Weer vorderingen gemaakt

De uitlopers van mijn vorige berichtje, zijn inmiddels goed geworteld, dat is heel snel gegaan met dit mooie weer. Nieuwe uitlopers heb ik met een boogje weer terug gelegd in de plantenbak. Allemaal gratis nieuwe aardbeiplantjes.

De jaarlijkse grote kleine-paddentrek is ook weer in volle gang in de tuin. Het wemelt weer van de kleine padjes in de tuin. Je moet erg oppassen als je in de tuin loopt, anders loop je zo een pad plat. Ik vind het wel gezellig, dat kleine grut dat door de tuin hopt.

De moestuin behoeft enige TLC (Tender Love & Care). We zouden eigenlijk twee keer per week onkruid moeten wieden en trekken maar daar is nu even geen tijd voor.
Ik heb vandaag wat peultjes geoogst, sommigen al zo dik dat het erwtjes werden voor in de couscous schotel van vanavond. Sja... volgend jaar misschien een beter jaar.

 Vandaag nog honderden euro's bespaart, hoop ik. In de bank zat een scheur van voor tot achter op een naad. Ik heb het zo goed en zo kwaad als het ging weer dicht genaaid met de hand en nu hoop ik dat het niet opnieuw gaat uitscheuren. Als dat zo is, kan de bank nog een paar jaar mee misschien (hij zit ook een beetje door). Nu er wel eens een mondje melk of wat spuug op de bank kan komen de komende jaren, heb ik al helemaal geen zin om een nieuw bankstel te kopen. Duimen dat het goed dicht blijft zitten dus.

Ook duimen dat ik niet volgende maand de volgende open gesprongen naad zit te repareren, zo'n fijn klusje was het niet. Ik kon niet op de bank steunen omdat de naad niet op spanning mocht staan, dus ik moest er een beetje boven blijven zweven met m'n armen, à la Mission Imposible. Vier keer in m'n vinger geprikt daarbij, m'n rug vond het niet kneiterfijn, etc. Maar goed, het zit toch maar mooi weer dicht.

Zelf maak ik ook goede vorderingen. Ik denk dat ik snel weer volledig naar huis kan. Bij de negatieve gedachten die ik een paar weken geleden had toen de ziekte me nog gegijzeld had, kan ik me bijna niets meer voorstellen. Wel moet ik goed op mijn rust blijven letten, anders wordt het een beetje rommelig in m'n hoofd en wordt ik ook chagrijnig enzo. Ik ben nu heel graag thuis en het voelt nu gelukkig ook weer goed en rustig om thuis te zijn. In het ziekenhuis voel ik me steeds minder thuis en verveel ik me. Goed teken is dat. Nog even volhouden en dan mag ik denk ik wel naar huis over een of twee weken.
Ik krijg er meteen een gratis training "Mens erger je niet" bij die wat mij betreft ook snel over mag zijn (ik probeer me niet te ergeren aan een mede-patient die naast dezelfde ziekte als ik ook aan asociaal- en prinsessengedrag leidt, omdat dat zonde is van mijn energie.).

Vorderingen in onze tuin

Aan een "ondersteboven aardbeienplant" hangen lekkere aardbeitjes. De kerstomaatplantjes doen het nog niet zo lekker. Misschien maar eens wat mest geven. De appelboompjes doen het wel goed dit jaar. 

De aardbeienplant in de bak ziet er toch iets beter uit maar krijgt ook meer licht... Ik heb er lekkere aardbeitjes vanaf gesnoept. De basilicum is lekker bijgetrokken en erg lekker geworden. Voorin staat een eetbare plant, een soort zuring, gekocht op een tuindag. We zijn alleen helaas tot de conclusie gekomen dat we niet van zuring houden.

In de tweede hangbak was de aardbeienplant een poging aan het doen zichzelf te vermeningvuldigen. Daar hoopte ik nou net op. Ik heb de loten met in tweeën gebroken paperclips (zodat je kleine krammetjes krijgt)  in de grond vast gezet, zodat ze daar fijn kunnen wortelen en nieuwe aardbeienplantjes kunnen maken.

Even niet naar de tomatenplanten omgekeken en ze zijn enorm gegroeid!
Het werd een beetje te vol in de tomatenkas (van de hoes van nieuw babymatrasje op stokken) maar gelukkig heb ik er nog eentje, dus twee tomatenplanten konden verhuisd worden.

En verder... Het ging heel goed dit weekend thuis, heel fijn en gezellig. Gister zijn we naar de bibliotheek geweest en daarna nog naar de supermarkt om de laatste dingetjes te kopen voor de bbq. Dat werd een beetje teveel van het goede voor m'n hersenpan. Te veel indrukken, misschien ook de warmte, veel nadenken, zoveel bij elkaar kan m'n hersenpan nog niet goed verwerken dus ik kreeg hoofdpijn en ik voelde me niet zo fijn. Verder ging het weekend wel heel erg goed. Heerlijk ge-bbqt gister, gezellig. Ik heb zelfs nog een beetje in de tuin gerommeld.

Werd ik vanmorgen wakker en bedacht ik me, dat ik straks terug moet naar het ziekenhuis. De volgende gedachte die ik kreeg, is niet voor herhaling vatbaar of voor geschikt voor publicatie op een doorgaans vrij keurig blog zeg maar ;-). Oh wat balen.
Ik wil gewoon weer permanent thuis zijn maar ik moet erop vertrouwen dat de verpleging en artsen beter kunnen inschatten wanneer dat een goed idee is. Snel naar huis en dan weer toch heel veel klachten krijgen is natuurlijk niet goed... Maar ik ga toch maar eens zeuren overleggen wanneer mijn thuiskomst zo ongeveer in de planning zit.

Update PPD

Inmiddels weer bijna een week verder en het gaat elke dag gelukkig weer iets beter. Morgenochtend mag ik weer voor twee dagen naar huis en ik zie er erg naar uit.
Ik zou heel graag weer helemaal naar huis mogen, ik ben nu zo ver beter dat ik thuis en Mr- en Minipenny heel erg mis en naar huis wil. Ik hoop dat ik snel m'n ontslagpapieren krijg, wat zou zeggen dat ik ook echt zo ver beter ben, dat dat kan. Tot die tijd is het wachten... en wachten...
Dit weekend gaan we het iets rustiger aan doen thuis, zodat het lekker gaat lopen. Waarschijnlijk gaan we morgenavond lekker en gezellig bbq-en.

Vandaag duurde erg lang maar de dag is gelukkig nu bijna om. Vanmorgen had ik alleen activiteitenbegeleiding (therapeutisch fröbelen), daarna sporten en toen niets meer. Vrijdagmiddag is er geen programma maar ik heb de tijd nog wat sneller kunnen laten gaan door wat mee te helpen met opruimen en poetsen op mijn afdeling.
Sommige dagen hoef ik me hier niet te vervelen omdat het programma aardig vol zit met verschillende therapievormen, andere dagen verveel ik me tussendoor.

Om de tijd te doden kijk ik hier zelfs mee naar GTST, waardoor ik vanavond "echt even MOEST kijken" om te zien wat er ging gebeuren.
Toen ik dit aan MrPenny vertelde vroeg hij zich af of het echt wel beter met me ging ;-). Ik heb al 15 jaar geen GTST meer gekeken namelijk. GTST bestaat al langer maar het niveau van de acteerprestaties van de meeste spelers is als vanouds middelmatig. Dan kijkt hier iedereen nog verbaasd ook, als ik hardop moet lachen om compleet absurde situaties die bar slecht geacteerd zijn. Alsof ik gek ben ofzo. Oh wacht, dat ben ik ook officieel ;-).
Mijn opa zei altijd "de meeste gekken zitten niet in het gekkenhuus, maar lopen d'r buiten". Ik weet nu dat hij gelijk heeft.
Op een open afdeling van een psychiatrische instelling zitten geen gekken maar mensen met problemen die geholpen willen worden en veilig willen zijn voor hun ziekte. Op de gesloten afdeling zitten ook geen gekken maar mensen die nog zieker zijn, soms zelfs zo ziek dat ze niet meer weten dat ze tegen hun ziekte beschermd moeten worden. Dat is het zo'n beetje in het kort, uitzonderingen daargelaten.
"Buiten" lopen er veel meer mensen rond, die zichzelf maar vooral hun omgeving een groot plezier zouden doen door eens naar een psycholoog of psychiater te stappen.
Err.. zo, ik heb wel weer genoeg gezegd vandaag geloof ik.

Super bedankt voor al jullie fijne reacties, dat heeft me erg goed gedaan!