me altijd afgevraagd hoe mensen toch zulke grote budget overschrijdingen op hun verbouwbudget kunnen maken. Het blijkt reuze eenvoudig te zijn.
Ons ging dat niet gebeuren, wij hadden de kennis in huis en je kunt gewoon alles budgetteren.
Alles was gebudgetteerd, schoonmaakmiddelen, schroeven, vervanging van een klusapparaat, friet afhalen zelfs.
Maar ja, shit happens dus.
Op dit moment weet ik nog steeds niet hoe ver we al over budget zijn. Blissfully unaware noemen de Engelsen dat. Het is meer dan 10.000 sowieso.
Het grootste en duurste probleem is toch steeds de uren die je moet inhuren omdat de kennis, vaardigheden of tijd ontbreken. Of bijvoorbeeld dure apparatuur, zoals een betonzager, graafmachine of complete poepzuiger.

We nemen nu even pauze, in januari gaan we weer plannen en budgetten maken. Blissfully unaware...

De verhuizing

Het zijn rare en drukke maanden geweest.
Het oude huis moest drie keer verkoopklaar gemaakt worden omdat de koop twee keer niet door ging, er moest worden ingepakt, gepoetst, geklust, verhuisd, geschoven, nog meer geklust en eindeloos veel opruimen en nog meer klussen. Dat laatste zal nog wel even doorgaan want ons klushuis is nog lang niet klaar.

Het wonen hier is heerlijk, we komen geregeld ouders van school tegen in onze straat, die komen hier wandelen omdat het zo fijn is hier. We delen de straat nu met schapen, kippen, een pauw en geen vervelende draken meer en heeel veel fruitbomen ipv "elke centimeter bebouwd en ingepland". Op het laatst had ik het gevoel dat ik een donker hol in reed als ik onze oude wijk in reed, smal, donker door al het hoge steen, blegh! Hier rijdt ik af en toe om, om leuke, mooie of fijne dingen te zien in de straat.

En financieel? Nou, dat is toch heel mooi op z'n pootjes terecht gekomen. Het was even stressen toen we veel eigen geld in moesten leggen, overbruggen en we gedoe hadden met de verkoop maar nadat we voor de tweede keer bij de notaris waren geweest was het allemaal prima.
Het geld dat van de notaris kwam, ging op een spaarrekening; de huisrekening. Daar ging vanaf wat we al zelf hadden moeten inleggen en nu boek ik daar steeds bonnetjes en facturen vanaf naar de betaalrekening. Alle bonnen worden bewaard voor de belastingdienst, want we moeten laten zien dat we de overwaarde van het oude huis weer in het nieuwe hebben gestoken.
We betalen nu aan hypotheek: €511 per maand (was meer dan 900). Er zit nu al een overwaarde van €40.000 op het huis. (Allemaal dankzij besparen en extra aflossen!) Na de verbouwing wordt dat meer maar dan hebben we natuurlijk ook veel geïnvesteerd in het huis.
Met veel geduld en veel zelf doen (ik hoop dat mijn man de buitenisolatie toch zelf wil gaan doen) en veel geluk, zou het zelfs zo kunnen zijn dat we van een rijtjeshuis in een krappe wijk naar een vrijstaand huis met vrij uitzicht zijn gegaan zonder al te veel in te teren op ons vermogen door te verkopen in een gunstige markt en een huis te kopen dat al jaren te koop was in de crisis, vlak voor de markt aantrok.
Maar goed,  er moet nog veel verbouwd worden met de gebruikelijke tegenvallers dus laten we niet te vroeg juichen.

Een fotoverslagje van het deel van de bovenverdieping waar onze jongste nu slaapt:

Waar eerst een open ruimte was...

Werd een tussenwand gebouwd.

Er kwam een halletje tussen twee slaapkamers en nadat we met verkeerd gekleurde electradraden hadden gestoeid...

Was er een roze kamertje met verlichting waarvan de schakelaar zowaar toch in de kamer zat ;-), in plaats van op de hal.

Bed: gratis MP, Kast: van onze slaapkamer, ooit overgekocht van de vorige huurder, boekenkast: uit de vrijgezellenflat van mijn man, speelkeuken/poppenkast/ winkel: IKEA hack. Vloer: betaald door keuken te bestellen in periode dat je  10% aankoopbedrag aan cadeaubonnen kreeg.

Onze meiden mochten zelf een kleur kiezen. Ze mochten ook muurstickers uitzoeken op Aliexpress.

Onze dames hebben dus al een kamer die bijna af is, wij slapen voorlopig nog wel tussen een wandje en de wasmachine, in de bijkeuken. Het past net en dat is hartstikke mooi.
We zijn nu met de keuken bezig. Eigenlijk staan daar straks alleen de muren nog van overeind, grotendeels dan, de rest is gesloopt of moet nog worden gesloopt (zoals de negen heuvelen vloer). Toen we het plafond gingen vervangen, kwam aan het licht dat de isolatie verkeerd was aangebracht en het dak kon gaat rotten. Daardoor, kwam er eerst een nieuw dak boven de keuken, badkamer en bijkeuken. Daarna ging het sloopwerk binnen verder. Een enorme puinhoop en werk geeft het maar uiteindelijk hebben we straks een keuken met rolstoelvriendelijke doorgang naar onze slaapkamer, de badkamer en woonkamer.

Ik zal de volgende keer wat foto's van de keuken in wording delen en van onze omgeving.

Voor je iets kopen gaat en hoe het hier gaat

Ik kreeg net een reactie van Mel en wilde in mijn antwoord verwijzen naar een handige vragenlijst-voor-je-iets-koopt, die bij mij in mijn hoofd zit opgeslagen.
Bleek die nog niet op mijn blog te staan (of ik kan hem niet vinden).
Deze vragenlijst, of de "Pin Pas als ... Als je het zeker weet" van Genoeg is ook goed te gebruiken als je aan het opruimen en minimaliseren bent vind ik.
Ik heb ooit eens een lijst van 40 vragen in het Nederlands gehad maar die kan ik helaas zo even niet meer vinden. In deze lijst zijn ook vragen opgenomen als: waar ga ik het opbergen in mijn huis? Heb ik zin en tijd om het te onderhouden? Wat ga ik uit mijn huis weg doen? Etc.

De Genoeg pin pas, deze kun je downloaden en printen op: http://www.genoeg.nl/handig/pinpas/. Heel handig voor in je portemonnee!

Hoe het hier gaat.
Over minder dan drie weken krijgen we de sleutels van ons nieuwe paleisje. Er is al veel opgeruimd, weg gegaan en voorbereid, in theorie zouden we bijna alles zo moeten kunnen inpakken.
In theorie zei ik dus hè? ;-).

Ik probeer wat planten uit de tuin te stekken. Onze paastaken zijn van de druivenstuik, met kamperfoelie takken erbij, gaan ze wortelen op water, dan heb ik nog meer stekken.
De fruitbomen gaan toch niet mee, de laatste set kopers wil ze houden.
De laatste set kopers inderdaad, we zitten inmiddels aan het derde setje. Van de eerste kopers ging de verkoop van hun huis niet door, dus ze moesten zich terugtrekken.
De tweede kopers kwamen 5 uur voor het voorbehoud afliep, om 8 uur 's avonds op 16 februari aan met een afwijzing voor een hypotheek van 10 januari, terwijl ze na 10 januari nog uitstel hadden aangevraagd vanwege een papiertje, wat een loonstrookje bij een nieuwe werkgever zou zijn. Het bleek een negatieve BKR notering te zijn. We hebben er niet eens meer op gereageerd, om zo lang dan te wachten, dat is puur een machtsspelletje en aan negativiteit aandacht schenken, is zonde van onze energie.
En dus konden wij een paar weken geleden weer opnieuw in de verkoop, gelukkig was het weer binnen een week verkocht. En nu hoop ik op "drie maal is scheepsrecht".

Zaterdag zijn we toch nog maar eens naar ons nieuwe stulpje gereden, om het even weer te zien. Weer wat buren ontmoet en gezellig even mee gekletst. We kennen nu drie buren al. In totaal hebben we 6 buren, omdat onze tuin aan de overkant van de dijk ligt en we aan een klein straatje wonen.
De tuinburen die we leerden kennen, bleken twee dochters te hebben en de nieuwe buurvrouw kruide haar oudste dochter van 17 meteen even onze kant op als oppas. Dat is dus ook mooi geregeld want het meisje dat ik via Facebook al had gevonden, heeft een nieuwe baan.
Naast onze tuin staan nu schapen in de wei, heel gezellig. Misschien zitten we over een paar weken op ons terras naar dartelende lammetjes te kijken. Verderop in de straat lopen er al lammetjes buiten en de andere kant op lopen herten en paarden.
We hebben er heel veel zin in. Mijn man ziet wel heel erg op tegen de verbouwing. Het is ook nog druk op zijn werk en alles bij elkaar is zijn ADD op volle sterkte daardoor. Ik maak me wel zorgen om hem.
Mijn lijf is ook niet zo blij met de stress maar goed, over een maand of twee, ziet alles er heel anders uit!

Opruimen en minimaliseren, een truc gevonden

Al lang vind ik dat wij te veel spullen hebben. Spullen die ruimte in ons huis en hoofd kosten, die tijd kosten, die geld kosten.
De laatste jaren kopen we daarom nog minder spullen en gaat er geregeld een aardige hoeveelheid weg.
Dan nog hebben we meer dan ik wil bezitten. Ik denk dat ik vooral moeite heb met dingen weg doen waar ik nog iets mee kan, ooit.
Het is zuur iets te moeten kopen wat je ooit hebt gehad maar weg gedaan hebt voor mij omdat ik graag geld bespaar.
Nog veel zuurder vind ik echter iets moeten kopen omdat ik het niet kan vinden (omdat we te veel spullen hebben! ;-) ). Dat wil nog wel eens gebeuren hier.
Anderzijds bespaar je geld door minder spullen te hebben, hoe erg is het dan om af en toe toch weer iets te moeten kopen?
In theorie, kan en wil ik dus spullen los laten.
In praktijk,  lukt dat veel minder goed. Zodra je iets ziet of nog erger, vasthoud, ervaar je ongemerkt diverse emoties en gaan er razendsnel gedachten door je hoofd, volgens diverse studies.
In mijn geval denk ik dat de samenvatting is dat ik nog steeds bang ben een (groot) geld tekort te krijgen op een later moment in mijn leven. Dan is elke cent er een en kan ik wat ik vasthoudt misschien niet zo makkelijk kopen. Een vriendin vind een te leeg huis een beangstigend beeld, in haar hoofd gaat het dan niet goed met je (denken anderen). Zo denkt iedereen wel wat.

Maar nu.
Ik heb sinds kort een stok achter de deur, een verhuizing, ik merk dat dat enorm goed werkt. Alles wat ik weg doe, hoeft niet verhuisd te worden (scheelt geld) en in het nieuwe huis op en neer geschoven te worden tot we klaar zijn met de verbouwing.
Een verhuisbedrijf veel geld betalen om je spullen te verhuizen en dan bij het uitpakken nog veel weg doen (of na een aantal jaar onuitgepakte dozen of ongebruikte spullen weg doen), dat zal niemand graag doen.

Dit bleef er over van een propvol bovenkastje (excuses voor de abominabele kwaliteit foto).

Misschien helpt het, als je doet alsof je gaat verhuizen. Wat neem je dan mee en wat vind je niet de moeite waard?
Het is denk ik ook emotioneel iets waardoor je beter kunt loslaten als je gaat verhuizen; wat neem je mee naar je nieuwe leven en wat wil je achterlaten? Ik denk dat je een plaatje in je hoofd hebt als je gaat verhuizen, een beeld, een ideaal.
Misschien kun je door die emotie net iets beter knopen doorhakken en bewaren wat je echt wilt.
Misschien kun je een grote opruimbeurt combineren met het opknappen van een of meerdere ruimtes in je huis. Vanwege een nieuw verfje of behangetje heb je dan ook ruimte nodig voor de spullen in die ruimte.
Verhuis gewoon per kamer in je eigen huis!

En ja, ik heb Konmari ook al gelezen en gepind.
;-) Ik begon met onze trapkast, al gauw stonden al de schoonmaakspullen bij de deur 'cause it did not spark joy' maar ik realiseerde me gelukkig nog op tijd dat ik ze wel nodig had ;-).
Mijn kle

Vier dozen servies en ander keukenspul ging naar de kringloop. Ik heb nu nog maar een servies. Na het maken van deze foto's is er nog een doos glaswerk weg gegaan.

De voorraadkast is nog niet gedaan. Die zijn we leeg aan het eten.

Lijstje met de voorraad vlees, groenten, zetmeel en overige met daaronder gerechten die we hier van kunnen maken. Rechts op het blaadje schrijf ik wat we nog moeten kopen voor het gerecht. Als ik het boodschappenlijstje maak, kan ik dan makkelijk zien wat we nog moeten kopen om de voorraad op te maken.