Comming out as krent

Dit jaar heb ik eens doorgezet en gedaan wat ik al jaren wilde; geen kerstkaarten meer versturen. Met schuldgevoelens kijk ik in de woonkamer rond naar al die kaarten van mensen die van ons ook wel een kaart hadden verwacht misschien. Misschien zijn ze zelfs wel beledigd, boos, verbolgen inmiddels.
Die digitale kerstgroet is er ook niet van gekomen maar ik heb me heilig voorgenomen om 1 januari een flitsende, lieve powerpoint met foto's in elkaar te klikken en die iedereen te mailen met de beste wensen.

We hebben in plaats van kerstkaarten versturen een (extra) bedrag overgemaakt aan een lokaal noodfonds voor minima, komt er in die powerpoint te staan.
Ook daarvan is maar de vraag, wat onze omgeving daarvan zal vinden. Worden we in hun ogen snobbers of juist tobbers?

Het valt nog niet mee, onze comming out as milieuvriendelijke krent...
Misschien wel van die "spanning" heb ik mijn eerste echte writersblock gekregen; ik krijg die nieuwe blog, waar ik ook onze omgeving van op de hoogte wil stellen, niet uit m'n vingers.
Waarom? Geen idee, zo vreemd is het allemaal niet.
Misschien is het zelfs verhelderend om onze omgeving wat meer te laten zien van ons. Laatst bleek dat er mensen zijn die aan mijn consuminderige opmerkingen her en der de conclusie verbonden hebben dat wij ons banksaldo met een dieprode pen moeten schrijven. Hmpf...:-)
Ik denk dat sommige mensen liever denken te weten dat het anderen financieel niet zo voor de wind gaat, dan zeker weten dat het anderen zoveel beter gaat dan henzelf. Ik neem het ze niet kwalijk, lijkt mij een typisch staaltje van de menselijke natuur.

Een van mijn goede voornemens voor 2012 is dus toch om uit de kast te komen als consuminderaar, ik ga alleen niet een hele grote ballon doorprikken uit respect voor de natuur ;-).

In 2012 blijf ik ook hier bloggen. Mijn blog wordt over een tijdje ook vermeld in de Libelle omdat ik meegewerkt heb aan een artikel. Ik kan toch moeilijk al die Libelle-lezeressen teleur stellen met een blog die al tijden niet meer bijgehouden is tegen de tijd dat het artikel te lezen is.

Ik geloof dat het thema voor 2012 voor mij wordt "onnodige belast laten vallen"
- ik ga alweer 30 kilo afvallen (net als vorig jaar, alleen was het toen 25 kilo);
- ik ga vrede vinden met mijn rol als huisvrouw/ thuismoeder en een nog betere moeder worden (vooral door minder hoge eisen aan mezelf te stellen in die rollen);
- ik ga werk maken van die biologische moestuin;
- ik ga werken aan mezelf;
Maar ik ga vooral hopen dat ik dit op 1 februari me nog herinner.... ;-), denk ik.

Heb een heel gelukkig, mooi, fijn, gezond, grappig, fantastisch 2012!

xxx

Moneypenny

Toekomstplannen deel II

Dank voor jullie reacties en ook complimenten.
De nieuwe blog is nog niet af, zit alleen nog in mijn hoofd met her en der een krabbeltje.

Onderaan zien jullie nog wat dingen toegelicht.

Je zult zien; heb je je voorgenomen om meer te gaan (be)sparen.... plof je 's avonds laat uitgeput in bed, hoor je "tik-toink" in de kamer naast je. Huh?! Hè nee hè, hij zal toch niet? Jawel hoor, manlief had 's morgens heeel vroeg wat gestreken en 's avonds heeel laat stond het strijkijzer dus nog steeds aan. Bij-effect van de vermoeidheid, het is hem vergeven maar wel een duur grapje.

Gister ook heilig voorgenomen korte bezoekjes aan te leggen aan een zieke en jarige zodat we op tijd thuis zouden kunnen eten en dan de kleine naar bed. Zul je zien, komt er nog net iemand binnen stappen en het wordt zo gezellig en de kleine is zo leuk aan het spelen.
We zijn gestrand bij de Burger King bij De lucht dus (en allebei buikpijn en buikloop ervan, bij ons heeft alleen onnatuurlijke adaptie op McDonalds eten plaatsgevonden).

Gelukkig heb ik wel 21 euro in m'n portemonnee terug weten te krijgen, na flink klagen en zagen bij de schoenmaker die m'n laarzen heeft verknald. Zegt die onbenul nog: "Hier, vanaf de bovenkant is het toch best netjes nog, dan zie je er niks van". Ik heb uiteindelijk toch nog m'n geld terug gekregen. Helaas alleen voor de reparatie, voor de schade waar ik eigenlijk volgens de rechtsbijstand recht op had, dat heb ik maar laten zitten.
Dat is nog eens echt leergeld. Die man wilde namelijk wel de laarzen terug en de lapjes leer er weer uit slopen als ik die 21 euro terug wilde, ik heb gezegd dat ie dat dus helemaal niet ging doen. Ik kan ze nu nog aan met carnaval of naar de kinderboerderij, net zoals voor de reparatie. Als ik ze zelf nog waterdicht maak met lijm tenminste, anders staat het bier of geitenzeik alsnog boven in m'n sokken want na het gekluns van die "schoenmaker" waren ze dus ook niet waterdicht bij de reparaties). Ik heb geleerd, niet meer naar die schoenmaker te gaan en voortaan van te voren heeel goed af te spreken wat er gaat gebeuren en wat het eindresultaat precies wordt als ik iets laat repareren, vandaar is het ook leergeld.

Nog wel bij mijn schoonouders mijn licht opgestoken over het zelf verbouwen van groenten, die hebben daar ervaring in. Mijn schoonvader kan helaas niet meer tuinieren maar zowel hij als ik hebben er wat aan als hij me tips en adviezen kan geven. Ik denk dat hij het wel leuk vind namelijk.
Zo adviseerde mijn schoonvader mij een speciekuip eventueel ingesmeerd met een randje groene zeep voor het verbouwen van groenten die slakken graag lusten (en onze tuin is vergeven van die slijmerds, ik wil een egel!). Lijkt me wel leuk om daar naast te gaan zitten met een glaasje drinken, Jackass voor slakken kijken.
Dan was er ook nog iets van bieten die naast uien moesten staan en rekening houden met plaatsing in de windrichtingen ivm de zon (de ene plant doet het niet goed op zuid, andere op noord e.d.). Ingewikkeld allemaal nog hoor.

Moneypenny



Over de kinderopvang toeslag: wanneer je zelf wilt uitrekenen waar je recht op hebt bij de toeslagen (en hoeveel) je kunt een proefberekening maken op
http://www.toeslagen.nl/reken/toeslagen/

Berekenen hoe hoog je WIA-uitkering is als je weer gaat werken kun je doen op
http://www.uwv.nl/wia/tijdens-uitkering/over-uitkering/rekenhulp/index.aspx

Met de kinderopvang zit het zo bij ons:

                     ma di wo do vr                   uren per week
werkuren       4   4   4   4   4                     20
opvanguren  11  6   6   6  geen, man thuis  29
voor een hele dag opvang wordt 11 uur doorberekend
voor een halve dag opvang wordt 6 uur doorberekend
Je bent verplicht minstens één hele dag af te nemen

Ik mag van het UWV 4 uren per dag werken, maximaal 20 uur per week.

Je mag 140% van het aantal uren van het contact met de minste uren aan opvanguren indienen bj de belasting, in mijn geval 28 uren.

Kijkt de belastingdienst ook naar het vaste weekrooster van mijn man, dan mag ik dus maar 140% van 16 uren indienen 22,4 uren

Ik heb uitgerekend dat wij ongeveer 300 euro aan kinderopvang zelf zullen moeten betalen (uitgaande van 28 uren mogen indienen, zo niet dan is het nog meer).
Salaris wordt van de uitkering afgetrokken, een deel mag je zelf houden maar dat zal geen 300 euro worden.

De motivatie om toch weer te gaan werken als WIA-moeder moet dus echt uit jezelf of je fatsoen/ normbesef komen. Ik moet wel heel eerlijk zeggen dat ik door dit hele circus geen tijdelijke banen ga aannemen. Daar heb ik dus gewoon niks aan voor de toekomst op lange termijn en het is een heel gedoe met de kinderopvang regelen, en weer opzeggen als de arbeidsovereenkomst afloopt (en dat kan elke dag zijn via een uitzendbureau, terwijl je twee maanden opzegtermijn hebt bij de opvang). Bovendien ben ik nu nog met het UWV bezig om die ene maand te verrekenen die ik vorig jaar heb gewerkt, in juni.

Nu we toch zo gezellig met getallen bezig zijn, volgens mijn weegschaal weeg ik 97 kilo op dit moment. Zo, dat is eruit. Ik moet even kijken of ik afvallen ook nog ergens in mijn drukke schema krijg een keer ;-). Ik hobbel wel dagelijk heel actief achter de kleine aan, die wil nog steeds niet los lopen. Wie zich het lopen aan twee vingers nog herinnert, weet misschien nog wel dat daarvoor bij de achterlopende ouder (in voorovergebogen Lucy Luck houding) ook diverse spieren worden aangesproken, gratis fitness.

Toen ik 10 en zelfs 15 kg minder woog, heb ik twee keer de zak waarbij mijn overgewicht een grote rol speelde(dat zijn twee hele verhalen, niet de moeite om er de energie in te steken om het te vertellen, dat was niet goed maar niet meer te veranderen, dat is geweest)
Nou geven resultaten behaald in het verleden geen garantie voor de toekomst maar dat zit dus ook een beetje in mijn gedachte toen ik er al een paar keer iets over hoorde of las. Jullie hebben wel gelijk hoor, het hoeft allemaal geen belemmering te zijn. Wie direct allerlei vooroordelen heeft bij het zien van een dikker persoon*, daar wil ik ook liever niet voor of mee werken.
(*(ver)zorgt niet goed voor zichzelf, is vaker ziek door het overgewicht, is vies, is zeer onprettig en voor mij belastend naar te kijken, zweet meer omdat ze een extra vetlaag heeft, is een slons, heb ik last van als ik die zie eten tijdens de lunch, is dom omdat ze niet eens weet hoeveel calorieën overal in zitten, is geen echte vrouw, dikheid wordt in stand gehouden door haar man, die is bang haar kwijt te raken als ze afvalt, ze heeft dus een ongezonde relatie met een overheersende man... (ik had verteld dat mijn man juist mollig mooi vond, moet je dus nooooit zeggen tegen zo'n vetfoob) Goed, dat allemaal dus zover met mij gecommuniceerd is door mijn ex- collega's en leidinggevenden. Magere krengen waren gewoon jaloers dat ik wel fatsoenlijk mocht eten van mezelf terwijl ze zichzelf uithongering oplegden. Hele dag ook klagen dat ze het zoooh koud hadden maar wel 40 minuten in mini-minirok op de fiets terwijl het vroor dat 't kraakte (door rustige en slecht verlichte paden en lanen als leuk (okee, wel enigzins goedkoop ;-)) uitziende jonge meid en dan zeggen dat ik echt heeeel dom was als ik deur open deed als de deurbel ging 's avonds, dan vroeg ik er zelf om om beroofd te worden in deze tijd. Goed; leefden dus kortom gewoon in een heeeele andere wereld dan ik.)

Toekomstplannen

Met enige angst en beven zagen wij de WIA-keuring tegemoed, wat zou het lot en het UWV in haar oneindigende wijsheid voor ons in petto hebben, ook financieel?
We dachten dat we daarna tenminste zouden weten waar we aan toe waren. Dat blijkt dus niet zo te zijn bij nader inzien. Ik heb vele maanden even niet willen gaan rekenen over alle mogelijke gevolgen, ook van allerlei nieuwe dingen in 2012 maar ik ben vorige week toch eens goed gaan (be)rekenen. Daar zijn we wel een paar dagen van van slag geweest.

Ik heb nog 1 jaar en 3 maanden om een baan te vinden. Die baan moet aan nogal wat eisen en wensen van het UWV en die van mijzelf voldoen. Er zijn nogal wat dingen die niet kunnen en mogen, anders houdt ik me niet aan de regels en daar kunnen financiele sancties op volgen. Zo mag ik bijvoorbeeld maximaal 4 uur per dag werken.
Allemaal heel begrijpelijk en redelijk hoor, ik verwijt het UWV op dit punt helemaal niets.

Uitdaging 1 is alleen, dat ik afgewezen wordt voor wat ik nog wel mag, omdat ik overgekwalificeerd ben en dat de banenmarkt sowiezo al niet zo ruim is op dit moment.
Uitdaging 2 is dat ik een vrouw met een klein kind ben, daar zitten veel werkgevers ook al niet helemaal op te wachten. Daarnaast ben ik ook nog dik en het schijnt dat ze daar ook al niet meer op zitten te wachten nu, liever gezond dan rond... Tja, ik zou zo eigenlijk ook denken als werkgever.
Uitdaging 2a is kinderopvang. Ik moet overal minimaal een hele dag afnemen per week en daarnaast mag ik halve dagen afnemen. Dat wil dus zeggen dat ik een halve dag moet betalen waarop ik niet aan het werk ben. Dat vindt de belasting niet goed, daardoor moet ik sowiezo 1 uur per week zelf betalen maar als ze ook nog naar het werkrooster van mijn man gaan kijken bij de belastingdienst wordt dat 7 uur ofzoiets. (een KDV rekent 6 uren voor een halve dag). Ik heb er aan zitten rekenen met diverse rekentools en in ons budget wat we vergoed krijgen aan kinderopvang en wat ik mag houden van mijn salaris als ik weer ga werken. De conclusie is dat het 187 euro per maand kost als ik ga werken. Daarbij heb ik ook er al rekening mee gehouden dat wij als ik niet werk, 84 euro per maand betalen voor de peuterspeelzaal. Verdien ik nog minder dan in mijn laatste baan vorig jaar (dat was al enorm inleveren tov mijn oude salaris), dan liepen de kosten van werken in een berekening zelfs op tot 300 euro per maand.
Als ik dus al werk vindt, dan zou een betaalbare oplossing zijn dat ik naar een gastouder toe ga. Dan zit ik dus niet rustig op m'n werk, om verschillende persoonlijke redenen en ervaringen. Lastige keuze hoor, ik denk dat ik liever krom lig en rust heb.

Een enigzins asociale maar financieel aantrekkelijke keuze zou dus zijn om niet te gaan werken, dan lever ik niet 187 tot 300 euro per maand aan inkomen in.

Dat is ook weer niet verstandig vanwege feit 3; als ik geen werk heb/ niet gewerkt heb aan het eind van de uitkering, krijg ik nog maar ongeveer 400 euro per maand (percentage minimum inkomen). Ook al hebben wij echt geen tophypotheek (al zegt onze adviseur dat we hem in deze tijd nooit gekregen hadden), daar heeft onze hypotheek niet echt rekening mee gehouden en de polis van die arbeidsongeschikheidsverzekering die we hebben, daar kun je je billen mee afvegen, heb je er nog iets aan. Ik ga het denk ik toch nog proberen maar ik verwacht er niets tot weinig van. We zouden het in dit scenario net wel/ net niet redden per maand. Structureel eigenlijk gewoon niet.

Dan is tenslotte uitdaging 4 dat het UWV, zeker onder druk van de huidige economische situatie, ook nog eens zou kunnen vinden over 1 jaar en 3 maanden, dat ik best wel (meer) kan werken.
Worst case scenario is daardoor dat mijn inkomen uitkomt op 0,00 want recht op een WW-uitkering heb ik dan niet. Daar heeft niemand rekening mee gehouden toen wij de hypotheek afsloten.

Nou ben ik niet zo'n zwartkijker, ik hoop en denk toch wel dat er ergens een super oplossing voorbij komt als ik er maar mee bezig blijf maar ik wil wel voorbereid zijn op de worst scenario.
Gelukkig hebben we aardig wat (be)spaart, waardoor we een goede buffer hebben, we kunnen het, met super zuinig zijn en een klein beetje spaargeld per maand erbij misschien wel twee jaar uitzingen.

Als de kleine dan naar school gaat, dan kan ik weer wat makkelijker werken onder schooltijd en dat zou weer meer lucht geven. Dat gaan we redden aangezien Sarah nu al twee is.

Uitdagingen opgelost dus?
Erhm... nee. Het is wel even wat om hier op tafel te leggen maar wij hopen al een tijdje eigenlijk nog op gezinsuitbreiding in de toekomst. Tja.... dan duurt het dus nog 4 jaar, 9 maanden en ? maanden voor we in de basisschooltijd beland zijn. Nou ja, als we überhaubt zwanger worden, Sarah was al medisch-statistisch gezien een fantastisch spontaan wondertje en we willen niet meer gaan dokteren. Maar we gaan dus weer van het positieve uit.

Dusss... nog meer (be)sparen maar.
Uit ervaring weten we dat een kinderwens een goede motivatie is ;-).
Ik ga de komende tijd wat dingen schrappen zoals die sportschool waar ik toch niet kom en wat lidmaatschappen waar ik eigenlijk niets mee doe.
Daarnaast wil ik de tijd die ik nu thuis heb besteden aan leren nog meer zelf te doen en te maken en dat vaker te doen. Met name wil ik echt zelf groenten gaan verbouwen, dat scheelt op de boodschappen kosten.
Ook wil ik zelf die kleine en grote klussen in huis gaan oppakken, zodat we daar niet iemand voor in hoeven te huren. Zo wil ik ons leven meer crisisbestendig maken.

Verder heb ik ook nog toekomstplannen voor de blog.
Ik denk er de laatste tijd over om te stoppen omdat ik alles al wel zo'n beetje heb verteld en ik mijn stukjes weer van slechte kwaliteit begin te vinden. 
Ik denk erover om met een andere opzet overnieuw te beginnen op een andere blog. Die blog wil ik ook wil delen met mijn omgeving (op deze vertel ik wel eens wat dingen over mezelf of anderen die niet iedereen hoeft te weten of voor problemen gaan zorgen).
Ik ga dus uit de kast komen als consuminderaar naar mijn omgeving toe, ik ga meer van mezelf laten zien. Take it, or leave it.
Het heeft al een naam, waar ik nog niet helemaal tevreden over ben, een naam die al jaren in mijn hoofd zit. Lastig is alleen dat het niet slim is om die hier te noemen omdat dan makkelijk deze heeele anonieme blog aan de nieuwe blog te koppelen is. Het zou dus zomaar zo kunnen zijn dat ik over een tijdje geregeld verwijs naar een blog van iemand anders... iemand die ik goed ken. Als ik inspiratie heb zal ik hier ook nog geregeld wat plaatsen wat ik niet vindt passen op de andere blog.

Nou, dit bedoel ik dus met slechte kwaliteit... blogje is weer veeeeeel te lang geworden, arme jullie.

Toch wil ik tot slot nog even iets herhalen dat ik op een forum gezegd heb waar iets gebeurde waar ik een beetje stil van werd:
Heel graag zou ik van het voetstukje afstappen waar ik nu op geplaatst wordt.
Ik vind dat ik zeker geen moeder Theresa type ben, ik ben zelfs zelf verre van heilig.
Wat ik verkondig is tips en inpiratie voor anderen maar het is zeker geen evangelie waar ik me zelf heel strikt aan houdt. Ik maak echt niet alles zelf en ik maak nog steeds genoeg financiele misstapjes en blunders.
Ik wil alleen mensen vermaken en inspireren.
De dingen waar ik over loop te blaten zijn daarnaast ook niet naar ieders smaak, tijd of portemonnee. Iedere situatie is anders. En niks moet, alles mag.
Verder ben ik uit een redelijke diepe financiele krater gekomen maar ik vind dat ik/wij nog erg veel geluk hebben gehad (wij hadden twee nette inkomens bij die schuld) en dat er zoveel mensen zijn die zo veel erger en zo langer in de problemen zitten dan wij hebben gezeten. Wat wij hebben meegemaakt is daar echts niets bij. Ik snap het alleen wel, hoe heftig en ingrijpend zo'n situatie is, omdat we het zelf ook hebben meegemaakt.


Ik hoop dat er uit mijn blog nooit iets anders naar voren gekomen is dan dit.

Hij komt, hij komt!

Zo vlak voor het heerlijk avondje slaat de twijffel toch even toe; geven we te weinig, geven we teveel?
Ik heb besloten om af te gaan op ons gevoel en onze waarden en niet die van de commerciele maatschappij om ons heen.
Ik erger me eigenlijk wel aan dat Sinterklaasjournaal,dat door scholen en kinderdagverblijven ook op de voet wordt gevolgd. Is het nou echt nodig om het zo op te kloppen en het zo spannend en belangrijk te maken? Zouden we niet ook beter onze kinderen geven, delen en de immateriele waarde van (immateriële) dingen mee geven?

Waar ik me ook pissig over kan maken zijn de ouders die hun kinderen in deze tijd onder de duim proberen te houden door ze angst aan te praten dat ze niks krijgen als ze niet superlief zijn.
Ik pas nu wel eens op bij familie en ik had laatst een kind dat gewoon ziek was van de Sintstress. De avond dat ze bij hun vader sliepen lag daar een dreigbrief van zwarte piet voor ze klaar. Op school ging ook al de roddel dat een jongetje dat vaak niet lief was, zijn schoen had gezet en niks had gekregen.
Dat bij elkaar opgeteld, leidde dus tot een kotsende kleuter, die dacht dat ze vast niks meer zou krijgen van de Sint. Gelukkig had ze het wel keurig in papa's auto gedeponeerd 's morgens, die had het ook verdiend, het knurft. Ik heb gelukkig niet meer hoeven dweilen en poetsen verder die dag. Later hoorde ik dat meer ouders zich bezig houden met deze praktijken. Be-lac-he-lijk!
Vraag dan een cursus opvoeden aan de Sint, verpest het niet voor je kind.

Ik heb voor straks cadeautjes die ik door het jaar heen al apart had gekocht/ apart gelegd voor onze kleine meis. Gewoon kleine dingen, bij elkaar voor een tientje ofzo. Ik krijg ook wel eens dingen van familie of vrienden toegeschoven voor Sarah, dingen waar hun eigen kinderen te groot voor zijn. Als het netjes is, kan het ook weer prima dienen als cadeautje. (Heb je geen familie met oudere kinderen, kringloop of Marktplaats zijn ook prima bronnen voor prima tweedehands).

Wat denk je? Krijgt Sarah gister iets dat ik in soortelijk al ingepakt klaar had liggen voor vandaag. Ik heb het al meer dan een half jaar geleden bij Lidl gekocht, dus ruilen zit er niet meer in. Had het hoogtepunt van haar cadeautjes moeten worden...;-(
Eigenlijk had ik tante moeten vragen om het te ruilen maar ja.... vond ik ook weer zoiets...naar tante en ons dochtertje toe. Daar heb ik nu wel een beetje spijt van, had ik gewoon moeten doen.

Toch ga ik de verleiding weerstaan om nog naar de speelgoedwinkel te rennen om nog iets anders erbij te halen. Ze is 2, ze heeft al super veel speelgoed en bij de speel-o-theek is er nog meer te leen, het is zo genoeg en goed.

Nou moet ik dus wel komend jaar familie goed vertellen dat ze al een poppenhuis en een babypop krijgt van ons, voor het weer mis gaat. Dat speelgoed ligt al apart hier voor volgend jaar. Er is een mooie babypop nog in verpakking en helemaal nieuw gekregen (moeder van een vriendin is helaas overleden, had dure babypoppen gekocht ooit in de hoop op kleindochters, het werden hele leuke kleinzonen) en het prachtige poppenhuis was tweedehands voor 5 euro, moet ik nog even iets aan repareren maar daar heb ik gelukkig een jaar lang voor ;-).

Zo nog even chocolmelk halen en slagroom, een bordje met lekkers op tafel, een leuk spelletje erbij en lekker een middag en avond extra leuk met elkaar doorbrengen. DAAR gaat Sinterklaas om, niet om de cadeautjes.