Mijn meisjes hebben het (zeer) waarschijnlijk ook.
Om een voorbeeld te bedenken, het enige wat de reumatoloog als preventieve maatregel weet te bedenken voor hen is "laat ze NIET gaan turnen". Er moet echt meer onderzocht worden!
vrijdag 28 november 2014
Jullie hulp gevraagd!
Zouden jullie alsjeblieft HIER willen stemmen op de wens van mijn lotgenoot om geld voor onderzoek naar mijn aandoening te krijgen?? Je zou mij en vele anderen daar echt een groot plezier mee doen.
Mijn meisjes hebben het (zeer) waarschijnlijk ook.
Om een voorbeeld te bedenken, het enige wat de reumatoloog als preventieve maatregel weet te bedenken voor hen is "laat ze NIET gaan turnen". Er moet echt meer onderzocht worden!
Mijn meisjes hebben het (zeer) waarschijnlijk ook.
Om een voorbeeld te bedenken, het enige wat de reumatoloog als preventieve maatregel weet te bedenken voor hen is "laat ze NIET gaan turnen". Er moet echt meer onderzocht worden!
donderdag 27 november 2014
Arm en rijk in Nederland
Haar huiskamer staat vol met spullen die ze inzamelt voor gezinnen die het moeilijk hebben. Ze is net bezig van alles uit te sorteren op de vloer maar die rommel is niet wat me het meest opvalt als ik binnen kom.
Ik vrees dat mijn ogen en mond me verraden hebben toen ik binnen kwam en de woonkamer zag, ze heeft gezien dat ik schrok, ze keek even weg.
De muren zijn kaal, er is geen behang, je ziet het kale beton met alle gaten. Wat ik zie van de vloer is een mix van van alles en hier en daar een stukje beton. Op het bankstel zitten twee pubers, ze kunnen net tussen de bank en de salontafel door lopen zie ik, dwars. De oude meubels zijn ofwel te groot voor de woning of de woning is eigenlijk wat klein voor hen.
Haar haren zijn donker geverfd, ze is eigenlijk grijs zie ik aan de uitgroei van maanden.
Het ruikt er naar goedkope shag en vet.
Ik kan het niemand kwalijk nemen dat stoppen met roken niet lukt als je hier en in wat er allemaal wel niet moet spelen je dagen moet slijten.
Ik kon bij haar twee zakken met kleding voor een ander gezin komen ophalen. Ik dacht dat ze alleen inzamelpunt was en vroeg of ze misschien wat levensmiddelen kon gebruiken (ik dacht, voor de gezinnen die zij helpt). Het blijkt dus voor haarzelf te zijn, ze is zelf ook de doelgroep.
Wat ben ik blij dat ik wat bij me heb, dat ik nog iets kan doen. Het lijkt me veel te weinig, een piepklein doekje voor het bloeden.
Een dag daarvoor sta ik in de supermarkt, wat koop je voor mensen die van zo weinig rond moeten komen? Houdbare groenten, aardappelen, tandpasta, shampoo, afwasmiddel, spaghetti, rijst, tomatenpuree, dat soort dingen, dat kan ik me nog bedenken.
Bijna leg ik snoepjes en chips voor eventuele kinderen in mijn wagentje maar ik vind dat toch niet handig en bijna wreed.
Ik stel me voor hoe het zou zijn als ik mijn oudste een tijdje wel snoepjes zou kunnen geven maar dan niet meer als ze op waren. Ook al zou ze gewoon aan het zeuren zijn, het zou m'n hart iedere keer breken. Hetzelfde geldt voor chips.
Ook bij het voor arme mensen luxe artikel kaas besluit ik maar voor de "je kunt beter niet weten wat je mist"-strategie te gaan. Als de mensen zich wat kunnen uitsparen kunnen ze altijd zelf nog kaas kopen als ze het ervoor over hebben.
Ik heb van de boodschappen ook wat meegegeven aan een moeder die luiers nodig had voor een kind dat problemen had met de ontlasting en terug in de luiers moest even, op advies van een therapeut. Door haar reactie op het aanbod dat ik twee pakken zou brengen, dacht ik dat boodschappen ook wel welkom waren.
Ze weet niet hoe ze me moet bedanken en blijft dat zeggen aan de deur en via Facebook, ik krijg drie welgemeende dikke zoenen en zie tranen.
Maar dames en heren die het land regeren, echte armoede bestaat niet in Nederland hoor en die voedselbanken zijn niet echt nodig. Slaap zacht!
Willen jullie alsjeblief aan al die anderen in Nederland denken die het zoveel minder goed hebben, vooral nu rond de feestdagen?
En dan zit ik te mieren met m'n geld, die grote berg in vergelijking met zoveel anderen.. Ik spaar elke week een heel groot deel van mijn ziektewet uitkering, voor als we het straks niet meer krijgen misschien. Heel vaak moet ik toch weer iets van de spaarrekening halen, voor een garagerekening, zorgrekeningen, etc. Schandalig dat ik er niet meer rond kom.
Voor mijn verjaardag heb ik een nieuwe voordeur mogen uitzoeken, ik heb een hekel aan deze deur. Ik vind 'em lelijk, we moeten vanwege de talloze inbraken in de buurt via het onderste ruitje toch echt ofwel die ruit dicht laten maken of een veiligere voordeur kopen en het is het eerste ding wat ik zie als ik thuis kom waardoor ik me niet "thuis" voel hier.
We moeten ons hier echt meer thuis gaan maken, om zoveel redenen zitten we hier nog wel even. Eigenlijk zitten we hier een beetje vast (nou ja, dat is ook niet helemaal waar, we kunnen wel verkopen en duur gaan huren en dan weer verhuizen als mijn uitkering stopt of lager wordt maar dat is niet wat je wil).
Dat is ook helemaal prima, het is een leuk huis in principe, het is een leuke buurt, een leuke woonplaats en ik leer hier steeds meer leuke mensen kennen.
Ik wil hier blijven en ik wil dat mijn man ophoudt met zeuren over Brabant missen en of ik het mis elke keer dat hij daar heen is geweest voor zijn werk of mijn boze stiefmoeder denigrerende opmerkingen maakt over Brabanders.
We blijven hier, de keuze is gemaakt (vanwege ZIJN baan) dus stop met zeiken, schat.
Mijn therapeut heeft me ook aanbevolen het huis meer thuis te maken, en een logeerbed op zolder te installeren voor als een van ons slecht kan slapen, zodat we allebei beter slapen.
De voordeur, ik heb geen goedkope smaak blijkt maar het is echt mijn droomdeur dus we zijn er toch voor gegaan na veel rondshoppen.
Als wij wandelen in leuke stadjes wijs ik altijd dit type deur aan, kijk... wat een mooie deur! Het past eigenlijk niet 100% bij ons type huis, boeien!
Inclusief alles (deur laten afhangen, beslag, 3 punts sluiting etc., postopvangbank, verf) ... niet schrikken... kost de droomdeur...kuch... 2400 euro.
Ik schaam m'n ogen uit m'n kop dat ik dat kan uitgeven aan zoiets banaals als een voordeur.
Het heeft me wel ook aan het denken gezet, wat ik zie en hoor de laatste tijd.
Ik hoor ook veel van vrouwen die door meneer de ex compleet het leven zuur wordt gemaakt en een zwervend bestaan zonder inkomen moeten leiden.
Omdat er nog spaargeld is (dat vast staat tot de 18e leeftijd van de kinderen) of een eigen onderneming (die in feite failliet is maar ex houd de papieren achter), of ex valse meldingen doet bij uitkeringsinstanties is er geen recht op een uitkering of wordt die stop gezet. Dus dan sta je op straat zonder ook maar enig inkomen en ben je een zwerver.
Inmiddels lopen de achterstallige betalingen voor de verplichte zorgverzekering op dus zo gauw zo'n vrouw weer boven water komt administratief, wham, dikke rekeningen te betalen.
Ik weet dat zo'n vrouw in de winter in een tuinhutje heeft gewoond op een moestuincomplex, familie huurde het na haar.
Schandalig dat dit kan in Nederland.
Nou zie ik mijn man dat niet zo gauw doen maar stel dat er eens wat tussen ons onherstelbaar fout loopt...
Toevallig krijg ik voor het eerst een nieuwsbrief van de woonstichting uit Brabant, waar ik blijkbaar nog sta ingeschreven, jaaaren niets van gehoord.
Als back-up plan ga ik ons beiden maar eens inschrijven. Ook zo'n dingetje wat ik al jaren van plan ben maar nooit doe.
Wat betreft de extra hypotheek aflossing, bedankt voor het meedenken. Ook gezien het back-up plan voor de toekomst, ga ik het doen. Op een of andere manier schiet het nu wel op in de maandlasten.
Ik houdt wel altijd een hogere buffer aan. Ik houdt aan: kosten vervanging auto + minstens 4 maanden inkomen+reserve voor onverwachte zaken aan het huis of apparaten en dan nog + spaargeld voor studie kinderen (en dan liefst nog een beginnetje over voor mijn anders niet bestaande pensioen).
Wij hebben veel geleerd van diep in de shit zitten en meer dan 100 euro rente betalen per maand (schulden gekregen door mijn ex en lening voor zijn auto omdat zijn spaargeld erdoorheen gejast was in de gezellige vrijgezelle jaren en hij zijn auto total loss reed), dat nooit meer.
Ik vrees dat mijn ogen en mond me verraden hebben toen ik binnen kwam en de woonkamer zag, ze heeft gezien dat ik schrok, ze keek even weg.
De muren zijn kaal, er is geen behang, je ziet het kale beton met alle gaten. Wat ik zie van de vloer is een mix van van alles en hier en daar een stukje beton. Op het bankstel zitten twee pubers, ze kunnen net tussen de bank en de salontafel door lopen zie ik, dwars. De oude meubels zijn ofwel te groot voor de woning of de woning is eigenlijk wat klein voor hen.
Haar haren zijn donker geverfd, ze is eigenlijk grijs zie ik aan de uitgroei van maanden.
Het ruikt er naar goedkope shag en vet.
Ik kan het niemand kwalijk nemen dat stoppen met roken niet lukt als je hier en in wat er allemaal wel niet moet spelen je dagen moet slijten.
Ik kon bij haar twee zakken met kleding voor een ander gezin komen ophalen. Ik dacht dat ze alleen inzamelpunt was en vroeg of ze misschien wat levensmiddelen kon gebruiken (ik dacht, voor de gezinnen die zij helpt). Het blijkt dus voor haarzelf te zijn, ze is zelf ook de doelgroep.
Wat ben ik blij dat ik wat bij me heb, dat ik nog iets kan doen. Het lijkt me veel te weinig, een piepklein doekje voor het bloeden.
Een dag daarvoor sta ik in de supermarkt, wat koop je voor mensen die van zo weinig rond moeten komen? Houdbare groenten, aardappelen, tandpasta, shampoo, afwasmiddel, spaghetti, rijst, tomatenpuree, dat soort dingen, dat kan ik me nog bedenken.
Bijna leg ik snoepjes en chips voor eventuele kinderen in mijn wagentje maar ik vind dat toch niet handig en bijna wreed.
Ik stel me voor hoe het zou zijn als ik mijn oudste een tijdje wel snoepjes zou kunnen geven maar dan niet meer als ze op waren. Ook al zou ze gewoon aan het zeuren zijn, het zou m'n hart iedere keer breken. Hetzelfde geldt voor chips.
Ook bij het voor arme mensen luxe artikel kaas besluit ik maar voor de "je kunt beter niet weten wat je mist"-strategie te gaan. Als de mensen zich wat kunnen uitsparen kunnen ze altijd zelf nog kaas kopen als ze het ervoor over hebben.
Ik heb van de boodschappen ook wat meegegeven aan een moeder die luiers nodig had voor een kind dat problemen had met de ontlasting en terug in de luiers moest even, op advies van een therapeut. Door haar reactie op het aanbod dat ik twee pakken zou brengen, dacht ik dat boodschappen ook wel welkom waren.
Ze weet niet hoe ze me moet bedanken en blijft dat zeggen aan de deur en via Facebook, ik krijg drie welgemeende dikke zoenen en zie tranen.
Maar dames en heren die het land regeren, echte armoede bestaat niet in Nederland hoor en die voedselbanken zijn niet echt nodig. Slaap zacht!
Willen jullie alsjeblief aan al die anderen in Nederland denken die het zoveel minder goed hebben, vooral nu rond de feestdagen?
En dan zit ik te mieren met m'n geld, die grote berg in vergelijking met zoveel anderen.. Ik spaar elke week een heel groot deel van mijn ziektewet uitkering, voor als we het straks niet meer krijgen misschien. Heel vaak moet ik toch weer iets van de spaarrekening halen, voor een garagerekening, zorgrekeningen, etc. Schandalig dat ik er niet meer rond kom.
Voor mijn verjaardag heb ik een nieuwe voordeur mogen uitzoeken, ik heb een hekel aan deze deur. Ik vind 'em lelijk, we moeten vanwege de talloze inbraken in de buurt via het onderste ruitje toch echt ofwel die ruit dicht laten maken of een veiligere voordeur kopen en het is het eerste ding wat ik zie als ik thuis kom waardoor ik me niet "thuis" voel hier.
We moeten ons hier echt meer thuis gaan maken, om zoveel redenen zitten we hier nog wel even. Eigenlijk zitten we hier een beetje vast (nou ja, dat is ook niet helemaal waar, we kunnen wel verkopen en duur gaan huren en dan weer verhuizen als mijn uitkering stopt of lager wordt maar dat is niet wat je wil).
Dat is ook helemaal prima, het is een leuk huis in principe, het is een leuke buurt, een leuke woonplaats en ik leer hier steeds meer leuke mensen kennen.
Ik wil hier blijven en ik wil dat mijn man ophoudt met zeuren over Brabant missen en of ik het mis elke keer dat hij daar heen is geweest voor zijn werk of mijn boze stiefmoeder denigrerende opmerkingen maakt over Brabanders.
We blijven hier, de keuze is gemaakt (vanwege ZIJN baan) dus stop met zeiken, schat.
Mijn therapeut heeft me ook aanbevolen het huis meer thuis te maken, en een logeerbed op zolder te installeren voor als een van ons slecht kan slapen, zodat we allebei beter slapen.
De voordeur, ik heb geen goedkope smaak blijkt maar het is echt mijn droomdeur dus we zijn er toch voor gegaan na veel rondshoppen.
Als wij wandelen in leuke stadjes wijs ik altijd dit type deur aan, kijk... wat een mooie deur! Het past eigenlijk niet 100% bij ons type huis, boeien!
Inclusief alles (deur laten afhangen, beslag, 3 punts sluiting etc., postopvangbank, verf) ... niet schrikken... kost de droomdeur...kuch... 2400 euro.
Ik schaam m'n ogen uit m'n kop dat ik dat kan uitgeven aan zoiets banaals als een voordeur.
Het heeft me wel ook aan het denken gezet, wat ik zie en hoor de laatste tijd.
Ik hoor ook veel van vrouwen die door meneer de ex compleet het leven zuur wordt gemaakt en een zwervend bestaan zonder inkomen moeten leiden.
Omdat er nog spaargeld is (dat vast staat tot de 18e leeftijd van de kinderen) of een eigen onderneming (die in feite failliet is maar ex houd de papieren achter), of ex valse meldingen doet bij uitkeringsinstanties is er geen recht op een uitkering of wordt die stop gezet. Dus dan sta je op straat zonder ook maar enig inkomen en ben je een zwerver.
Inmiddels lopen de achterstallige betalingen voor de verplichte zorgverzekering op dus zo gauw zo'n vrouw weer boven water komt administratief, wham, dikke rekeningen te betalen.
Ik weet dat zo'n vrouw in de winter in een tuinhutje heeft gewoond op een moestuincomplex, familie huurde het na haar.
Schandalig dat dit kan in Nederland.
Nou zie ik mijn man dat niet zo gauw doen maar stel dat er eens wat tussen ons onherstelbaar fout loopt...
Toevallig krijg ik voor het eerst een nieuwsbrief van de woonstichting uit Brabant, waar ik blijkbaar nog sta ingeschreven, jaaaren niets van gehoord.
Als back-up plan ga ik ons beiden maar eens inschrijven. Ook zo'n dingetje wat ik al jaren van plan ben maar nooit doe.
Wat betreft de extra hypotheek aflossing, bedankt voor het meedenken. Ook gezien het back-up plan voor de toekomst, ga ik het doen. Op een of andere manier schiet het nu wel op in de maandlasten.
Ik houdt wel altijd een hogere buffer aan. Ik houdt aan: kosten vervanging auto + minstens 4 maanden inkomen+reserve voor onverwachte zaken aan het huis of apparaten en dan nog + spaargeld voor studie kinderen (en dan liefst nog een beginnetje over voor mijn anders niet bestaande pensioen).
Wij hebben veel geleerd van diep in de shit zitten en meer dan 100 euro rente betalen per maand (schulden gekregen door mijn ex en lening voor zijn auto omdat zijn spaargeld erdoorheen gejast was in de gezellige vrijgezelle jaren en hij zijn auto total loss reed), dat nooit meer.
 |
| Ienimini vond vanmorgen vingerpoppetjes in haar schoentje. Goedkoop geïmporteerd uit China door deze hulppiet, net zo goedkoop bij de Zweedse ballentent zag pietje later. Nou ja, ze heeft wel hele aparte Chinese, cultuur in de opvoeding. Wat was ze blij ermee.... met het gebruikte saladebakje wat ik haar gaf om ze in te doen dan, niet de poppetjes. Poppetjes weer eruit, en weer erin, en weer... (ik vond plastic zakje niet veilig, dus ze kreeg een bakje van me). Volgende keer dus een gebruikt bakje en wat kleins inpakken...;-). |
maandag 24 november 2014
Ruilhandel
De laatste dagen is hier een wat ingewikkeld wordende ruilhandel gaande.
Ik wil minder spullen in huis en dus had ik een grote doos met overtollige spullen verzameld en alles keurig gefotografeerd op een Facebook groep gezet. Ook de dingen van 20 cent gingen niet.
De enorme doos verhuisde naar de schuur en zou nog naar de kringloop gebracht worden.
Vorige week hoorde ik echter van een vriendin die met drie kinderen onder bestaansminimum leeft (met dank aan die club van "leuker kunnen we het niet maken, makkelijker wel." Dat makkelijk viel dus nogal tegen, het gastouderbureau en daarna een maatschappelijk werkster hebben het fout en nog fouter geregeld voor haar, ook bedankt) dat ze zich nogal zorgen maakte om december.
Er was geen geld voor nette kleren voor de kinderen voor Kerst (en ik weet dat zij daar dan vooral heel, warm genoeg en zonder vlekken mee bedoeld) en de cadeautjes voor de Sint moesten ook nog gekocht worden.
Ik trok de foto's van de spullen weer tevoorschijn en vroeg mensen op Facebook om er kleding voor te ruilen voor een gezin dat het goed kon gebruiken.
Zaterdag even een rondje gereden om spullen op te halen en vandaag weer en meteen wat weg brengen naar iemand die niet elke dag een auto had en wat verder woonde.
Ik heb de mensen die er niets voor terug wilden hebben weer aangeboden om een keer gratis wat naaiwerk/herstelwerk voor ze te doen.
Wat overbleef van mijn grote doos, heb ik weer in de verloting gegooid op de weggeefgroep, dat wordt ook grotendeels weer opgehaald bij mij.
Mijn eigen kleding- en cadeauvoorraad heb ik ingepakt voor dat gezin, dat het veel beter kan gebruiken dan ik.
We besloten ook onze jaarlijkse Kerst donatie aan een goed doel in Nederland te geven aan het liefste gezin waar we het het liefst aan willen geven.
Mijn fietskar wilde ik ook weggeven aan een gezin dat het kon gebruiken maar die heb ik heel laks buiten laten staan.
Ik dacht ik zet 'em eerst eens in de SunSoda om de kar schoon te maken maar na een paar rondjes draaien met het halve schuursponsje vielen er enorme scheuren in het doek. Hè verdorie!
Kan mezelf echt wel voor m'n kop slaan dat ik zo dom en laks ben geweest, wat een verspilling van spullen.
Nou is onze berging echt te klein hoor maar dan nog... ik had hem eerder weg kunnen geven aan iemand die hem wel kwijt kon, die had er dan nog even plezier van kunnen hebben.
Net belde die vriendin, die kon zich helemaal voor haar kop slaan. Ze had bij haar therapeut fout geparkeerd omdat ze al wat laat was en prompt een boete gekregen van € 90,- en de sessie was ook nog eens heftig geweest. Dat dat niet zo slim was weet ze zelf ook wel.
Ga straks maar eens boven in je berghok kijken, zei ik, misschien helpt dat wel een beetje (daar hebben alles gister stiekem in gezet terwijl de kinderen beneden afgeleid werden, die hoeven dat allemaal niet te weten. Ze heeft dus ook de enveloppe met geld nog niet gezien).
Oh man, 90 euro!!, ik weet nog dat ik betrapt werd op rijden zonder gordel (werd gewurgd door m'n jas, zou het bij het stoplicht weer goed doen... te laat) toen ik helemaal blut was. Net voor een tientje weekboodschappen gedaan, ik weet het nog. Ik zakte huilend naast de auto in elkaar om 40 euro. Die boete heb ik gelukkig nooit gehad van die geschrokken en medelevende agenten, zonder gordel heb ik ook nooit meer gereden.
Ik kreeg in die periode een enveloppe met 50 euro van een vriend en hij wilde het niet terug hebben. Dat was toen zo enorm veel geld voor mij en ik was er zo blij mee.
Later las ik "Pay it forward".
Om die 50 euro en Pay it forward, vind ik het belangrijk anderen te helpen nu ik het zelf wel weer (heel erg) goed heb.
Door die ervaring van een enorme schuld en blut zijn heb ik wel moeite met spullen en geld van mijn spaarrekening los te laten soms.
Spullen lukt best aardig maar die spaarrekening... We hebben het erover gehad om een deel van de hypotheek in te lossen. Het is echt een goed en verantwoord bedrag denk ik maar ik moet er toch nog een paar nachtjes over slapen want wat als we toch eens in zeven sloten tegelijk zouden lopen?
Ik wil minder spullen in huis en dus had ik een grote doos met overtollige spullen verzameld en alles keurig gefotografeerd op een Facebook groep gezet. Ook de dingen van 20 cent gingen niet.
De enorme doos verhuisde naar de schuur en zou nog naar de kringloop gebracht worden.
Vorige week hoorde ik echter van een vriendin die met drie kinderen onder bestaansminimum leeft (met dank aan die club van "leuker kunnen we het niet maken, makkelijker wel." Dat makkelijk viel dus nogal tegen, het gastouderbureau en daarna een maatschappelijk werkster hebben het fout en nog fouter geregeld voor haar, ook bedankt) dat ze zich nogal zorgen maakte om december.
Er was geen geld voor nette kleren voor de kinderen voor Kerst (en ik weet dat zij daar dan vooral heel, warm genoeg en zonder vlekken mee bedoeld) en de cadeautjes voor de Sint moesten ook nog gekocht worden.
Ik trok de foto's van de spullen weer tevoorschijn en vroeg mensen op Facebook om er kleding voor te ruilen voor een gezin dat het goed kon gebruiken.
Zaterdag even een rondje gereden om spullen op te halen en vandaag weer en meteen wat weg brengen naar iemand die niet elke dag een auto had en wat verder woonde.
Ik heb de mensen die er niets voor terug wilden hebben weer aangeboden om een keer gratis wat naaiwerk/herstelwerk voor ze te doen.
Wat overbleef van mijn grote doos, heb ik weer in de verloting gegooid op de weggeefgroep, dat wordt ook grotendeels weer opgehaald bij mij.
Mijn eigen kleding- en cadeauvoorraad heb ik ingepakt voor dat gezin, dat het veel beter kan gebruiken dan ik.
We besloten ook onze jaarlijkse Kerst donatie aan een goed doel in Nederland te geven aan het liefste gezin waar we het het liefst aan willen geven.
Mijn fietskar wilde ik ook weggeven aan een gezin dat het kon gebruiken maar die heb ik heel laks buiten laten staan.
Ik dacht ik zet 'em eerst eens in de SunSoda om de kar schoon te maken maar na een paar rondjes draaien met het halve schuursponsje vielen er enorme scheuren in het doek. Hè verdorie!
Kan mezelf echt wel voor m'n kop slaan dat ik zo dom en laks ben geweest, wat een verspilling van spullen.
Nou is onze berging echt te klein hoor maar dan nog... ik had hem eerder weg kunnen geven aan iemand die hem wel kwijt kon, die had er dan nog even plezier van kunnen hebben.
Net belde die vriendin, die kon zich helemaal voor haar kop slaan. Ze had bij haar therapeut fout geparkeerd omdat ze al wat laat was en prompt een boete gekregen van € 90,- en de sessie was ook nog eens heftig geweest. Dat dat niet zo slim was weet ze zelf ook wel.
Ga straks maar eens boven in je berghok kijken, zei ik, misschien helpt dat wel een beetje (daar hebben alles gister stiekem in gezet terwijl de kinderen beneden afgeleid werden, die hoeven dat allemaal niet te weten. Ze heeft dus ook de enveloppe met geld nog niet gezien).
Oh man, 90 euro!!, ik weet nog dat ik betrapt werd op rijden zonder gordel (werd gewurgd door m'n jas, zou het bij het stoplicht weer goed doen... te laat) toen ik helemaal blut was. Net voor een tientje weekboodschappen gedaan, ik weet het nog. Ik zakte huilend naast de auto in elkaar om 40 euro. Die boete heb ik gelukkig nooit gehad van die geschrokken en medelevende agenten, zonder gordel heb ik ook nooit meer gereden.
Ik kreeg in die periode een enveloppe met 50 euro van een vriend en hij wilde het niet terug hebben. Dat was toen zo enorm veel geld voor mij en ik was er zo blij mee.
Later las ik "Pay it forward".
Om die 50 euro en Pay it forward, vind ik het belangrijk anderen te helpen nu ik het zelf wel weer (heel erg) goed heb.
Door die ervaring van een enorme schuld en blut zijn heb ik wel moeite met spullen en geld van mijn spaarrekening los te laten soms.
Spullen lukt best aardig maar die spaarrekening... We hebben het erover gehad om een deel van de hypotheek in te lossen. Het is echt een goed en verantwoord bedrag denk ik maar ik moet er toch nog een paar nachtjes over slapen want wat als we toch eens in zeven sloten tegelijk zouden lopen?
vrijdag 21 november 2014
Een reclame waar je van gaat zeuren mama.
Vandaag met de meiden bij de kringloopwinkel geweest. Ze geven daar meestal iets gratis weg bij de kassa aan elke klant, deze keer videobanden. Laten wij nou nog een videorecorder hebben.
Ik had Pinokkio meegenomen. "Denk niet dat je die kent", zei ik tegen Minipenny.
"Die ken ik wel mama, van de reclame!".
"Welke reclame dan?"
"Gewoon die reclame op TV."
"Wat kun je dan kopen van Pinokkio, een spelletje, een pop?", vroeg ik me af (je weet het niet, een Pinokkio revival gemist misschien).
"Nee mamaah, dat is een reclame waar je van gaat zeuren!".
Hè?! Een.. ow... wacht! Proest! Wahahaa! Goed, even opnieuw proberen uit te parkeren.
Die moet ik even uitleggen...
Ze heeft me gevraagd waar die korte filmpjes over andere films en speelgoed op TV en op videobanden voor zijn. Ik heb uitgelegd dat dat reclame is, dat de fabriek die het maakt dan hoopt dat je iets koopt. Ik heb ook verteld dat ze het precies voor kinderfilms en rondom kinder TV laten zien, omdat ze hopen dat kinderen dan bij hun ouders gaan vragen en zeuren om dat speelgoed.
Voor een van de oude films die wij hebben zal vast wel een commercial zitten om de video van Pinokkio aan te prijzen.
Voor 5-12 ben ik al helemaal rond, al een hele tijd. Sommige dingen lagen al meer dan een jaar in mijn geheime voorraad. Voor Mini is er een My Little Pony-achtig huisje, een molen. Toen ik die zag in de speelgoedwinkel deze zomer, afgeprijsd naar 20 euro, kon ik 'em niet laten staan. Morgen mag ze weer mee naar papa's molen, haar eigen molen zal ze wel heel leuk vinden.
Voor de rest krijgen ze wat kleinere dingen die ik verzameld heb afgelopen jaar, aanbiedingen, kringloop (het verhaal van Winnie de Pooh voor 50 cent) of heel net tweedehands via Facebook. Voor Sinterklaas vind ik het een beetje om het idee gaan nu hoor.
Voor nog wat schoencadeautjes heb ik wat dingetjes besteld bij Ali express. Ik heb daar van geleerd dat ik beter naar de afmetingen moet kijken. Die houten puzzels waren een stuk kleiner dan ik dacht. Nou ja, het scheelt wel weer ruimte.
Ik had Pinokkio meegenomen. "Denk niet dat je die kent", zei ik tegen Minipenny.
"Die ken ik wel mama, van de reclame!".
"Welke reclame dan?"
"Gewoon die reclame op TV."
"Wat kun je dan kopen van Pinokkio, een spelletje, een pop?", vroeg ik me af (je weet het niet, een Pinokkio revival gemist misschien).
"Nee mamaah, dat is een reclame waar je van gaat zeuren!".
Hè?! Een.. ow... wacht! Proest! Wahahaa! Goed, even opnieuw proberen uit te parkeren.
Die moet ik even uitleggen...
Ze heeft me gevraagd waar die korte filmpjes over andere films en speelgoed op TV en op videobanden voor zijn. Ik heb uitgelegd dat dat reclame is, dat de fabriek die het maakt dan hoopt dat je iets koopt. Ik heb ook verteld dat ze het precies voor kinderfilms en rondom kinder TV laten zien, omdat ze hopen dat kinderen dan bij hun ouders gaan vragen en zeuren om dat speelgoed.
Voor een van de oude films die wij hebben zal vast wel een commercial zitten om de video van Pinokkio aan te prijzen.
Voor 5-12 ben ik al helemaal rond, al een hele tijd. Sommige dingen lagen al meer dan een jaar in mijn geheime voorraad. Voor Mini is er een My Little Pony-achtig huisje, een molen. Toen ik die zag in de speelgoedwinkel deze zomer, afgeprijsd naar 20 euro, kon ik 'em niet laten staan. Morgen mag ze weer mee naar papa's molen, haar eigen molen zal ze wel heel leuk vinden.
Voor de rest krijgen ze wat kleinere dingen die ik verzameld heb afgelopen jaar, aanbiedingen, kringloop (het verhaal van Winnie de Pooh voor 50 cent) of heel net tweedehands via Facebook. Voor Sinterklaas vind ik het een beetje om het idee gaan nu hoor.
Voor nog wat schoencadeautjes heb ik wat dingetjes besteld bij Ali express. Ik heb daar van geleerd dat ik beter naar de afmetingen moet kijken. Die houten puzzels waren een stuk kleiner dan ik dacht. Nou ja, het scheelt wel weer ruimte.
woensdag 19 november 2014
Sinterklaas en zonnepanelen
Ik moest zo lachen dat ik bijna van m'n stoel gleed, ik moest zo lachen als ik in tijden niet meer had gedaan, ik moest zo lachen dat ik moest huilen, ik moest zo lachen... dat ik maar even ben gaan checken of ik de laatste dagen m'n medicijnen wel had ingenomen ;-).
Soms krijg je van de raarste dingen ineens een lachbui, hè-hè, wat lekker zeg joh!
22-11: :-) Moet er nog steeds om lachen als ik het zie, denk dat het nu ingeprogrammeerd zit ofzo :-).
vrijdag 14 november 2014
Laatste dag om ANWB op te zeggen en over te stappen
Vandaag is de laatste dag dat je je ANWB lidmaatschap kunt opzeggen, voor je er weer een jaar aan vast zit. De tarieven gaan omhoog volgend jaar, voor ons een goede aanleiding om even verder te kijken.
We kregen bij onze Vakgarage een aanbieding maar ik heb eerst een vergelijk gemaakt, onder andere op www.pechhulpvergelijk.nl maar ook op de sites van andere aanbieders. De premie is bij meerdere aanbieders namelijk afhankelijk van de leeftijd van je auto.
Uiteindelijk zijn we toch voor Vakgarage pechhulp gegaan (uitgevoerd door Route Mobiel met iets gunstigere voorwaarden).
(Update 26-11-2015: Vakgarage pechhulp blijkt een vervelend addertje onder het gras te hebben. Wanneer je je auto niet meer hebt, door verkoop, total loss of, zoals in mijn geval het beestje te bejaard is om nog te repareren, krijg je GEEN geld terug. Je mag ook de dekking niet overzetten op een andere auto. Juridisch gezien mag dit helemaal niet maar goed, breng ze dat maar eens aan hun verstand.)
We krijgen daarmee eigenlijk meer dan bij ANWB ook nog (woonplaats, buitenland en aanhanger is ook gedekt en je krijgt langer vervangend vervoer).
Ja, we krijgen die Kampioen niet meer maar zo interessant vonden we de Trapliften Courant nou ook weer niet.
Nu moet ik dus wel nog de dekking van de doorlopende reisverzekering aanpassen, pechhulp en vervangend vervoer kan er daar nu weer uit.
Op dit moment sta ik in de wacht bij de ANWB in de wacht om voor ons twee op te zeggen.
Om de Staatsloterij op te zeggen moest ik ook al even wachten vandaag. Frappant, als je lid wilt worden nemen ze zo op ;-).
Volgens de medewerker van de staatsloterij zou ik de volgende trekkingen al niet meer mee doen en zou er niets meer afgeschreven worden.
Net kreeg ik een mailtje: jammer dat u opzegde, we schrijven nog een keertje af en dan bent u klaar met ons.
Dat dacht ik dus niet, heb ik ze terug gemaild, uw medewerker heeft iets anders met mij afgesproken en ik hou er niet van als afspraken niet nagekomen worden. Graag aanpassen om mij de moeite van storneren te besparen.
Ik heb het gesprek ook opgenomen met een camera en dat heb ik ook aangegeven. (Slechte ervaring met telefonische opzeggingen bij diverse bedrijven en vooral ANWB wilde ik vastleggen, omdat we er anders nog een duur jaar aan vast zitten).
ANWB is nu tussendoor ook opgezegd, dat was zo gebeurd, zonder irritant geleuter waarom ik wilde opzeggen en "welk gevoel ik bij het meespelen in de staatsloterij had ervaren". Ik heb de knul in kwestie duidelijk gemaakt dat het praatje achterwege kon blijven, dat ik echt niet meer van gedachte zou veranderen.
Ook nog wat dingetjes opgezegd die weg konden maar vergeten waren. Nu nog de papieren zoeken van de domeinnaam van mijn ex-eigen bedrijf in oprichting en dat ook eens opzeggen.
Ook ben ik nog op zoek naar een andere leverancier voor mijn internet en TV (eventueel ook vaste lijn). Ik ben namelijk boos op Tele2 en ik wordt er gek van dat het beeld steeds stil staat.
Wat heeft Tele2 geflikt? Nou, wij zouden een maand lang gratig Nick Junior krijgen. Na die ene maand bleef Nick Jr toch beschikbaar en kon Mini gewoon nog kijken, na een maand nog steeds.
Ik waarschuwde Minipenny elke dag dat het elk moment weer weg kon zijn maar Tele 2 besloot te wachten met dat kanaal dicht te zetten... tot de tweede dag van de herfstvakantie. Wat een vervelende verkooptruc, bah!
Ik weet niet of er ouders zijn in getrapt en vlug het extra pakket hebben genomen om hun kroost snel te troosten en vermaken in de vakantie, ik dus niet. Maar dit soort dingen, daar hou ik dus ook niet van (kom niet aan mijn kind, kom je aan mij, zei moeder leeuw ;-) ).
We kregen bij onze Vakgarage een aanbieding maar ik heb eerst een vergelijk gemaakt, onder andere op www.pechhulpvergelijk.nl maar ook op de sites van andere aanbieders. De premie is bij meerdere aanbieders namelijk afhankelijk van de leeftijd van je auto.
Uiteindelijk zijn we toch voor Vakgarage pechhulp gegaan (uitgevoerd door Route Mobiel met iets gunstigere voorwaarden).
(Update 26-11-2015: Vakgarage pechhulp blijkt een vervelend addertje onder het gras te hebben. Wanneer je je auto niet meer hebt, door verkoop, total loss of, zoals in mijn geval het beestje te bejaard is om nog te repareren, krijg je GEEN geld terug. Je mag ook de dekking niet overzetten op een andere auto. Juridisch gezien mag dit helemaal niet maar goed, breng ze dat maar eens aan hun verstand.)
We krijgen daarmee eigenlijk meer dan bij ANWB ook nog (woonplaats, buitenland en aanhanger is ook gedekt en je krijgt langer vervangend vervoer).
Ja, we krijgen die Kampioen niet meer maar zo interessant vonden we de Trapliften Courant nou ook weer niet.
Nu moet ik dus wel nog de dekking van de doorlopende reisverzekering aanpassen, pechhulp en vervangend vervoer kan er daar nu weer uit.
Op dit moment sta ik in de wacht bij de ANWB in de wacht om voor ons twee op te zeggen.
Om de Staatsloterij op te zeggen moest ik ook al even wachten vandaag. Frappant, als je lid wilt worden nemen ze zo op ;-).
Volgens de medewerker van de staatsloterij zou ik de volgende trekkingen al niet meer mee doen en zou er niets meer afgeschreven worden.
Net kreeg ik een mailtje: jammer dat u opzegde, we schrijven nog een keertje af en dan bent u klaar met ons.
Dat dacht ik dus niet, heb ik ze terug gemaild, uw medewerker heeft iets anders met mij afgesproken en ik hou er niet van als afspraken niet nagekomen worden. Graag aanpassen om mij de moeite van storneren te besparen.
Ik heb het gesprek ook opgenomen met een camera en dat heb ik ook aangegeven. (Slechte ervaring met telefonische opzeggingen bij diverse bedrijven en vooral ANWB wilde ik vastleggen, omdat we er anders nog een duur jaar aan vast zitten).
ANWB is nu tussendoor ook opgezegd, dat was zo gebeurd, zonder irritant geleuter waarom ik wilde opzeggen en "welk gevoel ik bij het meespelen in de staatsloterij had ervaren". Ik heb de knul in kwestie duidelijk gemaakt dat het praatje achterwege kon blijven, dat ik echt niet meer van gedachte zou veranderen.
Ook nog wat dingetjes opgezegd die weg konden maar vergeten waren. Nu nog de papieren zoeken van de domeinnaam van mijn ex-eigen bedrijf in oprichting en dat ook eens opzeggen.
Ook ben ik nog op zoek naar een andere leverancier voor mijn internet en TV (eventueel ook vaste lijn). Ik ben namelijk boos op Tele2 en ik wordt er gek van dat het beeld steeds stil staat.
Wat heeft Tele2 geflikt? Nou, wij zouden een maand lang gratig Nick Junior krijgen. Na die ene maand bleef Nick Jr toch beschikbaar en kon Mini gewoon nog kijken, na een maand nog steeds.
Ik waarschuwde Minipenny elke dag dat het elk moment weer weg kon zijn maar Tele 2 besloot te wachten met dat kanaal dicht te zetten... tot de tweede dag van de herfstvakantie. Wat een vervelende verkooptruc, bah!
Ik weet niet of er ouders zijn in getrapt en vlug het extra pakket hebben genomen om hun kroost snel te troosten en vermaken in de vakantie, ik dus niet. Maar dit soort dingen, daar hou ik dus ook niet van (kom niet aan mijn kind, kom je aan mij, zei moeder leeuw ;-) ).
dinsdag 11 november 2014
Elfjesfeestje
Er heeft wel erg veel tijd tussen mijn laatste berichtje en vandaag gezeten!
Ik ben met veel dingen bezig op dit moment en ik mistte ook een beetje inspiratie. Voel me ook een beetje een faker als ik in mijn huishoudboekje kijk: we geven echt te veel geld uit op bepaalde posten. Wie ben ik dan om te schrijven over geld, tijd en het milieu besparen?Ook mijn lijf werkt nog steeds niet altijd mee.
Afgelopen week hadden Minipenny en ik onze verjaardagen te vieren. Dat vergde ook tijd en energie maar het was super leuk en fijn.
Zondag mocht Minipenny kiezen wat we gingen doen. We zijn ooit naar het museum in Lelystad geweest en ze wilde heel graag nog een keertje.
Op de beneden verdieping hebben ze daar hele leuke dingen voor kinderen:
Educatief spelen met water.
Acheoloogje spelen "onder de grond".Echt leuk voor kinderen.
Maandag was Mini's verjaardag en deden we thuis leuk en lekker. Dinsdag pauze maar toen kwamen er cadeautjes per post dus was het nog feest.
Woensdag was ik jarig en MrPenny had de middag vrij genomen, ik mocht zeggen waar ik echt nog eens heen wilde. Ik kon een hele tijd niks bedenken en toen viel me in dat ik graag naar een grot wilde. "Is dat niet te ver weg? Hoe lang rijden we daarop?", vroeg ik nog. MrPenny vindt bijna niets binnen Nederland te ver. Dus woensdagmiddag even na 3 uur stonden wij in de gemeentegrot van Valkenburg.
Vrijdag had Minipenny haar eerste kinderfeestje. Een elfjesfeestje want ze word later elfje en politie en dan gaat ze boeven die graffiti maken vliegend opsporen en dan pakken (ze maakt zich heel druk over graffiti).
Uit de kast kwam een fleurig tafelkleedje, de druif werd gesnoeid en met plantjes, oplaadbare theelichtjes en wat vlinder- en libelle stickertjes ontstond "een elfjesland" op tafel. Ik zette twee potten met kleurtjes neer, handig en ook meteen decoratie. Voor elk kind had ik een aantal elfenkleurplaten en iets te knutselen geprint. Ik rolde het pakketje op, deed er een elastiekje om en zette die rolletjes in een Weckpot.
De borden zette ik op stevige schaaltjes.
Ik had nog papieren bordjes, die we nooit gebruiken en er dus al 7 jaar lagen, waar de pannenkoeken mooi op pasten. Op alle bekertjes plakte ik hetzelfde stickertje.
Bij Action en Lidl had ik slagroom en allerlei decoratie gekocht, zodat de elfjes cupcakes konden versieren (zelf gebakken).
Het was heel elf lekker!
Ienimini kreeg een kale, die ook in de smaak viel en verder over al op (kruimelcake!).
Mogen we op de bank springen? Het mocht van MrPenny. Voordeel van een oude bank. Binnenkort komt er een nieuwe (de scheuren, vlekken en zitkuilen worden echt te groot).
De dames aan het kleuren en knutselen.
Ik vond op de site van iChild een leuke knutsel; vingerpoppetjes van Little Kingdom (cartoonserie met elfjes). Er staat nog veel meer leuks op deze site.
Ook had ik elfenpakjes besteld op Ali express, voor alle dames eentje voor € 3,19 p. st. Wat denk je? Heel de bestelling kwam aan voor het kinderfeestje, op de elfenpakjes zit ik nog steeds te wachten, dat Chinese bedrijf heeft het als laatste opgestuurd, grrrrrrr...
Ik had ook wat kleine schoencadeautjes besteld. Die bleken inderdaad klein te zijn, volgende keer iets beter naar de afmetingen kijken ;-).
(Als je ook iets bij Ali of elders gaat bestellen, let er op dat je invoerrechten moet betalen als je boven 22 euro laat bezorgen. Momenteel tenminste, kijk het even na op de website van de douane.Zondag was dan ons grote feest en zat de hele woonkamer propvol met bezoek, heel gezellig. We werden schandalig verwend! Wat een leuke week was het weer.
donderdag 9 oktober 2014
Extra schoenen.
Extra paar schoenen van Lidl: €10, genieten van je kind: onbetaalbaar.
Op het gezichtje valt af te lezen: proud to be stout! 'Hoe-oooh', zei ze, terwijl ze verlangend keek, 'een plas!'
Okee! Toe maar!
Ik krijg vaak te horen dat mijn kinderen zo goed luisteren en braaf zijn. Ik adviseer plassen stampen.
-1.jpg)
maandag 6 oktober 2014
Terugblik en vooruitblik; de kou komt eraan.
Eerst een terugblik op september. Dat boodschappenbudget, dat heb ik helaas toch niet gered. Er kwamen een paar slechte dagen tussen.
Dat zijn dagen dat ik door pijn of vermoeidheid het niet meer red om te koken als ik ook nog voor de kinderen wil zorgen. Waarschijnlijk ook wel een beetje zwelgen en een beetje depri zijn waardoor ik gewoon geen zin kan maken en vind dat het wel mag, even wat makkelijks kopen.
Ik heb vorige week te horen gekregen dat ik moet gaan accepteren dat ik nooit meer beter wordt, dat is inderdaad het probleem waar ik tegenaan loop...
Sja... het valt nog wel ergens op een plekje.
Het autootje kwam godzijdank toch weer door de APK, wel met een rekening voor nieuwe remcilinders en een beurt van € 380 euro maar daar rijden we dan toch maar weer mooi weer een jaartje voor. Het autootje brengt veel gemak en bespaart me veel energie en geeft me (dus) meer tijd om aan mijn kinderen te besteden. Het spaart me nu ook geld uit (als ik naar het ziekenhuis moet per trein ben ik, incl. oppas, meer kwijt en ik moet daar eens per week of eens per twee weken heen).
Vanmorgen bij Lidl luiers ingeslagen en meer dan € 26,- bespaard (12 pakken gehaald). Het eerste jaar dat ik ze eens een keertje heb en niet verlangend naar een leeg schap sta te kijken de hele week van de aanbieding.
Update: vanmiddag nog eens geweest, zag net op tijd nog dat de kinderschoentjes vandaag binnen kwamen ipv donderdag en Mini kon er nog een paar bij gebruiken voor de komende seizoenen (onze kinderen mogen in plassen stampen, dat vinden wij heel gezond& gezellig, dus dan moet er wel eens wat drogen voor het weer aan kan). Het laatste paar zwarte meidenschoenen eruit gevist, yeej, goede maat!
Nog twee pakken luiers meegenomen en niets nieuws kopen in oktober is ook meteen gesneuveld op de 6e van de maand.
Om me heen hoor en zie ik dat er verwarmingen en kachels al aan gaan. Nu hebben wij het geluk dat wij een fijn geïsoleerd huis hebben waardoor het hier langer aangenaam blijft maar ik stel dat moment zo lang mogelijk uit.
We gaan nu niet onnodig dikke kleding aantrekken binnen of buiten en we hebben nog veel raampjes, ramen en deuren geregeld deels open staan. Zo worden wij en de kinderen een beetje "afgehard" voor de winter. Ik meen dat dat echt helpt, je lijf niet te veel verwennen. Het lijkt me ook veel gezonder.
De verwarming gaat bij ons ook bijna nooit hoger dan 20 graden. Hij gaat pas aan bij 17 of 17,5 graad overdag.
Als het buiten 20 graden is, zijn de meeste mensen tevreden en is het nog wel lekker weer om buiten iets te doen etcetera. Binnen moet het in de winter bij dezelfde mensen dan toch 22 graden zijn, dat vind ik niet logisch eigenlijk.
Bovendien wordt dan het temperatuurverschil tussen binnen en buiten groter, waardoor je het sneller koud hebt buiten, je lijf harder moet werken om warm te blijven en je mogelijk eerder "een koutje vat".
Het scheelt de beurs, het milieu en onze slinkende grondstoffen voorraad ook een hoop.
Dat zijn dagen dat ik door pijn of vermoeidheid het niet meer red om te koken als ik ook nog voor de kinderen wil zorgen. Waarschijnlijk ook wel een beetje zwelgen en een beetje depri zijn waardoor ik gewoon geen zin kan maken en vind dat het wel mag, even wat makkelijks kopen.
Ik heb vorige week te horen gekregen dat ik moet gaan accepteren dat ik nooit meer beter wordt, dat is inderdaad het probleem waar ik tegenaan loop...
Sja... het valt nog wel ergens op een plekje.
Het autootje kwam godzijdank toch weer door de APK, wel met een rekening voor nieuwe remcilinders en een beurt van € 380 euro maar daar rijden we dan toch maar weer mooi weer een jaartje voor. Het autootje brengt veel gemak en bespaart me veel energie en geeft me (dus) meer tijd om aan mijn kinderen te besteden. Het spaart me nu ook geld uit (als ik naar het ziekenhuis moet per trein ben ik, incl. oppas, meer kwijt en ik moet daar eens per week of eens per twee weken heen).
Vanmorgen bij Lidl luiers ingeslagen en meer dan € 26,- bespaard (12 pakken gehaald). Het eerste jaar dat ik ze eens een keertje heb en niet verlangend naar een leeg schap sta te kijken de hele week van de aanbieding.
Update: vanmiddag nog eens geweest, zag net op tijd nog dat de kinderschoentjes vandaag binnen kwamen ipv donderdag en Mini kon er nog een paar bij gebruiken voor de komende seizoenen (onze kinderen mogen in plassen stampen, dat vinden wij heel gezond& gezellig, dus dan moet er wel eens wat drogen voor het weer aan kan). Het laatste paar zwarte meidenschoenen eruit gevist, yeej, goede maat!
Nog twee pakken luiers meegenomen en niets nieuws kopen in oktober is ook meteen gesneuveld op de 6e van de maand.
Om me heen hoor en zie ik dat er verwarmingen en kachels al aan gaan. Nu hebben wij het geluk dat wij een fijn geïsoleerd huis hebben waardoor het hier langer aangenaam blijft maar ik stel dat moment zo lang mogelijk uit.
We gaan nu niet onnodig dikke kleding aantrekken binnen of buiten en we hebben nog veel raampjes, ramen en deuren geregeld deels open staan. Zo worden wij en de kinderen een beetje "afgehard" voor de winter. Ik meen dat dat echt helpt, je lijf niet te veel verwennen. Het lijkt me ook veel gezonder.
De verwarming gaat bij ons ook bijna nooit hoger dan 20 graden. Hij gaat pas aan bij 17 of 17,5 graad overdag.
Als het buiten 20 graden is, zijn de meeste mensen tevreden en is het nog wel lekker weer om buiten iets te doen etcetera. Binnen moet het in de winter bij dezelfde mensen dan toch 22 graden zijn, dat vind ik niet logisch eigenlijk.
Bovendien wordt dan het temperatuurverschil tussen binnen en buiten groter, waardoor je het sneller koud hebt buiten, je lijf harder moet werken om warm te blijven en je mogelijk eerder "een koutje vat".
Het scheelt de beurs, het milieu en onze slinkende grondstoffen voorraad ook een hoop.
maandag 29 september 2014
Zelf suikervrije peren-appelstroop, diksap, schenkstroop of snoepjes maken.
Ingrediënten en benodigdheden vetgedrukt.
Stap 1: raap en pluk appels en peren. Voor stroop is valfruit heel erg geschikt, de slechte plekjes snijdt je er gewoon uit en zo wordt weer minder verspild.
Gratis plukplekken vind je op de wildplukwijzer.
Zorg dat het fruit rijp is (eventueel even laten staan op een koele plek).
Wij hebben ondervonden dat het makkelijker is de peren in stukken te snijden. Zo komt het sap er makkelijker uit en de pan brand niet aan.
De peren gaan altijd onderin de pan.
Altijd meer peren dan appels gebruiken (minimaal 60%).
De appels kunnen wel gewoon heel erin.
Weeg je pan van te voren, zodat je weet hoeveel kilo fruit je hebt.
Op elke kilo fruit voeg je 100 ml water toe.
Omdat we een hele grote weckketel vol hadden, duurde het koken wel even.
Tussendoor duw ik alles een paar keer aan met een pureestamper.
Het is voldoende gekookt en gestoomd als de bovenste appels kapot gaan als je er op drukt.
Ondertussen zet je klaar:
- een vergiet op een emmer of grote pan;
- doeken, dit kunnen kaasdoeken, theedoeken of luiers zijn (ik vind de oogjesluiers het fijnst). Als het maar schoon is;
- schone flesjes en potjes met twist of deksels (hele jaar bewaard);
- een extra emmer of grote pan, om het sap even in te bewaren.
Leg een doek in het vergiet en vul het met het gare fruit. Met de pureestamper pers je het eerste sap eruit.
Vervolgens neem je alle punten van de doek bij elkaar, daarna de zijkanten van het doek ertussen, wring het doek in elkaar. Zorg dat alle stof in de wrong zit. Als je dit niet goed doet, komt de pulp eruit tijdens het persen.
Je kunt nu in theorie sap uit het doek gaan wringen. In praktijk is het loeiheet en draait de doek in het vergiet rond.
Ik pak daarom het doek vast met links (eventueel met ovenhandschoen) en hanteer de pureestamper rechts. Persen maar.
Vervolgens leg ik iets stevigs bovenop het pakketje (moet in het vergiet passen), zet de pan voor het aanrecht en ga er even op staan.
Na een paar pakketjes ga ik over naar het hulpmiddel "sterke echtgenoot", dan zijn mijn armen er wel een beetje klaar mee.
De doek gaat in een emmer met gaatjes erin, die weer in een andere emmer hangt. Dat leen ik van de bierbrouwspullen van MrPenny.
Je kunt hier ook iets anders voor gebruiken.
Alle doeken gaan in deze emmer. Je laat dit 8-10 uur staan uitlekken, vervolgens kun je er nog meer sap uit persen.
We hebben dit stukje gister eigenlijk bijna helemaal overgeslagen, MrPenny dacht dat er echt niet veel meer uit de doeken geperst kon worden.
(Misschien heeft het tussendoor pureren geholpen, dat deed ik eerst niet)
Het geperste sap doe je in een grote pan.
Hou er rekening mee dat je meer ruimte nodig hebt omdat het nog gaat koken, borrelen en schuimen. Ik doe daarom het sap uit de emmer en pan in de weckketel die ik dan inmiddels schoon heb gemaakt.
Omdat het handig is om te weten hoe ver je al bent met inkoken, "meet" ik met een bakspaan aan het begin, hoe hoog het sap staat. Hier dus drie gaatjes hoog.
Dan volgt het inkoken, in het begin hoef je niet zo heel vaak te roeren, op het eind moet je er echt bij blijven.
Af en toe schep je met een lepel een beetje uit de pan, dit laat je helemaal afkoelen om te bekijken, hoe dik de siroop of stroop al is.
Voor diksap:
Zo lang laten inkoken tot het de dikte en stroperigheid heeft van gekocht diksap. Ik heb het iets dunner gelaten, mijn stroop was erg zoet. Tussendoor ook proeven dus.
Voor schenkstroop:
Weer wat langer laten inkoken. Erg lekker om er kaneel bij te doen.
Voor stroop:
Nog langer laten inkoken maar pas op, laat je het te lang inkoken dan krijg je per ongeluk:
Snoepjes:
Te lang laten inkoken (oeps). Geeft niks, gewoon brokjes van snijden, het wordt hier heerlijk gevonden.
Als je nette snoepjes wilt, kun je stroop op een bakvel uitsmeren en in de oven drogen met de deur open (Google "fruitleer maken").
Mijn schenkstroop was te dun geworden bleek na het afkoelen, dat geeft ook niks, dan gooi je alles gewoon weer terug in een pan en laat je het verder inkoken.
De stroop van gister moet ook nog even terug misschien. Daar denk ik nog even over. Het is ook erg zoet (zoete peertjes denk ik) dus misschien is een wat dunnere dosis op de boterham nog niet zo slecht.
Oh ja, de flessen en potjes vullen: zorg dat ze brandschoon zijn en goed heet als je ze gaat vullen. Ik pak ze met een tang uit heet water (ze zijn dan al in de vaatwasser geweest) en vul ze dan.
Vullen en de potjes op z'n kop 24 uur wegzetten. Voor de stroop is dat minder belangrijk.
En dan hier het resultaat van 3 volle boodschappentassen vol appels en peren:
- appelmoes (babypotjes voor gespaard);
- 3,5 flesjes diksap;
- 5 potjes stroop (en een kleintje om mee te nemen);
- 4 flesjes schenkstroop met kaneel (al wat weggegeven);
- en dan nog een bakje vol snoepjes.
Er ligt nog een leuk geruit lapje klaar om cirkeltjes van te knippen, die vastgezet kunnen worden om de dop. Met een etiketje erop een leuk cadeautje!
MrPenny wilde gister ook nog zelf appelcider gaan maken maar dat gaat net iets anders en is dus voor een volgende keer.
Stap 1: raap en pluk appels en peren. Voor stroop is valfruit heel erg geschikt, de slechte plekjes snijdt je er gewoon uit en zo wordt weer minder verspild.
Gratis plukplekken vind je op de wildplukwijzer.
Zorg dat het fruit rijp is (eventueel even laten staan op een koele plek).
De peren gaan altijd onderin de pan.
Altijd meer peren dan appels gebruiken (minimaal 60%).
Weeg je pan van te voren, zodat je weet hoeveel kilo fruit je hebt.
Op elke kilo fruit voeg je 100 ml water toe.
Tussendoor duw ik alles een paar keer aan met een pureestamper.
Het is voldoende gekookt en gestoomd als de bovenste appels kapot gaan als je er op drukt.
Ondertussen zet je klaar:
- een vergiet op een emmer of grote pan;
- doeken, dit kunnen kaasdoeken, theedoeken of luiers zijn (ik vind de oogjesluiers het fijnst). Als het maar schoon is;
- schone flesjes en potjes met twist of deksels (hele jaar bewaard);
- een extra emmer of grote pan, om het sap even in te bewaren.
Vervolgens neem je alle punten van de doek bij elkaar, daarna de zijkanten van het doek ertussen, wring het doek in elkaar. Zorg dat alle stof in de wrong zit. Als je dit niet goed doet, komt de pulp eruit tijdens het persen.
Je kunt nu in theorie sap uit het doek gaan wringen. In praktijk is het loeiheet en draait de doek in het vergiet rond.
Ik pak daarom het doek vast met links (eventueel met ovenhandschoen) en hanteer de pureestamper rechts. Persen maar.
Vervolgens leg ik iets stevigs bovenop het pakketje (moet in het vergiet passen), zet de pan voor het aanrecht en ga er even op staan.
Na een paar pakketjes ga ik over naar het hulpmiddel "sterke echtgenoot", dan zijn mijn armen er wel een beetje klaar mee.
Je kunt hier ook iets anders voor gebruiken.
Alle doeken gaan in deze emmer. Je laat dit 8-10 uur staan uitlekken, vervolgens kun je er nog meer sap uit persen.
We hebben dit stukje gister eigenlijk bijna helemaal overgeslagen, MrPenny dacht dat er echt niet veel meer uit de doeken geperst kon worden.
(Misschien heeft het tussendoor pureren geholpen, dat deed ik eerst niet)
Hou er rekening mee dat je meer ruimte nodig hebt omdat het nog gaat koken, borrelen en schuimen. Ik doe daarom het sap uit de emmer en pan in de weckketel die ik dan inmiddels schoon heb gemaakt.
Omdat het handig is om te weten hoe ver je al bent met inkoken, "meet" ik met een bakspaan aan het begin, hoe hoog het sap staat. Hier dus drie gaatjes hoog.
Dan volgt het inkoken, in het begin hoef je niet zo heel vaak te roeren, op het eind moet je er echt bij blijven.
Af en toe schep je met een lepel een beetje uit de pan, dit laat je helemaal afkoelen om te bekijken, hoe dik de siroop of stroop al is.
Voor diksap:
Zo lang laten inkoken tot het de dikte en stroperigheid heeft van gekocht diksap. Ik heb het iets dunner gelaten, mijn stroop was erg zoet. Tussendoor ook proeven dus.
Voor schenkstroop:
Weer wat langer laten inkoken. Erg lekker om er kaneel bij te doen.
Voor stroop:
Nog langer laten inkoken maar pas op, laat je het te lang inkoken dan krijg je per ongeluk:
Snoepjes:
Te lang laten inkoken (oeps). Geeft niks, gewoon brokjes van snijden, het wordt hier heerlijk gevonden.
Als je nette snoepjes wilt, kun je stroop op een bakvel uitsmeren en in de oven drogen met de deur open (Google "fruitleer maken").
Mijn schenkstroop was te dun geworden bleek na het afkoelen, dat geeft ook niks, dan gooi je alles gewoon weer terug in een pan en laat je het verder inkoken.
De stroop van gister moet ook nog even terug misschien. Daar denk ik nog even over. Het is ook erg zoet (zoete peertjes denk ik) dus misschien is een wat dunnere dosis op de boterham nog niet zo slecht.
Oh ja, de flessen en potjes vullen: zorg dat ze brandschoon zijn en goed heet als je ze gaat vullen. Ik pak ze met een tang uit heet water (ze zijn dan al in de vaatwasser geweest) en vul ze dan.
Vullen en de potjes op z'n kop 24 uur wegzetten. Voor de stroop is dat minder belangrijk.
En dan hier het resultaat van 3 volle boodschappentassen vol appels en peren:
- appelmoes (babypotjes voor gespaard);
- 3,5 flesjes diksap;
- 5 potjes stroop (en een kleintje om mee te nemen);
- 4 flesjes schenkstroop met kaneel (al wat weggegeven);
- en dan nog een bakje vol snoepjes.
Er ligt nog een leuk geruit lapje klaar om cirkeltjes van te knippen, die vastgezet kunnen worden om de dop. Met een etiketje erop een leuk cadeautje!
MrPenny wilde gister ook nog zelf appelcider gaan maken maar dat gaat net iets anders en is dus voor een volgende keer.
Abonneren op:
Posts (Atom)