Voordelige kamerplanten en muntthee

Op een of andere manier ben ik mijn groene vingers wat verloren de laatste jaren. Daardoor vallen er wel eens slachtoffers onder mijn kamerplanten. Ik had al een tijdje lege potjes op de vensterbank en de kast omdat ik per ongeluk een verstervingsbeleid had toegepast op wat planten.
Vorige maand kwam het financieel niet zo lekker uit, ik nam me ook steeds voor om op zaterdag naar de markt te gaan (voordeliger dan tuincentrum) maar het kwam er niet van.

Op de markt hadden ze niets leuks meer vorige week. Toch maar op pad naar het tuincentrum met Minipenny dus. Toen bedacht ik me, dat ik net zo goed even bij de supermarkten kon kijken of er wat leuks stond. Minder ver rijden en voordeliger. Ik kon nog net m'n stuur omgooien en de parkeergarage van het winkelcentrum inrijden toen ik me dat bedacht.
Bij appie hadden ze kleine plantjes in leuke potjes, 2 voor 5 euro.

Ik koos er twee uit en bevrijde ze uit hun piepkleine, benauwde potjes en verplantte ze in een grotere pot met meer grond. De overpotjes kunnen naar de slaapkamer, misschien zet ik er wel alleen theelichtjes in.
De plantjes zijn nu al groter geworden. Vaak worden kleine plantjes vanzelf groter als je ze maar meer ruimte geeft. Ik maak ook wel eens van die plantenbakjes met 3 of 4 kleine plantjes die je krijgt als cadeautje van iemand weer grote planten. Alleen zit daar vaak kalanchoe bij, dat gaat in de kliko, dat vind ik zo'n lelijke plant na de eerste bloei.
Er was verder niets van mijn gading dus ik besloot toch nog plan B uit te voeren; stekken van de klimop in de tuin. Vandaag heb ik de stekken toch maar van de kast gehaald, ze waren niet helemaal gelukkig daar (niet zo vreemd).
Ze kregen weer wat aandacht en liefde, mest (zelfgemaakte brandnetelgier) en een plekje in de zon. Met het mooie weer dat voorspeld is, hoop ik dat ze nu wel wortels gaan maken.

Op zolder hing al een tijdje een bosje munt goed te drogen. Zondagavond heb ik de blaadjes van de gedroogde munt in een bakje gedaan en de eerste thee ervan gedronken. Lekker!
Gewoon wat munt in de theeknijper, heet water uit de thermoskan erbij ('s morgens gezet) en je kunt de halve dag lekker theeleuten, voor bijna niks.
De plant kochten we ooit voor 3,50. We hebben er al veel verse thee van gezet en al veel stekken uitgedeeld. Nu heb ik het voor het eerst gedroogd, hebben we lekker in de winter ook nog muntthee.
De thermoskan is overigens mishandeld door mijn man, die heeft het ding toch fijn in de vaatwasser geschoven, terwijl dat niet mocht. Op de foto zie je waarom...daar springt ie dus van uit z'n vel.

Kasboek

Met het oog op de inkomensdaling die er de eerste twee weken van februari en dan ook na mijn zwangerschapsverlof aankomt (500 euro minder per maand) gecombineerd met extra kosten die we gaan maken komend jaar ben ik weer een kasboek begonnen.

Omdat ik veel moe ben de laatste weken, is er al aardig wat keren even wat makkelijks gehaald bij de supermarkt (pizza en dure salades), afgehaald of buiten de deur gegeten. Dan is er ook nog twee keer 's avonds ijs of zoutjes gehaald (hormonen, toch?) Ik had al het idee dat we uit de bocht vlogen om sommige posten als we zo door gingen deze maand.
Gister heb ik alle luxe- en onnodige uitgaven aangestreept en opgeteld en het totaal ook laten zien aan mijn man.
Beiden zaten we er met grote ogen naar te kijken. Je kent de uitspraak "alle kleine beetjes helpen" vast wel, dat werkt dus ook de andere kant op! 70 euro! Het is pas de 7e van de maand!

Ik heb nu ook AFAS Personal (online huishoudboekje) in gebruik genomen,  dat is gratis. Ik vind het niet helemaal perfect, het is traag en het programma had een aantal afboekingen zelf verkeerd verwerkt dus je moet alles controleren. Zo hadden we volgens AFAS voor 150 euro getankt in de vakantie, dat pas niet eens in onze tank. Het bleek dat we 150 euro hadden gepind bij "Total finance". Omdat het programma "Total" zag, was het onder brandstof geboekt.
Ik moet nog transacties nakijken maar de laatste twee maanden heb ik al goed zitten.
Schriek! Oeps, vorige maand ook 3 budgetten overschreden bleek.

Het blijkt voor mij maar weer hoe nuttig een (online) kasboek is. Dingen sluipen er zo makkelijk in, je denkt "ach, moet kunnen EEN KEER" maar je bent al vergeten dat er meerdere keren zijn geweest.

Ik denk dat ik nog minimaal een maand alles ook opschrijf in het kasboek, voor mij geeft dat veel meer bewustwording. Ook voor mijn man is zo'n kasboek wel heel nuttig, hij kan er makkelijk in kijken en hij moet ook dingen opschrijven. Bijvoorbeeld waar hij geld aan uit geeft dat hij gepind heeft. Ik weet na een tijdje echt niet meer waarvoor dat was en hij ook niet, dus bij welke post het hoort??

Gister heb ik met mijn man ook een quiz gedaan over onze financiën. Hij kan op dit moment niet eens inloggen op onze gezamenlijke bankrekening of rekeningen betalen omdat hij wachtwoorden vergeten is of code's nooit heeft ingesteld.
Nou ja, om dat soort verschijnselen (totale desinteresse voor de administratie) doe ik dus onze administratie. Hij had best veel bedragen die we maandelijks uitgeven ongeveer goed (ik was geen strenge jury) maar met een paar zat hij er ook flink naast.
Ik heb hem toch maar eens vriendelijk verzocht om die wachtwoorden en codes te regelen, als er iets met mij gebeurt, moet hij het wel over kunnen nemen. Daarnaast vind ik dat hij gewoon moeten weten hoe onze financiën eruit zien.

Is er bij jullie een persoon die de hele administratie doet en wat doet de ander?

Verliefd - babyvlinders in m'n buik!

Vandaag de termijnecho, we hadden ineens een prachtig beeld op Ieniminipenny. Armpjes en beentjes spartelden, ik zag zelfs een neusje. Ik kan nu al bijna janken als ik alleen al een puppy zie met die gierende hormonen dus ik was er helemaal vol van.
Meteen op slag verliefd!
Ik zou nu toch een dag langer zwanger zijn en dus een dag eerder uitgerekend. Oh goody, eerder door het eerste trimester heen. Deze week heb ik het wel een beetje zwaar gehad, moe, hoofdpijn, overgeven, buikloop, chagerijnig en "kweeniewaarom maar ik geloof dat ik moet huilen"-buien.

Deze week zei ik tegen Minipenny: "Sorry dat mama even lelijk deed schatje, mama is wel een beetje moe maar sorry". Komt ze naar me toe, aait mijn gezicht, kijkt me bloedserieus en helpend aan en zegt "mama is niet moe, mama is lief"....- "wèèèh" Dat voelde heel fijn en lief maar ook heel verwarrend; mijn 2-jarige die mij troost, dat is de omgekeerde wereld.

Bloed, zweet en... daarom fairtrade

De laatste dagen heb ik op de Belgische TV uitzendingen bekeken van een serie van de BBC: "Blood, sweat and t shirts" en "Blood, sweat and takeaways".
Sommige afleveringen had ik al op Nederland 3 gezien ook van de serie "Blood, sweat and luxuries". Zie hieronder links om ze te bekijken.

Gister was er een korte terugblik op serie die gemaakt is in de kledingindustrie; hard en soms enorm lang werkende mensen, niet al te vriendelijke bazen, risico's op ongelukken die voor lief worden genomen (hoezo, arbo?). Ook slechte werkomstandigheden, hoge en harde minimum productie eisen per dag, slechte hygiëne, lage lonen, kinderarbeid, gezinnen uit elkaar gerukt om maar ergens te kunnen werken, noem het maar op, het is op film vastgelegd en je kunt het zien.
De mensen die daar werken hebben twee keuze's: werken of (hun kinderen laten) sterven van de honger of net overleven maar geen toekomst voor hun kinderen.
Dan vraag ik me nog af of het niet zo is dat de bedrijven die mee gewerkt hebben aan de opnames naar hun idee weinig fout doen en niets te verbergen hebben volgens de standaard daar. Wat gebeurd er bij die bedrijven die niet mee wilde werken?

Toen kwam de rijstindustrie aan bod en kwam ik erachter, dat ik vrouwen zoals jij en ik de prostitutie in help door goedkope rijst te eten. Doordat de opbrengsten van de rijstoogst te laag zijn om het hele jaar van te overleven, trekken vrouwen na de oogst naar Bangkok om daar te werken in bordelen. Moeders, net als ik, die hun lichaam moeten verkopen zodat hun kinderen te eten hebben. De vrouw die je hiernaast ziet, heeft twee kinderen.
Ik kreeg een hele vieze smaak en brok in mijn keel terwijl ik dacht aan alle rijst die ik gegeten heb de laatste tijd. Ik proefde de rijst, ik proefde de schuld.

Vanmorgen keek ik dus op het pak rijst dat ik altijd gebruik, van Lidl. "Geproduceerd in Europa" stond erop. Ik zocht het op. Mijn rijst blijkt echt uit Europa te kunnen komen, in Italië, Frankrijk en Spanje zijn rijstvelden.
Even was ik opgelucht en toen bedacht ik me, dat ik niet schuldig ben aan het eten van prostitutie rijst (thuis tenminste!) maar de mensen daar ook niet help door Europese rijst te eten.
Als ik Europese rijst eet, ben ik geen deel van het probleem misschien maar ook niet van de oplossing.

Wil ik de prostitutie en alle andere vormen van uitbuiting verminderen dan kan ik kiezen voor fair trade producten. Maar, net als zoveel anderen denk ik; heb ik twee drempels: mijn budget is niet helemaal berekend op alles fair trade inkopen en ik moet er meer moeite voor doen, om fair trade producten te kopen. En dan nog: ben ik verantwoordelijk voor het oplossen van deze problemen en: hoe zit het met die fair trade, is dat wel betrouwbaar, hoeveel blijft er aan de strijkstok hangen?
Toch wil ik iets doen dus ik heb een oplossing bedacht: ik ga deels fair trade producten kopen.

Laat ik maar eens beginnen met dingen die ik wel kan betalen en die makkelijk bereikbaar zijn voor mij:
-een paar pakken fair trade rijst op voorraad te zetten,
- voortaan alleen nog maar fair trade bananen kopen,
- fair trade sinaasappelsap kopen bij Lidl;
- fair trade chocolade kopen;
- in de supermarkten waar ik geregeld kom zoeken naar wat er wel fair trade te koop is,
- een bezoekje brengen aan de natuurvoedingswinkel en wereldwinkel,
- oriënteren op fair trade kleding maar ik heb pas na de zwangerschap misschien weer eens iets nodig, dus dat heeft geen haast.

http://www.nederland3.nl/programma/blood-sweat-and-takeaways

http://www.uitzendinggemist.nl/programmas/2405-blood-sweat-luxuries

http://www.ovguide.com/tv/blood_sweat_and_t_shirts.htm

Nederlandse spin-off van BNN:
http://www.uitzendinggemist.nl/programmas/8280-bloed-zweet-en-luxeproblemen

Gelukje

Afgelopen week stelde ik met spijt vast, dat mijn tas aan het verslijten was. Het is zo'n heerlijk handig exemplaar, te dragen als schouder- en rugzakje, niet te groot en ik deed er al lekker lang mee. Ik weet niet zeker hoe lang ik die tas al heb maar ik meen toch wel zeker 2 jaar, misschien zelfs 3. Aangezien veel betaalbare handtassen volgens het wegwerp principe zijn geproduceerd  is dat, erg genoeg, lang tegenwoordig. Zoooo jammer dus! Ik weet ook niet hoe dat bij jullie is, maar ik ben gewoon gehecht aan mijn handtas.
Zaterdag was ik op de markt en ik keek toch maar alvast even op het kraampje van de tassenman, tussen de 5 euro tassen, of er iets anders was. Niet te geloven maar bovenop zag ik hem al meteen liggen: MIJN tas! Baaaaaa, hihaaaa!
De tassenman zei, toen ik breed grijnzend weer 5 euro afrekende bij hem, dat hij er toevallig nog wat had gevonden ergens thuis. Wat een gelukje!
De tas die ik nu nog heb, ga ik eerst nog "afdragen". Ik denk dat ik een leernaald ga halen en dan een biesje over de kapotte rand ga zetten met de hand. Als het dan echt niet meer gaat, volgend jaar ergens, dan tadaaa! Nieuwe tas!

Toen ik een agenda en weekkalender 2012 kocht, kreeg ik een waardebon van 5 euro bij boekenvoordeel, als je je aanmeld voor de nieuwsbrief krijg je nog eens 2,50. Mooi! Gratis een leuk boek uitzoeken voor mijn man voor pakjesavond. Ben benieuwd hoeveel (nuttige) cadeautjes ik dit jaar weer in kan pakken (en voorzien van een gedichtje) voor een tientje.

Dan kwam er nog uit allerlei hoeken en gaten geld vandaan dat ik op de rekening vond, teruggave van dit waar ik niets meer van verwachtte, toeslag omdat ik chronisch ziek ben en teruggave van teveel betaald daar. Dat is ook wel mooi!

Zaterdag was ik bezig op het repaircafé toen er een mevrouw langs kwam die ik kende van een vorige keer. Ze vond dat ze te weinig in het geldpotje had gestopt de vorige keer (ze had niet meer kleingeld bij) en was zo blij met de reparatie en het repaircafé dat ze een cadeautje voor ons had gekocht. Bij een woonwinkel had ze twee couponnetjes mooie stof gekocht, ze hoopte, dat we er misschien mooie tasjes van konden maken ofzo.
Ongelooflijk, wat een lief mens. Maandenlang heeft ze er nog aan gedacht dat ze nog iets terug wilde doen. Daar wordt ik nou ook zo gelukkig van, niet van het cadeautje of dat extra geld voor het repaircafé maar dat wij iemand zo blij hebben kunnen maken.
Dat cadeautje is eigenlijk nog een klein molensteentje ook, ik voel me nu een beetje verplicht om er iets moois van te maken en ik heb al zo'n fijne tas...;-).
Misschien moet ik maar gaan kijken, of ik weer iemand anders blij kan maken met mooie stof of een leuke tas.

Heb je nou ook thuis nog iets liggen dat stuk is, gooi het niet weg! Ga een keertje langs bij een repaircafé en kijk of ze het daar nog kunnen repareren. http://repaircafe.nl/
Je hoeft echt geen geld of cadeautjes na te brengen, we doen het GRAAG.

300ste bericht: appels uit eigen tuin

Vandaag schrijf ik mijn 300ste bericht op mijn blog. Ik heb iets met het getal 3 dus voor mij wel een bijzondere mijlpaal. Ik ben deze blog begonnen toen ik zwanger was van Minipenny maar had toen niet kunnen vermoeden dat ik 3 jaar later nog steeds zou bloggen EN weer zwanger zou zijn.

Inmiddels wordt Minipenny al een hele meid, gister heeft ze meegeholpen met appels oogsten uit onze eigen tuin. Drie jaar geleden waren de fruitboompjes ook nog klein, gekocht in de najaarsopruiming bij een tuincentrum voor een euro of 15, goed voor jarenlang appels en plezier.

Dit jaar hadden we voor het eerst een echt serieus formaat appels. Heel trots droeg Mini de appels die ik plukte in haar boodschappenmandje mee naar binnen. 
Ze wilde meteen proeven van de appels maar die bleken keihard te zijn. Even wachten maar dus. Ik had voor 's avonds geitenkaas salade met stukjes appel gepland, dat werd dus salade zonder appel.
Redelijk wat exemplaren waren aangepikt door de eksters en een Jan van Gent die ik wild kloppend op de ruit steeds uit de tuin probeer te jagen als ik ze zie. Van die appels maakte ik vandaag appelmoes.
Even schillen, slechte stukken eruit, in stukjes snijden en opzetten met een bodempje water. De appelstukjes waren al gauw gaar genoeg om te pureren met de pureestamper. Ik vind appelcompote te grof, ik maak zelf iets tussen compote en moes in. Lekker zacht maar nog een beetje bite. Suiker doe ik er niet bij, er komen al genoeg suikers vrij bij het koken.
"Mama maakt appelsoep voor jou", zei ik tegen Mini. "Oh, dat is lief van jou", zei ze. Kun je nog meer eer en voldoening van je werk krijgen?

Et voilà! Zelfgemaakte, suikervrije, biologische appelmoes van appels uit eigen tuin.

En lekker dat ie is!

Mini proefde en begon te glimlachen, ze zit er nu nog van te smullen (ik heb mijn bakje al leeg).

5 december

Voor de verjaardag van Minipenny in november en 5 december ben ik nu al bezig.
Vooral als je ook wat op Marktplaats zoekt; er is nu meer keus en het is nog voordeliger.
Maar eigenlijk kijk ik dus het hele jaar uit naar leuke en nuttige dingen en die leg ik dan apart. Dat scheelt geld, stress en verkeerde last-minute keuzes rond 5 december.

Ik vond een leuk educatief spel met Dora en een soort B-merk junior Electro. Thuis ging ik eens googlen wat de normale Electro kost en wat je daarvoor krijgt. Heb B-merk gaat nu terug. Het lijkt goedkoper maar er zit gewoon ook veel minder bij. Misschien snor ik ook nog wel een net tweedehands exemplaar op via Marktplaats, nog beter.
Ik twijfel ook nog een beetje tussen Bambino Loco en junior Electro. Het voordeel van Loco vind ik dat het iets steviger is, geen batterijen verbruikt en dat er veel verschillende boekjes los bij te kopen (of vragen) zijn. Het is allebei leuk maar moet ze het allebei hebben? Ik vind van niet, daarbij komt het kind al om in het speelgoed en moet ze ook nog 4, 5, 6 etc jaar oud worden.

De afgelopen jaren hebben we voor 5 december een budget gesteld van 5 tot 10 euro voor elkaar. Het mag nieuw gekocht zijn, het mag tweedehands zijn, het mag gekregen zijn, het mag zelf gemaakt zijn als er maar een gedicht bij zit. Erg creatief wordt je daarvan, ik heb meestal wel 3 tot 4 cadeautjes voor mijn man. Wij twee pakken onze cadeautjes uit onder een spelletje Triviant met chocomel en pepernoten en daarna wijn en borrelnoten en zo hebben we een knoergezellig avondvullend programma.

Op zolder staat een doos klaar voor dit jaar met een babypop, een poppenhuis en een leercomputer. Allemaal gekregen of tweedehands gekocht voor een prikkie.
Het poppenhuisje moet ik nog een beetje restaureren, het is een prachtig ding, met veel liefde ooit gemaakt door een opa of papa? Misschien ga ik van restjes stof nog kleertjes maken voor de babypop, dat moet 8 euro kosten in de winkel.
Voor mijn verjaardag heb ik gefatsoeneerde tuin en zolder gevraagd en daar is manlief al druk genoeg mee tot die tijd (en hem kennende; daarna). Dat is wel jammer, anders zou hij mooi samen met mij een poppenbedje kunnen maken, hij wat zagen en timmeren, ik het matrasje en dekentje. Maar ja, de zolder is ook belangrijk, in verband met de babykamer.

Ik moet nog even tellen hoeveel weken er zijn tussen de periode dat Sint aankomt en vertrekt en afspreken hoe vaak Mini haar schoentje mag zetten. Ik vind twee keer per week wel mooi genoeg eigenlijk (een keer een klein cadeautje, andere keer iets lekkers). Ze stempelt heel graag dus ik denk aan een stempelsetje, dat kan ik mooi verdelen.

Deze week had ik de babybuurjongen even op bezoek terwijl zijn mama naar de huisarts was. Heel gezellig met het buurjongetje gespeeld en voorgelezen op schoot, deels noodgedwongen omdat zijn fles er weer uit kwam als hij op z'n buik op de grond tijgerde.  Wat een leuk voorproefje was dat! Kan niet wachten tot ons kleintje er is.
Het gaat verder goed met de zwangerschap. Ik heb alleen veel stress door zorgen om een vriendin, vooral haar kinderen en dat is niet goed als je zwanger bent. Ik zal dat op een of andere manier een plekje moeten geven en moeten afsluiten.

Barbie girls

Toen ik jong was, wilde ik hééél graag een Barbie maar ik kreeg een popje van doorzichtig plastic popje van Wibra en een Fleur. In de laatste klas van de lagere school had ik mijn wens ofwel eindelijk duidelijk genoeg gemaakt of mijn mams vond dat ik er oud genoeg voor was maar wis ende waarempel; ik kreeg toch nog een Barbie.

Sinds vandaag ben ik het eens met mijn moeder en eigenlijk had ze vol moeten houden ook nog. Ik denk dat haar reden vooral was dat ze zich wilde verzetten tegen commercie en mij dat ook wilde leren.
Mijn reden? Ik wil niet dat mijn dochter een "Barbie girl" wordt.
Ik stond vandaag in een speelgoedzaak naar Barbies te kijken, mijn kleine meid wordt binnenkort 3 en dus "mag" ze met een Barbie spelen. Ik zag er al naar uit om haar haar eerste Barbie te geven.
Al kijkend viel het me op dat het Barbie assortiment bestaat uit een rek met vooral schaars geklede blonde make-up popjes met minstens cup C en maat 36 taille. De barbies die geen kort jurkje of bikini droegen, droegen een prinsessen of feeën jurk.
Ernaast lag het alternatief; een Bratz of Moxie girl, dat is een iets groter popje met een buitenproportioneel groot hoofdje (waterhoofdje?) en hele grote ogen die een beetje hongerig kijken. In deze categorie waren dan wel meer dames te vinden die wat warmer gekleed waren door de fabrikant.

Ineens zag ik mezelf weer met Barbies spelen en zag ik mezelf denken dat ik er later ook zo uit zou gaan zien, uit moest gaan zien.Op TV kun je ook zien welke invloed Barbie heeft gehad op andere vrouwen. Een jongedame speelt met verve en trots een leeghoofdig blond make-up popje op vakantie of Barbie krijgt een baby. Life in plastic, it's fantastic.

Ik zou willen dat er ook Barbies waren met cup AA of maat 42 of zonder make-up of met gewone leuke kleren. Gewoon, zoals gewone mensen.
Deze popjes vind ik niet ideaal om "later als ik groot ben" mee te spelen. Ik wil dat mijn dochter leert, dat iedereen mooi en okee is en zij ook; of je nou blond-bruin-roodharig, dik-dun, plat tot wat ik nu heb door de zwangerschap ;-), kort-lang bent. Of je nou een zogenaamd perfect, succesvol en spannend of een normaal leven lijdt. Als het maar een gelukkig leven is.

Als Minipenny er echt om vraagt over een paar jaar, dan mag ze best een Barbie van mij bij de eerstvolgende gelegenheid. Maar ik ga het niet uit mezelf kopen. Ik zal het haar niet ontzeggen maar dat krijgt ze er wel tekst en uitleg bij... en een setje normale kleren ;-).

Eerste echo

Vandaag was dan eindelijk die dag waar we al weken met spanning naar uit keken; de eerste kijkdag.

Toch wel erg spannend; is alles wel goed met de kleine?; klopt het hartje nog wel? en hoe lang zijn we nu zwanger?
Gelukkig ging alles goed met onze kleine kruimel! Wat een opluchting.
MrPenny zag ook het hartje kloppen maar ik zag het weer eens niet. Maar goed, als het hartje maar gezond klopt, dan is het goed.
Ik was na de eerste euforie toch een beetje onzeker geworden of alles wel goed zou gaan maar nu voel ik me echt helemaal zwanger.
Toen Minipenny naar de peuterspeelzaal was, heb ik ook het eerste dingetje voor de baby gekocht. Bij Wibra had ik leuke en voordelige lederlook babyslofjes gezien en die heb ik nu gekocht in beige. Die lederlook slofjes zijn heel handig weet ik van de vorige keer, je kunt ze makkelijk even schoonmaken met een nat doekje (stoffen slofjes moeten dan toch in de (hand)was).
Met de uitgerekende datum zat ik er zelf maar een dag naast maar tegenwoordig is het protocol om pas tussen 10 en 12 weken een definitieve uitgerekende datum te geven. Joepie! binnen 2 weken weer een kijkdag.
Papa schrok zich nog even een hoedje, er waren namelijk twee ovale zakjes te zien en de vorige keer waren we zwanger van een tweeling. Ik had al snel gezien dat het tweede zakje te klein was in vergelijking met het ander dus ik wist al dat het ofwel zo was dat een vruchtje het helaas niet gered had of dat het iets anders was. Het is waarschijnlijk een bloedpropje en het kan geen kwaad.

De echo foto prijkt nu trots op de kast, slofjes ernaast... ja... nu zijn we echt zwanger.
Nou ja, zichtbaar was het al wel, ik ben al aardig uitgedijd op de plaatsen waar men doorgaans nogal uitdijt tijdens de zwangerschap.
Ik moet maar extra vet eten, om te werken aan een kont-ragewicht denk ik, anders val ik op het laatst nog om (de vorige keer viel ik een keer echt bijna om).

Een aardappel in de grond wordt zo een pond

Dit voorjaar stak ik een biologische aardappel in een vuilnisvat, gevuld met wat tuinaarde en potgrond. Al gauw kwam er een grote plant. Deze ben ik vaak vergeten water te geven, ik geloof dat ik maar een keer heb bemest met brandnetelgier maar ik heb nog wel een keertje wat aardappeltjes die boven de grond uitpiepten weer ingestopt in het zand.
Eigenlijk was ik die hele bak dus al half vergeten maar vandaag dacht ik eraan om maar weer eens te gaan kijken aan het eind van de tuin. De plant bleek al verdroogd te zijn dus de aardappels moesten er uit.

Ondanks al mijn onkunde en slechte zorg, was er toch een pond biologische aardappels te oogsten!
Mooi zijn ze hè? Daar gaan we deze week van genieten.

Voor de zekerheid laat ik ze nog 1 of 2 dagen drogen. De meningen op internet verschillen, of dit nodig is om maag- en darmklachten te voorkomen. Ik neem maar even het zekere voor het onzekere, baat het niet, dan schaadt het niet.

Volgend jaar weer en dan mogen er meer aardappels in, ik was bang dat het te krap zou worden dus ik ben voorzichtig begonnen met eentje. Met wat meer zorg zou de opbrengst per aardappel dan ook groter kunnen worden.
Ui en knoflook kun je net zo gemakkelijk vermeerderen

Zaai- en oogstijden aardappels, ui en knoflook: 
Aardappels vroeg:   planten: mrt/april / oogsten: juni/juli (aaaah vandaar, gelukkig zijn ze goed bewaard gebleven) / afstand 50x50
Aardappels laat:    planten: april  oogsten: sept/oct ook 50 x 50
Ui:  planten mrt/apr / oogst jul/sep / 25x10
Knoflook: planten: eind sep/begin okt / oogsten juni/juli / 15x15 (klein) of 20x20 (groot). Gebruik een grote en gave teen.