Uche-uche

Beetje best wel ziek geweest de afgelopen week (zoals velen met mij heb ik begrepen). Eigenlijk was ik erg blij dat het eindelijk door zette, zo er maar tegenaan hikken de hele tijd is ook niet fijn, dan maar liever een keertje goed erdoorheen en daarna weer vrolijk verder.

Zoals het een goede moeder betaamd heb ik het vol kunnen houden tot donderdagavond (dan begint het weekend voor mijn man). Een paar uur nadat mijn man thuis was gekomen en ik opgelucht gezucht had (waarbij blijkbaar mijn lijf toestemming gegeven om alle opgespaarde beroerdheid ineens aan te bieden) lag ik met hoge koorts in bed. Na een paar pyama uitwringen gaat het nu gelukkig veel beter.

Beutje slapjes, nog een beetje van de leg maar ik probeer alles weer op te starten; het huishouden, het administratieve gebeuren (er ligt een hoop "to do", zoals dingen navragen bij nieuwe zorgverzekeraar), solliciteren ennuh.... een beetje meer bewegen.
Ik verwacht dat volgende week m'n keeltje wel weer in staat is tot hevige hijgpartijen zonder dat de tranen nog in m'n ogen springen dus ik heb heel dapper weer een afspraak gemaakt bij de fysiofitness.
Euw... Dat is zowel geestelijk als fysiek een redelijke uitdaging.
Ben al een klein ietsie pietsie tijdje niet geweest en helaas dus ook een klein ietsie beetje niet bepaald klachtenvrij meer dus ik denk zo, dat mijn fysiotherapeute daar wel iets over te vragen en melden zal hebben. Fysiek ben ik ook niet meer waar ik was natuurlijk.

Maar ja, geen smoesjes meer, ook al is het saai en vervelend werk, er zal toch gesport moeten worden voor de gezondheid.
Mijn target van 1 kg afgevallen zijn eind deze maand ga ik alsnog wel halen lijkt het, het ziek zijn heeft een flinke hand geholpen.

Hoe gaat het met jullie goede voornemens?