De broekriem weer aanhalen (i h kwadraat)

Je vervalt zo makkelijk in slechte gewoonten als het even anders gaat dan normaal of als je niet fit bent. Ik denk ook dat we ons een beetje hebben laten gaan omdat er meer inkomen is nu en misschien ook, omdat we niet weten hoe lang we hierna krap zullen zitten. Waar we ook rekening mee moeten houden is dat ik geen baan vind voorlopig en/ of dat ik nog verder goed gekeurd wordt. Ik hoop maar dat het niet en/en wordt, dan is het toch een stuk sneller gedaan met onze spaarbuffer.

Eergister stond er nog maar 6,22 op de betaalrekening, ai. Ik werkte het kasboek bij (AFAS Personal) en dat gaf ook geen goed nieuws.
Wij gaven dus veel geld uit aan makkelijk eten en uit eten de laatste maand(en). Dat zie ik niet alleen in het kasboek maar ook aan onze buiken. Toen wij ons boodschappenbudget strenger gingen bewaken, vielen we ook allebei af. Ik ben bang dat MrPenny weer is aangekomen, bij mij is er ook weer iets bij, al is dat nu nog lastig te zeggen.
Hoog tijd voor actie dus. Kasboek weer iedere week bijwerken, boodschappenbudget beter bijhouden en gezonder gaan eten.

En sparen... sparen dat het een lieve lust is. Het duurt tenslotte niet lang meer voor ik afscheid moet nemen van mijn filmsterrensalaris. In juli houdt nu de zwangerschapsuitkering op en dan houd ik nog maar 22% van wat ik nu heb per maand over aan WIA.
De zwangerschapsuitkering is dus een welkom extraatje, waar ik zoveel mogelijk van wil sparen om toekomstige tegenvallers op te vangen en nog een paar maanden de peuterspeelzaal voor Mini wil betalen.
Er is nog meer spaargeld hoor, wij houden al jaren rekening met een terugval in inkomen, maar toch (een pensioen heb ik niet meer en er moeten ook nog twee kinderen studeren plus de auto en andere spullen hebben geen eeuwig leven).

Soms heb ik er even helemaal geen zin in, om op de centjes te letten de hele tijd.  Sja... hoe dan ook, weinig keus dus we maken er toch maar weer een leuke uitdaging van.
Wat ook helpt bij mij als ik even minder zin heb is inspiratie opdoen. De laatste dagen tank ik veel inspiratie bij Frugal living en andere blogs.

Slaoi (mee aai) mee juin mee erpel

(ondertiteling: Sla (met ei) met ui met aardappel)
.... binnenkort hier op het menu!

De sla komt al goed op in dit vat. Veel te dik gezaaid natuurlijk, ik moet nog gaan uitdunnen.
Als 't weer droog is doen we dat wel. Ik heb nu al een tijdje moeten wachten voor ik de foto's kon maken zonder mijn camera nat te laten regenen.
Ertussen en vooraan zie je al de aardappelplant opkomen.
De lente-ui aan de rand laat nog even op zich wachten hier.

In deze bak zijn de aardappelplanten al groter en zie je al wat ui-stengeltjes. De rucola die middenin staat heeft het misschien nog wat koud.

De plantuitjes van Lidl doen het super, die moet ik ook nodig uitdunnen. Er achter zie je weer aardappel. In de melkpakken zitten pompoenzaden maar ook die hebben het nog te koud gehad. Binnen heb ik al wel een stevig plantje.

De voorgezaaide groenten waren wat uitgedroogd op de vensterbank. Met flink wat water en de kap er terug op, zijn de peul- en broccoli plantjes gelukkig weer omhoog gekomen, grotendeels. Toch maar wat bij gezaaid.
IJsheiligen is al bijna voorbij maar de tomaatplantjes naar buiten durf ik nog niet goed. Eerst nog maar even goed afharden als het weer wat mooier wordt.

En zo leren we hier al doende hoe je moestuiniert... Boekjes dicht en gewoon beginnen en proberen.

Vlug een berichtje met update

Met de hormonen nog gierend in m'n lijf heeft m'n lieve laptopje het begeven. Gáááááh!
Ik heb hem naar de laptopdokter moeten brengen. Zijn voorganger, waar ik nu snel op zit te typen, werkt ook niet goed, ik kan nu ieder moment weer vastlopen.

Maar even snel een update dus.
Alles onder controle hier verder ;-).
Het gaat goed met Ieniminipenny en mij...op wat chagerijnigheid mijnerzijds na. Niet alleen vanwege de laptop hoor (ik geef toe, ik ben wat computer verslaafd).
Mijn oren zitten ook weer dicht. Ik ervaar de wereld om me heen alsof ik in een vissekom onder water zit, wat ik ervan meekrijg tenminste ;-). Toch maar eens naar de dokter geweest en weer een medicijn erbij gekregen. Het komt door allergie dus nu naast de tabletten een neusspray erbij.
Ach ja, eens zal het toch wel weer open gaan.

MrPenny heeft ondertussen de strijd aangebonden met het onkruid in de (moes)tuin. Met een hakselaar en een schepje bevecht hij dapper heermoes, brandnetel en kornuiten voor mij. Ik vrees dat hij nog wel even dat vol moet houden (en dan krijgen we het weer van de buren, die hun tuin nog erger verwaarlozen dan wij hebben gedaan).
Voor moederdag heb ik doordragende aardbeienplanten gevraagd, een witte pioenroos, courgettezaad en mooie vaste planten. Het wordt nog wel wat, die tuin van ons.
Mijn peul- en brocolliplantjes staan er treurig bij in de vensterbank, gevalletje even drooggevallen, oeps. Ik hoop dat ze nog bijtrekken. Al doende leert men!
Het compostvast en de regenton zijn ook weer op hun plek gezet en in gebruik genomen, de uien groeien als kool. (Ik zal mijn dappere ridder eens vragen of ie wil uitdunnen/ verplaatsen voor me).

Volgende keer meer, langer durf ik het nu even niet te maken....

Consuminderkind

Eergister lekker buiten gewandeld in de buurt, even geboortekaartjes wegbrengen.

Wat een plaatje hè, net of ik het zo uitgezocht heb bij elkaar (er moet nu iemand al grinniken ;-) ). De wagen hebben we in een koop met de babykamer etc. etc. overgekocht van vrienden, het lakentje kwam van dezelfde vrienden, de plu ook maar het dekentje weer van m'n zus. Ik had een zwarte verzorgingtas die pas geleden door een super lieve blogvriendin werd vervangen door dit exemplaar omdat hij stuk was. Toen ik de nieuwe tas aan de wagen hing, dacht ik pas: heeeee.

Het enige wat aan dit plaatje niet klopt is het kleine flesje ijsthee, dat hoort niet aan de wagen van een consuminderkind te hangen uiteraard, consumindermamaas kopen een grote fles en vullen een bidon of klein flesje als ze weg gaan. Heb een keer gesmokkeld voor in de bevaltas.

Gister stond de pakjesbezorger voor de deur met een grote doos, ingepakt in cadeaupapier. Nog zo'n gekke meid die mijn blog leest, die ons allemaal super fijne cadeautjes heeft gestuurd. "Allemaal dingen die ik had liggen die op een nieuwe eigenaar wachtten", schreef ze op het kaartje.

Ze stuurde me ook een strik luieroverbroekje en precies dezelfde luiers als ik al heb (topkwaliteit, die van mij zijn meer dan 35 jaar oud en worden minstens voor het 7 kind gebruikt) handig voorgevouwen ook nog, met inlegvellen erbij.

Ik kan er nu dus niet meer onderuit, ik ga nu echt de wasbare luiers een kans geven, hihi.

Zo mooi vond ik dat pakket, niet omdat ik iets kreeg maar omdat jullie, mijn lezers, mijn consuminderende ik begrijpen en ongeveer hetzelfde denken als ik. Dat is fijn. Ook vindt ik het heel erg mooi omdat ik met mijn blog hoop mensen te inspireren of een laatste zetje te geven om ook iets te doen om geld, tijd en/of het milieu te besparen. Ik heb gemerkt dat ons dat zoveel goeds heeft gebracht, ik gun dat iedereen. Nu krijg ik zo'n laatste zetje van iemand anders, echt heel mooi.

Gister even gegoogled op "vouwluiers" en een artikel gevonden op Kiind, dat is een heel leuk online magazine dat ik al langer lees. Dat artikel geeft de burger ook weer moed, het lijkt toch best wel handig en eenvoudig allemaal. Yes, we can!

Nu Ieniminnie er is, kan ik ook haar kamertje laten zien waar ik even geheimzinnig over moest doen.

 Jullie snappen nu waarom :-).
Gekocht voor het kamertje: roze verf, een behangrandje, kabelgoten, 3 opbergbakken en een schilderijtje van Winnie de P (Zeeman). De rest hadden we al. Alleen het boekenkastje, bakkenrekje, de babyfoon en de blauwe stof van de hangzaken nieuw gekocht voor Minipenny destijds, de rest is allemaal tweedehands gekocht of gekregen, of hergebruikt. Behalve de kleine natuurlijk maar die is dan weer zelf gemaakt ;-) .

Deze kamer was onze werk- en strijkkamer, we hebben hem een beetje bewust wit en gebroken wit geschilderd. Ten eerste omdat het niet zo groot is maar ten tweede omdat we er zo makkelijk een andere bestemming aan konden geven... et voilà!

Nog even een kiekje van onze jongedame die verliefd naar papa kijkt:

(ja, inderdaad, kleertjes ook tweedehands gekregen, ik heb niets hoeven kopen)

Een dochter...

Wij zijn de supertrotse ouders geworden van:

Ieniminipenny

(Audrey)

25-04-2013 * 3590 gram * 48cm

 Het gaat  heel goed met ons. We zijn allemaal goed gezond.

De bevalling is ook goed verlopen. Met hevige en opeenvolgende (pers)weeën in de file gestaan maar toch gelukkig netjes op een ziekenhuisbed zeer natuurlijk bevallen (lees: geen houden meer aan ;-)).

Ze kan er alweer om lachen.
Ik ga nu verder genieten en rusten thuis.

Officieel geverveel

Okee, ik verveel me nu dus echt officieel!
Hù? Ik verveel me nooit, ik heb meestal te veel nog te doen en zoveel dingen die ik nog wil.

Ik kan niet naar de bieb om leuke boeken te halen om in te duiken, want ik kan niet meer (verantwoord) autorijden.
Me in interessante onderwerpen verdiepen is nu ook even lastig, daar heb ik concentratie bij nodig als ik dingen ga uitvlooien. Dat is lastig aangezien ik alle weinig beschikbare concentratie zo kwijt ben en al voor andere dingen nodig heb, zoals zorgen voor mijn meisje.
Een flinke opruimklus zit er helaas ook al niet in. Ik kan ook niet ver lopen/ waggelen en ik heb alweer de hele ochtend af en toe flinke buikpijn die te kort duurt om te tellen als wee. Waren het nou nog weeën waar je echt iets mee moet (wegpuffen, opstaan, kromliggen, dat soort dingen), dan had ik ten eerste wat te doen ;-) en dan kwam mijn kleine kruimeltje snel in m'n armen te liggen.

Een stel uit onze vriendengroep is al papa en mama geworden inmiddels en zij was verdorie meer dan een week na mij uitgerekend. Krijg je dat ook nog, voorschieters ;-). Ik wil ook bevallùùh!
Ach ja, laten we positief gezien nog maar even genieten van de rust en het geluier.

Het huishouden is goed op orde dankzij mijn geweldige hulp. Daar dus ook weinig te doen. Ik kan straks nog wel wat strijken bedenk ik me nu (mijn god, zelfs dat klinkt aantrekkelijk nu en ik haat strijken omdat het zo geestdodend werk is).

Misschien ga ik vanmiddag nog wel een cobra/helloberry armbandje peuteren met spullen die ik nog heb een een oude lange ketting waar ik op uitgekeken ben. Ik heb ook een oud roze shirtje bewaard, daar kan ik ook strengen van knippen om te knopen/vlechten.
Maak ik er ook eentje voor mijn super lieve oppas als het goed lukt. Mijn kleine meisje heeft het zo goed bij haar elke dinsdag en wanneer het maar nodig is. Ze gaat daar ook logeren als de bevalling begint. Ze mag zelfs mee op vakantie in Nederland met de oppas als de bevalling nog even duurt (maar wij vinden dat ons meisje dan toch iets te ver weg zit en dat de oppas ook van haar eigen kinderen moet genieten maar misschien moet het maar even)
Ik vond het instructiefilmpje voor het armbandje een tijdje terug:
http://www.youtube.com/watch?v=-J4jlU7fULc



Cobra/ helloberry inspired armbandje. Schijnt een grote hit te zijn in de US. Wordt officieel gemaakt met plastic koord maar volgens mij ook harstikke leuk met ander koord of stof. Je ziet ze meer met een gouden stukje ketting ertussen maar goud vind ik ook niet mooi. Ik heb nog een oude ketting met zilverkleurige schakels. Leuk voor de zomer.

Update:

Nah, dit is het uiteindelijk geworden. Ik heb mijn toevlucht gezocht tot schoenveters uiteindelijk. Die waren tekort, waardoor het wel heel creatief knöbbelen werd en niet helemaal recht/netjes omdat ik een nieuw stukje moest invoegen. Al doende leert men...

Ik vond het stukje ketting te iel in vergelijking met het vetervlechtwerk dus ik maakte er nog een stukje aan en nog wat bedeltjes.

En nu? Wat zal ik nu eens gaan doen dan?

Hmpf...hihi, ik denk dat mijn gezeur ergens toe wens wel eens uit zou kunnen komen... De voorweeën worden sterker. Het begint al iets herkenbaar te worden maar zoals ik al tegen mijn man zei: ik lig nog niet over het aanrecht te blazen ofzo. Tja, misschien gaan ze weer liggen, ik durf niet meer zo goed te hopen maar het mag natuurlijk altijd ;-).



Eindelijk een moestuin

Het was een  tig jaren plan maar daar ligt ie dan eindelijk op z'n plek; onze moestuin!

In de beschermende kragen van een melkpak staan pompoenzaden, daarvoor zitten drie aardappelen in de grond en onder het kleine dijkje zitten plantuitjes ingestopt. Het is een beetje smaller geworden dan gehoopt maar ja, er kan nog steeds genoeg geoost worden. Links komen nog peulen en slabonen, rechts brocolli, bleekselderij en boerenkool. Voor de boerenkool er komt, zaai ik op die plek nog spinazi. De pompoenstruiken wil ik wat langs de schutting omhoog leiden zodat ze minder ruimte innemen.

In het najaar stak MrPenny het "grasveld" (ook wel "knollenveld") eruit maar toen ging het vriezen dus we konden geen zoden laten leggen. We kunnen nu ook geen afspraak maken omdat we niet weten wanneer de baby komt. Voorlopig hebben we er nu een zeil op gelegd. Zo kan Minipenny lekker buiten spelen en wordt het onkruid onderdrukt.

De mudpie kitchen (zandkeukentje) van vorig jaar hebben we van de voortuin verplaatst naar het terras achter. Kan Mini lekker veilig buitenspelen en heel even alleen gelaten worden als ik beneden bezig ben met Ienimini straks (om de voortuin geen hek).

Zaterdag hebben we de bak gevuld met een sopje en heeft Minipenny de hele middag haar keuken- en zandspulletjes "afgewassen". Ze was nat van top tot teen - heerlijk gespeeld dus.

Zondag gingen en twee zakken speelzand in en begon de zandpret, weer een hele dag zoet. Op dit moment speelt ze er ook mee, terwijl ik buiten onder de luifel zit.

Mijn idee om de houten krukjes te beplakken met schoolbordplakpapier en tape leek me bij nader inzien vorig jaar al niet zo goed idee. Toch heeft het nog redelijk gehouden.

Het goedkope tafelzeil waarmee ik een afdekzeil had genaaid voor de zandbak en een "gordijntje" voor het keukentje, is al helemaal verschoten van kleur en goor geworden.

De hoes van het bistrotafeltje heb ik weg moeten gooien, het was op de naden ook gescheurd.

Misschien had ik toch beter kunnen proberen ergens beter zeil op de kop te tikken (kringloop, lapjesmarkt?).

In de hoge bak zit een aardappel (bio aardappel gewoon wat laten spruiten in de donkere trapkast en in de grond gestopt), vorig jaar is dat super goed gelukt.

Aan de rand heb ik lente-uitjes gezaaid, in het midden veldsla. Het duurt nog even voor de aardappelplant op zal komen en als die komt, dan kan de veldsla er nog wel onder staan.

In de afgedekte bak en teil komen nog tomaten, die ik gister heb voorgezaaid. Ik heb nog spiralen en stokken om de tomaten aan op te binden. Om een kweekkasje te maken, heb ik de hoes van het nieuwe babymatrasje voorzichtig open gemaakt en bewaard. Dat gaat straks gewoon over de stokken heen. Voor de teil heb ik ook nog een plastic hoes van iets bewaard deze winter.

De pruim en kers staan ook al in de bloesem. Ernaast staan bessenstruiken. Er is ook nog munt achterin dat weer welig zal gaan tieren en voorin citroenmelisse. Verse thee binnenkort.

Ook bleek nog een vaste plant die ik vorig jaar had gezaaid sterk te zijn geworden en nog een lief wit bloemplantje.

De akelei, die ik zo prachtig vind, is komen aanwaaien en heb ik vorig jaar een vaste plek gegeven. Helemaal achterin staat een prachtige lelie, die ook is komen aanwaaien.

Aan de andere kant van de tuin staan tussen de appelbomen twee potten. In elk een aardappel, wat stengelui en egyptische ui aan de randen en rucola en veldsla in het midden.

Als het zo doorgaat met onze vorderingen in de tuin, zullen we voor Silke paardebloemblaadjes uit het grasveld verderop moeten gaan plukken maar ik vrees dat ik nog wel een paar jaar mag stoeien met niet uit te roeien onkruid.

Maak me een beetje zorgen om Silke, die is toch best wat sipjes geworden sinds grote halfbroer Norman is overleden een paar maanden terug. Ik twijffel anderzijds of we het kereltje wel een fijner bestaan zouden geven als we hem koppelen aan een nieuw konijn.

Veel vorderingen gemaakt in de tuin dus, het was echt een puinzooi geworden weer maar nu begint er weer iets van een tuin te komen. Het meeste heeft MrPenny gedaan natuurlijk, aangezien in een bowlingbal in me heb hangen aan een te krap basketbalnetje, zo voelt het althans.

De baby is nu goed ingedaald, slijmprop is al los gekomen, enorm veel voorweeen gehad vorige week maar nee, het zet nog niet door. Donderdag dachten we echt dat het DE dag werd maar helaas, de weeën gingen weer liggen. Op een paar uur na de hele dag voorweeën en weeën gehad die wel meetelden zo af en toe maar niks hoor.

Misschien wacht de kleine wel tot m'n oren weer helemaal open zijn, daar heb ik veel last van gehad de laatste week. Met gewone sla-olie druppelen en uitspuiten onder de douche heb ik ze nu weer bijna allebei open, kan ik straks de eerste geluidjes van Ieniemini horen.

Blijf zelf nadenken

Nu de crisis en de armoede in Griekenland zo is toegenomen zijn ze weer opgestoken: de extreem rechtsen. Hopend misbruik te kunnen maken van de situatie bespelen en misleiden ze burgers.

 Ik zag een docu op TV over ze en kreeg er de tranen van in mijn ogen. "De ovens staan klaar", zeggen ze over mensen die in hun ogen minderwaardig zijn, niet waardig de Griekse lucht in te ademen. "We maken zeep van ze, lampen van hun huid, sieraden van hun tanden".
Ze hitsen mensen op, zelfs zover dat ze in ziekenhuizen razzia's houden, wie hen niet aan staat, wordt er met geweld uit gejaagd. Ze houden razzia's op markten en mishandelen en verjagen daar buitenlanders, vernietigen hun kramen en handel. De politie doet er niets aan.
In dit filmpje zie je leden van "de gouden dagenraad" zelf onder andere deze uitspraken doen, een beoogd parlementslid doet ze. Ze hebben inmiddels 18 zetels (iets meer al, vonden wij op internet) in het Griekse parlement. Zorgelijk...

"Vertel het mensen, vertel het je kinderen later, het mag nooit meer gebeuren", drukte mijn oma mij op mijn hart toen ze nog leefde.
In de oorlog hebben mijn Duitse en Nederlandse familieleden (Christelijk) ondergronds en actief verzet gepleegd.
Dit bericht vandaag is daarom voor haar, voor hem, voor hen.

Blijf zelf nadenken iedereen...

(Nou maak ik me al een stuk minder zorgen om de consuminderaars, die zijn al gewend voor zichzelf te denken ;-) en nemen niet alles klakkeloos aan. Maar help dan anderen helder te blijven, de crisis is nog niet over...)

 


En als je niet onderdeel van het probleem maar deel van de oplossing wilt zijn? Bekijk dan betere informatie over de crisis en de mogelijke oplossingen op de site van Jan Rotmans. Hij was deze week ook weer op TV te zien.

Rustige lentedag

Toen ik vandaag op de zolder kwam, schrok ik even van gefladder onze overwintervlinder, die zichzelf klem had gevlogen tussen het dakraam en de luxaflex daarvan. Bijna ieder jaar vind ik wel een vlinder in winterslaap op onze zolder aan een balk. Ik denk zelfs, dat we er dit jaar twee hadden.
Vandaag was dus de dag dat hij/zij voelde dat het goed was om naar buiten te gaan. Volgens mij moet dat wel betekenen, dat het nu echt lente is.
Ik heb er een tijdje bij gezeten, eigenlijk genietend van die mooie vlinder, rustig op een stoel, tot het beestje toch plotseling zijn weg naar buiten vond.
Voor mij begon de lente vandaag.

Lekker gerust vandaag want het was papadag. Met boterhammetjes en drinken vertrokken mijn twee liefjes naar het bos, want boterhammen zijn veel lekkerder in het bos.
Nog een beetje aangerommeld na het slapen en toen kwamen ze me alweer ophalen voor een afspraak bij de verloskundige. Ben lekker op m'n nieuwe gummie-klompjes mee geweest, geen zin om m'n laarzen aan te trekken of te stoeien met pantykousjes voor in luchtigere schoenen.

Ik heb me voorgenomen om uitgerust aan de bevalling te beginnen en me niet te druk te maken over allerlei dingen. Dat is voor mij best wel wat; even toelaten dat ik niets hoef  (en net iets meer mag). Ik vind het nog best wel knap van mezelf ook. Voor sommige mensen is lui zijn best hard werken ;-).
Hmm... ja, ik moet alleen echt gaan stoppen met autorijden eigenlijk ivm mijn onwillige benen en tragere reactietijd maar dat vind ik nog wel lastig. Dan moet ik weer een stukje zelfstandigheid inleveren en om hulp vragen.

De verloskundige had goed nieuws: het hoofdje is ingedaald en ligt vast. Joepie, vooruitgang (en van dat vervelende op en neer gebeuk in mijn buik af).
Dat is wel fijn, dan was wat ik gister op de snelweg voelde de laatste definitieve indaling. Niet de handigste of fijnste plek daarvoor, vooral als je zelf rijdt en net een drukke afslag moet nemen ;-).
De baby ging maar op en neer, indalen, toch weer omhoog, soms een paar keer per dag. Ik had gisteravond al het gevoel dat het goed ingedaald was.
Ook weer zoiets moois van de natuur; de baby "weet" waar het heen moet en als moeder weet je, voel je gewoon sommige dingen. Ik voel ook dat dit kind anders is, dan Minipenny en instinctief voel ik wat ik daarmee het best kan doen maar ik kan het niet goed verwoorden.

Na de verloskundige was het Minipenny's TV-tijd en zat ik nog eerst even lekker met haar op de bank te kroelen en toen bij MrPenny om de bewegende baby te laten voelen. Toen nog even lekker op de bank half dutten terwijl Mr nog wat huishouden deed en kookte. Wat een luxe en weelde allemaal, heerlijk.

:-) Rare UWV-regels een keer in ons voordeel!!!!!

Waaaaaaah, niet te geloven, het telefoontje dat ik net heb gehad!
Ik had maar even netjes gemeld bij het UWV dat ze mijn WIA-vervolguitkering vergeten waren stop te zetten tijdens mijn zwangerschapsuitkering en dat ik dus over maart een halve maand terug moest betalen.
Ja prima zeiden ze gister, ik zou wel een factuur krijgen, ze zouden het stop zetten en weer laten ingaan in juni.

Belt vandaag een andere mevrouw... ze had toch een andere mededeling (mijn maag kromp ineen, wat nu weer?!). Ik mag het houden!
Ik krijg de komende 16 weken zowel een zwangerschapsuitkering als een WIA vervolguitkering!!!!

Eigenlijk slaat dat helemaal nergens op. Maar goed, het is zoooo leuk dat al die kromme en rare regels ook eens een keer in je voordeel mogen werken. Als ik me maar moet neer leggen bij al die andere mensonterende regels, sja, dan ook maar bij deze rare regel hè? ;-).

Minipenny kan op de peuterspeelzaal blijven tot ze naar de basisschool gaat!

Mijn hemel, bedenk me nu, dat de inkomensval na die 16 weken dan wel heel erg groot wordt, abnormaal. Laat ik maar de komende 16 weken een groot bedrag automatisch naar de spaar gaan zetten, voor de overgang te groot wordt om aan te wennen. Dan kunnen we daarna weer de peuterspeelzaal ook weer betalen van de spaar, dat zit er met alleen de vervolguitkering echt niet meer aan.

Ik weet niet wat dit allemaal is, er komt ineens overal geld vandaan. Mijn man kreeg ook al een brief over een spaarloonregeling waar we niets van wisten. We dachten nog aan phishing.
Jaren niets van gehoord. Blijkt zijn oude werkgever overgestapt te zijn van de ene naar de andere maatschappij en daar wisten wij niets van toen we ons huis kochten en de oude spaarloon vrij maakten.
Denk dat mijn man wel brieven heeft gehad destijds en ook het geld kon overzetten als hij wilde maar ja, hem kennende...
Ze mochten niet vertellen hoeveel het was ivm privacy maar je kon er leuk van op vakantie zeiden ze tegen mijn man (later "versprak" de medewerker zich dus we weten het al)
Ik begon al "Holiday" van Madonna te zingen toen ie nog aan de lijn hing met de maatschappij ;-).

Wel lekker hoor, dat zo vlak voor de bevalling nog zoveel op z'n pootjes terecht komt.
Wie ik hier ook voor mag bedanken, het lot of god, heel erg bedankt! Ik voel me financieel en emotioneel ineens een stuk rijker. Als ik kon springen en dansen deed ik het even ;-).