Terug van weg geweest

Ondanks dat we alle drie de eerste vier dagen om beurten behoorlijk ziek zijn geweest, toch een heerlijke vakantie gehad.

We hebben het goed gehad, lekker uitgerust, gelezen, uitstapjes gemaakt, lekker gegeten (pizzahut!) en genoten van elkaar.

Het verblijf in de trekkershut is goed bevallen, we hebben het stappelbed op z'n kant gezet en toen had ons meisje genoeg plek voor haar campingbedje. Ze heeft zich ook goed vermaakt. We hadden een strandtentje buiten opgezet voor haar om lekker in te spelen, met de ritsen half dicht was het meteen een mooie speelbox (en bescherming tegen de meer dan 30 eenden die er rond scharrelden). Ze heeft er veel in gespeeld.

Vanmorgen hebben we haar daar het dagverblijf gebracht zodat we samen kunnen uitpakken en schoonmaken thuis. De tranen prikten in m'n ogen alsof het de eerste dag was dat we haar ooit weg hadden hoeven brengen naar daar en papa vond het ook helemaal niet leuk. Als je zoveel dagen lekker met elkaar bent geweest, pfff... we mistten haar al toen we weg liepen. Maar het is heerlijk om te kunnen missen en gemist te worden anderzijds.

Hiernaast zie je een foto van onze jonkvrouw Sarah in museum "Kortrijk 1302". Er lagen verkleedkleren voor kinderen en als je moeder een beetje prettig gestoord is en jij je beentjes weer eens moet strekken... tja, dan krijg je dit soort dingen in je foto album...

Rondom Deinze (B) is het ook prachtig, veel moois te zien en het is er groen. Gent was geweldig mooi, heel romantisch ook wel, vond ik. Je kunt je zo voorstellen dat de tijd er even terug gedraaid wordt en je paard en (bene)wagen ziet in plaats van auto's. Prachtig en heerlijk.

Het zijn twee weken van afsluiten en een nieuw begin geweest. We hebben de toch wel heftige tijd rond de geboorte van Sarah en wat onprettige ervaringen kunnen afsluiten.

Vandaag stond ik nog met het laatste afspraakkaartje van het ziekenhuis in m'n hand bij het opruimen, dat laatste kaartje van de laatste keer dat we in spanning af moesten wachten en de uitslag goed was, geen nieuwe controles meer voorlopig, geen potentiele kanker meer in m'n lijf. Ik wilde dat kaartje eerst samen met mijn man begraven in de tuin maar misschien ga ik er nog iets van maken samen met nog wat andere dingen die ik definitief wil afsluiten.

Gelukkig is nu iedereen weer gezond of gezond genoeg om zeer tevreden te zijn bij ons. Wij zijn zeer tevreden en welvarend, viel mij op vakantie maar weer eens op. Ik heb tenminste op school geleerd dat welvaart je financiele vermogen is om aan je behoeften en verlangens te voldoen. Wij zijn tevreden met wat we bezitten en kunnen consumeren, bijzonder tevreden... dus we zijn zeer welvarend volgens de definitie. We zijn ook nog eens gelukkig, wat wil een mens nog meer?

De TV hebben wij bijvoorbeeld niet gemist op vakantie, gelukkig maar, het was al niet meer al te helder allemaal, hij is nu echt stuk. Bleuh, moet ik dus een nieuwe gaan uitzoeken.

De vaatwasser wilde ook opeens niet meer functioneren net voor de vakantie maar ik (waar ik heel trots op was) heb 'em "gemaakt". Er moet nu wel een koffielepel en wat kunst- en vliegwerk aan te pas komen (en engelen geduld, je moet het een paar keer proberen) maar dan wordt onze vaat gedaan.

Jaah, ik weet het, vaatwassers zijn helemaal niet milieu-aardig, mooie gelegenheid om 'em de deur uit te doen, luxe die niet nodig is, etc. etc. maar jullie hebben mijn huishouden niet meegemaakt zonder vaatwasser. Daar krijg ik heel veel rommel, viezigheid en gedoe van en geen leuke man dus tzt komt er een nieuwe... ik ga me een beetje orienteren en tegen de tijd dat de koffielepelmethode ook niet meer werkt....

(misschien in een klap met de stereo met trekdestekkertechniek en wasmachine met schroevendraaieropening vervangen in een leuke deal?)

Een vakantie brengt mij op een op andere manier altijd inspiratie, zo ook deze keer. Ik denk al langer na over mijn "carriere" en ik kwam er niet echt uit. Wat ik in ieder geval niet meer wil is 8 uur per dag in een (kippen)hok gezet worden, op een stoel, achter een PC om werk te doen dat ik al 10 jaar ontgroeid ben. Van het idee alleen al krijg ik de kriebels.

Ik heb altijd een winkel willen openen, of een webshop (wat wel iets praktischer is als je een kleintje hebt) maar ik kon niet helemaal "mijn ding" vinden. Ik wil alleen verkopen waar ik echt achter sta en ik wilde iets eco, iets duurzaam, iets goeds. Ik heb het nu eindelijk mijn ding gevonden. Het zal nog niet meevallen, ik wil natuurlijk weer iets moeilijks en niet al te standaard.

Ik wil graag een (web)winkel in duurzaam speelgoed starten. Echt duurzaam speelgoed, kwalitatief hoogstaand speelgoed dat toevoegd ook aan de ontwikkeling van een kind, veilig speelgoed zonder giftige stoffen en het liefst nog duurzame (moderne of composteerbare, niet-plastic, olie-onafhankelijke) materialen, duurzaam geproduceerd, in Europa, zonder kinderarbeid geproduceerd met zo min mogelijk verspilling, had ik al gezegd dat het duurzaam moest zijn ;-)?? Het valt nog niet echt mee om hier leveranciers voor te vinden weet ik inmiddels al, ik heb nog geen merk gevonden dat aan alle wensen voldoet (wat soms wel balen is, dan zie ik ontzettend leuk speelgoed, moet het weer ingevlogen worden vanuit Azië en dat is dus niet de bedoeling). Wordt vervolgd...

Voor mijn vakantie viel er nog (eindelijk) een damesblad van vorig jaar bij mij op de deurmat, met het artikel erin waar ik aan mee heb gewerkt. Wow! Drie pagina's! Dat was ook nog eens een mooie afsluiter. Het verhaal was blijkbaar lezenswaardig genoeg om de voorpagina te halen met bladzijde verwijzing erbij. In neonletters staat er op de cover "mijn internetdate kostte me 12.000". Wauw... echt super goed, ik ben er zo blij mee, vrouwen die alleen al bij de supermarkt of tijdschriftenkiosk dat ene zinnetje hebben gelezen... de waarschuwing heeft zoveel mensen mogen bereiken... geweldig. En ze leefden gelukkig nog lang, PUNT, dat is het einde van dit verhaal voor mij, ik ben er nu echt klaar mee.