kinderziektes

Afgelopen nacht werd ons kleine meisje wakker met een huil die mij al vertelde dat ze zich helemaal niet fijn voelde en het klonk niet als "naar gedroomd". Ons arme liefje bleek 39.2 graden te hebben, vanmorgen 39.6.
Niet zo uitzonderlijk voor kinderen, wel voor die van ons. Op een paar keer even een paar uurtjes verhoging of koorts na, verder heeel veel gewoon niet lekker zijn hebben we dit nog niet aan de hand gehad.
Ze wist afgelopen nacht echt geen raad met zichzelf en ons moeder- en vaderhartje huilde ook van haar horen huilen. Vanmorgen was ze gelukkig minder overstuur, ze wil lekker tegen ons aan hangen en dan gaat het redelijk, op een zielig snikje na af en toe. Voor ons ook een stukje fijner, dan kun je nog wat doen voor het arme schaapje en helpt het nog ook. Het voelt enerzijds ook wel fijn, heel egoïstisch gezien, nodig zijn, als papa en mama.

Om 2 uur vannacht heb ik al op een antwoordantwoordapparaat ingesproken dat ik maandag om 10 uur waarschijnlijk niet op mijn afspraak kan komen omdat m'n kind ziek is, anders heb ik 40 euro aan m'n broek hangen, als ik niet 24 uur van te voren afbel. Ik heb meteen aansluitend nog een afspraak die ik ook wel heel belangrijk vind (bij een reïntegratie bureau). Ik weet nog niet of ze morgen nog koorts heeft en of ik die afspraken laat schieten maar dan heb ik in ieder geval maar gebeld.
Ik ga dan ook weer denken wat "men" hiervan vind, wordt je geacht je afspraken na te komen, die tenslotte ook geld kosten, of wordt je geacht als moeder bij je kind te blijven? Zoveel mensen, zoveel meningen, denk ik maar eigenlijk is de enige die ertoe doet, die van mij. Ik zou me rot en schuldig voelen om haar achter te laten bij een oppas en voor haar is het ook veel minder fijn, dus ik doe het niet.
Kinderziektes in het moeder zijn, ik heb dit nog niet aan de hand gehad!

Het toeval wil dat ik een jaar geleden ook precies op 39,2 werd getemperatuurd, toen hadden manlief en ik allebei de Mexicaanse griep. Ik lag toen in het ziekenhuis en werd heel snel genezen verklaard - gaat u maar lekker naar huis met uw Mexicaanse griep. Sarah moest naar mijn vader en zijn vriendin omdat wij Sarah niet wilden aansteken aangezien ze net uit de couveuse kwam en we ook zo ziek waren dat we niet ook nog voor haar konden zorgen. Wat hebben ons zo rot gevoeld, als we even wakker waren, net papa en mama en dan moet je je kindje uit logeren sturen.
Ay-ay caramba, wat had je toch ook een hete koorts van die Mexicaanse griep! Toen er echt boodschappen gehaald moesten worden, hebben we een thermometer gepakt om te zien wie de laagste temperatuur had, diegene moest dan maar boodschappen gaan doen, haha. Ik was overigens de pisang, ik weet nog dat ik een beetje door de supermarkt leek te zweven, eigenwijs is ook wijs (volgende keer maar eens iemand hulp vragen, goh ja, dat kan ook nog).



22:13u: Ach gos, ze heeft inmiddels 40,5! Toch maar even de doktersassistente gebeld hoe het ook alweer zat met kinderen en koorts en wanneer je de hulptroepen moet inschakelen. Paracetemol mocht toch gerust. Na een zetpilletje... hing ze nog een half uurtje als een aapje bij mij op schoot (terwijl ze een video van Nijntje kon kijken) en toen zat ze aleer te spelen en kroop ze rond. Ik ging even boodschappen doen en toen ik terugkwam zei manlief dat ze alweer beter was, de koorts was weg. Ah, mooi, wat fijn. Nou, mooi niet, 1,5 uur later stonden we weer met de thermometer en scoorde ze 40,5. Arm meiske toch.
Ik ga nu naar bed, we moeten er zeker nog een keer uit komende nacht, als deze zetpil weer is uitgewerkt...
Moeders is morgen dus mooi thuis en de kleine blijft ook thuis, alleen papa en mama liggen zo lekker en fijn als je ziek bent, denk ik.

Het lijnen gaat best goed, we hebben zelfs berekend dat we eigenlijk wel wat weinig calorieen binnen hebben gekregen vandaag. Het is nog wennen en zoeken.
Ik moet af en toe wel zo lachen om m'n man, die is echt een beetje op de kwajongens toer met smokkelen en dingen verdraaien en dan lacht ie er ook zo kwajongens bij.