Weer vorderingen gemaakt

De uitlopers van mijn vorige berichtje, zijn inmiddels goed geworteld, dat is heel snel gegaan met dit mooie weer. Nieuwe uitlopers heb ik met een boogje weer terug gelegd in de plantenbak. Allemaal gratis nieuwe aardbeiplantjes.

De jaarlijkse grote kleine-paddentrek is ook weer in volle gang in de tuin. Het wemelt weer van de kleine padjes in de tuin. Je moet erg oppassen als je in de tuin loopt, anders loop je zo een pad plat. Ik vind het wel gezellig, dat kleine grut dat door de tuin hopt.

De moestuin behoeft enige TLC (Tender Love & Care). We zouden eigenlijk twee keer per week onkruid moeten wieden en trekken maar daar is nu even geen tijd voor.
Ik heb vandaag wat peultjes geoogst, sommigen al zo dik dat het erwtjes werden voor in de couscous schotel van vanavond. Sja... volgend jaar misschien een beter jaar.

 Vandaag nog honderden euro's bespaart, hoop ik. In de bank zat een scheur van voor tot achter op een naad. Ik heb het zo goed en zo kwaad als het ging weer dicht genaaid met de hand en nu hoop ik dat het niet opnieuw gaat uitscheuren. Als dat zo is, kan de bank nog een paar jaar mee misschien (hij zit ook een beetje door). Nu er wel eens een mondje melk of wat spuug op de bank kan komen de komende jaren, heb ik al helemaal geen zin om een nieuw bankstel te kopen. Duimen dat het goed dicht blijft zitten dus.

Ook duimen dat ik niet volgende maand de volgende open gesprongen naad zit te repareren, zo'n fijn klusje was het niet. Ik kon niet op de bank steunen omdat de naad niet op spanning mocht staan, dus ik moest er een beetje boven blijven zweven met m'n armen, à la Mission Imposible. Vier keer in m'n vinger geprikt daarbij, m'n rug vond het niet kneiterfijn, etc. Maar goed, het zit toch maar mooi weer dicht.

Zelf maak ik ook goede vorderingen. Ik denk dat ik snel weer volledig naar huis kan. Bij de negatieve gedachten die ik een paar weken geleden had toen de ziekte me nog gegijzeld had, kan ik me bijna niets meer voorstellen. Wel moet ik goed op mijn rust blijven letten, anders wordt het een beetje rommelig in m'n hoofd en wordt ik ook chagrijnig enzo. Ik ben nu heel graag thuis en het voelt nu gelukkig ook weer goed en rustig om thuis te zijn. In het ziekenhuis voel ik me steeds minder thuis en verveel ik me. Goed teken is dat. Nog even volhouden en dan mag ik denk ik wel naar huis over een of twee weken.
Ik krijg er meteen een gratis training "Mens erger je niet" bij die wat mij betreft ook snel over mag zijn (ik probeer me niet te ergeren aan een mede-patient die naast dezelfde ziekte als ik ook aan asociaal- en prinsessengedrag leidt, omdat dat zonde is van mijn energie.).