Net toch maar vier kleine cadeautjes uit de geheime voorraad gehaald en ingepakt voor onder de boom.
De TV, commercie en vertaalde kinderboekjes hadden mijn oudste er toch wel van overtuigd dat die kerstman ook cadeautjes kwam brengen.
Nee, hadden wij bedacht en gezegd, Sinterklaas is al geweest. Maar ja, mijn meisje van 5 denkt nu dat de kerstman vindt dat ze niet lief is geweest.
Vandaag citeerde ze een brief aan de kerstman. Het was een alleraardigste brief, een poging tot verzoening en om de kerstman te laten inzien dat ze wel lief en aardig was.
Het leek mij opvoedkundig dus toch verantwoord en beter voor het meiske om toch maar iets onder de boom te leggen.
Ik ben er niet zo voor, Amerikaanse tradities overnemen. We hebben al Sinterklaas en dit is Nederland, we hoeven wat mij betreft niet zo schaaps het grote Amerika te volgen.
Dankzij die Amerikaanse feesten hebben we er weer twee keer per jaar een excuus om spullen en eten te kopen erbij.
Ik zal me volgend jaar neer moeten leggen bij Halloween want ook dat wordt steeds meer gevierd hier en mijn meisje had dit jaar ook al wel mee willen doen. Dat ik het niet nodig vind wil niet zeggen dat ik het haar moet ontnemen.
Sinds een week zeg ik "laten we het gewoon maar 25 en 26 december gaan noemen en niet meer Kerst". Ik zie en hoor om me heen veel gedoe, gespannenheid, opgeklopt gedoe, zorgen over de kosten, zorgen over de familiebanden die op scherp komen te staan met de feestdagen en eenzaamheid die pijnlijker wordt met Kerst. Kerst is niet voor iedereen een feest.
