Een tijdje geleden ben ik naar een Repair Café geweest. Ik had al meerdere keren over Repair Café in Amsterdam gelezen, wat een supergoed initiatief! Je kunt een Repair Café bezoeken met kapotte zaken om die daar, samen met een kundige vrijwilliger, te repareren.
De Repair Cafees springen de laatste tijd als paddestoelen uit de grond in Nederland en nu heb ik meerdere Repair Cafees in de buurt, handig!
http://www.repaircafe.nl/
Ik kwam daar met een ketting waar Sarah de hanger af had getrokken en een discman die afwisselend liefdevol toegesproken moest worden en dan weer geschud, beklopt en verwenst en dan deed ie het weer eventjes, als ik heeeeel stil zat.
Samen met een vrijwilliger heb ik beiden kunnen repareren. Bij m'n discman stond gewoon het contactpuntje van de batterij niet meer goed uit, dat was zo verholpen met een haakje.
De ketting was een lastiger verhaal, solderen lukte ons niet maar toen kwam er een klein boortje aan te pas en maakten we een gaatje in de hanger, thuis had ik nog materiaal om het verder af te maken. Met een knijpkraaltje, stukje draad, een ringetje en een tangetje (allen Xenos, weet niet zeker of ze het nu nog hebben) was het zo weer gefixt en een beetje kiddyproof. Er lagen nog 3 kettingen die ook nog steeds gemaakt moesten worden in huis, die heb ik ook meteen opgesnord en gerepareerd.
Laatst heb ik ook een 3-teens gat in m'n sok gestopt, gewoon met naaigaren. Officieel hoor je dat met dikker stopgaren te doen maar a. dan moet ik dat in alle kleuren van mijn sokken aanschaffen en b. met mijn naaitalent krijg ik geheid onhandige, dikke frummels draad in m'n sokken, waardoor ze niet lekker zitten en alsnog in de vuilnisbak belanden.
Ik ben een keer of drie om het gat heen gegaan met naald en draad, toen het een beetje dichtgetrokken en dan horizontaal en vertikaal over het gat heen gegaan tot het dicht was. Et voilà, m'n sok deed het weer en was gered van de vuilnisbak.
Door hulp van handige anderen en internet heb ik ook al eens mijn koelkast (startmotor uitgebrand), de telefoon, een videorecorder en de vaatwasser gemaakt (etc.). Als het al stuk is en een monteur laten komen loont niet meer, dan schroef ik dingen ook gewoon open om te kijken of ik het kan maken. Zolang je maar de stroom van het apparaat af haalt is het ergste wat er kan gebeuren dat je vieze handen krijgt.
En verder...
Onze vakantie was fijn, we hebben gewandeld, musea bezocht en carnaval gevierd. Ik wist niet, waar mijn lijf zaterdagavond al die wijn in hemelsnaam gelaten had, tot ik vanmorgen op de weegschaal stond, aaah, daar dus, suikers meteen omgezet.
Er is nu net een klein meisje met knalrode wangetjes bij me op schoot gekropen, die is dus ziek. Hopelijk gaat ze snel weer goed eten en drinken.
Vorige week had ik een sollicitatiegesprek (jippie, hoera, eindelijk eens verder dan een briefje/mailtje) en nou ben ik het niet geworden... omdat ik een kind heb. Heel eerlijk van die werkgever en daar hou ik wel van, ik hou niet van allerlei "stierenpoep"-verhalen om de waarheid niet te hoeven zeggen maar ik moest wel ff slikken.
Ik merk dat ik hier zelf ook steeds meer in verander en inderdaad ook dingen ga repareren. De voldoening die je daarvan hebt is veel groter dan de schijnvoldoening van nieuwe dingen kopen!
BeantwoordenVerwijderenWat vreemd dat je een baan niet krijgt omdat je een kind hebt. Hoe kan dat nou een probleem zijn voor een werkgever? Ik kan daar juist heel boos om worden. Maar goed daar krijg je de baan ook niet mee ;-).
BeantwoordenVerwijderenJess
Ik kan me voorstellen dat je er chagrijnig van wordt, maar dat helpt je ook niet verder. Dus inderdaad wat je doet; jezelf weer bij elkaar rapen en je ook richten op andere dingen. Ondertussen ook "gewoon" verder solliciteren en wie weet.... Sommige dingen gebeuren als je het niet verwacht! Enne... je niet schuldig voelen hoor!Is echt niet nodig. groetjes Margreet
BeantwoordenVerwijderenBrrr! Wat een argument om je die baan niet te geven.... Ik vraag me dan altijd af of ze mannen met jonge kinderen ook afwIjzen? Of gaan ze ervan uit dat vrouwen altijd thuisblijven als er iets met het kind is?
BeantwoordenVerwijderenHelaas heb ik inmiddels ook ervaring met een "collega" die bij haar sollicitatie hoogstwaarschijnlijk haar zwangerschap verzweeg, ruim een jaar lang geen kinderoppvang regelde / kon regelen, en toen zij en haar man het eindelijk geregeld hadden, voortdurend thuis bleef als haar man plotseling moest werken, of het kind ziek was... Na twee jaar was ze weer zwanger, en begon de ellende opnieuw...
Dusse - ik ben iets minder principieel geworden dan vroeger, toen ik nog dacht dat vrouwen (met / zonder kinderen) gewoon hun werk zouden moeten (kunnen) doen - ik zou nu denk ik wel aan mannen én aan vrouwen vragen hoe ze de kinderopvang hebben geregeld / zouden regelen....
@Hanneke: dat klinkt inderdaad als niet zo prettig samenwerken, die collega maar ik ken de omstandigheden natuurlijk niet. Ik heb een collega gehad die zichzelf ziek meldde als haar kind ziek was en dat vond ze heel normaal. Maandagmiddag moet ik ergens naar toe en dan breng ik de kleine naar mijn mans werk en gaat ze daar slapen en spelen! Zijn baas heeft het bedrijf aan huis en vind het geen enkel probleem, gezellig zelfs. Mijn man vangt ook regelmatig de kinderen van zijn baas op. Het is pas de tweede keer hoor, zoiets moet je niet te vaak doen.
BeantwoordenVerwijderenStandaarduitspraak bij een vriendin van mij is "Kinderen zijn belangrijk" (...zeggen de kinderen zelf ook ;-)) - en ze gaan zeker ook vóór werk... Dus als ze uit een klimrek vallen moet die belangrijke vergadering maar even overgenomen worden, en als ze ziek zijn moet je vrij (of calamiteitenverlof) kunnen nemen... Als je jezelf ziek moet melden is er iets mis met je werkgever - of je hebt zelf iets niet goed geregeld....
BeantwoordenVerwijderenFijn dat je man zo'n werkgever heeft waar enige flexibiliteit t.a.v. zijn / jullie andere "taken" mogelijk is - moet je zuinig op zijn!