zondag 29 maart 2015

Voorspeldbaar

Voorspeldbaar:

Kledingstuk dat je wilt vermaken afspelden en dan jaren laten liggen.
Vervolgens meenemen naar een repair café. Heel voorspelbaar dat de inmiddels verroeste spelden voor wat problemen zorgen bij de reparatie ;-).


Het waren er jammer genoeg voor mijn collega vrijwilliger ook niet zo weinig. Ik moest wel heel erg lachen toen ze me ze liet zien. Ze keek er ook zo bij... hahaha.

Als je nou ook thuis iets hebt liggen dat misschien nog gemaakt kan worden,  wacht niet maar zoek een repair café in de buurt op www repairccafe.nl.

Voorspelbaar, naar mijn idee:
Mijn blog. De tipjes en ditjes en datjes heb ik wel zo'n beetje gehad. Het lezerspubliek bestaat naar mijn idee meer uit consuminderaars die het leuk vinden om van elkaar te lezen en delen. Vind ik ook leuk hoor!

Alleen... ben ik dit blog begonnen om anderen te helpen.
Consuminderen heeft mij zoveel gebracht, zeker niet alleen financieel.  Ik gun dat anderen ook.

Ik hoor en zie nog steeds over mensen die het juist zo goed kunnen gebruiken,  die tips en handigheidjes maar die bereik ik nu niet.

Niet dat ik wil pretenderen dat budgetteren, bezuinigen en consuminderen de oplosding is in alle situaties.
Er zijn helaas genoeg gezinnen waar alles wat kon al uitbezuinigd is. Waar men al weet hoe je het onderste uit de kan kan halen maar waar men door de bodem heen is door omstandigheden.

Echter denk ik dat er ook zoveel mensen zijn die baat zouden hebben bij consuminderen. Om te beginnen een grote groep financieel (budgettair) maar sociaal gezien eigenlijk misschien nog wel nog meer mensen. Want dat de consumptie- en imago maatschappij niet zo door kan blijven gaan is om zoveel redenen duidelijk.

Konden we maar een goede manier vinden waarop de leerlingen leermeesters konden worden voor zoveel anderen.
Ik denk dan aan
- met respect voor iedereen,
- gelijkwaardigheid,
- eenvoudige communicatie
- positieviteit

Zouden we nou niet met zn allen een super consuminder website of wiki op poten kunnen zetten die heel laagdrempelig, heel handig, betrouwbaar,  leuk, aantrekkelijk en niet commercieel is?

Ideeën?




maandag 26 januari 2015

Een tasje van een kapotte paraplu


Gister een opvouwbaar tasje gemaakt van een paraplu.

Per ongeluk kwam het (klitte)bandje op een wel heel handige plek terecht, heel handig, nu kan ik het netjes tot een pakketje vouwen en oprollen en bij elkaar houden. De volgende keer doe ik dat expres ;-).

We vonden een kapot gewaaide paraplu vorig jaar, Mr trok het doek eraf voor me.
Bij het gat heb ik een stevige zoom gemaakt voor de bodem.

Toen de zijkanten naar binnen gevouwen op een tafel (hoek van 90 graden) en vastgespeld.

Aan beide kanten vastgespeld, daar even overheen genaaid.
De "flap" aan de binnenkant, heb ik kleiner gemaakt. Zo hield ik ook meteen stof over voor hengsels.
En toen kwam ik in de knoei met de zoom die de bovenkant van de tas moest worden  en het model dat ik eigenlijk in gedachte had (model groententasje).
Hoe je dat wilt doen, kun je dus misschien beter zelf bedenken ;-). 
Misschien alles netjes op elkaar spelden liniaal erlangs en dan een rechte lijn afknippen, dat was beter geweest.

Van de restjes stof maakte ik ook een simpel schoudertasje voor Minipenny's Barbie en ik fröbelde nog aan een regenjasje, dat nog niet af is.

Ik werd achter de machine gedirigeerd door MrPenny, die vond dat ik even iets ontspannends moest doen om m'n hersenpan te luchten.
Er is zoveel dat mijn hersenpan vult en vulde de laatste tijd, dat m'n hersenen nu af en toe krakend tot stilstand komen en vertikken te werken voor een paar minuten. Creatief zijn stimuleert de hersenen op een goede manier.




woensdag 21 januari 2015

Wat ik zoal deed de laatste tijd

Ik kreeg een baan! Eigenlijk kreeg ik er zelfs twee (of drie) aangeboden. Tranen met tuiten hier, jarenlang wilden ze me nergens als ik solliciteerde, nu mocht ik a. al op gesprek en b. wilden ze me overal.
Het is nog een baan waarbij alleen mijn reiskosten vergoed worden en mijn gewerkte uren niet maar het is wel een echte baan, op een kantoor, met collega's, boterhammetjes mee, liefje naar de gastouder (de eerste werkdag meteen de vuurproef; liefje was ziek, snikkend in de auto naar het werk dus), de gebruikelijke schuldgevoelens der werkende moeder (liefje maar liefst 5 uur per week zonder mij, gaaaaah! ;-) ), een bureau, een taak, een begin!
Ik ben administratief medewerkster nu en dat dat als vrijwilliger is, dat is minder belangrijk maar dat ik het ben, is super voor mij, m'n CV, re-integreren, uren uitbreiden en straks op zoek gaan naar betaald werk.
Nou blijkt alleen mijn "baas" een nogal bijzonder mensexemplaar te zijn met bijzondere omgangsvormen en normen (belt me privé voor domme vragen die kunnen wachten, ook op zondagochtend en 's avonds laat). To be continued, ben ik bang...

Ik stopte met het gebruik van shampoo en stapte over naar No poo.  Nu gebruik ik alleen baking soda, azijn en water gebruik ben ik in het gelukkige bezit van een niet meer vette&vollere haardos (halleluja!) en mijn haar glanst nu.

Ik gooide en gaf veel spullen weg die toch maar in de weg stonden of mij in de weg zaten. Ik ben gestopt met tellen.
Aardig wat vond zijn weg via The Gift Foundation. The Gift biedt noodhulp aan mensen die er financieel zeer slecht voor staan. Zo ging een deel van mijn baby uitzet naar een hoogzwangere dame waar het aardig tegen zat allemaal. Hier kun je zien of er ook een groep van The Gift bij jou in de buurt is, waar je spullen een goede bestemming kunt geven en mensen kunt helpen.

Ik las het bericht dat Green Evelien met haar gezin erin geslaagd is maar een zakje restafval in een heel jaar te produceren. Holy help! Bij ons staat de deksel van de kliko geregeld schuin als hij geleegd wordt (eens in de twee weken).

Ik las tot mijn schrik dat het moestuinseizoen 2015 al is begonnen op het blog van Annemiek van Deursen. Eh... ik denk dat ik wat later aanhaak...

Ik las het boek "Een dubbeltje op zijn kant" van het gelijknamige TV programma. (Mwah, voor mij niet veel nieuws onder de zon, wel een leuk begin voor mensen met financiële problemen)

Ik las ook het boek "crisis survival gids" (wel aardig eigenlijk).

Ik kookte en at voor het eerst gele bietjes. Ik dacht dat het rode waren maar ze bleken geel te zijn onder de schil.
Lieve mensen, waarom staan wij in hemelsnaam toch te stunten in de keuken met die vlekmakende-oeh jee-opassen paarse bieten terwijl er ook gele bieten bestaan die even lekker zijn? Heeft er weer iemand bedacht dat bieten nou eenmaal ALTIJD paars dienen te zijn? Kan ik die persoon even spreken?


Ik zag het ook al niet helpt om kleding te kopen van een merk dat kleding verkoopt onder de vlag van het Bangladesh Akkoord ondertekend of welk ander predicaat dan ook op TV. We worden deels gewoon voorgelogen, deels is de markt niet transparant (gemaakt).
Ik zag in ditzelfde programma ook een klein jongetje dat op school hoort te zitten met chemicaliën het kledingetiketje maken dat ook in de kast van mijn oudste kleine meisje hangt.

Het is om te janken...


En dan was er nog vooral de zorg voor al mijn liefjes, knutselen aan het huis en bijkomen van therapie. Dan kom je aan bloggen niet altijd toe helaas ...

donderdag 25 december 2014

Toch maar cadeautjes onder de boom..

Net toch maar vier kleine cadeautjes uit de geheime voorraad gehaald en ingepakt voor onder de boom.
De TV, commercie en vertaalde kinderboekjes hadden mijn oudste er toch wel van overtuigd dat die kerstman ook cadeautjes kwam brengen.

Nee, hadden wij bedacht en gezegd,  Sinterklaas is al geweest. Maar ja, mijn meisje van 5 denkt nu dat de kerstman vindt dat ze niet lief is geweest.
Vandaag citeerde ze een brief aan de kerstman. Het was een alleraardigste brief, een poging tot verzoening en om de kerstman te laten inzien dat ze wel lief en aardig was.
Het leek mij opvoedkundig dus toch verantwoord en beter voor het meiske om toch maar iets onder de boom te leggen.

Ik ben er niet zo voor, Amerikaanse tradities overnemen. We hebben al Sinterklaas en dit is Nederland, we hoeven wat mij betreft niet zo schaaps het grote Amerika te volgen.
Dankzij die Amerikaanse feesten hebben we er weer twee keer per jaar een excuus om spullen en eten te kopen erbij.
Ik zal me volgend jaar neer moeten leggen bij Halloween want ook dat wordt steeds meer gevierd hier en mijn meisje had dit jaar ook al wel mee willen doen. Dat ik het niet nodig vind wil niet zeggen dat ik het haar moet ontnemen.

Sinds een week zeg ik "laten we het gewoon maar 25 en 26 december gaan noemen en niet meer Kerst". Ik zie en hoor om me heen veel gedoe, gespannenheid, opgeklopt gedoe, zorgen over de kosten, zorgen over de familiebanden die op scherp komen te staan met de feestdagen en eenzaamheid die pijnlijker wordt met Kerst. Kerst is niet voor iedereen een feest.





vrijdag 28 november 2014

Jullie hulp gevraagd!

Zouden jullie alsjeblieft HIER willen stemmen op de wens van mijn lotgenoot om geld voor onderzoek naar mijn aandoening te krijgen?? Je zou mij en vele anderen daar echt een groot plezier mee doen.
Mijn meisjes hebben het (zeer) waarschijnlijk ook.
Om een voorbeeld te bedenken, het enige wat de reumatoloog als preventieve maatregel weet te bedenken voor hen is "laat ze NIET gaan turnen". Er moet echt meer onderzocht worden!





donderdag 27 november 2014

Arm en rijk in Nederland

Haar huiskamer staat vol met spullen die ze inzamelt voor gezinnen die het moeilijk hebben. Ze is net bezig van alles uit te sorteren op de vloer maar die rommel is niet wat me het meest opvalt als ik binnen kom.
Ik vrees dat mijn ogen en mond me verraden hebben toen ik binnen kwam en de woonkamer zag, ze heeft gezien dat ik schrok, ze keek even weg.
De muren zijn kaal, er is geen behang, je ziet het kale beton met alle gaten. Wat ik zie van de vloer is een mix van van alles en hier en daar een stukje beton. Op het bankstel zitten twee pubers, ze kunnen net tussen de bank en de salontafel door lopen zie ik, dwars. De oude meubels zijn ofwel te groot voor de woning of de woning is eigenlijk wat klein voor hen.
Haar haren zijn donker geverfd, ze is eigenlijk grijs zie ik aan de uitgroei van maanden.
Het ruikt er naar goedkope shag en vet.
Ik kan het niemand kwalijk nemen dat stoppen met roken niet lukt als je hier en in wat er allemaal wel niet moet spelen je dagen moet slijten.

Ik kon bij haar twee zakken met kleding voor een ander gezin komen ophalen. Ik dacht dat ze alleen inzamelpunt was en vroeg of ze misschien wat levensmiddelen kon gebruiken (ik dacht, voor de gezinnen die zij helpt). Het blijkt dus voor haarzelf te zijn, ze is zelf ook de doelgroep.
Wat ben ik blij dat ik wat bij me heb, dat ik nog iets kan doen. Het lijkt me veel te weinig, een piepklein doekje voor het bloeden.

Een dag daarvoor sta ik in de supermarkt, wat koop je voor mensen die van zo weinig rond moeten komen? Houdbare groenten, aardappelen, tandpasta, shampoo, afwasmiddel, spaghetti, rijst, tomatenpuree, dat soort dingen, dat kan ik me nog bedenken.
Bijna leg ik snoepjes en chips voor eventuele kinderen in mijn wagentje maar ik vind dat toch niet handig en bijna wreed.
Ik stel me voor hoe het zou zijn als ik mijn oudste een tijdje wel snoepjes zou kunnen geven maar dan niet meer als ze op waren. Ook al zou ze gewoon aan het zeuren zijn, het zou m'n hart iedere keer breken. Hetzelfde geldt voor chips.
Ook bij het voor arme mensen luxe artikel kaas besluit ik maar voor de "je kunt beter niet weten wat je mist"-strategie te gaan. Als de mensen zich wat kunnen uitsparen kunnen ze altijd zelf nog kaas kopen als ze het ervoor over hebben.

Ik heb van de boodschappen ook wat meegegeven aan een moeder die luiers nodig had voor een kind dat problemen had met de ontlasting en terug in de luiers moest even, op advies van een therapeut. Door haar reactie op het aanbod dat ik twee pakken zou brengen, dacht ik dat boodschappen ook wel welkom waren.
Ze weet niet hoe ze me moet bedanken en blijft dat zeggen aan de deur en via Facebook, ik krijg drie welgemeende dikke zoenen en zie tranen.


Maar dames en heren die het land regeren, echte armoede bestaat niet in Nederland hoor en die voedselbanken zijn niet echt nodig. Slaap zacht!

Willen jullie alsjeblief aan al die anderen in Nederland denken die het zoveel minder goed hebben, vooral nu rond de feestdagen? 

En dan zit ik te mieren met m'n geld, die grote berg in vergelijking met zoveel anderen.. Ik spaar elke week een heel groot deel van mijn ziektewet uitkering, voor als we het straks niet meer krijgen misschien. Heel vaak moet ik toch weer iets van de spaarrekening halen, voor een garagerekening, zorgrekeningen, etc. Schandalig dat ik er niet meer rond kom.

Voor mijn verjaardag heb ik een nieuwe voordeur mogen uitzoeken, ik heb een hekel aan deze deur. Ik vind 'em lelijk, we moeten vanwege de talloze inbraken in de buurt via het onderste ruitje toch echt ofwel die ruit dicht laten maken of een veiligere voordeur kopen en het is het eerste ding wat ik zie als ik thuis kom waardoor ik me niet "thuis" voel hier.
We moeten ons hier echt meer thuis gaan maken, om zoveel redenen zitten we hier nog wel even. Eigenlijk zitten we hier een beetje vast (nou ja, dat is ook niet helemaal waar, we kunnen wel verkopen en duur gaan huren en dan weer verhuizen als mijn uitkering stopt of lager wordt maar dat is niet wat je wil).
Dat is ook helemaal prima, het is een leuk huis in principe, het is een leuke buurt, een leuke woonplaats en ik leer hier steeds meer leuke mensen kennen.
Ik wil hier blijven en ik wil dat mijn man ophoudt met zeuren over Brabant missen en of ik het mis elke keer dat hij daar heen is geweest voor zijn werk of mijn boze stiefmoeder denigrerende opmerkingen maakt over Brabanders.
We blijven hier, de keuze is gemaakt (vanwege ZIJN baan) dus stop met zeiken, schat.
Mijn therapeut heeft me ook aanbevolen het huis meer thuis te maken, en een logeerbed op zolder te installeren voor als een van ons slecht kan slapen, zodat we allebei beter slapen.

De voordeur, ik heb geen goedkope smaak blijkt maar het is echt mijn droomdeur dus we zijn er toch voor gegaan na veel rondshoppen.
Als wij wandelen in leuke stadjes wijs ik altijd dit type deur aan, kijk... wat een mooie deur! Het past eigenlijk niet 100% bij ons type huis, boeien!
Inclusief alles (deur laten afhangen, beslag, 3 punts sluiting etc., postopvangbank, verf) ... niet schrikken... kost de droomdeur...kuch... 2400 euro.
Ik schaam m'n ogen uit m'n kop dat ik dat kan uitgeven aan zoiets banaals als een voordeur.

Het heeft me wel ook aan het denken gezet, wat ik zie en hoor de laatste tijd.
Ik hoor ook veel van vrouwen die door meneer de ex compleet het leven zuur wordt gemaakt en een zwervend bestaan zonder inkomen moeten leiden.
Omdat er nog spaargeld is (dat vast staat tot de 18e leeftijd van de kinderen) of een eigen onderneming (die in feite failliet is maar ex houd de papieren achter), of ex valse meldingen doet bij uitkeringsinstanties is er geen recht op een uitkering of wordt die stop gezet. Dus dan sta je op straat zonder ook maar enig inkomen en ben je een zwerver.
Inmiddels lopen de achterstallige betalingen voor de verplichte zorgverzekering op dus zo gauw zo'n vrouw weer boven water komt administratief, wham, dikke rekeningen te betalen.
Ik weet dat zo'n vrouw in de winter in een tuinhutje heeft gewoond op een moestuincomplex, familie huurde het na haar.
Schandalig dat dit kan in Nederland.

Nou zie ik mijn man dat niet zo gauw doen maar stel dat er eens wat tussen ons onherstelbaar fout loopt...
Toevallig krijg ik voor het eerst een nieuwsbrief van de woonstichting uit Brabant, waar ik blijkbaar nog sta ingeschreven, jaaaren niets van gehoord.
Als back-up plan ga ik ons beiden maar eens inschrijven. Ook zo'n dingetje wat ik al jaren van plan ben maar nooit doe.

Wat betreft de extra hypotheek aflossing, bedankt voor het meedenken. Ook gezien het back-up plan voor de toekomst, ga ik het doen. Op een of andere manier schiet het nu wel op in de maandlasten.
Ik houdt wel altijd een hogere buffer aan. Ik houdt aan: kosten vervanging auto + minstens 4 maanden inkomen+reserve voor onverwachte zaken aan het huis of apparaten en dan nog + spaargeld voor studie kinderen (en dan liefst nog een beginnetje over voor mijn anders niet bestaande pensioen).
Wij hebben veel geleerd van diep in de shit zitten en meer dan 100 euro rente betalen per maand (schulden gekregen door mijn ex en lening voor zijn auto omdat zijn spaargeld erdoorheen gejast was in de gezellige vrijgezelle jaren en hij zijn auto total loss reed), dat nooit meer.
Ienimini vond vanmorgen vingerpoppetjes in haar schoentje. Goedkoop geïmporteerd uit China door deze hulppiet, net zo goedkoop bij de Zweedse ballentent zag pietje later. Nou ja, ze heeft wel hele aparte Chinese, cultuur in de opvoeding.
Wat was ze blij ermee.... met het gebruikte saladebakje wat ik haar gaf om ze in te doen dan, niet de poppetjes. Poppetjes weer eruit, en weer erin, en weer... (ik vond plastic zakje niet veilig, dus ze kreeg een bakje van me). Volgende keer dus een gebruikt bakje en wat kleins inpakken...;-).


maandag 24 november 2014

Ruilhandel

De laatste dagen is hier een wat ingewikkeld wordende ruilhandel gaande.

Ik wil minder spullen in huis en dus had ik een grote doos met overtollige spullen verzameld en alles keurig gefotografeerd op een Facebook groep gezet. Ook de dingen van 20 cent gingen niet.
De enorme doos verhuisde naar de schuur en zou nog naar de kringloop gebracht worden.

Vorige week hoorde ik echter van een vriendin die met drie kinderen onder bestaansminimum leeft (met dank aan die club van "leuker kunnen we het niet maken, makkelijker wel." Dat makkelijk viel dus nogal tegen, het gastouderbureau en daarna een maatschappelijk werkster hebben het fout en nog fouter geregeld voor haar, ook bedankt) dat ze zich nogal zorgen maakte om december.
Er was geen geld voor nette kleren voor de kinderen voor Kerst (en ik weet dat zij daar dan vooral heel, warm genoeg en zonder vlekken mee bedoeld) en de cadeautjes voor de Sint moesten ook nog gekocht worden.
Ik trok de foto's van de spullen weer tevoorschijn en vroeg mensen op Facebook om er kleding voor te ruilen voor een gezin dat het goed kon gebruiken.

Zaterdag even een rondje gereden om spullen op te halen en vandaag weer en meteen wat weg brengen naar iemand die niet elke dag een auto had en wat verder woonde.
Ik heb de mensen die er niets voor terug wilden hebben weer aangeboden om een keer gratis wat naaiwerk/herstelwerk voor ze te doen.
Wat overbleef van mijn grote doos, heb ik weer in de verloting gegooid op de weggeefgroep, dat wordt ook grotendeels weer opgehaald bij mij.

Mijn eigen kleding- en cadeauvoorraad heb ik ingepakt voor dat gezin, dat het veel beter kan gebruiken dan ik.
We besloten ook onze jaarlijkse Kerst donatie aan een goed doel in Nederland te geven aan het liefste gezin waar we het het liefst aan willen geven.

Mijn fietskar wilde ik ook weggeven aan een gezin dat het kon gebruiken maar die heb ik heel laks buiten laten staan.
Ik dacht ik zet 'em eerst eens in de SunSoda om de kar schoon te maken maar na een paar rondjes draaien met het halve schuursponsje vielen er enorme scheuren in het doek. Hè verdorie!
Kan mezelf echt wel voor m'n kop slaan dat ik zo dom en laks ben geweest, wat een verspilling van spullen.
Nou is onze berging echt te klein hoor maar dan nog... ik had hem eerder weg kunnen geven aan iemand die hem wel kwijt kon, die had er dan nog even plezier van kunnen hebben.

Net belde die vriendin, die kon zich helemaal voor haar kop slaan. Ze had bij haar therapeut fout geparkeerd omdat ze al wat laat was en prompt een boete gekregen van € 90,- en de sessie was ook nog eens heftig geweest. Dat dat niet zo slim was weet ze zelf ook wel.
Ga straks maar eens boven in je berghok kijken, zei ik, misschien helpt dat wel een beetje (daar hebben alles gister stiekem in gezet terwijl de kinderen beneden afgeleid werden, die hoeven dat allemaal niet te weten. Ze heeft dus ook de enveloppe met geld nog niet gezien).

Oh man, 90 euro!!, ik weet nog dat ik betrapt werd op rijden zonder gordel (werd gewurgd door m'n jas, zou het bij het stoplicht weer goed doen... te laat) toen ik helemaal blut was. Net voor een tientje weekboodschappen gedaan, ik weet het nog. Ik zakte huilend naast de auto in elkaar om 40 euro. Die boete heb ik gelukkig nooit gehad van die geschrokken en medelevende agenten, zonder gordel heb ik ook nooit meer gereden.
Ik kreeg in die periode een enveloppe met 50 euro van een vriend en hij wilde het niet terug hebben. Dat was toen zo enorm veel geld voor mij en ik was er zo blij mee.
Later las ik "Pay it forward".
Om die 50 euro en Pay it forward, vind ik het belangrijk anderen te helpen nu ik het zelf wel weer (heel erg) goed heb.
Door die ervaring van een enorme schuld en blut zijn heb ik wel moeite met spullen en geld van mijn spaarrekening los te laten soms.
Spullen lukt best aardig maar die spaarrekening... We hebben het erover gehad om een deel van de hypotheek in te lossen. Het is echt een goed en verantwoord bedrag denk ik maar ik moet er toch nog een paar nachtjes over slapen want wat als we toch eens in zeven sloten tegelijk zouden lopen?


vrijdag 21 november 2014

Een reclame waar je van gaat zeuren mama.

Vandaag met de meiden bij de kringloopwinkel geweest. Ze geven daar meestal iets gratis weg bij de kassa aan elke klant, deze keer videobanden. Laten wij nou nog een videorecorder hebben.
Ik had Pinokkio meegenomen. "Denk niet dat je die kent", zei ik tegen Minipenny.
"Die ken ik wel mama, van de reclame!".
"Welke reclame dan?"
"Gewoon die reclame op TV."
"Wat kun je dan kopen van Pinokkio, een spelletje, een pop?", vroeg ik me af (je weet het niet, een Pinokkio revival gemist misschien).
"Nee mamaah, dat is een reclame waar je van gaat zeuren!".
Hè?! Een.. ow... wacht! Proest! Wahahaa! Goed, even opnieuw proberen uit te parkeren.

Die moet ik even uitleggen...
Ze heeft me gevraagd waar die korte filmpjes over andere films en speelgoed op TV en op videobanden voor zijn. Ik heb uitgelegd dat dat reclame is, dat de fabriek die het maakt dan hoopt dat je iets koopt. Ik heb ook verteld dat ze het precies voor kinderfilms en rondom kinder TV laten zien, omdat ze hopen dat kinderen dan bij hun ouders gaan vragen en zeuren om dat speelgoed.
Voor een van de oude films die wij hebben zal vast wel een commercial zitten om de video van Pinokkio aan te prijzen.

Voor 5-12 ben ik al helemaal rond, al een hele tijd. Sommige dingen lagen al meer dan een jaar in mijn geheime voorraad. Voor Mini is er een My Little Pony-achtig huisje, een molen. Toen ik die zag in de speelgoedwinkel deze zomer, afgeprijsd naar 20 euro, kon ik 'em niet laten staan. Morgen mag ze weer mee naar papa's molen, haar eigen molen zal ze wel heel leuk vinden.
Voor de rest krijgen ze wat kleinere dingen die ik verzameld heb afgelopen jaar, aanbiedingen, kringloop (het verhaal van Winnie de Pooh voor 50 cent) of heel net tweedehands via Facebook. Voor Sinterklaas vind ik het een beetje om het idee gaan nu hoor.
Voor nog wat schoencadeautjes heb ik wat dingetjes besteld bij Ali express. Ik heb daar van geleerd dat ik beter naar de afmetingen moet kijken. Die houten puzzels waren een stuk kleiner dan ik dacht. Nou ja, het scheelt wel weer ruimte.


woensdag 19 november 2014

Sinterklaas en zonnepanelen

Voor een keertje een uitzondering gemaakt en schuttingtaal op m'n blog geplaatst. Ik heb zoo moeten lachen om deze foto!
Ik moest zo lachen dat ik bijna van m'n stoel gleed, ik moest zo lachen als ik in tijden niet meer had gedaan, ik moest zo lachen dat ik moest huilen, ik moest zo lachen... dat ik maar even ben gaan checken of ik de laatste dagen m'n medicijnen wel had ingenomen ;-).
Soms krijg je van de raarste dingen ineens een lachbui, hè-hè, wat lekker zeg joh!


22-11: :-) Moet er nog steeds om lachen als ik het zie, denk dat het nu ingeprogrammeerd zit ofzo :-).

vrijdag 14 november 2014

Laatste dag om ANWB op te zeggen en over te stappen

Vandaag is de laatste dag dat je je ANWB lidmaatschap kunt opzeggen, voor je er weer een jaar aan vast zit. De tarieven gaan omhoog volgend jaar, voor ons een goede aanleiding om even verder te kijken.

We kregen bij onze Vakgarage een aanbieding maar ik heb eerst een vergelijk gemaakt, onder andere op www.pechhulpvergelijk.nl maar ook op de sites van andere aanbieders. De premie is bij meerdere aanbieders namelijk afhankelijk van de leeftijd van je auto.
Uiteindelijk zijn we toch voor Vakgarage pechhulp gegaan (uitgevoerd door Route Mobiel met iets gunstigere voorwaarden).
(Update 26-11-2015: Vakgarage pechhulp blijkt een vervelend addertje onder het gras te hebben. Wanneer je je auto niet meer hebt, door verkoop, total loss of, zoals in mijn geval het beestje te bejaard is om nog te repareren, krijg je GEEN geld terug. Je mag ook de dekking niet overzetten op een andere auto. Juridisch gezien mag dit helemaal niet maar goed, breng ze dat maar eens aan hun verstand.)
We krijgen daarmee eigenlijk meer dan bij ANWB ook nog (woonplaats, buitenland en aanhanger is ook gedekt en je krijgt langer vervangend vervoer).
Ja, we krijgen die Kampioen niet meer maar zo interessant vonden we de Trapliften Courant nou ook weer niet.
Nu moet ik dus wel nog de dekking van de doorlopende reisverzekering aanpassen, pechhulp en vervangend vervoer kan er daar nu weer uit.

Op dit moment sta ik in de wacht bij de ANWB in de wacht om voor ons twee op te zeggen.
Om de Staatsloterij op te zeggen moest ik ook al even wachten vandaag. Frappant, als je lid wilt worden nemen ze zo op ;-).
Volgens de medewerker van de staatsloterij zou ik de volgende trekkingen al niet meer mee doen en zou er niets meer afgeschreven worden.
Net kreeg ik een mailtje: jammer dat u opzegde, we schrijven nog een keertje af en dan bent u klaar met ons.
Dat dacht ik dus niet, heb ik ze terug gemaild, uw medewerker heeft iets anders met mij afgesproken en ik hou er niet van als afspraken niet nagekomen worden. Graag aanpassen om mij de moeite van storneren te besparen.
Ik heb het gesprek ook opgenomen met een camera en dat heb ik ook aangegeven. (Slechte ervaring met telefonische opzeggingen bij diverse bedrijven en vooral ANWB wilde ik vastleggen, omdat we er anders nog een duur jaar aan vast zitten).

ANWB is nu tussendoor ook opgezegd, dat was zo gebeurd, zonder irritant geleuter waarom ik wilde opzeggen en "welk gevoel ik bij het meespelen in de staatsloterij had ervaren". Ik heb de knul in kwestie duidelijk gemaakt dat het praatje achterwege kon blijven, dat ik echt niet meer van gedachte zou veranderen.

Ook nog wat dingetjes opgezegd die weg konden maar vergeten waren. Nu nog de papieren zoeken van de domeinnaam van mijn ex-eigen bedrijf in oprichting en dat ook eens opzeggen.

Ook ben ik nog op zoek naar een andere leverancier voor mijn internet en TV (eventueel ook vaste lijn). Ik ben namelijk boos op Tele2 en ik wordt er gek van dat het beeld steeds stil staat.
Wat heeft Tele2 geflikt? Nou, wij zouden een maand lang gratig Nick Junior krijgen. Na die ene  maand bleef Nick Jr toch beschikbaar en kon Mini gewoon nog kijken, na een maand nog steeds.
Ik waarschuwde Minipenny elke dag dat het elk moment weer weg kon zijn maar Tele 2 besloot te wachten met dat kanaal dicht te zetten... tot de tweede dag van de herfstvakantie. Wat een vervelende verkooptruc, bah!
Ik weet niet of er ouders zijn in getrapt en vlug het extra pakket hebben genomen om hun kroost snel te troosten en vermaken in de vakantie, ik dus niet. Maar dit soort dingen, daar hou ik dus ook niet van (kom niet aan mijn kind, kom je aan mij, zei moeder leeuw ;-) ).