Facebook

Funny&nice stuff van Facebook van de laatste tijd:

Een goede mantra, ook voor de komende feestdagen. 

Ik lees en hoor her en der, dat ik niet de enige ben die soms opziet tegen familiebijeenkomsten:

Heeft mijn zus gedeeld, ik viel bijna naast m'n stoel van verbazing:

en heb het toen ook gedeeld... :-)

LOL:

Wake-up call voor ouders en eigenlijk iedereen:

1.334.154 mensen hebben deze foto gezien en het is 27.4xx (weet even niet meer precies) keer gedeeld sinds 18 november van dit jaar!!

Overstappen energie-zorg-dieet

Vorige week hoorde ik een reclame van een energiemaatschappij op de radio. Hmm.. dacht ik, interessant misschien. Als je overstapte kreeg je een Samsung Galaxy tab (en ik dacht, dat dat een smartphone was eigenlijk, ahum)
Dus ik ging doen wat ik al langer van plan was: energiemaatschappijen vergelijken.
Nou bleek ik goedkoper uit te zijn bij een andere leverancier en ik krijg nog die tablet (bleek een tablet te zijn maar goed, als ie niet bevalt, gooi ik 'em wel op Marktplaats) plus shoptegoed bij een energiebesparingswebshop. Daar kunnen we mooi o.a. die radiatorfolie van kopen die we al een tijdje op ons verlanglijstje hadden staan.
Klik, klak, klaar mooi geregeld. Ik kreeg overzichtelijke informatie thuis gestuurd en heb er alle vertrouwen in dat de overstap goed gaat verlopen.

Ook moest ik nog aan de zorgverzekeringen gaan vergelijken. Ik had er even helemaal geen zin in dit jaar, om helemaal Excel overzichten te maken van alle verzekeringen en dekkingen.
Ik heb op twee vergelijkingssite een handige vergelijking kunnen maken en heb besloten op hun informatie af te gaan. Die informatie vertelt me dat ik nu goed zit. Zo, mooi, ook weer van het to do lijstje af!

Dan de derde overstap van de afgelopen week. Ik ben overgestapt op het vastendieet, ook wel 5:2 dieet genoemd.
Vrijdag ben ik weer voor het eerst naar de osteopaat geweest om mijn onderstel opnieuw te laten uitlijnen (ik had best nog veel pijn na (lang) lopen en nu blijkt inderdaad mijn bekken in de zwangerschap wat gedraaid te zijn waardoor e.e.a. niet lekker "loopt").
De osteopaat begon de behandeling met de mededeling dat ik echt iets aan mijn overgewicht moest gaan doen, slik, heeft ie gelijk in. Uit een bloedonderzoek kwam laatst ook al dat mijn cholesterol niet helemaal goed was maar dat is ook een bijwerking van de medicatie die ik toen nog gebruikte.
Hij heeft me verteld dat het vastendieet het enige is dat wetenschappelijk onderbouwd kan worden. Het oerdieet heeft hij me, zeker met mijn klachten, afgeraden.
Ik heb op internet informatie opgezocht over het 5:2 dieet en na het zien van de documentaire ben ik wel redelijk overtuigd, hoewel, helemaal wetenschappelijk bewezen is het voor de lange termijn niet. Het lijkt me wel echt iets voor mij.
Het 5:2 dieet houdt in dat je 5 dagen normaal eet (en alles mag eten wat je wilt) en 2 dagen per week vast. Op de dagen dat je vast neem je maar 400 tot 500 calorieën als vrouw.
Heel lang achter elkaar lijnen, hou ik niet vol. Af en toe een dag hard zijn voor jezelf kan ik wel.
Gister heb ik mijn eerste vastendag gehad.
Ik wilde eigenlijk al mijn calorieën bewaren voor het avondeten maar rond de lunch kreeg ik toch wel erg trek en heb ik een eitje gekookt. 's Middags was Mini thuis en die kreeg nog twee rijstwafels en later drie pepernoten met warme chocomel. Toen heb ik maar even een bekertje bouillon gemaakt voor mezelf. 's Avonds heb ik zo goed als meegegeten met de pot (farmers pie, dat is al niet vet) maar ik heb een kleine portie genomen en weinig vlees en aardappel. In totaal heb ik gisteren 468 kcal gebruikt. 's Avonds kreeg ik het wel moeilijk maar ik heb het toch vol gehouden
Eerste vastdag dus overleefd. Ik ben benieuwd, wat dit nieuwe dieet gaat brengen.

Perfectionisme

Dit weekend ben ik weer bezig geweest met mijn nieuwe hobby glasfusen. Van mijn schoonmoeder en schoonzus had ik "een bestelling" gekregen voor Sinterklaas, om een hanger te maken.
Ik leer nog steeds veel, er zijn wel bepaalde regels waar je rekening mee moet houden maar dan nog is het soms een gok hoe je werk er uiteindelijk uit komt te zien.
Als perfectionist is dat soms wel lastig. Dit weekend was mijn grootste irritatie dat ik mijn hotpot heb beschadigd (de magnetron heeft meer vermogen dan we dachten). Een nieuwe is een duur grapje dus ik hoop dat hij het toch nog een tijd volhoudt.
Ook een irritatie was glas dat blauw leek te zijn paars werd en paars glas dat niet mooi paars werd. Leercurve dus.
Over de laatste twee werkstukjes ben ik wel matig tot redelijk tevreden, daar kan een hangertje aan.

Mijn perfectionisme werkt ook door in de pré Sinterklaas spanning. Wij vieren het jaar 3 keer (opa en oma, thuis, familieweekend andere kant). Daardoor moest ik veel kopen of bestellen en regelen voor verschillende mensen en uiteraard onze kinderen. Vooral voor de kinderen vind ik het spannend, vinden ze het wel leuk, wordt de een niet jaloers op de ander, is het niet teveel van het goede, is het stom of leuk, is tweedehands met een beetje gebruikssporen toch niet zielig? Ook houdt ik het budget in de gaten.
Bovenop alle spanning van de laatste tijd barstte zaterdag ineens bij mij de bom en was ik boos; waarom moest ik alles regelen aan cadeaus en inpakken en waarom ben ik degene die bij ons altijd verantwoordelijk is voor budgetten, uitgaven en spaarsaldi? Waarom heb ik de meeste zorgen om onze financiële toekomst? (ivm uitkeringsgedoe).
Ik chagrijnig, Mr ook flink chagrijnig van mij maar het antwoord was de bekende weg - omdat ik het niet vraag of zeg. MrPenny uit geregeld zijn respect en waardering voor het feit dat ik onze financiën en administratie zo goed beheer. Natuurlijk is hij er ook erg blij mee, omdat hij er geen zin, aanleg of talent voor heeft, het ligt mij nu eenmaal beter maar... ik moet wel informatie en zorgen delen en hulp vragen waar nodig.

In mijn perfectionisme voel ik me hoofdverantwoordelijk voor van alles en zo schuldig als het niet goed gaat of goed lijkt te gaan. Dat gaat het best snel als je perfectionist bent ;-).
Onze financiën/ uitgaven, de administratie, het huishouden, dat iedereen netjes gekleed gaat, de opvoeding en ontwikkeling van de kinderen en het voorkomen van alle mogelijke onheil voor hen, (moeilijke) banden met de familie, dat ik snel beter wordt, dat ik snel weer aan het werk kan/ga, dat ik overgewicht heb etc. etc.
Vaak leg ik mezelf zoveel op dat er geen beginnen aan is en de moed al in de schoenen zakt voor ik ergens aan begin.
Vast herkenbaar voor veel mensen in enige mate, vooral dames.

Ja, het heeft allemaal z'n oorsprong en oorzaken, helaas heb ik heel veel vervelende dingen meegemaakt.
Ik wil daar liever niet op ingaan maar om kort te zijn; mijn levensgeschiedenis heeft al twee psychologen aan het huilen gekregen en heeft meerderen van hen openvallende monden bezorgd terwijl die mensen toch aardig wat gewend zijn, daar wilde ik het bij laten.
Ik heb daarvoor al veel therapie gehad. Naar ik afgelopen vrijdag heb begrepen heb ik dan wel weer redelijk wat ondermaatse therapie ontvangen, dat schiet natuurlijk ook niet lekker op.
Het blijkt toch lastig te zijn om oude dingen los te laten en helemaal in het hier en nu te leven en die oude bagage en denkpatronen in overlevingsstand te dumpen.
Als perfectionist en met mijn harde instelling tegenover mezelf erger ik me daar dan ook weer aan. Get over it already & JFDI (Just F***ing Do It)!!

Vrijdag zag ik een indrukwekkende uitzending over vluchtelingen:
Joris United http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1380459
en als ik dan ook denk aan de mensen op de Filipijnen, die ook dood en ellende meemaken, dan denk ik: dat is toch allemaal veel erger, stel je niet zo aan.
Ik heb heel veel om ontzettend dankbaar voor te zijn, mijn lieve en mooie meiden, een fantastische echtgenoot, genoeg te eten, te veel spullen, een (eigen) huis en momenteel voldoende geld om rond te komen.
Wat wil een mens nog meer?
Mag ik voor Sinterklaas een toverstokje (z.g.a.n), om mijn huishouden helemaal spic en span te toveren met een zwier maar vooral om op mezelf te richten "hocus pocus Pilatus pas, ik wou dat ik niet zo irritant onzeker was".

Smartphone of niet?

Het is weer de tijd van het jaar dat mijn agenda op begint te raken. De laatste dagen kreeg ik daardoor plotsklaps en zeer onverwachts het idee en de beginnende intentie om een smartphone aan te schaffen.
Uitgerekend ik, degene die het afgelopen jaar best wel wat gemopperd heeft op smartphones.

Mijn bezwaren:
- Het ding vreet stroom.
Ik leg nu eens in de anderhalve week mijn simpele telefoon aan een klein zonnepaneeltje, dat altijd in het raam staat (gekocht bij Lidl, euro of 15). Binnen no-time, gratis en milieu vriendelijk is mijn mobieltje dan weer anderhalve week paraat.
In de prijscategorie waar ik me aan het oriënteren ben, mag je al in je handjes wrijven als je smartphone het 2 dagen volhoud (natuurlijk wel afhankelijk hoeveel je het ding gebruikt).

- Ik wil niet de halve dag met mijn hoofd boven een schermpje hangen, zoals ik zoveel mensen zie doen.
Een "offline leven" vind ik ook belangrijk. Als ik nu de laptop uit zet, ben ik er ook echt voor mijn gezin en anderen.

- Een smartphone begint echt "de norm" te worden. Er wordt vaak vanuit gegaan dat je er ook eentje hebt en dus ook bepaalde apps kunt gebruiken.
Ik wordt daar een beetje recalcitrant van. Ik trok vroeger naar een rock- of metalconcert juist een roze blouse aan (op een leren broek) omdat iedereen iets daar zwart draagt.

- Het model wat ik op het oog heb (Nokia Lumnia 620) kost 167 euro.
Ik weet niet of ik wel zoveel wil uitgeven. Een nieuwe agenda en kalender kosten een euro of 15 max.

De voordelen die ik zie:
- Ik heb nu 3 agenda's/ kalenders
1. mijn eigen papieren agenda
2. een kalender in de keuken voor gezamenlijke dingen en even dingen snel opschrijven.
3. een outlook agenda, die ik alleen gebruik om afspraken naar de smartphone van mijn man te sturen. Voor gezamenlijke dingen waar hij aan moet denken of afspraken die ik heb, waarbij hij thuis moet blijven om op de kinderen de passen.
Ik vergeet natuurlijk wel eens dingen over te nemen van de ene agenda in de ander, met alle gevolgen van dien.
Met een smartphone kan ik terug naar een systeem.

- Ik zou dan gemakkelijker een dingen in mijn agenda of, met name voor mij belangrijk, to do list kunnen zetten. Mijn mobiel heb ik altijd bij maar mijn agenda en notitieboekje liggen nog wel eens ergens thuis per ongeluk en dan loopt het ook weer niet handig.

- Ik zou dan weer een navigatiesysteem hebben (hmm.. moet ik toch een data abo erbij maar de phone die ik heb gezien heeft ook een offline navigatiesysteem, geloof ik.) Geen overbodige luxe voor mij, het gaat wel eens mis en dan kom ik ergens te laat. Ik zoek nu van de voren de route uit en maak aantekeningen maar zit dan altijd met m'n billen samengeknepen in de auto omdat ik bang ben iets te missen of verkeerd te doen en dan hopeloos te verdwalen (laatst 25 minuten rondgereden, kost ook benzine).

- Het scheelt veel plek in mijn tas.

- er zijn wel handige en leuke apps beschikbaar

- als ik een Windows phone neem, kan ik ook op mijn telefoon in Word en Excel dingetjes maken en later overzetten op de laptop om er verder aan te werken.

Hmmm.... wat te doen, wat te doen??

Kleuterpuberteit

Toch nog een paar dagen later dan ik had verwacht, gebeurde het dinsdag; Mini crashte 's middags op de bank. Nou ja, grotendeels op de bank dan. Helemaal op van alle basisschool gebeurtenissen. 

Aan haar gedrag was al langer te merken dat ze veel indrukken te verwerken had en soms moe was.

Welkom op de basisschool, welkom in de kleuterpuberteit. Ai-ai, wat is het meiske lichtgeraakt. We gaan redelijk redelijk en begripvol om met alle onredelijkheid maar handhaven wel onze normen en regels. Dat zorgt ervoor dat er nu iets vaker een luchtalarm af gaat in huis (heel hard huilen) en dat de gang wat vaker bezocht wordt dan normaal (als ze straf heeft verdiend, moet ze op de gang staan). 

Al dat geduld, wild spelen, veel aandacht vragen, liefdevol steunen en mopperen kost mij ook best wel wat energie maar goed, het is maar een fase. 

Ik ben nog steeds bezig met de vriezer vullen met een voorraad babyvoeding. Eergister bedacht ik me dat het veel handiger was om de "twee op een vlam" methode te gebruiken voor het koken van de groenten. 

Ik moest spaghetti koken voor ons en zette boven de spaghetti een vergiet met stukken courgette in de pan. Deksel erop en stomen maar. 

In een ander pannetje kookte ik wat rijst. Ook pureerde ik wat tomaten uit blik. 

Zo maakte ik 5 porties courgette met tomaat en rijst. Minipenny vond dat heerlijk als baby. 

Ienimini eet haar groenten niet zo goed de laatste dagen dus veel kan ik weer weggooien maar ook dat trekt vast wel weer bij.

Bijna weer op orde

Na twee keer geveld te zijn door de griep was ik aardig uitgeput geraakt de laatste weken. Ik heb daardoor veel minder geblogd.
Toen ik net een beetje aan de beterende hand was, vierden Mini en ik onze verjaardagen.
Ik doe net of het bezoek alleen voor Mini komt en doe alsof m'n neus bloed à la "ik ben niet jarig hoor", zo kan ik nog een beetje denken dat ik niet weer een jaartje ouder ben geworden.
Na het feestgedruis was ik dus weer helemaal uitgeput en ziekig en kwam er niet veel uit m'n handen.

Dit weekend hebben we samen het huis(houden) weer wat op orde gebracht, dat was in die weken ziek zijn wel wat versloft.
Ik kan daar slecht tegen, ook tegen ziek zijn. Vooral als het lang duurt, krijg ik diverse schuldgevoelens omdat ik vind dat ik tekort schiet tegenover iedereen en dat ik me niet moet aanstellen. Niet dat dat helpt maar het is een patroon wat er al jaren in zit bij mij en dat verander je niet in een keer.

De meiden vragen ook best veel aandacht en tijd de laatste tijd.
Minipenny is nu op de basisschool gestart en komt daar aardig opgedraaid vandaan. Verder was er natuurlijk de spanning van haar verjaardag, toen naar school gaan en dan komen Sinterklaas, Kerst en Oud en nieuw er nog aan. Ergens in januari zal ze wel weer rustig en makkelijk worden ;-).
Ienimini is heel erg boos. Ze is boos en gefrustreerd dat het haar niet lukt om terug te draaien van haar buik naar haar rug en dat haar mondje zeer doet omdat ze tandjes moet krijgen.
Omdat wij hier in huis allemaal een spierprobleempje hebben, heb ik een afspraak gemaakt bij de kinderfysio voor haar, om even na te laten kijken of zij het ook heeft en we al moeten/kunnen gaan oefenen met haar.
Ik heb het gevoel dat we bij Mini te lang afgewacht hebben, ze ging uiteindelijk pas lopen toen ze twee jaar en drie maanden was en heeft nu nog steeds een motorische achterstand. Mini wordt daarom volgende week ook even nagekeken worden door de kinderfysio.
Met een beetje pech heb ik er straks dus nog een taak bij: met twee kinderen fysiotherapie oefeningen doen. Maar ja, da's vervelender voor de meiden dan voor mij.

Ienimini is inmiddels begonnen met fruit- en groentenhapjes. Vooral het fruit vindt ze heerlijk. Tot nu toe heeft ze nog maar een keer iets uit een potje gekregen, de rest heb ik zelf gemaakt.
Dat kost ook wel tijd maar ik vind het belangrijk en fijn.
Ik pureer nu meer ineens en vries het in in ijsklontjesbakjes.
Eenmaal ingevroren kan het uit het vormpje gehaald worden en dan in een plastic zakje waarop staat wat erin zit. Twee dagen achter elkaar krijgt ze dan vers gemaakte babyvoeding en andere dagen kan ik wat uit de vriezer nemen.

Voor mijn verjaardag kreeg ik een hot pot met gereedschappen en materialen. Mijn lieve mannetje had ook een magnetron geregeld zodat ik de dag van mijn verjaardag meteen kon gaan glas fusen.
Ik heb nu vier hangers gemaakt en veel bij geleerd maar het voordeel van kunstzinnige uitingen is, dat je altijd kunt zeggen dat het zo bedoeld was. Mijn vierde werkje vond ik wel geslaagd, ik draag het nu.