Toekomstplannen

Met enige angst en beven zagen wij de WIA-keuring tegemoed, wat zou het lot en het UWV in haar oneindigende wijsheid voor ons in petto hebben, ook financieel?
We dachten dat we daarna tenminste zouden weten waar we aan toe waren. Dat blijkt dus niet zo te zijn bij nader inzien. Ik heb vele maanden even niet willen gaan rekenen over alle mogelijke gevolgen, ook van allerlei nieuwe dingen in 2012 maar ik ben vorige week toch eens goed gaan (be)rekenen. Daar zijn we wel een paar dagen van van slag geweest.

Ik heb nog 1 jaar en 3 maanden om een baan te vinden. Die baan moet aan nogal wat eisen en wensen van het UWV en die van mijzelf voldoen. Er zijn nogal wat dingen die niet kunnen en mogen, anders houdt ik me niet aan de regels en daar kunnen financiele sancties op volgen. Zo mag ik bijvoorbeeld maximaal 4 uur per dag werken.
Allemaal heel begrijpelijk en redelijk hoor, ik verwijt het UWV op dit punt helemaal niets.

Uitdaging 1 is alleen, dat ik afgewezen wordt voor wat ik nog wel mag, omdat ik overgekwalificeerd ben en dat de banenmarkt sowiezo al niet zo ruim is op dit moment.
Uitdaging 2 is dat ik een vrouw met een klein kind ben, daar zitten veel werkgevers ook al niet helemaal op te wachten. Daarnaast ben ik ook nog dik en het schijnt dat ze daar ook al niet meer op zitten te wachten nu, liever gezond dan rond... Tja, ik zou zo eigenlijk ook denken als werkgever.
Uitdaging 2a is kinderopvang. Ik moet overal minimaal een hele dag afnemen per week en daarnaast mag ik halve dagen afnemen. Dat wil dus zeggen dat ik een halve dag moet betalen waarop ik niet aan het werk ben. Dat vindt de belasting niet goed, daardoor moet ik sowiezo 1 uur per week zelf betalen maar als ze ook nog naar het werkrooster van mijn man gaan kijken bij de belastingdienst wordt dat 7 uur ofzoiets. (een KDV rekent 6 uren voor een halve dag). Ik heb er aan zitten rekenen met diverse rekentools en in ons budget wat we vergoed krijgen aan kinderopvang en wat ik mag houden van mijn salaris als ik weer ga werken. De conclusie is dat het 187 euro per maand kost als ik ga werken. Daarbij heb ik ook er al rekening mee gehouden dat wij als ik niet werk, 84 euro per maand betalen voor de peuterspeelzaal. Verdien ik nog minder dan in mijn laatste baan vorig jaar (dat was al enorm inleveren tov mijn oude salaris), dan liepen de kosten van werken in een berekening zelfs op tot 300 euro per maand.
Als ik dus al werk vindt, dan zou een betaalbare oplossing zijn dat ik naar een gastouder toe ga. Dan zit ik dus niet rustig op m'n werk, om verschillende persoonlijke redenen en ervaringen. Lastige keuze hoor, ik denk dat ik liever krom lig en rust heb.

Een enigzins asociale maar financieel aantrekkelijke keuze zou dus zijn om niet te gaan werken, dan lever ik niet 187 tot 300 euro per maand aan inkomen in.

Dat is ook weer niet verstandig vanwege feit 3; als ik geen werk heb/ niet gewerkt heb aan het eind van de uitkering, krijg ik nog maar ongeveer 400 euro per maand (percentage minimum inkomen). Ook al hebben wij echt geen tophypotheek (al zegt onze adviseur dat we hem in deze tijd nooit gekregen hadden), daar heeft onze hypotheek niet echt rekening mee gehouden en de polis van die arbeidsongeschikheidsverzekering die we hebben, daar kun je je billen mee afvegen, heb je er nog iets aan. Ik ga het denk ik toch nog proberen maar ik verwacht er niets tot weinig van. We zouden het in dit scenario net wel/ net niet redden per maand. Structureel eigenlijk gewoon niet.

Dan is tenslotte uitdaging 4 dat het UWV, zeker onder druk van de huidige economische situatie, ook nog eens zou kunnen vinden over 1 jaar en 3 maanden, dat ik best wel (meer) kan werken.
Worst case scenario is daardoor dat mijn inkomen uitkomt op 0,00 want recht op een WW-uitkering heb ik dan niet. Daar heeft niemand rekening mee gehouden toen wij de hypotheek afsloten.

Nou ben ik niet zo'n zwartkijker, ik hoop en denk toch wel dat er ergens een super oplossing voorbij komt als ik er maar mee bezig blijf maar ik wil wel voorbereid zijn op de worst scenario.
Gelukkig hebben we aardig wat (be)spaart, waardoor we een goede buffer hebben, we kunnen het, met super zuinig zijn en een klein beetje spaargeld per maand erbij misschien wel twee jaar uitzingen.

Als de kleine dan naar school gaat, dan kan ik weer wat makkelijker werken onder schooltijd en dat zou weer meer lucht geven. Dat gaan we redden aangezien Sarah nu al twee is.

Uitdagingen opgelost dus?
Erhm... nee. Het is wel even wat om hier op tafel te leggen maar wij hopen al een tijdje eigenlijk nog op gezinsuitbreiding in de toekomst. Tja.... dan duurt het dus nog 4 jaar, 9 maanden en ? maanden voor we in de basisschooltijd beland zijn. Nou ja, als we überhaubt zwanger worden, Sarah was al medisch-statistisch gezien een fantastisch spontaan wondertje en we willen niet meer gaan dokteren. Maar we gaan dus weer van het positieve uit.

Dusss... nog meer (be)sparen maar.
Uit ervaring weten we dat een kinderwens een goede motivatie is ;-).
Ik ga de komende tijd wat dingen schrappen zoals die sportschool waar ik toch niet kom en wat lidmaatschappen waar ik eigenlijk niets mee doe.
Daarnaast wil ik de tijd die ik nu thuis heb besteden aan leren nog meer zelf te doen en te maken en dat vaker te doen. Met name wil ik echt zelf groenten gaan verbouwen, dat scheelt op de boodschappen kosten.
Ook wil ik zelf die kleine en grote klussen in huis gaan oppakken, zodat we daar niet iemand voor in hoeven te huren. Zo wil ik ons leven meer crisisbestendig maken.

Verder heb ik ook nog toekomstplannen voor de blog.
Ik denk er de laatste tijd over om te stoppen omdat ik alles al wel zo'n beetje heb verteld en ik mijn stukjes weer van slechte kwaliteit begin te vinden. 
Ik denk erover om met een andere opzet overnieuw te beginnen op een andere blog. Die blog wil ik ook wil delen met mijn omgeving (op deze vertel ik wel eens wat dingen over mezelf of anderen die niet iedereen hoeft te weten of voor problemen gaan zorgen).
Ik ga dus uit de kast komen als consuminderaar naar mijn omgeving toe, ik ga meer van mezelf laten zien. Take it, or leave it.
Het heeft al een naam, waar ik nog niet helemaal tevreden over ben, een naam die al jaren in mijn hoofd zit. Lastig is alleen dat het niet slim is om die hier te noemen omdat dan makkelijk deze heeele anonieme blog aan de nieuwe blog te koppelen is. Het zou dus zomaar zo kunnen zijn dat ik over een tijdje geregeld verwijs naar een blog van iemand anders... iemand die ik goed ken. Als ik inspiratie heb zal ik hier ook nog geregeld wat plaatsen wat ik niet vindt passen op de andere blog.

Nou, dit bedoel ik dus met slechte kwaliteit... blogje is weer veeeeeel te lang geworden, arme jullie.

Toch wil ik tot slot nog even iets herhalen dat ik op een forum gezegd heb waar iets gebeurde waar ik een beetje stil van werd:
Heel graag zou ik van het voetstukje afstappen waar ik nu op geplaatst wordt.
Ik vind dat ik zeker geen moeder Theresa type ben, ik ben zelfs zelf verre van heilig.
Wat ik verkondig is tips en inpiratie voor anderen maar het is zeker geen evangelie waar ik me zelf heel strikt aan houdt. Ik maak echt niet alles zelf en ik maak nog steeds genoeg financiele misstapjes en blunders.
Ik wil alleen mensen vermaken en inspireren.
De dingen waar ik over loop te blaten zijn daarnaast ook niet naar ieders smaak, tijd of portemonnee. Iedere situatie is anders. En niks moet, alles mag.
Verder ben ik uit een redelijke diepe financiele krater gekomen maar ik vind dat ik/wij nog erg veel geluk hebben gehad (wij hadden twee nette inkomens bij die schuld) en dat er zoveel mensen zijn die zo veel erger en zo langer in de problemen zitten dan wij hebben gezeten. Wat wij hebben meegemaakt is daar echts niets bij. Ik snap het alleen wel, hoe heftig en ingrijpend zo'n situatie is, omdat we het zelf ook hebben meegemaakt.


Ik hoop dat er uit mijn blog nooit iets anders naar voren gekomen is dan dit.