Eindelijk een moestuin

Het was een  tig jaren plan maar daar ligt ie dan eindelijk op z'n plek; onze moestuin!

In de beschermende kragen van een melkpak staan pompoenzaden, daarvoor zitten drie aardappelen in de grond en onder het kleine dijkje zitten plantuitjes ingestopt. Het is een beetje smaller geworden dan gehoopt maar ja, er kan nog steeds genoeg geoost worden. Links komen nog peulen en slabonen, rechts brocolli, bleekselderij en boerenkool. Voor de boerenkool er komt, zaai ik op die plek nog spinazi. De pompoenstruiken wil ik wat langs de schutting omhoog leiden zodat ze minder ruimte innemen.

In het najaar stak MrPenny het "grasveld" (ook wel "knollenveld") eruit maar toen ging het vriezen dus we konden geen zoden laten leggen. We kunnen nu ook geen afspraak maken omdat we niet weten wanneer de baby komt. Voorlopig hebben we er nu een zeil op gelegd. Zo kan Minipenny lekker buiten spelen en wordt het onkruid onderdrukt.

De mudpie kitchen (zandkeukentje) van vorig jaar hebben we van de voortuin verplaatst naar het terras achter. Kan Mini lekker veilig buitenspelen en heel even alleen gelaten worden als ik beneden bezig ben met Ienimini straks (om de voortuin geen hek).

Zaterdag hebben we de bak gevuld met een sopje en heeft Minipenny de hele middag haar keuken- en zandspulletjes "afgewassen". Ze was nat van top tot teen - heerlijk gespeeld dus.

Zondag gingen en twee zakken speelzand in en begon de zandpret, weer een hele dag zoet. Op dit moment speelt ze er ook mee, terwijl ik buiten onder de luifel zit.

Mijn idee om de houten krukjes te beplakken met schoolbordplakpapier en tape leek me bij nader inzien vorig jaar al niet zo goed idee. Toch heeft het nog redelijk gehouden.

Het goedkope tafelzeil waarmee ik een afdekzeil had genaaid voor de zandbak en een "gordijntje" voor het keukentje, is al helemaal verschoten van kleur en goor geworden.

De hoes van het bistrotafeltje heb ik weg moeten gooien, het was op de naden ook gescheurd.

Misschien had ik toch beter kunnen proberen ergens beter zeil op de kop te tikken (kringloop, lapjesmarkt?).

In de hoge bak zit een aardappel (bio aardappel gewoon wat laten spruiten in de donkere trapkast en in de grond gestopt), vorig jaar is dat super goed gelukt.

Aan de rand heb ik lente-uitjes gezaaid, in het midden veldsla. Het duurt nog even voor de aardappelplant op zal komen en als die komt, dan kan de veldsla er nog wel onder staan.

In de afgedekte bak en teil komen nog tomaten, die ik gister heb voorgezaaid. Ik heb nog spiralen en stokken om de tomaten aan op te binden. Om een kweekkasje te maken, heb ik de hoes van het nieuwe babymatrasje voorzichtig open gemaakt en bewaard. Dat gaat straks gewoon over de stokken heen. Voor de teil heb ik ook nog een plastic hoes van iets bewaard deze winter.

De pruim en kers staan ook al in de bloesem. Ernaast staan bessenstruiken. Er is ook nog munt achterin dat weer welig zal gaan tieren en voorin citroenmelisse. Verse thee binnenkort.

Ook bleek nog een vaste plant die ik vorig jaar had gezaaid sterk te zijn geworden en nog een lief wit bloemplantje.

De akelei, die ik zo prachtig vind, is komen aanwaaien en heb ik vorig jaar een vaste plek gegeven. Helemaal achterin staat een prachtige lelie, die ook is komen aanwaaien.

Aan de andere kant van de tuin staan tussen de appelbomen twee potten. In elk een aardappel, wat stengelui en egyptische ui aan de randen en rucola en veldsla in het midden.

Als het zo doorgaat met onze vorderingen in de tuin, zullen we voor Silke paardebloemblaadjes uit het grasveld verderop moeten gaan plukken maar ik vrees dat ik nog wel een paar jaar mag stoeien met niet uit te roeien onkruid.

Maak me een beetje zorgen om Silke, die is toch best wat sipjes geworden sinds grote halfbroer Norman is overleden een paar maanden terug. Ik twijffel anderzijds of we het kereltje wel een fijner bestaan zouden geven als we hem koppelen aan een nieuw konijn.

Veel vorderingen gemaakt in de tuin dus, het was echt een puinzooi geworden weer maar nu begint er weer iets van een tuin te komen. Het meeste heeft MrPenny gedaan natuurlijk, aangezien in een bowlingbal in me heb hangen aan een te krap basketbalnetje, zo voelt het althans.

De baby is nu goed ingedaald, slijmprop is al los gekomen, enorm veel voorweeen gehad vorige week maar nee, het zet nog niet door. Donderdag dachten we echt dat het DE dag werd maar helaas, de weeën gingen weer liggen. Op een paar uur na de hele dag voorweeën en weeën gehad die wel meetelden zo af en toe maar niks hoor.

Misschien wacht de kleine wel tot m'n oren weer helemaal open zijn, daar heb ik veel last van gehad de laatste week. Met gewone sla-olie druppelen en uitspuiten onder de douche heb ik ze nu weer bijna allebei open, kan ik straks de eerste geluidjes van Ieniemini horen.

Blijf zelf nadenken

Nu de crisis en de armoede in Griekenland zo is toegenomen zijn ze weer opgestoken: de extreem rechtsen. Hopend misbruik te kunnen maken van de situatie bespelen en misleiden ze burgers.

 Ik zag een docu op TV over ze en kreeg er de tranen van in mijn ogen. "De ovens staan klaar", zeggen ze over mensen die in hun ogen minderwaardig zijn, niet waardig de Griekse lucht in te ademen. "We maken zeep van ze, lampen van hun huid, sieraden van hun tanden".
Ze hitsen mensen op, zelfs zover dat ze in ziekenhuizen razzia's houden, wie hen niet aan staat, wordt er met geweld uit gejaagd. Ze houden razzia's op markten en mishandelen en verjagen daar buitenlanders, vernietigen hun kramen en handel. De politie doet er niets aan.
In dit filmpje zie je leden van "de gouden dagenraad" zelf onder andere deze uitspraken doen, een beoogd parlementslid doet ze. Ze hebben inmiddels 18 zetels (iets meer al, vonden wij op internet) in het Griekse parlement. Zorgelijk...

"Vertel het mensen, vertel het je kinderen later, het mag nooit meer gebeuren", drukte mijn oma mij op mijn hart toen ze nog leefde.
In de oorlog hebben mijn Duitse en Nederlandse familieleden (Christelijk) ondergronds en actief verzet gepleegd.
Dit bericht vandaag is daarom voor haar, voor hem, voor hen.

Blijf zelf nadenken iedereen...

(Nou maak ik me al een stuk minder zorgen om de consuminderaars, die zijn al gewend voor zichzelf te denken ;-) en nemen niet alles klakkeloos aan. Maar help dan anderen helder te blijven, de crisis is nog niet over...)

 


En als je niet onderdeel van het probleem maar deel van de oplossing wilt zijn? Bekijk dan betere informatie over de crisis en de mogelijke oplossingen op de site van Jan Rotmans. Hij was deze week ook weer op TV te zien.

Rustige lentedag

Toen ik vandaag op de zolder kwam, schrok ik even van gefladder onze overwintervlinder, die zichzelf klem had gevlogen tussen het dakraam en de luxaflex daarvan. Bijna ieder jaar vind ik wel een vlinder in winterslaap op onze zolder aan een balk. Ik denk zelfs, dat we er dit jaar twee hadden.
Vandaag was dus de dag dat hij/zij voelde dat het goed was om naar buiten te gaan. Volgens mij moet dat wel betekenen, dat het nu echt lente is.
Ik heb er een tijdje bij gezeten, eigenlijk genietend van die mooie vlinder, rustig op een stoel, tot het beestje toch plotseling zijn weg naar buiten vond.
Voor mij begon de lente vandaag.

Lekker gerust vandaag want het was papadag. Met boterhammetjes en drinken vertrokken mijn twee liefjes naar het bos, want boterhammen zijn veel lekkerder in het bos.
Nog een beetje aangerommeld na het slapen en toen kwamen ze me alweer ophalen voor een afspraak bij de verloskundige. Ben lekker op m'n nieuwe gummie-klompjes mee geweest, geen zin om m'n laarzen aan te trekken of te stoeien met pantykousjes voor in luchtigere schoenen.

Ik heb me voorgenomen om uitgerust aan de bevalling te beginnen en me niet te druk te maken over allerlei dingen. Dat is voor mij best wel wat; even toelaten dat ik niets hoef  (en net iets meer mag). Ik vind het nog best wel knap van mezelf ook. Voor sommige mensen is lui zijn best hard werken ;-).
Hmm... ja, ik moet alleen echt gaan stoppen met autorijden eigenlijk ivm mijn onwillige benen en tragere reactietijd maar dat vind ik nog wel lastig. Dan moet ik weer een stukje zelfstandigheid inleveren en om hulp vragen.

De verloskundige had goed nieuws: het hoofdje is ingedaald en ligt vast. Joepie, vooruitgang (en van dat vervelende op en neer gebeuk in mijn buik af).
Dat is wel fijn, dan was wat ik gister op de snelweg voelde de laatste definitieve indaling. Niet de handigste of fijnste plek daarvoor, vooral als je zelf rijdt en net een drukke afslag moet nemen ;-).
De baby ging maar op en neer, indalen, toch weer omhoog, soms een paar keer per dag. Ik had gisteravond al het gevoel dat het goed ingedaald was.
Ook weer zoiets moois van de natuur; de baby "weet" waar het heen moet en als moeder weet je, voel je gewoon sommige dingen. Ik voel ook dat dit kind anders is, dan Minipenny en instinctief voel ik wat ik daarmee het best kan doen maar ik kan het niet goed verwoorden.

Na de verloskundige was het Minipenny's TV-tijd en zat ik nog eerst even lekker met haar op de bank te kroelen en toen bij MrPenny om de bewegende baby te laten voelen. Toen nog even lekker op de bank half dutten terwijl Mr nog wat huishouden deed en kookte. Wat een luxe en weelde allemaal, heerlijk.

:-) Rare UWV-regels een keer in ons voordeel!!!!!

Waaaaaaah, niet te geloven, het telefoontje dat ik net heb gehad!
Ik had maar even netjes gemeld bij het UWV dat ze mijn WIA-vervolguitkering vergeten waren stop te zetten tijdens mijn zwangerschapsuitkering en dat ik dus over maart een halve maand terug moest betalen.
Ja prima zeiden ze gister, ik zou wel een factuur krijgen, ze zouden het stop zetten en weer laten ingaan in juni.

Belt vandaag een andere mevrouw... ze had toch een andere mededeling (mijn maag kromp ineen, wat nu weer?!). Ik mag het houden!
Ik krijg de komende 16 weken zowel een zwangerschapsuitkering als een WIA vervolguitkering!!!!

Eigenlijk slaat dat helemaal nergens op. Maar goed, het is zoooo leuk dat al die kromme en rare regels ook eens een keer in je voordeel mogen werken. Als ik me maar moet neer leggen bij al die andere mensonterende regels, sja, dan ook maar bij deze rare regel hè? ;-).

Minipenny kan op de peuterspeelzaal blijven tot ze naar de basisschool gaat!

Mijn hemel, bedenk me nu, dat de inkomensval na die 16 weken dan wel heel erg groot wordt, abnormaal. Laat ik maar de komende 16 weken een groot bedrag automatisch naar de spaar gaan zetten, voor de overgang te groot wordt om aan te wennen. Dan kunnen we daarna weer de peuterspeelzaal ook weer betalen van de spaar, dat zit er met alleen de vervolguitkering echt niet meer aan.

Ik weet niet wat dit allemaal is, er komt ineens overal geld vandaan. Mijn man kreeg ook al een brief over een spaarloonregeling waar we niets van wisten. We dachten nog aan phishing.
Jaren niets van gehoord. Blijkt zijn oude werkgever overgestapt te zijn van de ene naar de andere maatschappij en daar wisten wij niets van toen we ons huis kochten en de oude spaarloon vrij maakten.
Denk dat mijn man wel brieven heeft gehad destijds en ook het geld kon overzetten als hij wilde maar ja, hem kennende...
Ze mochten niet vertellen hoeveel het was ivm privacy maar je kon er leuk van op vakantie zeiden ze tegen mijn man (later "versprak" de medewerker zich dus we weten het al)
Ik begon al "Holiday" van Madonna te zingen toen ie nog aan de lijn hing met de maatschappij ;-).

Wel lekker hoor, dat zo vlak voor de bevalling nog zoveel op z'n pootjes terecht komt.
Wie ik hier ook voor mag bedanken, het lot of god, heel erg bedankt! Ik voel me financieel en emotioneel ineens een stuk rijker. Als ik kon springen en dansen deed ik het even ;-).

De laatste loodjes..

De meeste gehoorde zin deze week: "Succes met de laatste loodjes".
Soms kom je erachter hoe bepaalde gezegden en woorden zijn ontstaan.
Zoals "brandend maagzuur", "heartburn" in het Engels. Zeer treffend kan ik melden ;-). Ik heb het gelukkig alleen als ik zwanger ben, dat is wel een enorm voordeel.
Die laatste loodjes, die voel ik ook wel. Ik voel me loodzwaar en de weegschaal is het daarmee eens. Het hielp niet dat ik een foto van mezelf zag, mijn hemel! Gelukkig sta ik er niet herkenbaar op, hij staat namelijk in de lokale krant ook nog (neeeeeeh!).

Nieuwe zin gehoord deze week: "Jaa, over 2 dagen (vandaag is dat) MAG je al bevallen, dan houden we het niet meer tegen" (mijn verloskundige).
Eerste gedachte: "jaaaah! graag! Nog tips om het op te wekken??!!"
Tweede gedachten: "Euw?! Uh.... ooooh...kee..... Erhm... aaaaaaaah! Wat?! Ik zou dus dit weekend al kunnen/mogen bevallen?!!".
Oeh help! Mijn lief reageerde ongeveer hetzelfde.

Ineens voelen we ons nog helemaal niet klaar.  Jeetje, de verantwoordelijkheid voor zo'n klein hummeltje, de verantwoordelijkheid voor een ander leven, een heel leven, het lijkt ineens zo groot.
Ik weet nog, dat we dit de vorige keer ook hadden, toen dacht ik nog, dat het bij mij ook de bevalling was waar ik tegenop zag en bij hem ook (verklaarbare angst om van z'n stokje te gaan).
Maar goed, het is toen helemaal goed gekomen en dat zal het nu ook doen. Het zakt ook alweer.
Ik zie er zooo naar uit om ons kind vast te houden en ervoor te zorgen en van al die zwangerschapskwalen verlost te zijn maar deze emoties zijn nu gewoon heel normaal.
Het lijkt me veel gezonder zelfs dan er niet over na te denken of denken dat je Superman en Superwoman bent en dat je het wel even gaat klaren. Die slapeloze nachten en baby raadsels (waarom huilt die kleine toch zo, we hebben al alles geprobeerd!) zijn gewoon best pittig.
Ik weet nog dat we met Minipenny al uren en uren op waren en bezig waren, ze krijste moord en brand, toen mij ineens een gedachte op ging. We pakten het boek erbij, lief ging het opzoeken. "Zijn het nu darmkrampjes?" Hij: "Jaah, daar lijkt het toch wel op". "Oh, en wat moet je dan doen?" Hij: "Er staat hier dat ouders vaak denken dat het kind dan honger heeft maar je moet het juist niet extra voeden, dan wordt het erger" "Oh, geen wonder, ik heb haar al drie keer extra aangelegd! Sh.." .... "Wat staat er nou wat je moet doen??" Hij: "Nou, er staat wel iets, hoe je de baby moet vasthouden maar ik snap echt helemaal niks van dat rotplaatje in het boek!!". Er volgde een onsuccesvolle sessie "balanceren met baby" maar uiteindelijk heb ik bij gebrek aan kruik een handdoek warm gestreken en op haar buikje gehouden.
We hebben nu een kruik, we hebben meer ervaring en we weten...ach, die babyraadsels, vaak kom je er wel achter, soms ook niet en dat is ook prima.

Zal alleen toch maar eens heel snel alle vluchtkoffertjes voor iedereen in orde gaan maken. En misschien toch maar iets tegen darmkrampjes kopen voor de zekerheid. Had ik me zo voorgenomen, deze keer niet aan al dat spul, gewoon de natuur zijn gang laten gaan maar nu het dichterbij komt denk ik toch dat het voor de kleine veel fijner is. Voor ons ook...

P.S. Je kunt niet meer anoniem reageren, ik werd helemaal gestoord van alle spam.
Als ik me even omdraai zit mijn mailbox alweer vol tot 60 e-mails en ik kom er niet meer doorheen (ik delete Moneymillionair en Euroclix etc mail de meeste dagen de laatste week, geen puf voor. Binnenkort neem ik daar vakantie van). Als je de laatste tijd een vraag gesteld hebt in een reactie zonder in te loggen, heb ik die over het hoofd gezien, sorry.  Alle anonieme reacties gaan in een paar klikken naar een andere bestemming in mijn mailbox.

(Als) nieuwe tweedehands kleding

Vorige week (of was het alweer de week daarvoor?) bracht een vriendin een enorme hoeveelheid kinderkleertjes die ze niet meer gebruikte.

Er zat zo'n geweldig mooi jurkje in, zo leuk voor Pasen (waarvoor ik anders niet speciaal iets gekocht had). Ik vond in de enorme doos ook nog een leuke maillot en een paar dagen later een bijpassend shirtje.
Het kon alleen een klein opknapbeurtje gebruiken, zodat Mini er echt op haar paasbest uit zou zien.

De maillot schoor ik met een wegwerp scheermesje. Zie het verschil op de foto, het "voorste" been is nog niet gedaan, het achterste wel.
Ik kan natuurlijk niet ontkennen dat dat iets geweldigs is voor de levensduur van een kledingstuk maar het kan dan in ieder geval weer even mee. Het is beter dan meteen weggooien.
Aan het jurkje zaten allerlei draadjes en haaltjes los. Met een klein schaartjes heb ik dat allemaal bijgeknipt. Het bovenlijfje van het jurkje was grijs geworden, daar kende ik toevallig ook nog een trucje voor.
Velours en ribachtige stoffen kun je weer mooi en op kleur krijgen met azijn. Met een sprayfles met wat azijn, water en geurolie (even van de badkamer geleend) even over het lijfje gespoten, met de hand de stof in een richting op gewreven en alle dofmakende stofjes en pluisjes kwamen er mooi tussenuit. Het was weer zwart.

Leuk! Vonden de opa's en oma's. Maar Mini zelf was er nog het meest blij mee, ze wilde de jurk vandaag weer aan maar hij moest toch echt in de was.

Ik zat nogal krap in maat 92, 98 en 104 en misschien gaat Minipenny deze zomer al wel deels naar 98 toe dus ik had daar een beetje zorg over. Zowel financieel als shoptechnisch komt een nieuwe garderobe deze zomer niet zo goed uit. Het kwam dus weer helemaal goed toen vriendinnetje haar kasten dus had geleegd. De rolboxen onder haar bed zitten weer propvol.
Voor de baby kom ik nu zowat echt helemaal om in de kleertjes.


De media mag het dan wel als "zielig" en "armoede" bestempelen, tweedehands kleding. Ik meende laatst nog te moeten gaan winkelen voor een zomerjas voor Mini (wist dat die geen bij de spulletjes zou zitten) en ik kwam erachter dat ik echt een verwend kreng ben geworden doordat ik vaak tweedehands kleertjes koop en krijg.
Van de prijzen van kinderkleding gaan mijn ogen rollen en krijg ik een brok in m'n keel, van de kwaliteit die je daarvoor krijgt gaan m'n ogen bijna tranen en krijg ik jeuk van de irritatie en dan kon ik ook nog drie dagen daarna bijna niks meer omdat het winkelen veel te vermoeiend en zwaar voor me was.
Misschien ben ik een van de weinige mensen die harder de neus ophaalt voor nieuw dan tweedehands ipv andersom.


Inmiddels is het nog maar 3,5 week tot wij onze kleine kruimel mogen verwachten. Het gaat heel goed met kruimel. Voor mij wordt het nu echt best zwaar. De laatste week zit ik geregeld ergens klem, of ik trek een deur tegen m'n buik. Die buik is nu ongemerkt weer stiekempjes gegroeid. Gister wilde mijn schoonmoeder voorbij me lopen en moest ik eerst de keuken uit gaan daarvoor, we zaten klem tussen de deur en de keukentafel. Mijn schoonmoeder is van het model tochtstrip dus we moesten allemaal wel erg lachen.

De kleine woog vorige week al iets meer dan 2800 gram en het heeft de laatste twee echo's al zichtbaar veel haar. We zijn benieuwd welke kleur maar dat zien we pas over een paar weken.
Eigenlijk zie ik wel uit naar de bevalling, ik ben zo benieuwd en ik wil de kleine zo graag lekker vast houden. Al zal ik gezellig altijd saampjes en mijn buik ook wel missen.
De vorige keer vond ik bevallen ook behoorlijk meevallen, dus ik zie er niet tegenop. Deze keer gaat het waarschijnlijk ook nog een stuk sneller ook (de vorige keer had ik 13 uur weeën toen ik naar het ziekenhuis werd gestuurd omdat het niet genoeg vlotte).

Haal eruit wat erin zit

Het laatste restje vruchtenhagel(poeder) is niet vies of "niet goed", dat is heel speciaal elfjesstof en dat is erg lekker. Het duurde even maar het was wel op. (Toen de boterham nog..)

Mama's lekkere warmhouddekentje voor op de bank, is geen dekentje maar een "hele speciale zo ziet niemand mij meer deken", of een stoere Indianentent, of een bedje op de grond voor jezelf of je pop/knuffel.

Het is soms hilarisch om te zien hoe ermee gespeeld wordt. Muzikale Muis (als je hem rondrijd speelt hij op een xylofoontje, helaas (pfff)) moet ook mee verstopt worden onder het verdwijningsdekentje.
Soms duurt het gefriemel wel een minuut of 5, dan steekt er weer een stukje voet nog onderuit, dan muis weer, een stukje rug, etc. (denk aan een hond die rondjes blijft draaien in z'n mand, zoiets). Tegen muis wordt ook gemopperd "Hè! Kom nouw!!".  Als Mini dan tevreden is (of het maar opgeeft) roept ze "Jij moet me zoeken mama!!" Dan kan ik haar natuurlijk nooit vinden maar kom ik wel een rare bobbel tegen in het laminaat ofzo, soms struikel ik er zelfs bijna over ;-).

Het is zo leuk om te zien. Kinderen zien vaak ook veel meer in iets dan wij volwassenen, inspirerend.

Het is geen heel dicht dekentje hoor, ze kan er nog voldoende adem door halen en ik houd wel in de gaten wat ze doet.

 Koffiedrap, eierschalen en goed GFT zijn geen afval. Dat is respectievelijk gratis slakkenmiddel, kalk en mest voor de moestuin.

Lege melkpakken zijn:
- plantenkragen (om jonge plantjes te beschermen tegen slakken en ander ongedierte, uitgraven door katten en ook wat tegen de kou).
- diepvries"doosjes" (dichtplakken met plakband)
- handig om al die gedroogde koffiedrap via een trechter in te laten lopen om te bewaren.
Als er straks gezaaid of geplant is, trek ik, ermh, ik denk MrPenny, zo een lijntje koffiedrap naast en om de plantjes.

Een eiersnijder van goede kwaliteit is een handige champignon-plakjes-snijder.

De plastic verpakking waar het babymatrasje in zat, is geen plastic afval, het is een onderdeel van een tomatenkasje voor in de tuin (tomatenkweekkastje wordt hopelijk nog vervolgd dit jaar).

Etcetera, etc., er is zoveel dat je nog ergens anders voor kan (her)gebruiken... Voor ik iets weggooi, probeer ik altijd te denken "kan ik dit nog ergens voor gebruiken?" en als ik op zoek ben naar iets nieuws of vervangends "kan ik er iets anders voor gebruiken?".

Wat is is jouw favoriete hergebruik of "ander gebruik"?

Extreme cheapskates/ vrekken

Een tijd terug hoorde ik dat er een nieuw programma op TLC zou komen over extreme vrekken. Interessant als je geïnteresseerd bent in vrekkenland.

Alleen jammer dat alles op TV tegenwoordig extreem moet zijn om de gemiddelde mens nog te boeien blijkbaar, hoe ver gaat dat nog? Waarom willen mensen dat soort dingen allemaal zien? Om de realiteit om ons heen te vergeten of relativeren?

Mijn TV stond vanavond in ieder geval toch geprogrammeerd om op tijd om te schakelen naar TLC en we zaten klaar met een zakje kaasflips (goedkoopste chips, ook geliefd bij en veilig voor Mini) en zelfgemaakte cola.

Item 1; Mr Charming
Deze meneer was de dag dat het gefilmd werd 25 jaar getrouwd. Dat vroeg veel van zijn inventiviteit en creativiteit aangezien hier misschien wel....(àààh, schrik)... geld uitgeven aan te pas kwam.
Hoewel dit hem duidelijk zwaar viel, kwam Mr Charming toch zonder ernstige fysieke of emotionele klachten de dag door.
Ik hield er wel een klacht aan over: extreem droge ogen. Ik heb volgens mij niet een keer met mijn ogen geknipperd gedurende dit item. Ik moet eruit gezien hebben als een soort vis met uitpuilende ogen en een openhangende mond.
Gelukkig was TLC zo vriendelijk geweest om de uitzending te doorspekken met meer dan voldoende reclameblokjes om kijkende mens even rust te gunnen.
Meneer ging eerst op zoek naar cadeautjes voor zijn lieve en begripvolle vrouw. Hoopvol dook hij verschillende vuilnisbakken in en al gauw was het raak; verlepte rozen en een fluitketel. Ja, het is natuurlijk ook de gedachte die telt maar zou je niks kunnen oplopen in zo'n vuilnisbak, verwondingen, enge ziektes?
Gelukkig kwam er nog geen eind aan de gulheid van Mr Charming, hij ging nog zowaar iets kopen, met echt geld, in een winkel. Er volgde een Serious Shopping Session in een winkel met -nog-net-niet, aan de datum en over de datum producten. Ik hoorde laatst dat een lokale supermarkt daar ook mee begonnen is achter de zaak, helemaal niets mis mee, lijkt mij.
Hij kocht zijn lief dierenkoekjes, zie hield van dieren en alles met dieren erop, zei hij. Even sprankelde er hoop in mijn hart voor zijn vrouw en de romantiek, tot het volgende item werd gekocht.
Het was eigenlijk niet binnen het geplande budget maar vooruit, Mr Charming taste diep in de buidel (ik meen 90 cent) voor een alleraardigst doodshoofd met uitpuilende ogen... Een verrassing zou het zeker zijn, dat stond vast.
Thuis werd het geheel afgemaakt met een zelfgemaakte kaart, een gerecyclede kaart... ook helemaal niets mis mee. Mits... uitgevoerd met een beetje meer creativiteit en moeite.
Mr Charming nam een kaart die Mrs Charming een tijd daarvoor eens van een vriendin had gekregen. Op een papiertje werden een aantal woorden geschreven en die over een deel van de tekst....geniet (zucht...). Tot zover de creativiteit van Mr Charming.

Speciaal voor de gelegenheid werd Mrs Charming zo waar mee uit eten genomen in een - niet heel goedkoop maar ook niet duur- restaurant.
Aangekomen bij het veredeld cafetaria had Mrs Charming zo haar eigen wensen als het ging om haar jubileumscadeau; ze wilde dolgraag eens normaal eten en zich niet doodschamen. Wilde Mr Charming  daarom, als speciaal cadeau voor haar, voor die speciale dag, alsjeblieft geen restjes eten aan andere mensen vragen? Even later liep Mrs Charming helaas toch beschaamd en teleurgesteld als een schicht het restaurant uit.
Mr Charming had de verleiding niet kunnen weerstaan toen hij een paar tafels verder bij mensen borden vol eten had zien staan ("Ik durf het bijna niet te vragen maar.. mag ik even?") en had ergens dozen geregeld om het in te mikken. Prima voor thuis. (Het is wel jammer is dat wij hier niet aan "doggy bags" doen maar anderzijds houden wij meestal niet veel over als we gaan uit eten. Wij krijgen normale porties geserveerd of prijs-uitgeknepen weinig.)
Het dappere en ongelooflijk lieve mensje besloot toch maar terug te komen en verder te eten. Staande ovatie, wat een vrouw!
Daarvoor was Mr Charming ook namelijk begonnen aan de cadeautjesronde.
Uit de smaakvolle verpakking die hij had gekozen (een enorme vuilniszak) kwamen achtereenvolgens te voorschijn:
- een aantal inmiddels echt overleden maar niettemin toch met veel vreugde en enthousiasme gepresenteerde rozen (reactie: "ow...");
- een pakje dierenkoekjes (reactie, enthousiast: "ààh, jaah, ik hou inderdaad van dieren");
- de witte fluitketel uit de vuilnisbak ("Is deze gebruikt?" "Nee hoor schat");
- en, terwijl Mrs C. vertwijfeld met haar vinger over een dikke kras op de fluitketel ging, als klapperrrrr nog het doodshoofd met uitpuilende ogen (reactie, vol verbazing en vertedering: "Ooh, my darling!, dit ziet eruit...alsof ... alsof... je ervoor betaald hebt!!?") Nou, Sisi-moment hoor, haar ogen glansden. Wat is dit lieve mensje in hemelsnaam allemaal gewend?!
Ze kon er wel allemaal mee lachen, blijkbaar is ze gewoon aan hem gewend en verknocht, lekker laten doen dus, die twee.

Item 2: de Frugal family
Geen schokkend item, wat wel prettig was voor de rust aan de ogen.
De familie Frugal had na het opbouwen van een schuld na enige tijd besloten deze in korte tijd en gronding af te bouwen door overal op te besparen en was dit blijven doen.
Het hot item in dit item: de familie hergebruikte geknipte stukken stof in plaats van toiletpapier, ze werden geregeld gewassen. Scheelde 240 dollar per jaar. Niet zo schokkend voor mij; luiers kun je tenslotte ook gewoon wassen en ik gebruikte ook uitwasbare babydoekjes maar dan alleen voor schoonmaakwerkzaamheden bij plasluiers.
Ook deze familie bezocht een supermarkt van incourante artikelen en kocht zichzelf voor een luttel bedrag een avondmaaltijd van zelfgemaakte pizza's.
Mevrouw Frugal ging daarop naar het park om wilde bieslook en ander eetbare zaken bij elkaar te knippen voor een salade.  Daar heb ik ook helemaal niets op tegen, wildplukken en eten uit de natuur maar mevrouw Frugal knipte en plukte echt recht naast de hondenpoep. Uitwerpselen van vleeseters bij mijn eten hoef ik niet en is ook niet gezond.
's Avonds werd er opgepast; leuk systeem, het bestaat ook in Nederland: oppastijd ruilen. Jij past eens op de kinderen van een ander, dan zij weer op die van jou. De koppeling/ ontmoeting wordt geregeld via internet. Prima idee.
De pizza's en de salade zagen er overigens heerlijk uit.

Item 3: extreme cheapGOAT
Over een echtpaar dat vroeg in hun relatie had besloten op het niveau van comfort te blijven wat ze op dat moment hadden. Dat was prima. In het huis dus geen Iphones, tablets, TV on demand etc. etc.
Vijf keer per jaar hield dit paar een financiële afslankweek, in deze week mocht er helemaal geen geld uitgegeven worden. Een week waarin restjes werden opgemaakt en het paar gaandeweg creatief was geworden met een hoop zaken.
Echter, aan het eind van de week was het mager gesteld met de overgebleven restjes en er moest nog een maaltijd bereid worden.
Meneer trok er daarom op uit met de fiets om overal kleingeld te zoeken, nadat het eigen bankstel en de stofzuigerzak al minutieus waren doorzocht. Openbare telefoons en hun directe omgeving en wassalons werden doorzocht, betast en behengeld met een rolmaat. Openbare telefoons okee, maar in tussen wasmachines gaan zoeken terwijl je geen klant bent ging mij al wat ver. Dat geld lijkt me ook van de eigenaar van de salon.
In de wassalon werd ook meteen pluis uit de drogers meegenomen: mooi voor in de open haard.
Vervolgens ging meneer nog "hééél onopvallend" in een eethuis om beurten op alle zitbanken even zitten om te zoeken naar kleingeld tussen de zitting en leuning. Zo'n stoelendans zal je mij ook nooit zien maken, zeker niet zonder iets te bestellen.
Toen er voldoende kleingeld was, werd dit eerst ingewisseld om vervolgens naar een goedkope slagerij te gaan. Dat wordt zoiets als gehaktbrood, dacht ik nog.
Eerst werd er gevraagd naar orgaanvlees, ook niet iets mis mee, we eten het alleen bijna niet meer. Meneer bleek culinair een stuk avontuurlijker ingesteld en kwam thuis met twee geitenkoppen.
Hij maakte dit klaar voor hemzelf en zijn vrouw (nadat hij hopelijk zijn handen goed had gewassen met al dat geld zoeken op vieze plekken). Nog een goede tip: stop alufolie in een uiennetje en je hebt een prima pannenspons die lang mee gaat.
Zij bedankte toch voor het vlees, ook uit praktische overwegingen, er moest iemand beschikbaar blijven om het alarmnummer te bellen mocht het fout gaan. Smart thinking.
Wij bestudeerden tijdens hun diner (hersenen, ogen, etc. werden gegeten) toch even het plafond in plaats van de TV en vonden nog wat spinnenwebben in huis.
We hebben vast vaak genoeg "pink slime" of een product waar van alles maar dan ook alles van het beest tussen zat maar dat was dan prettig onherkenbaar.

Item 4: Father Barter
Over een ik meen jonge priester die van bartering (onderhandelen) zijn lust en zijn leven had gemaakt.
Het liefst betaalt Father eigenlijk nergens voor, hij bracht "poëzie" aan een medewerkster van een donutshop (en de geërgerde wachtenden achter hem) in ruil voor een gratis donut van 60 of 90 cent. Waarschijnlijk kreeg hij die, zodat hij zijn mond vol had en weer snel weg zou gaan omdat de andere klanten anders last hadden van hem.
Hij vroeg of hij krullen mocht vegen, vuilnis opruimen en zonnebanken poetsen in ruil voor een knipbeurt bij de kapper. Ik vroeg me af of de salon daar niet gewoon al personeel voor had maar de eigenaar kon het wel waarderen dat de jongeman bereid was te werken voor zijn knipbeurt. Zal wel iets Amerikaans zijn.
Het gedrag en de zelfingenomenheid van Father Barter gaf me echt de kriebels, who the hell do you think you are?!

Conclusie: leuk programma "ter leering ende vermaek". Volgende week zitten we weer klaar.

Wat vliegt de tijd

Het lijkt nog maar zo kort geleden dat we ongeduldig wachten op een kindje dat maar niet kwam.
Het lijkt nog korter geleden dat ons eerste kind ein-de-lijk ging lopen, op onze bruiloft. Wat was ze nog een klein droppie.
Het karaktertje is nog steeds hetzelfde, meestal zooo vrolijk en blij maar wat is ze gegroeid en veranderd!


Minipenny vandaag

Het lijkt ook nog maar even geleden dat we weer zwanger bleken te zijn en dat al snel die 9 maanden nog zooo lang leken te worden. Maar toch is de tijd wel weer omgevlogen, terugkijkend.
Morgen ben ik alweer 33 weken zwanger zeg.
Met de baby gaat het heel erg goed, deze week weer een keurige groei-echo en het beweegt goed. Het beweegt veel meer dan grote zus in mijn buik, daarbij hebben we twee keer naar het ziekenhuis gekund om tekenen van leven te zoeken, dat beloofd nog wat?
Deze week werd ik heel lief en zachtjes gekieteld door een grote teen of iets dergelijks, boven in mijn buik...àààààh. Al snel bleek dat Ieniminipenny eigenlijk op zoek was naar een plekje om zich goed af te kunnen zetten. Even later ging Ieniemini even proberen of het hoofdje toch niet verder in dat kuiltje geramd kon worden, áááh!

Er wordt hier nog wat afgesnotterd door Mini en mij maar we zijn een heel stuk opgeknapt.
Sinds gister heb ik wel weer veel last van m'n zeer zitvlak en m'n heup en vandaag heb ik alle vormen van "oe" en "au" en alles daartussenin al gehad.
Nog maar 7 weken, dan is de druk van de ketel gelukkig!
Dan kunnen we foto's maken van ons viertjes samen, heerlijk.
Ik probeer extra te genieten van het zwanger zijn, het zal tenslotte zeer waarschijnlijk de laatste keer zijn dat ik een nieuw leven in me mag dragen. Zoiets moois en wonderlijks, een voorrecht van het vrouw zijn.

Ik heb nog een aardig "to do" lijstje met al dat gedoe met het UWV etc. etc. Maar goed, ik ben deze week naar de rechtswinkel geweest en daar heb ik wel goed advies gekregen. Eigenlijk was het advies ook dat we een een advocaat in de arm moest nemen maar om meerdere redenen hebben wij samen besloten om het toch zelf te doen.

Wat ik van mijn lijstje heb kunnen schrappen was "snoeien in de tuin", dat staat er al vreselijk lang op maar nu is het toch echt te laat, de nieuwe knoppen zitten al in de fruitbomen en -struiken. Nou ja, dan maar iets minder oogst dit jaar dus.
Binnenkort kan ik ook beginnen aan het voorzaaien binnen voor de moestuin.
Aan de hand van een goede zaaikalender heb ik per groep een overzicht gemaakt van wat ik welke maand kan (voor)zaaien.
Ook heb ik tekeningetjes gemaakt van de indeling voor de wisselteelt en wat ik waar wil planten. Maar even kijken hoe ver we dit jaar komen, we hebben tenslotte ook nog het kleine wondertje om voor te zorgen straks. Alles is mooi meegenomen.
Ik heb al prachtige bio aardappeltjes met spruiten eraan, aardig wat gedroogde koffiedrap om anti-slakken dijkjes te maken en ook al wat kalk van gemalen eierschalen.
Het liefst zou ik ook nog lege flessen hebben die lekker breed en hoog zijn om als cloches te gebruiken maar ja, wij kopen geen flessen frisdrank meer. Heb me voorgenomen maar eens in de prullenbakken naast de flessenautomaten te kijken de komende tijd. Of ik bedenk iets anders.

Wat heerlijk hè, dat ontluikende voorjaar? Wij hebben hier al krokussen, er zijn meer vogels, het is zonniger geweest, er zijn al lammetjes en schattige biggetjes op de kinderboerderij etc. Dit weekend komt er weer wat kou maar dat is ook zo weer voorbij.

Nu ga ik eens bedenken wat ik heel vlug kan koken, lang achter het fornuis staan zit er even niet in vandaag.

De maandafrekening van vorige maand was trouwens echt een stuk beter, veel groen goed nieuws ;-). Ik krijg het alleen niet meer fatsoenlijk leesbaar geplaatst hier dus jullie zullen me op m'n woord moeten geloven ;-).

Veel flesjes neusdruppels voor de prijs van één (zelf maken)

Ik heb net nieuwe neusdruppels gemaakt, dat lucht wel een beetje op zeg, lekker.

Men neme
- een glazen neusdruppelaar met een glazen pipetje (te koop bij apotheken)
- glas of beker
- theelepel zout

- een schone pan
- een frituurtang
- een schone theedoek of wat toiletpapier/keukenrol

Hoe u doet:

1. Twee bekers of glazen water in een klein pannetje aan de kook brengen, even laten koken (deksel erop, kookt het sneller).
2. Theelepeltje zout in de beker of het glas, gekookt water uit het pannetje erbij en even laten staan.
3. Glazen pipetje en glazen flesje in het pannetje, 5 minuten laten koken.
4. Na 5 minuten de draaidop van het flesje, de zachte "knijper" van het flesje ook even meekoken (dit doe je korter, anders wordt het plastic veel te zacht). De frituurtang zet je ook in het pannetje.
5. Na een paar minuten pak je met de frituurtang (eventueel eerder eruit halen en op de handdoek of het papier leggen om af te koelen) alle onderdelen van het flesje uit de pan en leg je ze op de schone handdoek/papiertjes.
Met het hoekje van de handdoek of een ander stukje keukenrol pak je het glazen pipetje vast en zet je het weer in de dop.
Het nadeel van toiletpapier is dat het aan het pipetje kan blijven plakken in stukjes maar je kunt dat er aan de frituurtang  in het pannetje weer afspoelen.
6. Nog even roeren door het glas of de beker met de schone frituurtang voor de zekerheid en de zoutoplossing die daarin zit in het glazen flesje gieten.
7. Afsluiten en laten afkoelen.

Als je teveel zout in de zoutoplossing hebt gedaan, merk je dat vanzelf. Dat voel je wel goed, een overdosering merk je dus meteen. Begin dan weer bij punt 1 ;-).

Probeer er echt een neusdruppelaar met een glazen pipetje te vinden, die kun je beter en hygiënischer uitkoken en dus langer opnieuw gebruiken.


Dacht dat ik een stuk opgeknapt was maar vanmiddag was de tank toch weer helemaal leeg en heb ik m'n mandje weer opgezocht om daar opgekruld urenlang aan een stuk in te slapen.
Nog even verder uitzieken dus...