Auto-ongeëmancipeerd

Mijn meneer Onderdrukpresteerikhetbest had al maandenlang een scheur in de voorruit van zijn auto (of liever gezegd had nog een stukje voorruit naast een scheur) maar zo'n afspraak maken en al dat "gedoe" dat was er nog niet van gekomen.
Aangezien onze eigen auto onze trouwauto wordt en we daarna op vakantie gaan, toch wel tikke handig om de ruit te laten vervangen, staat net iets leuker. Nou ja, vragen, vragen, niets hielp dus ik ging de afspraak maar plannen en confisceerde zijn auto gewoon vandaag.

Nou heb ik me dus he-le-maal nooit ook maar iets geïnteresseerd voor auto's, automerken, autorijden, de beste routes, de kortste routes, en dus straatnamen onthouden, etc., etc Ik kijk mee naar Top Gear voor de grappen en grollen, als het over auto's gaat, schakelt mijn harde schijf volautomatisch uit er wordt er niets meer opgenomen.
Een oud-collega maakte me uit voor dom en niet algemeen ontwikkeld omdat ik van veel auto's die ik onderweg zag geen merken wist te noemen. "Hoe kun je dan iemand vertellen welke auto je bedoeld?". Nou ja, dacht ik, dat jij niet zo slim bent om gewoon te zeggen "die blauwe daar links" en je hersenen verder te vullen met dingen die er wel echt toe doen.

Ik heb er verder nooit last van gehad, tot vandaag. Vandaag stond ik door mijn desinteresse als 300% doos mooi voor schut.
Het begon al goed; het adres. Vaaglijk op een kaart gekeken, gemeend te weten waar het is, ja hoor, verkeerd gereden, bijna een kwartier te laat.
Even later ziet de autoglazenier een vrouw een auto drie keer binnenste buiten keren (op zoek naar een groene kaart onderwijl bellend (manlief belde later terug "Ja, m'n groene kaart ligt inderdaad niet in mijn auto zoals ik gezegd had, die ligt hier op m'n bureau", grrrr)). Weer even later komt er een buggy, kind, kinderstoel en verschillende tassen uit dezelfde auto.
De autoglazenier denkt grappig te wezen en bedeeld mij met een Mini als leenauto.
Wederom plezier voor de glazenier, vrouw moet buggy met kind en tassen en kinderstoeltje naar de leenauto zien te slepen (niemand zo galant om ff mee te lopen natuurlijk) en vervolgens alles er nog in zien te krijgen.
Wanneer kinderstoel en het kindje dan in de Mini zijn geïnstalleerd wederom plezier binnen, die buggy moet nog in die Mini. In de laadbak van een Mini blijk je net een bierflesje dwars te kunnen leggen, als je het schuin doet, en de Mini is zo mini dat een opgevouwen buggy nog breder is en dus niet past. Die moet dus schuin op de achterbank. Nou ja, achterbank, een gestoffeerd gebeuren waar je wel dat kratje bier net wel op kwijt kunt. Goed, de autostoel moet dus naar voren geklapt worden. Op de gebruikelijke plek wordt er wat getrokken en geduwd en de stoel komt alleen maar omhoog. Weer even later, jawel, het goede hendeltje gevonden. Het veredelde botsautomuntje aan de sleutelhanger kan in het dashboard gestoken worden en meteen begint de radio te loeien, slechts 2 minuten later is het volumeknopje eindelijk gevonden, zat verstopt onder het gleufje voor een CD, helemaal alleen en eenzaam zo zonder al die andere knopjes voor de geluidsinstallatie, die toch echt allemaal een heel stuk hoger zitten.
Klaar om te gaan, alleen nog even de spiegels goed zetten. Het meest logische knopje daarvoor, werkt niet. Weer vijf minuten later is het eindelijk gelukt (welke debiel zet de raambediening in hemelsnaam midden in de auto?). Eindelijk op weg, met het schaamrood op de kaken.
Omdat je in een Mini ook miniraampjes hebt, is het zicht 1 meter dus we rijden maar heeeel voorzichtig. Ik moet er niet aan denken om er een ongeluk mee te krijgen, ik zit nu al bijna klem in die auto. Ik ben blij dat ik maar een klein stukje moet, je zit toch gewoon met je kont op de uitlaat in dat ding, dat moet toch warm worden na een tijdje.

Manlief belt en vraagt: "ooooh, is het de Mini van BMW???!!! Dat is gaaf joh, die kan keihard, moet je ff mee over de snelweg gaan en flink het gas indrukken. Is het die?". Mijn deskundig antwoord "uuuuh...het is er zo een met zo'n rare sleutel, ik moet een rond ding in het dashboard steken en op een startknop drukken". "Oh".
Ondertussen ga ik wat inkopen doen in het winkelcentrum, precies op het moment dat ik het beu ben, wordt er gebeld, de auto is klaar.
Even later gaat de telefoon bij de autoglazenier "hoe zet ik jullie Mini in z'n achteruit"? Het devies blijkt een beetje schudden en roeren en zo kunnen we dan toch de parkeergarage verlaten. Hoewel, inmiddels klinkt er een Star Trek-achtig geluidje in de auto, ik doe weer iets niet goed blijkbaar. Maar even parkeren, oh shit, wat doe ik nu, nou moet ik straks weer die versnellingsbak in z'n achteruit zien te krijgen...
De achterklep blijkt niet goed gesloten te zijn...fijn te weten, stel je voor dat dat pijpje bier dat je nog wel achterin hebt weten te proppen op de tocht zou liggen.
Enigzins verhit kom ik aan bij de autoglazenier, de auto bijtanken heb ik stiekem niet gedaan. Ik ben daar gek zeg, ik zal daar een beetje bij het tankstation nog eens voor schut gaan staan, voor IK de tankdop eens open heb van die ingewikkelde auto...!
Ik pleur dat rotding vooruit in het vak bij de autoglazenier en scheur even later met gierende banden weg met onze vertrouwde, normale auto.

Wat een on-emancipatie allemaal deze maand, ik lever m'n meisjesnaam in en neem de naam van m'n man aan en ik ben volkomen hulpeloos en dom als het over auto's gaat. ...ach... volgende maand beter... ;-)